Το πρώτο Κύπελλο του Πανιωνίου (video)

Ο τελικός της 9ης Ιουνίου 1979 ήταν για τον Πανιώνιο κάτι παραπάνω από ένα παιχνίδι στο οποίο διεκδικούσε το Κύπελλο Ελλάδας. Ογδόντα εννέα ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του και πενήντα επτά μετά τον ξεριζωμό, ο ιστορικός σύλλογος από τη Σμύρνη έμοιαζε να βρίσκεται κατάφατσα με τη μεγάλη ευκαιρία της ιστορίας του. Όχι επειδή είχε εύκολο αντίπαλο στον τελικό. Κάθε άλλο. Απλώς, ο ίδιος ο Πανιώνιος έδειχνε εκείνο το διάστημα του ’79 να ξεπερνάει τις συνηθισμένες δυνάμεις του.
Αρχικά με ντεμαράζ στο τέλος του πρωταθλήματος (μία ήττα στα τελευταία εννέα ματς) είχε καταφέρει να κρατηθεί στην κατηγορία. Και στο ίδιο διάστημα έκανε τρελά πράγματα στο Κύπελλο. Στα προημιτελικά είχε αποκλείσει τον πανίσχυρο Άρη  με 5-1 στη Νέα Σμύρνη, το οποίο έφερε… τούμπα την ήττα με 5-2 στη Θεσσαλονίκη. Και στα ημιτελικά τα κατάφερε και κόντρα στον Ολυμπιακό, ύστερα από δύο συγκλονιστικά παιχνίδια (2-1, 2-3). Στον τελικό, η ΑΕΚ φάνταζε για τον Πανιώνιο ακόμα πιο ισχυρή από τους δύο προηγούμενους αντιπάλους του.  Με τους Μαύρο και Μπάγεβιτς στα ντουζένια τους και τον αγέραστο Δομάζο σε καλή φόρμα, έμοιαζε αχτύπητη για μία ομάδα που είχε αποφύγει με το ζόρι τον υποβιβασμό. Λίγοι έδιναν ελπίδες στους «κυανέρυθρους», ακόμα κι αν είχαν στο μυαλό τους τις επικές προκρίσεις στους δύο προηγούμενους γύρους.
Το γκολ του Τάσου μόλις στο 3ο λεπτό και η γενικότερη εικόνα του τελικού στο ξεκίνημα, έδειχνε να δικαιώνει όσους πίστευαν σε άνετη επικράτηση του φαβορί. Όμως, ο Πανιώνιος δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Ήταν γραφτό εκείνη τη μέρα να έρθει η καταξίωση, ο τίτλος που έλειπε από το παλμαρέ του. Μετά το αρχικό μούδιασμα που απέφερε το γκολ της ΑΕΚ, αντέδρασε σθεναρά και με μπροστάρη τον ταχύτατο δεξιό εξτρέμ Νίκο Αναστόπουλο, ο οποίος έκανε ό,τι ήθελε τον τραυματισμένο Χρήστο Αρδίζογλου, έχασε ευκαιρίες για γκολ. Τα πρώτα προειδοποιητικά μηνύματα είχαν σταλεί.
Ναι, υπήρχε ελπίδα. Ωστόσο, κανείς στον Πανιώνιο δεν περίμενε ότι το δεύτερο ημίχρονο θα εξελισσόταν σε… πάρτι. Το μυστικό ήταν διπλό. Η γρήγορη ισοφάριση από τον δαιμόνιο Αναστόπουλο, έδωσε κουράγιο στους «κυανέρυθρους» να πιστέψουν στη νίκη. Επίσης, η είσοδος στον αγώνα του πολύπειρου Βασίλη Μωραϊτέλη, έδωσε στο κέντρο του Πανιωνίου τη συνοχή που χρειαζόταν για να διατηρήσει τον έλεγχο του παιχνιδιού. Έτσι, ο Πανιώνιος δεν κινδύνευσε σοβαρά να δεχθεί άλλο γκολ και το κυνήγησε ο ίδιος με αξιώσεις. Και πέτυχε όχι ένα, αλλά δύο. Πρώτα στο 67’ με τον Λίμα και μετά στο 84’ με τον Παθιακάκη (ενδιάμεσα είχε αποβληθεί ο Τάσος για εκτός φάσης χτύπημα στον Μαυρίκη). Με το επιβλητικό 3-1, ο Πανιώνιος ήταν Κυπελλούχος Ελλάδας για πρώτη φορά στην ιστορία του!
Ήταν ένας άθλος, ένα θαύμα, το οποίο φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του σπουδαίου προπονητή, Πάνου Μάρκοβιτς. «Δεν αισθάνθηκα ποτέ μικρός μπρος στους μεγάλους, διότι πίστευα ότι οι μεγάλοι εμπνέουν τους μικρούς, να γίνουν κι αυτοί μεγάλοι. Σ’ αυτόν τον σύλλογο πάσχισα το τελευταίο εξάμηνο επειδή είχα δει ότι μπορούσα να σπάσω το κατεστημένο. Φέραμε το αγγλικό ποδόσφαιρο στην Ελλάδα», ήταν τα συγκινητικά λόγια του Μάρκοβιτς λίγα λεπτά την απονομή . Λόγια τα οποία περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο αυτό που είχε πετύχει ο Πανιώνιος, κόντρα στα προγνωστικά και τη λογική.
Πανιώνιος - ΑΕΚ 3-1
Σκόρερ: 51’ Αναστόπουλος, 67’ Λίμα, 84’ Παθιακάκης - 3’ Τάσος
Πανιώνιος (Πάνος Μάρκοβιτς): Κάκαρης, Ζαχαρόπουλος, Γραβάνης, Χαλκίδης, Εμβολιάδης, Σαϊπάς (46’ Μωραϊτέλης), Λίμα, Μαυρίκης, Αναστόπουλος, Παθιακάκης, Βαλλίδης.sportday gr