Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για το σκάνδαλο των στημένων και τη χρυσή ευκαιρία να αλλάξει η αντίληψη του κόσμου ότι "στο τέλος, να δεις, δεν θα γίνει τίποτα".
Μου έκανε εντύπωση, για την ακρίβεια μου έκανε ξεχωριστή εντύπωση, στο live της Τρίτης εδώ στο Contra.gr ότι απ' τις εκατοντάδες ερωτήσεις σας σε μιάμιση ώρα επικοινωνίας δεν βρήκα μία για τον Σοφοκλή Πιλάβιο. Την απλούστατη. Ποια είναι η γνώμη σου για τον ρόλο του Πιλάβιου στο σκάνδαλο. Ούτε μία!
Φαίνεται πως το "αγαπημένο θέμα" στο παραγοντικό κουβεντολόι, το οποίο συνιστά επίσης αγαπημένο θέμα και στο δημοσιογραφικό κουβεντολόι των ημερών, δηλαδή η Πιλαβιάδα, στην αληθινή ζωή δεν είναι κάτι που φτάνει ως την κοινωνία των ποδοσφαιρόφιλων. Γιατί συμβαίνει; Είναι καλό για τον Πιλάβιο, ότι συμβαίνει; Είναι κακό; Εκτιμήσεις και ερμηνείες, ελεύθερα...
Η θητεία Πιλάβιου θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιριούλα, ν' αλλάξει η αντίληψη του κόσμου για το ποια είν' η θεσμική δουλειά του προέδρου της ΕΠΟ. Να κλονιστεί η εδραιωμένη απ' τα χρόνια του Γκαγκάτση αντίληψη του κόσμου, ότι η δουλειά του προέδρου της ΕΠΟ είναι "οι διαιτητές". Οτι είναι εκείνος που (όλη μέρα άλλο δεν κάνει απ' το να) μοιράζει τα σπόρια. Ενώ η πραγματική αποστολή του προέδρου της ΕΠΟ, προφανώς, δεν είναι τα σπόρια. Είναι ό,τι περικλείει η έννοια της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου, απ' τη βάση προς την κορυφή. Και η διεθνής εκπροσώπηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ευκαιρία πέρασε και χάθηκε. Απ' την καλή ευκαιριούλα που χάθηκε όμως, εδώ βρισκόμαστε ενώπιον της χρυσής ευκαιριάρας ν' αλλάξει η πολύ βαθύτερα ριζωμένη αντίληψη του κόσμου ότι "στο τέλος, να δεις, δεν θα γίνει τίποτα". Προς εκδίκασιν, νομίζω ότι συμφωνούμε, κείται η μακράν μεγαλύτερη υπόθεση από τότε που υφίσταται ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Θα τη δικάσουν, όχι απρόσωπα "όργανα του ποδοσφαίρου", μόνον άνθρωποι που δίνουν τη ζωή στα όργανα. Εκεί λοιπόν, ως προς το μεν ένα σκέλος, τη δουλειά των ποδοσφαιρικών εισαγγελέων να συντάξουν τα κατηγορητήρια, πρακτικά δεν στέκουν αμφιβολίες ότι η δουλειά θα γίνει στο μάξιμουμ εφικτό. Της επάρκειας.
Το καυτό ζήτημα, όμως, είναι το μετά. Το δια ταύτα. Η Πειθαρχική της Σούπερ Λιγκ. Η Πειθαρχική της Φούτμπολ Λιγκ. Στον τελικό βαθμό, η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Οχι τα κατηγορητήρια. Οι αποφάσεις. Οι κυρώσεις. Οι απαλλαγές. Καλώς ή κακώς, και τα τρία αυτά όργανα έχουν παρελθόν στον χώρο. Υπάρχουν ήδη στο αρχείο τα "συγκριτικά δείγματα" που, όποιος βρεθεί στην ανάγκη, μετά θα έχει το έννομο συμφέρον να τα χρησιμοποιήσει εις βάρος τους. Ενα βολικό όπλο, για ν' αμφισβητηθεί στη στιγμή το ευθύ και το ορθό της κρίσης τους. Τι να μας πουν αυτοί που εκεί, τότε, μ' αυτόν, έκαναν εκείνο, και τώρα έρχονται να κάνουν αυτό. Δεν θα γλιτώσουν, τα μέλη των τριών επιτροπών, ακόμη κι αν κεντήσουν με τη δουλειά τους.
Η μοναδική ιδέα που σκέφτομαι για λύση αξιοπιστίας, κι ούτε που σκαμπάζω εάν "δικονομικά" στέκει αλλά δεν μου 'ρχεται στο νου και κάτι καλύτερο, είναι να συσταθεί εκτάκτως, και για μονάχα αυτή τη φορά, ένα "Ειδικό Δικαστήριο" του ποδοσφαίρου. Δίχως παρελθόν στο ποδόσφαιρο. Δίχως μέλλον στο ποδόσφαιρο. Μιας χρήσεως. Να οριστούν, για να το στελεχώσουν, οι άριστοι των αρίστων του κλάδου τους. Να φέρουν εις πέρας το γιγαντιαίο έργο της "δίκαιης δίκης". Υστερα, αυτό το Υπερόργανο να διαλυθεί. Κι ο κάθε πικραμένος, που θα 'χει το αναφαίρετο δικαίωμα στον δεύτερο βαθμό, ας πάει στο CAS.
Πηγή: contra.gr
Φαίνεται πως το "αγαπημένο θέμα" στο παραγοντικό κουβεντολόι, το οποίο συνιστά επίσης αγαπημένο θέμα και στο δημοσιογραφικό κουβεντολόι των ημερών, δηλαδή η Πιλαβιάδα, στην αληθινή ζωή δεν είναι κάτι που φτάνει ως την κοινωνία των ποδοσφαιρόφιλων. Γιατί συμβαίνει; Είναι καλό για τον Πιλάβιο, ότι συμβαίνει; Είναι κακό; Εκτιμήσεις και ερμηνείες, ελεύθερα...
Η θητεία Πιλάβιου θα μπορούσε να είναι μια καλή ευκαιριούλα, ν' αλλάξει η αντίληψη του κόσμου για το ποια είν' η θεσμική δουλειά του προέδρου της ΕΠΟ. Να κλονιστεί η εδραιωμένη απ' τα χρόνια του Γκαγκάτση αντίληψη του κόσμου, ότι η δουλειά του προέδρου της ΕΠΟ είναι "οι διαιτητές". Οτι είναι εκείνος που (όλη μέρα άλλο δεν κάνει απ' το να) μοιράζει τα σπόρια. Ενώ η πραγματική αποστολή του προέδρου της ΕΠΟ, προφανώς, δεν είναι τα σπόρια. Είναι ό,τι περικλείει η έννοια της ανάπτυξης του ποδοσφαίρου, απ' τη βάση προς την κορυφή. Και η διεθνής εκπροσώπηση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η ευκαιρία πέρασε και χάθηκε. Απ' την καλή ευκαιριούλα που χάθηκε όμως, εδώ βρισκόμαστε ενώπιον της χρυσής ευκαιριάρας ν' αλλάξει η πολύ βαθύτερα ριζωμένη αντίληψη του κόσμου ότι "στο τέλος, να δεις, δεν θα γίνει τίποτα". Προς εκδίκασιν, νομίζω ότι συμφωνούμε, κείται η μακράν μεγαλύτερη υπόθεση από τότε που υφίσταται ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Θα τη δικάσουν, όχι απρόσωπα "όργανα του ποδοσφαίρου", μόνον άνθρωποι που δίνουν τη ζωή στα όργανα. Εκεί λοιπόν, ως προς το μεν ένα σκέλος, τη δουλειά των ποδοσφαιρικών εισαγγελέων να συντάξουν τα κατηγορητήρια, πρακτικά δεν στέκουν αμφιβολίες ότι η δουλειά θα γίνει στο μάξιμουμ εφικτό. Της επάρκειας.
Το καυτό ζήτημα, όμως, είναι το μετά. Το δια ταύτα. Η Πειθαρχική της Σούπερ Λιγκ. Η Πειθαρχική της Φούτμπολ Λιγκ. Στον τελικό βαθμό, η Επιτροπή Εφέσεων της ΕΠΟ. Οχι τα κατηγορητήρια. Οι αποφάσεις. Οι κυρώσεις. Οι απαλλαγές. Καλώς ή κακώς, και τα τρία αυτά όργανα έχουν παρελθόν στον χώρο. Υπάρχουν ήδη στο αρχείο τα "συγκριτικά δείγματα" που, όποιος βρεθεί στην ανάγκη, μετά θα έχει το έννομο συμφέρον να τα χρησιμοποιήσει εις βάρος τους. Ενα βολικό όπλο, για ν' αμφισβητηθεί στη στιγμή το ευθύ και το ορθό της κρίσης τους. Τι να μας πουν αυτοί που εκεί, τότε, μ' αυτόν, έκαναν εκείνο, και τώρα έρχονται να κάνουν αυτό. Δεν θα γλιτώσουν, τα μέλη των τριών επιτροπών, ακόμη κι αν κεντήσουν με τη δουλειά τους.
Η μοναδική ιδέα που σκέφτομαι για λύση αξιοπιστίας, κι ούτε που σκαμπάζω εάν "δικονομικά" στέκει αλλά δεν μου 'ρχεται στο νου και κάτι καλύτερο, είναι να συσταθεί εκτάκτως, και για μονάχα αυτή τη φορά, ένα "Ειδικό Δικαστήριο" του ποδοσφαίρου. Δίχως παρελθόν στο ποδόσφαιρο. Δίχως μέλλον στο ποδόσφαιρο. Μιας χρήσεως. Να οριστούν, για να το στελεχώσουν, οι άριστοι των αρίστων του κλάδου τους. Να φέρουν εις πέρας το γιγαντιαίο έργο της "δίκαιης δίκης". Υστερα, αυτό το Υπερόργανο να διαλυθεί. Κι ο κάθε πικραμένος, που θα 'χει το αναφαίρετο δικαίωμα στον δεύτερο βαθμό, ας πάει στο CAS.
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου