Αν η Αλέκα, ενώ κορυφώνεται η προεκλογική περίοδος, είχε το χρόνο να
δει και τους δύο ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ, επειδή στον δεύτερο η
Μπάγερν έπαιζε «επίθεση, επίθεση, επίθεση σε ξένο γήπεδο» (και
πιθανότατα επειδή στον πρώτο η αριστερή Μπαρτσελόνα ...απεργούσε -και
γι΄ αυτό αποκλείστηκε- απέναντι στην πλουτοκρατία του Αμπράμοβιτς), τότε
βάζω με το νου μου τι μπορεί να κάνουν οι υπόλοιποι πολιτικοί αυτές τις
μέρες.
Για εκείνο που είμαι βέβαιος, πάντως, είναι ότι ενώ η Αλέκα έβλεπε τον Νόιερ να πιάνει τα πέναλτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, οι προεδραίοι των δύο κομμάτων που μας οδήγησαν στο χάλι των ημερών μας, προετοιμάζονταν για να δουν την ...«Παπαρήγα την καλή», ακονίζοντας το τηλεκοντρόλ της Νόβα για να πιάκει ντουφέκι το Νοβασίνεμα Τρίω. Για να μάθουν νέα κόλπα, νέες τεχνικές, όχι για να μας αρέσει εμάς περισσότερο το στήσιμο στα τέσσερα, αλλά για να το απολαμβάνουν αυτοί!
Δεν ξεκίνησα φυσικά να γράφω για πολιτική, μπάλα, σεξ και βία, επειδή μόνο αυτά πουλάνε στις μέρες μας. Ξεκίνησα να γράφω επειδή πλέον οι πολιτικοί, για να μας «ψήσουν» να ασχοληθούμε μαζί τους, είναι ικανοί για οτιδήποτε. «Κάνω τα πάντα και δεν ντρέπομαι και δεν σιχαίνομαι», που έλεγε μια παλιά φίλη άμα έπινε ένα-δυο ποτηράκια και είχε φουσκοθαλασσιές.
Δεν κωλώνουν πουθενά. Τι βλέπει ο κόσμος τέλη Απριλίου, παραμονές εκλογών; Μπάλα. Νάτη η Αλέκα, έτοιμη να αναλύσει το 4-2-3-1 του Σι-Χα-Μουρίνιο. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Μπορεί η Αλέκα να είναι όντως ...αρρωστάκι με την μπάλα και τις Κυριακές να ρωτάει με αγωνία τον Σκυλλάκο «πόσο ήρθε Βατανιακός - Οικονόμος».
Το χειρότερο είναι ο τρόπος που προσπαθούν να μας δελεάσουν τα κόμματα (που θυμούνται ξαφνικά πως υπάρχει και η μπάλα, το θέατρο, η ζωή και οι ...άνθρωποι), πλασάροντας «γνωστά» ονόματα στα ψηφοδέλτιά τους, ανεξαρτήτως προδιαγραφών, γνώσεων, προοπτικής. Ποιον αθλητή αγαπάει παραδοσιακά ο κόσμος; Τον Πύρρο της Ελλάδας. Νάτος σε ψηφοδέλτιο Επικρατείας, με αιφνιδιαστική πρόταση και διορία μιας ώρας μαύρα μεσάνυχτα στη Βοστόνη. Θέλετε σόου μπιζ και τα γαλακτερά μεμέ που μεγάλωσαν γερά παιδιά επί δύο δεκαετίες; Και Βάνα έχουμε. Κι απ΄ όλα έχουμε. Και παλιούς ποδοσφαιριστές και ηθοποιούς και μοντέλα και τραγουδιάρες κι ό,τι λάχει, γνωστός να είναι κι όποιος να ΄ναι.
Κυριολεκτικά όποιος να΄ναι, γιατί πέρα από όλους αυτούς τους γενικώς γνωστούς που θα παίζουν μπάλα ή ...ρόλους στη Βουλή, είδα σε ψηφοδέλτιο -μαύρο, κατράμι- έναν δικό μου γνωστό και γούρλωσα τόσο τα μάτια που η γυναίκα μου μού έριξε μια γερή στην πλάτη νομίζοντας πως πνίγηκα με κάποιο κουκούτσι από τον ...καφέ που έπινα. Το παλικάρι είχε περάσει μερικές φορές έξω από το Δημοτικό, ειδικεύτηκε επί χρόνια στην αλιεία με δυναμίτη (καθ΄ όλα νόμιμη διαδικασία), έχει μπλέξει κατά καιρούς σε όλων των ειδών τους καυγάδες με αποτέλεσμα μπροστά του ο Αλ Πατσίνο ως Τόνι Μοντάνα στον «Σημαδεμένο» να θεωρείται πρόσωπο - φεγγάρι και τώρα ζητάει σταύρωμα (αγκυλωτό;) για να σώσει την Ελλάδα.
Πόσο θα τη σώσουν όλοι μαζί, το υποψιάζομαι. Ποιος θα μας σώσει από τους Έλληνες που θα ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια «διασημότητας» ή «επικαιρότητας», δεν μπορώ να το φανταστώ...
Μέχρι να σωθούμε από μόνοι μας, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
πηγή: gazzetta.gr
Για εκείνο που είμαι βέβαιος, πάντως, είναι ότι ενώ η Αλέκα έβλεπε τον Νόιερ να πιάνει τα πέναλτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα, οι προεδραίοι των δύο κομμάτων που μας οδήγησαν στο χάλι των ημερών μας, προετοιμάζονταν για να δουν την ...«Παπαρήγα την καλή», ακονίζοντας το τηλεκοντρόλ της Νόβα για να πιάκει ντουφέκι το Νοβασίνεμα Τρίω. Για να μάθουν νέα κόλπα, νέες τεχνικές, όχι για να μας αρέσει εμάς περισσότερο το στήσιμο στα τέσσερα, αλλά για να το απολαμβάνουν αυτοί!
Δεν ξεκίνησα φυσικά να γράφω για πολιτική, μπάλα, σεξ και βία, επειδή μόνο αυτά πουλάνε στις μέρες μας. Ξεκίνησα να γράφω επειδή πλέον οι πολιτικοί, για να μας «ψήσουν» να ασχοληθούμε μαζί τους, είναι ικανοί για οτιδήποτε. «Κάνω τα πάντα και δεν ντρέπομαι και δεν σιχαίνομαι», που έλεγε μια παλιά φίλη άμα έπινε ένα-δυο ποτηράκια και είχε φουσκοθαλασσιές.
Δεν κωλώνουν πουθενά. Τι βλέπει ο κόσμος τέλη Απριλίου, παραμονές εκλογών; Μπάλα. Νάτη η Αλέκα, έτοιμη να αναλύσει το 4-2-3-1 του Σι-Χα-Μουρίνιο. Κι αυτό είναι το λιγότερο. Μπορεί η Αλέκα να είναι όντως ...αρρωστάκι με την μπάλα και τις Κυριακές να ρωτάει με αγωνία τον Σκυλλάκο «πόσο ήρθε Βατανιακός - Οικονόμος».
Το χειρότερο είναι ο τρόπος που προσπαθούν να μας δελεάσουν τα κόμματα (που θυμούνται ξαφνικά πως υπάρχει και η μπάλα, το θέατρο, η ζωή και οι ...άνθρωποι), πλασάροντας «γνωστά» ονόματα στα ψηφοδέλτιά τους, ανεξαρτήτως προδιαγραφών, γνώσεων, προοπτικής. Ποιον αθλητή αγαπάει παραδοσιακά ο κόσμος; Τον Πύρρο της Ελλάδας. Νάτος σε ψηφοδέλτιο Επικρατείας, με αιφνιδιαστική πρόταση και διορία μιας ώρας μαύρα μεσάνυχτα στη Βοστόνη. Θέλετε σόου μπιζ και τα γαλακτερά μεμέ που μεγάλωσαν γερά παιδιά επί δύο δεκαετίες; Και Βάνα έχουμε. Κι απ΄ όλα έχουμε. Και παλιούς ποδοσφαιριστές και ηθοποιούς και μοντέλα και τραγουδιάρες κι ό,τι λάχει, γνωστός να είναι κι όποιος να ΄ναι.
Κυριολεκτικά όποιος να΄ναι, γιατί πέρα από όλους αυτούς τους γενικώς γνωστούς που θα παίζουν μπάλα ή ...ρόλους στη Βουλή, είδα σε ψηφοδέλτιο -μαύρο, κατράμι- έναν δικό μου γνωστό και γούρλωσα τόσο τα μάτια που η γυναίκα μου μού έριξε μια γερή στην πλάτη νομίζοντας πως πνίγηκα με κάποιο κουκούτσι από τον ...καφέ που έπινα. Το παλικάρι είχε περάσει μερικές φορές έξω από το Δημοτικό, ειδικεύτηκε επί χρόνια στην αλιεία με δυναμίτη (καθ΄ όλα νόμιμη διαδικασία), έχει μπλέξει κατά καιρούς σε όλων των ειδών τους καυγάδες με αποτέλεσμα μπροστά του ο Αλ Πατσίνο ως Τόνι Μοντάνα στον «Σημαδεμένο» να θεωρείται πρόσωπο - φεγγάρι και τώρα ζητάει σταύρωμα (αγκυλωτό;) για να σώσει την Ελλάδα.
Πόσο θα τη σώσουν όλοι μαζί, το υποψιάζομαι. Ποιος θα μας σώσει από τους Έλληνες που θα ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια «διασημότητας» ή «επικαιρότητας», δεν μπορώ να το φανταστώ...
Μέχρι να σωθούμε από μόνοι μας, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου