Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να κατανοήσει
κανείς, ότι ο ΠΑΟΚ σήμερα διαθέτει το μεγαλύτερο βαθμό συνοχής από όλες
τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος, μηδέ του Ολυμπιακού
εξαιρουμένου.
Γράφει ο Δημήτρης Δραγώγιας...
Δεν χρειαζόταν καν το χθεσινό παιχνίδι της Τούμπας. Απλώς το επιβεβαίωσε. Απέναντι σε μια ΑΕΚ που στα τρία τελευταία παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη μάζεψε συνολικά δέκα γκολ, ίσως το χθεσινό παιχνίδι να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα περί της προοπτικής του ΠΑΟΚ να διεκδικήσει κάτι πολύ υψηλότερο από τα προηγούμενα χρόνια.
Ενδεχομένως και το πρωτάθλημα. Αλλά η εικόνα διαμορφώνεται συνολικά, και όχι από ένα παιχνίδι. Και βάσει της συνολικής εικόνας ο Μπόλονι έχει δημιουργήσει μια ομάδα από την οποία μπορεί να καυχηθεί ότι λαμβάνει ένα μεγάλο ποσοστό των δυνατοτήτων της. Αν το ζητούμενο είναι καθαρά το αγωνιστικό σκέλος, τότε ανενδοίαστα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η δομή του ΠΑΟΚ είναι τέτοια που δεν επιτρέπει πολλές αποκλίσεις από τον στόχο του. Που είναι θέση στην πρώτη δυάδα στο πρωτάθλημα. Για τη χρονική στιγμή που διανύουμε, οι αυτοματισμοί της ομάδας από τον χώρο της μεσαίας γραμμής και επιθετικά, σε συνδυασμό με το φορμάρισμα του Λίνο κυρίως αλλά και του Ετο, που βοηθούν τους Βιεϊρίνια και Σαλπιγγίδη να παίρνουν τα μέτρα στην επίθεση χωρίς να κοιτούν τόσο πολύ πίσω τους, τον Γκαρσία που ξεκινά το πρωτάθλημα σαν τρένο και τον Αθανασιάδη σε εξαιρετική κατάσταση, δημιουργούν αίσθημα σιγουριάς κι ασφάλειας τουλάχιστον για τη διατήρηση στις υψηλές θέσεις.
Τα ζητήματα που ενδεχομένως να αποσταθεροποιήσουν τον ΠΑΟΚ δεν είναι αγωνιστικά. Είναι διοικητικά και οικονομικά. Στην κρίσιμη δηλαδή, στιγμή, που θα βρεθεί ένα εμπόδιο, πώς θα αντιδράσουν οι παίκτες οι οποίοι μέχρι τον Δεκέμβριο καλούνται να ξεπεράσουν το πρόγραμμα των διπλών αγώνων κάθε εβδομάδα. Πέρυσι το διαχειρίστηκαν με επιτυχία, έστω με αρκετές γκρίνιες. Εφέτος, οι περιπέτειες στο ιδιοκτησιακό μοιάζουν να μην επηρεάζουν το αγωνιστικό τμήμα. Αυτό φαίνεται. Αν ισχύει κι όλα τόσο το καλύτερο.
Ο αντίλογος της δυσπιστίας έχει να κάνει με τη δυναμικότητα που παρουσιάζει σήμερα η ΑΕΚ. Με αδυναμίες σχεδόν σε όλες τις θέσεις, με άναρχη ανάπτυξη, με αναιμική άμυνα, στα δύσκολα παιχνίδια κλάταρε. Ακόμη και στην Ξάνθη, η νίκη της οικοδομήθηκε στους ικανούς επιθετικούς της, αφού αμυντικά ήταν για κλάματα. Αλλά στα ντέρμπι, συνήθως, ελάχιστη σημασία δίνεται στα κενά, τις απουσίες ή την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας για τη συγκεκριμένη στιγμή. Χθες, ούτε η φανέλα έπαιξε ρόλο, παρά μόνο επιβεβαιώθηκαν οι τάσεις. Η έλλειψη συντονισμού στη μεσαία γραμμή, όπου ο 35άρης Πάμπλο Γκαρσία έπαιζε σχεδόν μόνος του και ανενόχλητος έβγαζε 40άρες πάσες στους ακραίους και επιθετικούς του. Ο Χιμένεθ με τη φαεινή ιδέα να παίξει ρόμβο με κορυφή το Μάκο και να λειτουργήσει με… λογιστική τακτική, προσπαθώντας να χωρέσει Γκούντγιονσεν, Λεονάρντο, Λυμπερόπουλο, ήταν καταδικασμένος εξ αρχής. Ο Μπέλεκ παίζει σε λάθος θέση και είναι ακίνδυνος. Μόνο ως παίκτης περιοχής μπορεί να αποδώσει.
Ο Γκούντγιονσεν παρουσίασε κινητικότητα κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας όμως πέριξ της περιοχής χωρίς αποτέλεσμα, ο Λυμπερόπουλος περίμενε μάταια κάποια κεφαλιά και ο Λεονάρντο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να σπάσει το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με ατομικές ενέργειες.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό, αν και νωρίς στο πρωτάθλημα, θα βοηθήσει στο να καταλάβουμε αν ο ΠΑΟΚ είναι σε θέση να φτάσει μέχρι τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του, όποιοι κι αν είναι, θα καταφέρουν να βγάλουν ολόκληρη τη χρονιά χωρίς προβλήματα. Για την ΑΕΚ είναι βέβαιο ότι μ’ αυτήν την εικόνα ο Χιμένεθ δύσκολα θα μακροημερεύσει στον πάγκο της, το ρόστερ θα αλλάξει πολλές φορές και τα βαριά χαρτιά της ομάδας θα ξαναμπούν μπροστά να μιλήσουν, αφήνοντας αιχμές για δυσλειτουργίες εντός και εκτός αποδυτηρίων.
Κι όσο αυτή η εικόνα διαιωνίζεται τόσο δυσκολότερη είναι η ανάκαμψη. Ισως, τελικά, στο τέλος του πρωταθλήματος, να αντιληφθούμε ότι η μεγάλη ευκαιρία για κατάκτηση ενός τίτλου στον ΠΑΟΚ δεν ήταν η προπέρσινη, αλλά θα είναι η εφετινή.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν χρειαζόταν καν το χθεσινό παιχνίδι της Τούμπας. Απλώς το επιβεβαίωσε. Απέναντι σε μια ΑΕΚ που στα τρία τελευταία παιχνίδια σε Ελλάδα και Ευρώπη μάζεψε συνολικά δέκα γκολ, ίσως το χθεσινό παιχνίδι να οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα περί της προοπτικής του ΠΑΟΚ να διεκδικήσει κάτι πολύ υψηλότερο από τα προηγούμενα χρόνια.
Ενδεχομένως και το πρωτάθλημα. Αλλά η εικόνα διαμορφώνεται συνολικά, και όχι από ένα παιχνίδι. Και βάσει της συνολικής εικόνας ο Μπόλονι έχει δημιουργήσει μια ομάδα από την οποία μπορεί να καυχηθεί ότι λαμβάνει ένα μεγάλο ποσοστό των δυνατοτήτων της. Αν το ζητούμενο είναι καθαρά το αγωνιστικό σκέλος, τότε ανενδοίαστα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η δομή του ΠΑΟΚ είναι τέτοια που δεν επιτρέπει πολλές αποκλίσεις από τον στόχο του. Που είναι θέση στην πρώτη δυάδα στο πρωτάθλημα. Για τη χρονική στιγμή που διανύουμε, οι αυτοματισμοί της ομάδας από τον χώρο της μεσαίας γραμμής και επιθετικά, σε συνδυασμό με το φορμάρισμα του Λίνο κυρίως αλλά και του Ετο, που βοηθούν τους Βιεϊρίνια και Σαλπιγγίδη να παίρνουν τα μέτρα στην επίθεση χωρίς να κοιτούν τόσο πολύ πίσω τους, τον Γκαρσία που ξεκινά το πρωτάθλημα σαν τρένο και τον Αθανασιάδη σε εξαιρετική κατάσταση, δημιουργούν αίσθημα σιγουριάς κι ασφάλειας τουλάχιστον για τη διατήρηση στις υψηλές θέσεις.
Τα ζητήματα που ενδεχομένως να αποσταθεροποιήσουν τον ΠΑΟΚ δεν είναι αγωνιστικά. Είναι διοικητικά και οικονομικά. Στην κρίσιμη δηλαδή, στιγμή, που θα βρεθεί ένα εμπόδιο, πώς θα αντιδράσουν οι παίκτες οι οποίοι μέχρι τον Δεκέμβριο καλούνται να ξεπεράσουν το πρόγραμμα των διπλών αγώνων κάθε εβδομάδα. Πέρυσι το διαχειρίστηκαν με επιτυχία, έστω με αρκετές γκρίνιες. Εφέτος, οι περιπέτειες στο ιδιοκτησιακό μοιάζουν να μην επηρεάζουν το αγωνιστικό τμήμα. Αυτό φαίνεται. Αν ισχύει κι όλα τόσο το καλύτερο.
Ο αντίλογος της δυσπιστίας έχει να κάνει με τη δυναμικότητα που παρουσιάζει σήμερα η ΑΕΚ. Με αδυναμίες σχεδόν σε όλες τις θέσεις, με άναρχη ανάπτυξη, με αναιμική άμυνα, στα δύσκολα παιχνίδια κλάταρε. Ακόμη και στην Ξάνθη, η νίκη της οικοδομήθηκε στους ικανούς επιθετικούς της, αφού αμυντικά ήταν για κλάματα. Αλλά στα ντέρμπι, συνήθως, ελάχιστη σημασία δίνεται στα κενά, τις απουσίες ή την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας για τη συγκεκριμένη στιγμή. Χθες, ούτε η φανέλα έπαιξε ρόλο, παρά μόνο επιβεβαιώθηκαν οι τάσεις. Η έλλειψη συντονισμού στη μεσαία γραμμή, όπου ο 35άρης Πάμπλο Γκαρσία έπαιζε σχεδόν μόνος του και ανενόχλητος έβγαζε 40άρες πάσες στους ακραίους και επιθετικούς του. Ο Χιμένεθ με τη φαεινή ιδέα να παίξει ρόμβο με κορυφή το Μάκο και να λειτουργήσει με… λογιστική τακτική, προσπαθώντας να χωρέσει Γκούντγιονσεν, Λεονάρντο, Λυμπερόπουλο, ήταν καταδικασμένος εξ αρχής. Ο Μπέλεκ παίζει σε λάθος θέση και είναι ακίνδυνος. Μόνο ως παίκτης περιοχής μπορεί να αποδώσει.
Ο Γκούντγιονσεν παρουσίασε κινητικότητα κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, παίζοντας όμως πέριξ της περιοχής χωρίς αποτέλεσμα, ο Λυμπερόπουλος περίμενε μάταια κάποια κεφαλιά και ο Λεονάρντο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να σπάσει το κεντρικό αμυντικό δίδυμο με ατομικές ενέργειες.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό, αν και νωρίς στο πρωτάθλημα, θα βοηθήσει στο να καταλάβουμε αν ο ΠΑΟΚ είναι σε θέση να φτάσει μέχρι τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος. Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο Ζαγοράκης και οι συνεργάτες του, όποιοι κι αν είναι, θα καταφέρουν να βγάλουν ολόκληρη τη χρονιά χωρίς προβλήματα. Για την ΑΕΚ είναι βέβαιο ότι μ’ αυτήν την εικόνα ο Χιμένεθ δύσκολα θα μακροημερεύσει στον πάγκο της, το ρόστερ θα αλλάξει πολλές φορές και τα βαριά χαρτιά της ομάδας θα ξαναμπούν μπροστά να μιλήσουν, αφήνοντας αιχμές για δυσλειτουργίες εντός και εκτός αποδυτηρίων.
Κι όσο αυτή η εικόνα διαιωνίζεται τόσο δυσκολότερη είναι η ανάκαμψη. Ισως, τελικά, στο τέλος του πρωταθλήματος, να αντιληφθούμε ότι η μεγάλη ευκαιρία για κατάκτηση ενός τίτλου στον ΠΑΟΚ δεν ήταν η προπέρσινη, αλλά θα είναι η εφετινή.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου