Ο Αλεξης Σαββόπουλος γράφει για την ήττα του Άρη από τον Πανιώνιο.
Την Κυριακή κόντρα στον Παναθηναϊκό ο ΑΡΗΣ θα συμπληρώσει το 1/3 των
αγώνων του στο φετινό μαραθώνιο της Σούπερλιγκ. Σε γενικές γραμμές η
εικόνα από την αρχή της σεζόν είναι καρμπόν. Ο ΑΡΗΣ παίζει στο γήπεδο
κάτι σαν ποδόσφαιρο, έχει κάποια μικρά (ελάχιστα για την ακρίβεια)
δεκάλεπτα έστω υποφερτού ποδοσφαίρου και πολλές μα πολλές αδυναμίες.
Όσοι κρατούσαν μικρό καλάθι και δεν πέταξαν στα σύννεφα μετά τη νίκη επί του ΟΦΗ στο Ηράκλειο, έπραξαν ορθά, όχι γιατί ο Πρόμπιερζ δεν είναι καλός προπονητής, αλλά για δυο άλλους λόγους. Πρώτον γιατί μέσα σε τρεις εβδομάδες δεν ξεριζώνονται νοοτροπίες ετών και δεύτερον γιατί από ό, τι φαίνεται και από κάποιον μη μυημένο στα του ΑΡΗ, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Το παράδειγμα με τον Καστίγιο να πετάει την μπάλα επιδεικτικά στον Καζναφέρη είναι ενδεικτική μιας εικόνας που δεν αποπνέει… αποδυτηριακή υγεία (συγχωρήστε μου το αδόκιμο του όρου).
Δεν θα καθίσω να αναφερθώ στο τι έγινε στην προετοιμασία και γιατί δεν σφυρηλατήθηκε αυτό το δέσιμο μεταξύ των παικτών, η καλλιέργεια του αισθήματος της ομάδας, και όχι του ατομισμού και ποιοι μπορεί να είναι οι υπεύθυνοι. Το τραίνο δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω και δεν είναι η ώρα για απόδοση ευθυνών, όπως επιτακτικά κάποιοι τη ζητούν. Την «καυτή» πατάτα την έχει πλέον στα χέρια του ο Πρόμπιερζ που μέσα σε τρεις εβδομάδες έχει έρθει αντιμέτωπος με όλες τις παθογένειες του ΑΡΗ. Έχει από τη μια να βρει φάρμακο για τις χτυπητές αδυναμίες στο αγωνιστικό κομμάτι και από την άλλη να διαχειριστεί μερικούς πολύ δύσκολους χαρακτήρες, που επηρεάζουν τη συνολικότερη λειτουργία της ομάδας.
Για το πρώτο είμαι σίγουρος ότι στη Νέα Σμύρνη έγινε σοφότερος. Επειδή βλέπω ότι… κόβει το μάτι του, δεν μπορεί να μην έχει διαπιστώσει ότι ο Τόχα είναι ο αδύναμος κρίκος στη μεσαία γραμμή του ΑΡΗ που κάνει την ομάδα εκτός από αργή και προβλέψιμη και παρασέρνει και τον Φατί. Ότι υπάρχει πρόβλημα στην άμυνα, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει κάθετα. Ότι από τη στιγμή που… βγήκε ο Γιαννιώτας δεν σημαίνει ότι θα συμβεί το ίδιο και με τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες. Όλοι θέλουμε να δούμε τους «μικρούς» του ΑΡΗ να διαπρέπουν, αλλά το πράγμα θέλει τη ρέγουλά του.
Για το δεύτερο, καλείται να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις. Να… τραβήξει το αυτί όσων αδιαφορούν, όσων προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον και το βάζουν πάνω από αυτό της ομάδας. Να σπάσει αυγά αν χρειαστεί, προκειμένου ο ΑΡΗΣ να αποκτήσει τη συνοχή που ο ίδιος επικαλέστηκε στη συνέντευξη τύπου στη Νέα Σμύρνη και στην ενδεκάδα να παίζουν μόνο αυτοί που ματώνουν τη φανέλα και το λέει η καρδιά τους. Που δεν φοβούνται, και δεν κρύβονται τώρα που η μπάλα ζυγίζει πολλά κιλά.
Και πάμε και στον οπαδό που είναι ο μόνος που δεν φταίει και που κοντεύει να τρελαθεί. Πώς να συμπεριφερθεί; Τι να κάνει απέναντι στο πρόβλημα; Να σταθεί επικριτικά πάνω από το ήδη χυμένο γάλα και να ωρύεται, τη μια ότι φταίει ο Τσιώλης, την άλλη οι παίκτες που δεν κάνουν, η διοίκηση που δεν έκανε καλό σχεδιασμό, ο Κόντης (αυτός όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί πάντα πρέπει για κάτι να φταίει).
Ο καθένας θα πράξει ότι του φωτίσει ο Θεός. Θεωρώ απλά ότι με την διαμορφωθείσα κατάσταση, χρειάζεται η βοήθεια όλων των δυνάμεων του ΑΡΗ για να φύγει αυτή η κακή αύρα πάνω από το Κλεάνθης Βικελίδης και να βρει την άκρη ο Πρόμπιερζ. Όπως ζητούμε- και σωστά- από τους παίκτες να βάλουν το εμείς πάνω από το εγώ, το ίδιο ίσως πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Πηγή: allaboutaris.com
Όσοι κρατούσαν μικρό καλάθι και δεν πέταξαν στα σύννεφα μετά τη νίκη επί του ΟΦΗ στο Ηράκλειο, έπραξαν ορθά, όχι γιατί ο Πρόμπιερζ δεν είναι καλός προπονητής, αλλά για δυο άλλους λόγους. Πρώτον γιατί μέσα σε τρεις εβδομάδες δεν ξεριζώνονται νοοτροπίες ετών και δεύτερον γιατί από ό, τι φαίνεται και από κάποιον μη μυημένο στα του ΑΡΗ, το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας είναι ότι ο ΑΡΗΣ δεν είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης. Εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Το παράδειγμα με τον Καστίγιο να πετάει την μπάλα επιδεικτικά στον Καζναφέρη είναι ενδεικτική μιας εικόνας που δεν αποπνέει… αποδυτηριακή υγεία (συγχωρήστε μου το αδόκιμο του όρου).
Δεν θα καθίσω να αναφερθώ στο τι έγινε στην προετοιμασία και γιατί δεν σφυρηλατήθηκε αυτό το δέσιμο μεταξύ των παικτών, η καλλιέργεια του αισθήματος της ομάδας, και όχι του ατομισμού και ποιοι μπορεί να είναι οι υπεύθυνοι. Το τραίνο δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω και δεν είναι η ώρα για απόδοση ευθυνών, όπως επιτακτικά κάποιοι τη ζητούν. Την «καυτή» πατάτα την έχει πλέον στα χέρια του ο Πρόμπιερζ που μέσα σε τρεις εβδομάδες έχει έρθει αντιμέτωπος με όλες τις παθογένειες του ΑΡΗ. Έχει από τη μια να βρει φάρμακο για τις χτυπητές αδυναμίες στο αγωνιστικό κομμάτι και από την άλλη να διαχειριστεί μερικούς πολύ δύσκολους χαρακτήρες, που επηρεάζουν τη συνολικότερη λειτουργία της ομάδας.
Για το πρώτο είμαι σίγουρος ότι στη Νέα Σμύρνη έγινε σοφότερος. Επειδή βλέπω ότι… κόβει το μάτι του, δεν μπορεί να μην έχει διαπιστώσει ότι ο Τόχα είναι ο αδύναμος κρίκος στη μεσαία γραμμή του ΑΡΗ που κάνει την ομάδα εκτός από αργή και προβλέψιμη και παρασέρνει και τον Φατί. Ότι υπάρχει πρόβλημα στην άμυνα, ειδικά όταν ο αντίπαλος παίζει κάθετα. Ότι από τη στιγμή που… βγήκε ο Γιαννιώτας δεν σημαίνει ότι θα συμβεί το ίδιο και με τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες. Όλοι θέλουμε να δούμε τους «μικρούς» του ΑΡΗ να διαπρέπουν, αλλά το πράγμα θέλει τη ρέγουλά του.
Για το δεύτερο, καλείται να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις. Να… τραβήξει το αυτί όσων αδιαφορούν, όσων προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον και το βάζουν πάνω από αυτό της ομάδας. Να σπάσει αυγά αν χρειαστεί, προκειμένου ο ΑΡΗΣ να αποκτήσει τη συνοχή που ο ίδιος επικαλέστηκε στη συνέντευξη τύπου στη Νέα Σμύρνη και στην ενδεκάδα να παίζουν μόνο αυτοί που ματώνουν τη φανέλα και το λέει η καρδιά τους. Που δεν φοβούνται, και δεν κρύβονται τώρα που η μπάλα ζυγίζει πολλά κιλά.
Και πάμε και στον οπαδό που είναι ο μόνος που δεν φταίει και που κοντεύει να τρελαθεί. Πώς να συμπεριφερθεί; Τι να κάνει απέναντι στο πρόβλημα; Να σταθεί επικριτικά πάνω από το ήδη χυμένο γάλα και να ωρύεται, τη μια ότι φταίει ο Τσιώλης, την άλλη οι παίκτες που δεν κάνουν, η διοίκηση που δεν έκανε καλό σχεδιασμό, ο Κόντης (αυτός όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί πάντα πρέπει για κάτι να φταίει).
Ο καθένας θα πράξει ότι του φωτίσει ο Θεός. Θεωρώ απλά ότι με την διαμορφωθείσα κατάσταση, χρειάζεται η βοήθεια όλων των δυνάμεων του ΑΡΗ για να φύγει αυτή η κακή αύρα πάνω από το Κλεάνθης Βικελίδης και να βρει την άκρη ο Πρόμπιερζ. Όπως ζητούμε- και σωστά- από τους παίκτες να βάλουν το εμείς πάνω από το εγώ, το ίδιο ίσως πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Πηγή: allaboutaris.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου