O Βασίλης Γαλούπης βουτάει στα πιο βαθιά νερά της παγκόσμιας
μάστιγας του ντόπινγκ στον αθλητισμό, με αφορμή τον πάταγο από την
ομολογία του ποδηλάτη Λανς Άρμστρονγκ.
Είπε πολλά ο Άρμστρονγκ στην Όπρα, όμως υπάρχει ένα σημείο του διαλόγου που είναι όλα τα λεφτά.Οπρα: Στις επτά νίκες σου στον γύρο Γαλλίας πήρες απαγορευμένες ουσίες;
Άρμστρονγκ: Ναι!
Όπρα: Ήταν κατά τη γνώμη σου ανθρωπίνως δυνατό να κερδίσεις το γύρο χωρίς ντόπινγκ τόσες φορές;
Άρμστρονγκ: Όχι. Κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν!
Και λίγο αργότερα απαντούσε σε άλλη ερώτηση ο Τεξανός ποδηλάτης: «Δεν προσπάθησα να έχω πλεονέκτημα από τους αντιπάλους μου. Ντοπαριζόμουν επειδή εξασφάλιζα απλά ισονομία στο παιχνίδι. Έκανα ό,τι και οι άλλοι».
Απαξίωσε τις αρχές
Τι έρχεται, λοιπόν, και μας λέει ο Άρμστρονγκ στην ομολογία του; Και, μάλιστα, σε μια παρουσιάστρια τηλεοπτικού σόου. Απαξίωσε, δηλαδή, με τον πιο υποτιμητικό τρόπο τις αμερικάνικες αρχές, δικαστικές κι αθλητικές, που τον πίεζαν τόσο καιρό να ομολογήσει την ενοχή του. Και αποφάσισε να το κάνει για επικοινωνιακούς λόγους σε ένα κανάλι.
«Εκτός ανθρώπινων ορίων»
Αυτό, λοιπόν, που λέει ο Άρμστρονγκ είναι ότι είναι εκτός ανθρώπινων δυνατοτήτων να κερδίζεις έναν τόσο δύσκολο αγώνα σαν τον γύρο Γαλλίας με τέτοιες επιδόσεις. Ούτως ή άλλως τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι νικητές έχουν μπλεξίματα με το ντόπινγκ αργά ή γρήγορα (Λάντις, Ούλριχ, Κονταδόρ, Ρίις κ.α.). Άρα, πρέπει να ντοπαριστείς, λέει ο Άρμστρονγκ: «Δεν γίνεται να κερδίσεις διαφορετικά στον γύρο Γαλλίας και ειδικά τόσες φορές».
Και, φυσικά, μπορεί η ποδηλασία δρόμου να είναι ένα άκρως επίπονο σπορ, όμως ο πρωταθλητισμός έχει γίνει πολύ απαιτητικός σε όλο σχεδόν το φάσμα των αθλημάτων. Ατομικών κι ομαδικών. Μπορεί κάποιοι να μην θέλουν να το παραδεχτούν, αλλά δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα.
Η τραγωδία του σύγχρονου πρωταθλητισμού!
Κι ακριβώς αυτή είναι η τραγωδία του σύγχρονου πρωταθλητισμού. Κρύβεται μέσα στα τωρινά λόγια του ποδηλάτη Λανς Άρμστρονγκ, τα πιο παλιά της αθλήτριας στίβου Μάριον Τζόουνς και του συναθλητή της Ντουέιν Τσέιμπερς, κορυφαίων παικτών μπέιζμπολ που πήγαν σε δίκες και ομολόγησαν για ντόπινγκ, κολυμβητών, ποδοσφαιριστών και από τόσα ακόμα σπορ. Και, φυσικά, δεν μιλάω στην τύχη. Υπάρχουν πλέον επίσημα καταγεγραμμένες δεκάδες περιπτώσεις, που λένε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. Τι;
1. Όλο και περισσότεροι αθλητές τοπ επιπέδου που ομολογούν την ενοχή τους κάνουν λόγο για ουσιαστικά ένα υποχρεωτικό καθεστώς. Ότι, δηλαδή, το ίδιο το σύστημα σπρώχνει τον αθλητή να ντοπαριστεί. Διαφορετικά, του λένε ότι δεν πρόκειται να φτάσει ψηλά μόνο με τις δικές του δυνάμεις.
2. Κι εδώ κλειδώνει και το δεύτερο σκέλος όσων είπε ο Άρμστρονγκ. Ότι δεν ήθελε να έχει πλεονέκτημα, αλλά ντοπαρίστηκε για να γίνει το παιχνίδι επί ίσοις όροις. Για να μην μειονεκτεί έναντι των ντοπαρισμένων αντιπάλων του.
Είναι τέτοια η κατάντια και η κοροϊδία, δηλαδή, που σε λίγο οι αθλητές που αποκαλύπτεται ότι ντοπάρονται θα κάνουν λόγο μέχρι και για… fair play.
Με τα δηλητήρια
Όσο σκληρή, λοιπόν, κι αν είναι η πραγματικότητα πρέπει να την δούμε. Διαφορετικά, θα είμαστε κι εμείς σαν την ΔΟΕ, την WADA, την ΙΑΑΦ, την UCI, την ΦΙΦΑ κι όλους αυτούς που κλείνουν τα μάτια εδώ και δεκαετίες μπροστά σε μια μάστιγα η οποία, με δέλεαρ το χρήμα, τη δόξα και τα φλας, αρρωσταίνει, τυφλώνει και τρελαίνει νέους ανθρώπους. Διότι καλό είναι πάντα να υπενθυμίζουμε και τις παρενέργειες όλων αυτών των δηλητηρίων που βάζουν μέσα τους όσοι αθλητές φαρμακώνονται.
Τα σπλάχνα της 27χρονης
Στις 10 Απριλίου 1987 πέθανε στο Μάιντς η Δυτικογερμανίδα επταθλήτρια Μπίργκιτ Ντρέσελ. Σε ηλικία μόλις 27 ετών (είχε πάρει μέρος και σε ολυμπιακούς αγώνες). Η ιστορία είναι πάνω – κάτω γνωστή. Είχε πάρει τόσες πολλές διαφορετικές ντόπες, που ο οργανισμός της έπαθε σοκ και κατέρρευσε.
Λίγο καιρό αργότερα ο ιατροδικαστής που την εξέτασε δήλωνε στο περιοδικό Spiegel, προκαλώντας για πρώτη φορά ένα τόσο μεγάλο σοκ: «Τα σπλάχνα της ήταν σε τόσο άθλια κατάσταση από την συστηματική χρήση αναβολικών, που δεν θα τα πλησίαζαν ούτε όρνια». Υπάρχουν κι άλλα δεκάδες περιστατικά πια, καταγεγραμμένα στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία.
Φωτεινές εξαιρέσεις
Φυσικά στον πρωταθλητισμό υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, όπως και σπορ που έχουν προσβληθεί – μέχρι τώρα τουλάχιστον – λιγότερο από τον ιό του ντόπινγκ. Εμείς, όμως, μιλάμε γενικότερα με αφορμή την ομολογία του Άρμστρονγκ.
Με καθαρή την ψυχή
Κανένα παιδάκι εφτά χρονών όταν πρωτομπαίνει στον αθλητισμό δεν σκέφτεται ότι πρέπει να ντοπαριστεί και να θέσει σε κίνδυνο την υγεία του για να κερδίσει και να κάνει ρεκόρ, ώστε να βγάλει χρήματα και να δοξαστεί. Ποιος, λοιπόν, δεν θα προτιμούσε να γίνεται η μάχη μέσα σε ένα «καθαρό» αθλητικό περιβάλλον και κάτω από υγιή ανταγωνισμό;
Στον λάκκο με τα φίδια
Όλα τα παιδάκια μπαίνουν με καθαρή την ψυχή και το μυαλό στα σπορ. Και αγαπάνε αυτό που κάνουν. Μέχρι τη στιγμή που το ίδιο το αθλητικό καθεστώς, έτσι όπως εκφράζεται πλέον στην κυνικά εμπορευματοποιημένη του μορφή σήμερα, δίνει μια κλωτσιά και ρίχνει τους ταλαντούχους αθλητές στον λάκκο με τα φίδια. Εκεί, δηλαδή, όπου ή οι πιο ευάλωτοι θα υποκύψουν στον πειρασμό του ντόπινγκ για να ανταπεξέλθουν σε αγώνες με απαιτήσεις πάνω από τα ανθρώπινα όρια ή θα πρέπει να φύγουν από τον χώρο. Και η αλήθεια είναι ότι πάρα πολλά μεγάλα ταλέντα αποφάσισαν να εγκαταλείψουν αηδιασμένα.
Με την Ρωμαϊκή Αρένα
Αυτόν τον αθλητισμό θέλουμε, λοιπόν; Τον αθλητισμό που κάνει τον αθλητή έναν επαγγελματία ψεύτη σαν τον Άρμστρονγκ και σαν την Μάριον Τζόουνς; Τον αθλητισμό που σήμερα χειροκροτούμε το είδωλο κι αύριο με τα ίδια χέρια το σταυρώνουμε; Τον αθλητισμό των κυνικών και των τυφλωμένων από την λάμψη του σόου; Τον αθλητισμό που θα αποξενωθεί τόσο πια από τον μέσο άνθρωπο και θα μοιάζει με extreme sports; Τον αθλητισμό που μια ζωή θα πέφτουν όλοι από τα σύννεφα;
Τον αθλητισμό που τόσες μεγάλες πρώην αθλήτριες γέννησαν, λόγω ντόπινγκ, παιδιά με αναπηρίες, όπως έχει αποδειχθεί και δικαστικά για την Ανατολική Γερμανία; Ή μήπως η σκιά δεν έχει απλωθεί για τα καλά πια και πάνω από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό;
Δεν πρέπει, λοιπόν, κάποτε να γίνει κάτι για να αλλάξουμε αυτό το τοπίο; Θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την Ρωμαϊκή Αρένα που μας πασάρεται μέσα από τις οθόνες και μέσω διαφημίσεων;
Πιο εύκολο το ψέμα…
Στις 24 Απριλίου 2005, ο Λανς Άρμστρονγκ, έχοντας γίνει πια ένας συνειδητός ψεύτης, δήλωνε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες: «Επέζησα μιας θανατηφόρας ασθένειας. Ήμουν στο νεκροκρέβατο. Θα ήταν ποτέ δυνατόν να επέστρεφα στο άθλημά μου και να έλεγα Γιατρέ δώσε μου ό,τι έχεις, θέλω να τρέξω πιο γρήγορα; Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό».
Η αλήθεια είναι σκληρή. Και είναι δύσκολο πολλές φορές να την δεχτούμε. Ενώ έχει αποδειχθεί πως είναι πιο εύκολο να πιστεύουμε στο ψέμα… Κι όταν το λέμε κι όταν μας το λένε. Δυστυχώς…
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου