Ο πρώτος γύρος της Ευρωλίγκα τελειώνει και ο Σπύρος Καβαλιεράτος
με τον Θανάση Ασπρούλιας, αποφεύγοντας τις ματιές στη μαγική σφαίρα,
αναφέρονται σε όσα συνέβησαν μέχρι τώρα και όσα πρόκειται να συμβούν.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ
Το δισάκι του ταξιδευτή
Η άποψή μου είναι πολιορκημένη από ετερόριζες σκέψεις. Το δίχως άλλο, άπαντες έχουν χρέος να σφίξουν το χέρι στον Αργύρη Πεδουλάκη και τους παίκτες του για την εξαιρετική (σε επίπεδο αποτελεσμάτων) πορεία του στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκα. Κι εκεί που επιχειρεί το μυαλό να βάλει τελεία και παύλα στη ροή των συμπερασμάτων, δέχεται επίθεση από μία σειρά ερωτημάτων μελλοντικής φύσεως. "Στην πρώτη χρονιά του χωρίς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός είναι απόλυτα πετυχημένος, αλλά τι θα συμβεί αν στο Τοπ 16 των οκτώ ομάδων σε κάθε όμιλο, αποτύχει να βρεθεί στην πρώτη 4άδα; Θα είναι επιτυχημένος;" είναι το πιο βασικό από αυτά και η βροχή των ερωτηματικών σκάει το ένα μετά το άλλο στον ορίζοντα. Κάποια από αυτά έχουν αυτονόητη απάντηση, κάποια άλλα όχι.
Το μείζον ζήτημα είναι ο Παναθηναϊκό στο Τοπ 16 να είναι ανταγωνιστικός. Να διεκδικήσει την πρόκριση μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αν προκριθεί, θα έχει πετύχει ίσως την μεγαλύτερη υπέρβαση στην ιστορία του. Αν απλά παρουσιαστεί ανταγωνιστικός χωρίς να προκριθεί, τότε το συναίσθημα δε θα είναι ευχάριστο βεβαίως (ο ψυχισμός του φιλάθλου είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος και σε αρκετές περιπτώσεις μένει η τελευταία γεύση στον ουρανίσκο), αλλά ουδείς θα έχει δικαίωμα να στρέψει βέλη κατηγορίας προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επίσης είναι δεδομένο ότι τα δύσκολα για τον Παναθηναϊκό, αρχίζουν τώρα. Η πρώτη φάση, για όλες τις ομάδες και ειδικά σε μία σεζόν, όπου οι περισσότερες ομάδες έχουν παρουσιάσει ένα νέο κεφάλαιο στη διαδρομή τους, ήταν απλά αναγνωριστική.
Από την κανονική σεζόν ήταν δεδομένο πως οι καλές, ιστορικές ομάδες πολύ δύσκολα θα έμεναν εκτός. Και το ήξεραν. Μην κοιτάτε το ...αντι-παράδειγμα του Μιλάνο που είναι εκτός κάθε συναγωνισμού. Ο Πασκουάλ (πια), ο Μεσίνα, ο Λάσο, ακόμα και ο Ρέπεσα, ο Πιανιτζιάνι και ο Μαχμούντι, γνωρίζουν καλά ότι τα πάντα κρίνονται στις επόμενες δύο φάσεις. Στο Τοπ 16 και στους "8". Από την αρχή γνώριζαν ότι εκεί θα πρέπει να πατήσουν το γκάζι. Ηξεραν ότι οι ομάδες πρέπει να είναι έτοιμες για αυτή την πρόκληση. Ως εκ τούτου, είμαι πεπεισμένος ότι τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό (και τον Ολυμπιακό βεβαίως) θα είναι πολύ πιο ζόρικα στους μήνες που έρχονται.
Ο αγώνας στη Ρωσία, κρίνω ότι είναι ως μη γενόμενος. Και γενικώς είναι παραπειστική η αποταμίευση σκέψεων μετά από αγώνες δίχως βαθμολογική κόντρα κι ένταση... Η Χίμκι γνώριζε πως ό,τι κι αν συνέβαινε θα ήταν δεύτερη (ήταν απίθανο να χάσει η Ρεάλ από την Ολίμπια). Ο μαραθώνιος και οι ανηφόρες του τώρα θα αρχίζουν να εμφανίζονται μπροστά στον Παναθηναϊκό, που θα πρέπει να αποδείξει, πρώτον και κυριότερον στον εαυτό του και κατόπιν σε όλους τους ακόλουθους του, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Ο όμιλός του, είναι βγαλμένος μέσα από την ...κόλαση της Ευρωλίγκα και σαφώς θα πρέπει να αισθάνεται πιο ...αδικημένος, ή κακότυχος, εν συγκρίσει με τον Ολυμπιακό, δεδομένου ότι ένα γκρουπ με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Ζαλγκίρις (πιθανότατα, ή αλλιώς Ολυμπιακό), Μάλαγα, Εφές, Αλμπα, Μπάμπεργκ είναι σαφώς πιο δύσβατο από το μονοπάτι που θα λάχει στους ερυθρόλευκους. Δεν είναι καμένος από χέρι, αλλά δεν έχει και κάποιες νίκες στο ...χέρι.
Κι αν πιστεύετε ότι τα δύο ταξίδια στη Γερμανία θα είναι εύκολα, κολυμπάτε σε μία θάλασσα πλάνης. Πολλοί θα σταθούν στη διαιτησία για την ήττα εναντίον της Χίμκι και στα σφυρίγματα του τελευταίου δίλεπτου. Αρνούμαι να το κάνω... Πολύ απλά διότι δεν έχω δει το ριπλέι της φάσης του αντιαθλητικού φάουλ (αν όλοι εσείς που διαμαρτύρεστε έχετε πλήρη εικόνα από την κεντρική κάμερα της μετάδοσης, τη στιγμή που ο διαιτητής είχε απόσταση ενός μέτρου από τη φάση, τότε ...μπράβο σας) και όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ λόγου. Εννοώ ότι οι τεχνικές ποινές, προφανώς και είναι σωστές, οι οποίες όμως έρχονται ως απόρροια ενός σφυρίγματος για το οποίο δεν έχω προσωπική άποψη. Αρα, ως μη γενόμενες. Προσωπικά θα σταθώ στο γεγονός ότι αυτή τη φορά, η παραγόμενη εικόνα του Παναθηναϊκού δε μου άρεσε. Και δεν με έπεισε. Το παραδέχομαι: Δεν αντέχω με τίποτα την αποθέωση στον playground hero, Μπανκς, ο οποίος έχει υπερβάλουσα αυτοπεποίθηση και οι επιλογές του είναι συνήθως ένα κλαρί που πετάγεται από τον αγέρωχο κορμό του ενθουσιασμού του. Εχει μπάσκετ μέσα του να δώσει, όχι όμως στον Παναθηναϊκό. Κι όχι με αυτόν τον τρόπο. Ξέρω, ίσως να θεωρείτε ότι γίνομαι υπερβολικός, αλλά δεν έχω καμία τέτοια διάθεση. Διότι θα έρθει η ώρα, που ο Μπανκς, είτε θα χρεωθεί με επιθετικά φάουλ τις επαφές που επιδιώκει πριν κάνει το ...υδραυλικό του, σουτάροντας από το ...πάτωμα, αντί να ανέβει ψηλά και με το όγκο του να προστατεύσει τη μπάλα στο λέι απ.
Ειλικρινά, δε μου αρέσει αυτή η εικόνα. Με απωθεί. Ειδικά, όταν αυτό συμβαίνει πολλές φορές σε καταστάσεις που δεν ευνοούν την αμυντική ισορροπία της υπόλοιπης ομάδας. Αρα κάθε λάθος, ή τάπα που θα δεχθεί, μάλλον θα καταλήξει με κάρφωμα του αντιπάλου στο ανοιχτό γήπεδο.
Στη Ρωσία δε μου άρεσε ούτε η άμυνα του Παναθηναϊκού, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως, ότι ελαφρυντικά υπάρχουν πολλά. Αλλά και προβλήματα. Ο Σόφο υπέστη υποτροπή στο πέλμα, ο Διαμαντίδης έπαιξε 38 ολόκληρα λεπτά, ο Κίτσεν είναι ωσεί παρών, ο Ούκιτς κι αυτός τραυματίας και ο Καπόνο που έρχεται (και αποτελεί πολύ σημαντική προσθήκη), ουσιαστικά θα κλέψει χρόνο από τον Μπράμος και τον Μασιούλις. Αρα, μήπως υπάρχει θέμα ρόστερ; Θα αποδειχθεί στην πορεία. Ο Παναθηναϊκός έδειξε εξαιρετικά στοιχεία στα παιχνίδια απέναντι σε θεωρητικά υπέρτερους αντιπάλους (Ρεάλ) και στα do or die (Καντού). Ας ευχηθούμε να συνεχίσει έτσι και στην επόμενη φάση.
Υ.Γ. Ολοι ενοχλήθηκαν, αλλά προσωπικά δε μου έκανε καθόλου κακή εντύπωση η διαμαρτυρία του Πεδουλάκη. Ούτε το πουκάμισο έξω. Μπορεί να μην είναι ο πιο έμπειρος κόουτς της Ευρωλίγκα, αλλά και η πιο light αντίδραση, θα με χαλούσε. Το αισθάνεται και διαμαρτύρεται. Μαγκιά του. Μπορεί να μην είναι γνωστός, αλλά δεν είναι και φελλός να ανέχεται οτιδήποτε του επιφυλάσσουν οι ανεκδιήγητοι πορτοκαλί γίγαντες. Που κάνουν ό, τι γουστάρουν, χωρίς να τους ελέγχει κανείς. Η μπορεί να κάνουν αυτό που γουστάρουν κάποιοι άλλοι. Σε γενικές γραμμές το επίπεδο της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα είναι άθλιο. Και πιστεύω όχι επειδή οι ρέφερις είναι κακοί. Αλλά αυτή είναι άλλη μεγάλη κουβέντα.
Υ.Γ. 2 Το προηγούμενο υστερόγραφο δεν επικροτεί την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός σφαγιάστηκε από τη διαιτησία. Δεν έχω την ίδια άποψη, ειδικά για τα πρώτα 38 λεπτά του αγώνα. Αν όμως ο Πεδουλάκης ένιωσε ότι έτσι είναι, τότε καλώς έκανε και διαμαρτυρήθηκε. Βέβαια, όπως και να'χει, δύο τεχνικές ποινές σε ένα σημείο που κρίνει τον αγώνα, ίσως να είναι οδυνηρές σε ένα μελλοντικό ματς.
Θα πετύχουν περισσότερους από 154,5 πόντους Ολυμπιακός και Μιλάνο στο μεταξύ τους ματς; Σε απόδοση 1.89 στη novibet
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Σαν σημαδεμένη τράπουλα
Η τελευταία αγωνιστική της πρώτης έμοιαζε σαν μια παρτίδα με σημαδεμένη τράπουλα. Εκπληξη δεν σημειώθηκε κι όπου πήγε να γίνει, τη. σταμάτησαν.
Η Φενέρμπαχτσε δεν έπρεπε να χάσει από την Καντού κι αυτό έγινε. Οι Τούρκοι με το μεγάλο μπάτζετ είναι πιο εμπορικοί και πιο... χρήσιμοι από την φτωχή Καντού, που έχει μεν καλό προπονητή (μήπως ο Τρικνιέρι είναι τελικά ο ιδανικός για την Εθνική;), αλλά αυτό δεν φτάνει πάντα. Η Φενέρ, λοιπόν, συνεχίζει, οι Ιταλοί είπαν αντίο. Ο Μπερτομέου έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος, από την άλλη όμως δεν μπορεί να είναι και υπερήφανος. Οπως δεν μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος με τέτοιες διαιτησίες και ο κ. Κώστας Ρήγας, υπεύθυνος της Ευρωλίγκα. Ο Αρτεάγκα και ο Πέρεζ Πέρεζ, Ισπανοί και οι δύο, έκαναν το... θαύμα τους.
Με το... έτσι θέλω από τους διαιτητές έχασε και ο Παναθηναϊκός, που κατέληξε στην 3η θέση, αλλά αυτό ελάχιστα τον απασχολεί. Επί της ουσίας είναι μικρό το κακό για τους "πράσινους", που άξιζαν όμως την πρωτιά με την εμφάνισή τους στη Μόσχα. Καμία σχέση με την εικόνα του πρώτου αγώνα με την Χίμκι στο ΟΑΚΑ, έκτοτε ο Παναθηναϊκός βρήκε το δρόμο του και πήρε την πρόκριση. Θα είχε ολοκληρώσει και ένα μικρό θαύμα - περισσότερο θέμα γοήτρου ήταν - αν είχε πάρει και την πρωτιά, αλλά ακόμα ένας Ισπανός ρέφερι, ο Γκαρσία Ορτίθ και η παρέα του είχαν άλλη γνώμη. Οχι ότι θα άλλαζε πολλά, πλέον στο Top 16 όλα αρχίζουν από το μηδέν και οι αντίπαλοι μένουν ίδιοι. Ομως η συνολική βελτίωση του Παναθηναϊκού είναι εμφανής, με τον Διαμαντίδη να έχει πια περισσότερη ενέργεια, αλλά και να δέχεται μεγαλύτερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του. Ειδικά τον Λάσμε, που έκανε σπουδαίο ματς απέναντι στην Χίμκι. Σιγά, σιγά θα μπει και ο Καπόνο, που στις ατομικές προπονήσεις εντυπωσιάζει με την ευστοχία του. Άλλο όμως η προπόνηση και άλλο η Ευρωλίγκα.
Πλέον ο Παναθηναϊκός στρέφει το βλέμμα του στο Top 16, γνωρίζοντας ήδη τους έξι από τους επτά αντιπάλους του. Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Μάλαγα, Εφές, Αλμπα, Μπάμπεργκ περιμένουν, ενώ το πιθανότερο είναι να συμπληρώσει το Ε' γκρουπ η Ζαλγκίρις. Αλλιώς, στη θέση της θα βρεθεί ο Ολυμπιακός και θα έχουν εμφύλιο. Δύσκολο όμως να χάσουν οι Λιθουανοί στο Κάουνας από την αδιάφορη Εφές.
Οσο για τον Ολυμπιακό; Αν - λογικά - μείνει δεύτερος θα έχει μαζί του Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, Χίμκι, Σιένα, Μπεσίκτας, Φενέρ και κατά 99% την Κάχα Λαμποράλ (αλλιώς κατά 1% την Μιλάνο). Ο δρόμος για τα πλέι οφ είναι ανοιχτός και για τους δύο, όμως το Top 16 είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί κάθε ματς είναι τελικός. Ο Ολυμπιακός, πάντως, φαίνεται να είναι σε καλύτερη μοίρα από τον Παναθηναϊκό, κυρίως βέβαια γιατί είναι και καλύτερος από τον αιώνιο αντίπαλό του.
Το δισάκι του ταξιδευτή
Η άποψή μου είναι πολιορκημένη από ετερόριζες σκέψεις. Το δίχως άλλο, άπαντες έχουν χρέος να σφίξουν το χέρι στον Αργύρη Πεδουλάκη και τους παίκτες του για την εξαιρετική (σε επίπεδο αποτελεσμάτων) πορεία του στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκα. Κι εκεί που επιχειρεί το μυαλό να βάλει τελεία και παύλα στη ροή των συμπερασμάτων, δέχεται επίθεση από μία σειρά ερωτημάτων μελλοντικής φύσεως. "Στην πρώτη χρονιά του χωρίς τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο, ο Παναθηναϊκός είναι απόλυτα πετυχημένος, αλλά τι θα συμβεί αν στο Τοπ 16 των οκτώ ομάδων σε κάθε όμιλο, αποτύχει να βρεθεί στην πρώτη 4άδα; Θα είναι επιτυχημένος;" είναι το πιο βασικό από αυτά και η βροχή των ερωτηματικών σκάει το ένα μετά το άλλο στον ορίζοντα. Κάποια από αυτά έχουν αυτονόητη απάντηση, κάποια άλλα όχι.
Το μείζον ζήτημα είναι ο Παναθηναϊκό στο Τοπ 16 να είναι ανταγωνιστικός. Να διεκδικήσει την πρόκριση μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Αν προκριθεί, θα έχει πετύχει ίσως την μεγαλύτερη υπέρβαση στην ιστορία του. Αν απλά παρουσιαστεί ανταγωνιστικός χωρίς να προκριθεί, τότε το συναίσθημα δε θα είναι ευχάριστο βεβαίως (ο ψυχισμός του φιλάθλου είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος και σε αρκετές περιπτώσεις μένει η τελευταία γεύση στον ουρανίσκο), αλλά ουδείς θα έχει δικαίωμα να στρέψει βέλη κατηγορίας προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Επίσης είναι δεδομένο ότι τα δύσκολα για τον Παναθηναϊκό, αρχίζουν τώρα. Η πρώτη φάση, για όλες τις ομάδες και ειδικά σε μία σεζόν, όπου οι περισσότερες ομάδες έχουν παρουσιάσει ένα νέο κεφάλαιο στη διαδρομή τους, ήταν απλά αναγνωριστική.
Από την κανονική σεζόν ήταν δεδομένο πως οι καλές, ιστορικές ομάδες πολύ δύσκολα θα έμεναν εκτός. Και το ήξεραν. Μην κοιτάτε το ...αντι-παράδειγμα του Μιλάνο που είναι εκτός κάθε συναγωνισμού. Ο Πασκουάλ (πια), ο Μεσίνα, ο Λάσο, ακόμα και ο Ρέπεσα, ο Πιανιτζιάνι και ο Μαχμούντι, γνωρίζουν καλά ότι τα πάντα κρίνονται στις επόμενες δύο φάσεις. Στο Τοπ 16 και στους "8". Από την αρχή γνώριζαν ότι εκεί θα πρέπει να πατήσουν το γκάζι. Ηξεραν ότι οι ομάδες πρέπει να είναι έτοιμες για αυτή την πρόκληση. Ως εκ τούτου, είμαι πεπεισμένος ότι τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό (και τον Ολυμπιακό βεβαίως) θα είναι πολύ πιο ζόρικα στους μήνες που έρχονται.
Ο αγώνας στη Ρωσία, κρίνω ότι είναι ως μη γενόμενος. Και γενικώς είναι παραπειστική η αποταμίευση σκέψεων μετά από αγώνες δίχως βαθμολογική κόντρα κι ένταση... Η Χίμκι γνώριζε πως ό,τι κι αν συνέβαινε θα ήταν δεύτερη (ήταν απίθανο να χάσει η Ρεάλ από την Ολίμπια). Ο μαραθώνιος και οι ανηφόρες του τώρα θα αρχίζουν να εμφανίζονται μπροστά στον Παναθηναϊκό, που θα πρέπει να αποδείξει, πρώτον και κυριότερον στον εαυτό του και κατόπιν σε όλους τους ακόλουθους του, πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Ο όμιλός του, είναι βγαλμένος μέσα από την ...κόλαση της Ευρωλίγκα και σαφώς θα πρέπει να αισθάνεται πιο ...αδικημένος, ή κακότυχος, εν συγκρίσει με τον Ολυμπιακό, δεδομένου ότι ένα γκρουπ με Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Ζαλγκίρις (πιθανότατα, ή αλλιώς Ολυμπιακό), Μάλαγα, Εφές, Αλμπα, Μπάμπεργκ είναι σαφώς πιο δύσβατο από το μονοπάτι που θα λάχει στους ερυθρόλευκους. Δεν είναι καμένος από χέρι, αλλά δεν έχει και κάποιες νίκες στο ...χέρι.
Κι αν πιστεύετε ότι τα δύο ταξίδια στη Γερμανία θα είναι εύκολα, κολυμπάτε σε μία θάλασσα πλάνης. Πολλοί θα σταθούν στη διαιτησία για την ήττα εναντίον της Χίμκι και στα σφυρίγματα του τελευταίου δίλεπτου. Αρνούμαι να το κάνω... Πολύ απλά διότι δεν έχω δει το ριπλέι της φάσης του αντιαθλητικού φάουλ (αν όλοι εσείς που διαμαρτύρεστε έχετε πλήρη εικόνα από την κεντρική κάμερα της μετάδοσης, τη στιγμή που ο διαιτητής είχε απόσταση ενός μέτρου από τη φάση, τότε ...μπράβο σας) και όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ λόγου. Εννοώ ότι οι τεχνικές ποινές, προφανώς και είναι σωστές, οι οποίες όμως έρχονται ως απόρροια ενός σφυρίγματος για το οποίο δεν έχω προσωπική άποψη. Αρα, ως μη γενόμενες. Προσωπικά θα σταθώ στο γεγονός ότι αυτή τη φορά, η παραγόμενη εικόνα του Παναθηναϊκού δε μου άρεσε. Και δεν με έπεισε. Το παραδέχομαι: Δεν αντέχω με τίποτα την αποθέωση στον playground hero, Μπανκς, ο οποίος έχει υπερβάλουσα αυτοπεποίθηση και οι επιλογές του είναι συνήθως ένα κλαρί που πετάγεται από τον αγέρωχο κορμό του ενθουσιασμού του. Εχει μπάσκετ μέσα του να δώσει, όχι όμως στον Παναθηναϊκό. Κι όχι με αυτόν τον τρόπο. Ξέρω, ίσως να θεωρείτε ότι γίνομαι υπερβολικός, αλλά δεν έχω καμία τέτοια διάθεση. Διότι θα έρθει η ώρα, που ο Μπανκς, είτε θα χρεωθεί με επιθετικά φάουλ τις επαφές που επιδιώκει πριν κάνει το ...υδραυλικό του, σουτάροντας από το ...πάτωμα, αντί να ανέβει ψηλά και με το όγκο του να προστατεύσει τη μπάλα στο λέι απ.
Ειλικρινά, δε μου αρέσει αυτή η εικόνα. Με απωθεί. Ειδικά, όταν αυτό συμβαίνει πολλές φορές σε καταστάσεις που δεν ευνοούν την αμυντική ισορροπία της υπόλοιπης ομάδας. Αρα κάθε λάθος, ή τάπα που θα δεχθεί, μάλλον θα καταλήξει με κάρφωμα του αντιπάλου στο ανοιχτό γήπεδο.
Στη Ρωσία δε μου άρεσε ούτε η άμυνα του Παναθηναϊκού, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο. Αντιλαμβάνομαι βεβαίως, ότι ελαφρυντικά υπάρχουν πολλά. Αλλά και προβλήματα. Ο Σόφο υπέστη υποτροπή στο πέλμα, ο Διαμαντίδης έπαιξε 38 ολόκληρα λεπτά, ο Κίτσεν είναι ωσεί παρών, ο Ούκιτς κι αυτός τραυματίας και ο Καπόνο που έρχεται (και αποτελεί πολύ σημαντική προσθήκη), ουσιαστικά θα κλέψει χρόνο από τον Μπράμος και τον Μασιούλις. Αρα, μήπως υπάρχει θέμα ρόστερ; Θα αποδειχθεί στην πορεία. Ο Παναθηναϊκός έδειξε εξαιρετικά στοιχεία στα παιχνίδια απέναντι σε θεωρητικά υπέρτερους αντιπάλους (Ρεάλ) και στα do or die (Καντού). Ας ευχηθούμε να συνεχίσει έτσι και στην επόμενη φάση.
Υ.Γ. Ολοι ενοχλήθηκαν, αλλά προσωπικά δε μου έκανε καθόλου κακή εντύπωση η διαμαρτυρία του Πεδουλάκη. Ούτε το πουκάμισο έξω. Μπορεί να μην είναι ο πιο έμπειρος κόουτς της Ευρωλίγκα, αλλά και η πιο light αντίδραση, θα με χαλούσε. Το αισθάνεται και διαμαρτύρεται. Μαγκιά του. Μπορεί να μην είναι γνωστός, αλλά δεν είναι και φελλός να ανέχεται οτιδήποτε του επιφυλάσσουν οι ανεκδιήγητοι πορτοκαλί γίγαντες. Που κάνουν ό, τι γουστάρουν, χωρίς να τους ελέγχει κανείς. Η μπορεί να κάνουν αυτό που γουστάρουν κάποιοι άλλοι. Σε γενικές γραμμές το επίπεδο της διαιτησίας στην Ευρωλίγκα είναι άθλιο. Και πιστεύω όχι επειδή οι ρέφερις είναι κακοί. Αλλά αυτή είναι άλλη μεγάλη κουβέντα.
Υ.Γ. 2 Το προηγούμενο υστερόγραφο δεν επικροτεί την άποψη ότι ο Παναθηναϊκός σφαγιάστηκε από τη διαιτησία. Δεν έχω την ίδια άποψη, ειδικά για τα πρώτα 38 λεπτά του αγώνα. Αν όμως ο Πεδουλάκης ένιωσε ότι έτσι είναι, τότε καλώς έκανε και διαμαρτυρήθηκε. Βέβαια, όπως και να'χει, δύο τεχνικές ποινές σε ένα σημείο που κρίνει τον αγώνα, ίσως να είναι οδυνηρές σε ένα μελλοντικό ματς.
Θα πετύχουν περισσότερους από 154,5 πόντους Ολυμπιακός και Μιλάνο στο μεταξύ τους ματς; Σε απόδοση 1.89 στη novibet
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ
Σαν σημαδεμένη τράπουλα
Η τελευταία αγωνιστική της πρώτης έμοιαζε σαν μια παρτίδα με σημαδεμένη τράπουλα. Εκπληξη δεν σημειώθηκε κι όπου πήγε να γίνει, τη. σταμάτησαν.
Η Φενέρμπαχτσε δεν έπρεπε να χάσει από την Καντού κι αυτό έγινε. Οι Τούρκοι με το μεγάλο μπάτζετ είναι πιο εμπορικοί και πιο... χρήσιμοι από την φτωχή Καντού, που έχει μεν καλό προπονητή (μήπως ο Τρικνιέρι είναι τελικά ο ιδανικός για την Εθνική;), αλλά αυτό δεν φτάνει πάντα. Η Φενέρ, λοιπόν, συνεχίζει, οι Ιταλοί είπαν αντίο. Ο Μπερτομέου έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος, από την άλλη όμως δεν μπορεί να είναι και υπερήφανος. Οπως δεν μπορεί να αισθάνεται υπερήφανος με τέτοιες διαιτησίες και ο κ. Κώστας Ρήγας, υπεύθυνος της Ευρωλίγκα. Ο Αρτεάγκα και ο Πέρεζ Πέρεζ, Ισπανοί και οι δύο, έκαναν το... θαύμα τους.
Με το... έτσι θέλω από τους διαιτητές έχασε και ο Παναθηναϊκός, που κατέληξε στην 3η θέση, αλλά αυτό ελάχιστα τον απασχολεί. Επί της ουσίας είναι μικρό το κακό για τους "πράσινους", που άξιζαν όμως την πρωτιά με την εμφάνισή τους στη Μόσχα. Καμία σχέση με την εικόνα του πρώτου αγώνα με την Χίμκι στο ΟΑΚΑ, έκτοτε ο Παναθηναϊκός βρήκε το δρόμο του και πήρε την πρόκριση. Θα είχε ολοκληρώσει και ένα μικρό θαύμα - περισσότερο θέμα γοήτρου ήταν - αν είχε πάρει και την πρωτιά, αλλά ακόμα ένας Ισπανός ρέφερι, ο Γκαρσία Ορτίθ και η παρέα του είχαν άλλη γνώμη. Οχι ότι θα άλλαζε πολλά, πλέον στο Top 16 όλα αρχίζουν από το μηδέν και οι αντίπαλοι μένουν ίδιοι. Ομως η συνολική βελτίωση του Παναθηναϊκού είναι εμφανής, με τον Διαμαντίδη να έχει πια περισσότερη ενέργεια, αλλά και να δέχεται μεγαλύτερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του. Ειδικά τον Λάσμε, που έκανε σπουδαίο ματς απέναντι στην Χίμκι. Σιγά, σιγά θα μπει και ο Καπόνο, που στις ατομικές προπονήσεις εντυπωσιάζει με την ευστοχία του. Άλλο όμως η προπόνηση και άλλο η Ευρωλίγκα.
Πλέον ο Παναθηναϊκός στρέφει το βλέμμα του στο Top 16, γνωρίζοντας ήδη τους έξι από τους επτά αντιπάλους του. Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Μάλαγα, Εφές, Αλμπα, Μπάμπεργκ περιμένουν, ενώ το πιθανότερο είναι να συμπληρώσει το Ε' γκρουπ η Ζαλγκίρις. Αλλιώς, στη θέση της θα βρεθεί ο Ολυμπιακός και θα έχουν εμφύλιο. Δύσκολο όμως να χάσουν οι Λιθουανοί στο Κάουνας από την αδιάφορη Εφές.
Οσο για τον Ολυμπιακό; Αν - λογικά - μείνει δεύτερος θα έχει μαζί του Μπαρτσελόνα, Μακάμπι, Χίμκι, Σιένα, Μπεσίκτας, Φενέρ και κατά 99% την Κάχα Λαμποράλ (αλλιώς κατά 1% την Μιλάνο). Ο δρόμος για τα πλέι οφ είναι ανοιχτός και για τους δύο, όμως το Top 16 είναι μια άλλη ιστορία. Γιατί κάθε ματς είναι τελικός. Ο Ολυμπιακός, πάντως, φαίνεται να είναι σε καλύτερη μοίρα από τον Παναθηναϊκό, κυρίως βέβαια γιατί είναι και καλύτερος από τον αιώνιο αντίπαλό του.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου