Ο Ισπανός τεχνικός έδειξε στην Τρίπολη τις βασικές αρχές του Ολυμπιακού που φτιάχνει.
Ο Ισπανός έβαλε από την αρχή και τον Παπάζογλου και τον Φέισα, για τους οποίους είχαμε γράψει από την πρώτη του μέρα στον Πειραιά ότι είναι δύο παίκτες που είχε ξεχωρίσει από την παρακολούθηση αγώνων, θεωρώντας ότι αξίζουν μεγαλύτερη συμμετοχή. Εβαλε και τους Φετφατζίδη, Βλαχοδήμο (αλλαγή τον δεύτερο) και παρουσίασε μία πιο νεανική ενδεκάδα. Παρουσίασε μία ομάδα που ήταν περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος πιεστική από το πρώτο λεπτό, αναγκάζοντας μία εξαιρετική ομάδα, όπως ο Αστέρας, να μην έχει ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο. Είναι σαφές ότι ο Μίτσελ θέλει να κάνει τον Ολυμπιακό πιο γρήγορο και πιο επιθετικό, με ταυτόχρονη ασφυκτική πίεση στον αντίπαλο, αλλά και με πιο γρήγορο παιχνίδι.
Το είδαμε αυτό κυρίως στο πρώτο εικοσάλεπτο, αλλά και στο δεύτερο ημίχρονο, μετά την αποβολή του Σανκαρέ, αλλά ο Ισπανός έχει πολύ δρόμο μπροστά του και το ξέρει. Είδε τα προβλήματα που υπήρξαν σε αρκετές στιγμές. Προσπαθεί όμως να φτιάξει μία ομάδα με αρχές και με παίκτες στις θέσεις του, όσο είναι αυτό εφικτό. Να παίξει ένα 4-3-3, με δύο ακραίους, να δώσει μία ευκαιρία στον Φέισα να δει αν μπορεί να λειτουργήσει ως «κόφτης», με ζητούμενο η πίεση να είναι διαρκής στον αντίπαλο και η κυκλοφορία της μπάλας να γίνεται γρήγορα και με λίγες επαφές, είτε κάθετα είτε στα άκρα.
ΠΙΟ ΠΙΕΣΤΙΚΟΣ; ΠΙΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ
Πίεση από το πρώτο λεπτό
Ηταν αναμενόμενο, το είδαμε και στην πράξη. Ο Ολυμπιακός πίεσε από το πρώτο λεπτό, όχι όμως ανοργάνωτα. Η εντολή ήταν σαφής: η άμυνα ανέβαινε ψηλά, για να είναι κοντινές οι αποστάσεις των γραμμών και τρεις παίκτες κυνηγούσαν την μπάλα. Η ασφυκτική πίεση κράτησε περίπου 20- 25 λεπτά και δεν θα μπορούσε να έχει μεγάλη διάρκεια, από τη στιγμή που δεν έχει δουλευτεί μ' αυτήν τη λογική τους προηγούμενους μήνες. Θέλει και τα κατάλληλα «εργαλεία» και άριστη φυσική κατάσταση, αλλά και τακτική.
Γρήγορα, με συνδυασμούς
Ο Μίτσελ ζήτησε από τους παίκτες του γρήγορο ποδόσφαιρο, με συνδυασμούς. Η εντολή ήταν να παίρνει την μπάλα ο Φέισα και να μοιράζει γρήγορα το παιχνίδι, για να πηγαίνει στα άκρα. Είδαμε περισσότερους συνδυασμούς από άλλα παιχνίδια, όχι όμως και διάρκεια και αποτελεσματικότητα, αφού κι αυτή η αλλαγή απαιτεί χρόνο, αλλά και έναν ακόμη ποιοτικό μέσο, για να οργανώνει το παιχνίδι. Ο Σέρβος ανταποκρίθηκε πολύ καλά στον ρόλο του, μοιράζοντας σωστά το παιχνίδι από πίσω.
Δεν φοβάται το ρίσκο
Το παιχνίδι βοήθησε πολύ τον Μίτσελ να καταλάβει πολλά, διότι ο Αστέρας είναι πολύ καλή ομάδα και ο Ισπανός δεν φοβήθηκε να πάρει μεγάλο ρίσκο. Με την είσοδο του Μήτρογλου και την αλλαγή του συστήματος σε 4-4-2, με δύο ακραίους, που έγιναν πιο... κανονικοί όταν μπήκε και ο Βλαχοδήμος και με δύο παίκτες στον άξονα που δεν είναι κλασικοί «κόφτες» (Φέισα, Μασάντο). Αργησε να βάλει τον Ιμπαγάσα, που μπορούσε να ηρεμήσει το παιχνίδι, όταν ο Ολυμπιακός είχε φουλ κατοχή.
Πατάνε περιοχή
Με την πίεση ψηλά και αρκετές κερδισμένες μπάλες, πρέπει να ανεβαίνουν πιο ψηλά και τα χαφ. Ηταν εμφανές ότι ο Μίτσελ είχε δώσει εντολή να πατάνε περισσότερο περιοχή τα κεντρικά χαφ και το έκανε περισσότερο ο Μανιάτης και στη συνέχεια ο Μασάντο, οι οποίοι μάλιστα έχασαν και ευκαιρίες για να σκοράρουν. Το ίδιο πρέπει να κάνουν συνεχώς και οι ακραίοι και υπήρξαν διαστήματα που αυτό δεν γινόταν, με αποτέλεσμα να μένει χωρίς στηρίγματα ο Τζεμπούρ.
Οι «κομπίνες»
Ο Ισπανός προπονητής είχε δουλέψει πολύ τις προηγούμενες ημέρες σε «κομπίνες» στις στημένες φάσεις και το είδαμε χθες σε δύο περιπτώσεις, με την μπάλα τη μία φορά να πηγαίνει στο δεύτερο δοκάρι και τη δεύτερη να «βγαίνει» έξω για να σουτάρει αμαρκάριστος παίκτης. Καμία από τις δύο δεν είχε αποτέλεσμα, αλλά είναι εμφανές ότι ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού θα επιμείνει πολύ σ' αυτόν τον τομέα.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΟΡΓΑΝΩΤΗ
Ο Ολυμπιακός ήταν πιεστικός, είχε κατοχή, αλλά δυσκολευόταν. Γιατί; Νομίζουμε ότι σε ένα ακόμη φετινό παιχνίδι ήταν εμφανής η έλλειψη ενός παίκτη που έχει τα στοιχεία του οργανωτή. Οχι απλώς ενός ποδοσφαιριστή που θα κάνει μία κάθετη ή μία ασίστ, που κι αυτές είναι απαραίτητες, αλλά θα έχει και καθαρό μυαλό, ειδικά όταν ο αντίπαλος μένει με δέκα και κλείνεται. Αυτός ο παίκτης είναι ο Ιμπαγάσα (φωτό), τον οποίο έβαλε ο Μίτσελ καθυστερημένα, στο 80', αλλά στα 37 του ο Αργεντινός δεν μπορεί να παίζει πολύ και συνεχώς για να αποτελεί λύση. Οι φιλότιμες προσπάθειες του Μασάντο δεν καλύπτουν αυτό το κενό, διότι δεν έχει αυτό το χάρισμα. Η αναφορά του Μίτσελ στον Ράγιος δεν πρέπει να... προσπεραστεί εύκολα.
πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου