Ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος απενοχοποιεί μερικώς τον «El Niño» και χρεώνει τους Μπλε (θα κάνουν ίδιο λάθος με Φαλκάο) για το -ΜΗ- σχέδιο αξιοποίησης του...
Η Τσέλσι αναζητά επιθετικό και ο πρόεδρος της Ατλέτικο, Ενρίκε Θερέθο έσπευσε εκ νέου να δηλώσει σε αγγλικά ΜΜΕ ότι: «Με 60 εκατ. ευρώ (σ.σ.: η ρήτρα αποδέσμευσης του) όποιος θέλει μπορεί να αποκτήσει τον Φαλκάο!». Οι Λονδρέζοι φαντάζουν ως η Νο1 επιλογή για τον Κολομβιανό φορ, καθώς εκείνοι είναι που έχουν ξεμείνει με έναν και μοναδικό σημαντικό παίκτη στη γραμμή κρούσης τους. Ωστόσο, ακόμα και αυτός, δεν τα βάζει. Δεν είναι καμιά καινοτομία να γράψουμε ότι ο Φερνάντο Τόρες κάτι έχει και δεν σκοράρει ανάλογα με την αγωνιστική ποιότητα του. Ο Ισπανός έχει κατηγορηθεί πλειστάκις για την αφλογιστία του. Σίγουρα φταίει και εκείνος σε μεγάλο βαθμό. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να τον απαλλάξουμε από ένα μεγάλο βάρος της ευθύνης και να του αποδώσουμε το ποσοστό που του αναλογεί.

Αφορμή για αυτό το κείμενο στάθηκε ένα στατιστικό που έπεσε τυχαία στην αντίληψη μου, καθώς αναζητούσα ένα άλλο θέμα. Αφορούσε τις επιδόσεις του «El Niño» όταν ήταν στη Λίβερπουλ. Τότε λοιπόν που έβαλε 65 γκολ σε 102 αγώνες πρωταθλήματος, το 69% αυτών των γκολ προήλθαν από σέντρες ή καλύτερα βαθιές μπαλιές από τα 2/3 του γηπέδου και πίσω. Ηταν η περίοδος που οι Κόκκινοι έπαιζαν πολύ με γιόμες και πλαγιοκοπήσεις. Τότε πετούσαν τη μπάλα στον Ισπανό που έπαιζε απόλυτα προωθημένος και πολλές φορές και χωρίς στηρίγματα και τελείωνε ιδανικά τις φάσεις.

Στην Τσέλσι αυτό δεν συνέβη σχεδόν ποτέ. Στη Λίβερπουλ βλέπετε είχε τον Τσάμπι Αλόνσο, ο οποίος του είχε δώσει την ασίστ για το 38% των γκολ του. Στο Λονδίνο όμως δεν βρέθηκε κάτι αντίστοιχο. Μόνο ο Φρανκ Λάμπαρντ θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του Τσάμπι Αλόνσο (και δευτερεύον του Τζέραρντ), αλλά ο Αγγλος έχει μεγαλώσει και δεν έχει και την μακρινή μπαλιά του νυν μέσου της Ρεάλ Μαδρίτης. Σε καμία περίπτωση αυτή τη δουλειά δεν μπορεί να την κάνει ο Ραμίρες, ενώ για τον Ομπι-Μίκελ (τον Σιμάο του Παναθηναϊκού) που τη δίνει μόνο παράλληλα στον διπλανό του τα λόγια περιττεύουν.

Πέραν όμως όλων αυτών, οι Μπλε ποτέ δεν έπαιξαν με γιόμες. Το σαφώς πιο στρωτό ποδόσφαιρο τους δεν περιλάμβανε τις βαθιές μπαλιές με τις οποίες έζησε ο Τόρες τόσο στη Λίβερπουλ όσο και στο ξεκίνημα του στην μετριότατη τότε Ατλέτικο Μαδρίτης. Ας πάμε όμως στη σημερινή Τσέλσι του Ρομπέρτο ντι Ματέο (ακόμα δεν υπάρχει συμπέρασμα για τον Ράφα Μπενίτεθ). Σε αυτή την ομάδα ο Τόρες έπρεπε-πρέπει για να πάρει τη μπάλα, να βγει έξω από το κουτί. Εκεί κινούνται οι Αζάρ, Μάτα, Οσκαρ (ανάλογα ποιος παίζει ή και ορισμένες φορές και οι τρεις), με συνέπεια ο Ισπανός να πέφτει πάνω τους. Γύρω γύρω όλοι λοιπόν από την περιοχή και στη μέση κανένας.

Ολα αυτά για να καταλήξουμε στο εξής: Οσα φράγκα και να δώσει η Τσέλσι, όποιον και να πάρει στην επίθεση (Φαλκάο, Καβάνι κτλ.), δεν θα βγάλει άκρη και δεν θα δει προκοπή εάν δεν αποκτήσει πρώτα έναν παίκτη να κάνει παιχνίδι από πίσω. Εναν box to box με επιτελικές ιδιότητες. Δεν λέμε ότι πρέπει να παίξουν με γιόμες οι Λονδρέζοι, αλλά εάν δεν αποκτηθεί τέτοιος και η Τσέλσι πάρει τον Φαλκάο, θα κλάψει τα 60 μύρια, όπως κλαίει και τα 58 χαρτιά που σπατάλησε για τον Τόρες, δίχως να έχει το κατάλληλο σχέδιο για το πως να τον αξιοποιήσει...



πηγή: gazzetta.gr