Εάν δω τον Βασίλη Σπανούλη να
συμμετέχει ενεργά σε κάποιο από τα υπόλοιπα παιχνίδια της Εθνικής μας
στην α’ φάση του Ευρωμπάσκετ, θα βγω στη Fanzone έξω από την Αρένα
Μπονιφίκα, θα πάρω και μια μπύρα και θα χορεύω. Αυτή τη στιγμή, παίρνω
το σενάριο που τον θέλει να επιστρέφει την Τετάρτη για τους αγώνες του
β’ γύρου στη Λιουμπλιάνα και λέω και «hvala», хвала, ευχαριστώ. Τα
διαστρέμματα της ποδοκνημικής, ψηλά στον αστράγαλο, είναι ένας άτιμος
εχθρός.
Δεν είμαι γιατρός, αλλά έχω καλύψει δημοσιογραφικά δεκάδες τραυματισμούς και έχω διαβάσει λεπτομέρειες (ακόμα και για λόγους …fantasy, «ζωής και θανάτου» δηλαδή) για πολύ περισσότερους. Όταν άκουσα ότι πρόκειται για high ankle sprain, λούστηκα στον κρύο ιδρώτα. Αμέσως έκανα αυτό που θα κάνετε τώρα και εσείς: φροντιστήριο στο διαδίκτυο.
Δεν χρειάζεται να μπλέξετε με στριφνές ιατρικές αναλύσεις, αρκεί μία γρήγορη ματιά στη Wikipedia. Τέτοιου είδους διαστρέμματα μπορούν να κρατήσουν έναν αθλητή εκτός δράσης από 2-3 μέρες μέχρι 6 μήνες. Ναι, μήνες. Παγωμένος ο ιδρώτας. Η Εθνική ομάδα του 2013 μπορεί να προχωρήσει χωρίς κάποιον από τους πολλούς «πλάγιους» που διαθέτει («είναι η καλύτερη γραμμή μας και μία από τις κορυφαίες στο Ευρωμπάσκετ», πιστεύει ο Τρινκιέρι), αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει σέντερ ή χειριστή της μπάλας.
Ο Σπανούλης δεν είναι βέβαια ένας γκαρντ σαν όλους τους άλλους, αλλά ο καλύτερος των ευρωπαϊκών γηπέδων. Εμειναν, όρθιοι, μόνο δύο, ο Ζήσης και ο Σλούκας. Ο Τρινκιέρι ρίσκαρε με τον αποκλεισμό του Κατσίβελη, αλλά διάβολε, ο Κατσίβελης είναι και όχι ο Καλάθης. Ο 12ος παίκτης του Ολυμπιακού. Θα είναι αμαρτία να τελειώσει (άδοξα) το Ευρωμπάσκετ και να μιλάμε για τον Καλάθη, τον Παππά, τον Κατσίβελη και τον Μάντζαρη. Μου ήρθε κι άλλο όνομα στο μυαλό, αλλά προτιμώ να μη το γράψω.
Περίπτωση από περίπτωση διαφέρει. Ο τραυματισμός του Σπανούλη δεν φαίνεται να είναι από τους πιο σοβαρούς. Ακούω ότι το πιθανότερο σενάριο τον θέλει να επιστρέφει την Κυριακή και πανηγυρίζω.
Διαφέρει, επίσης, θεραπεία από θεραπεία. Εάν είχε τραυματιστεί, ξέρω γω, ο Μπελινέλι στο Σικάγο, θα τον έβαζαν οι Μπουλς στη λίστα των τραυματισμένων και θα τον άφηναν να γιάνει με την ησυχία του, χωρίς να καίγονται. Δεν θα υπήρχε η ανάγκη της άμεσης συμμετοχής του σε αγώνες.
Στον αντίποδα, θυμηθείτε την περίπτωση του Έισι Λο, ο οποίος ξεπέρασε παρόμοιο τραυματισμό μέσα σε 48 ώρες, στο φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης και κουτσά στραβά έπαιξε στον τελικό.
Ο Σπανούλης έμεινε ξάγρυπνος χθες το βράδυ, με παρτενέρ όχι βέβαια την Ολυμπία, αλλά τον γιατρό, τον φυσιοθεραπευτή και τις παγωμένες κομπρέσες που τοποθετούσε ανά 20 λεπτά στο χτυπημένο σημείο. Δεν κατέβηκε το μεσημέρι για φαγητό ούτε πήγε με τους υπόλοιπους στο προπονητήριο. Μην εκπλαγείτε εάν αύριο τον δείτε να εμφανίζεται με ειδική μπότα ή με πατερίτσες, εδώ στην Αρένα Μπονιφίκα. Θα είναι μέτρο προληπτικό, ώστε να σταθεροποιηθεί ο αστράγαλος.
Ο Τρινκιέρι τόνισε ότι δεν συνηθίζει να εκβιάζει τη συμμετοχή ενός τραυματισμένου παίκτη. «Δείχνει έλλειψη σεβασμού και κάνει κακό στην ομάδα», εξήγησε, σωστά. Και πρόσθεσε, ότι είχε εξαρχής στο μυαλό του «σχέδιο Β και Γ και Δ για το ενδεχόμενο απουσίας ενός περιφερειακού». Προφανώς είχε, ειδάλλως δεν θα ρίσκαρε με τον αποκλεισμό του Κατσίβελη.
Ωστόσο, η ασφυκτική πίεση πάνω στους Ελληνες γκαρντ θα είναι στο εξής το Σχέδιο Α όλων των αντίπαλων ομάδων, ειδικά εάν οι διαιτητές αποδειχθούν ανεκτικοί στις επαφές. Αυτό, άλλωστε, ακολούθησαν οι Ρώσοι. Οι Τούρκοι υστερούν σε οπισθοφυλακή, αλλά οι Ιταλοί έχουν 5-6 γρήγορους κοντούς για να πρεσάρυν. Να μη μελετήσουμε την Ισπανία, που καλώς εχόντων των πραγμάτων μας περιμένει στον β’ γύρο.
Το ιατρικό δελτίο θα είναι ευαγγέλιο για την Εθνική τις επόμενες ημέρες. Προς το παρόν, υπάρχει μάγκωμα και ανησυχία, αλλά όχι πανικός. Η εμφανής ποιότητα της ομάδας αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ακόμα και χωρίς τον Σπανούλη. Το dna της χαρακτηρίζεται από ηρεμία, αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα, πείρα, σκέψη, ομόνοια και βάθος. Τεράστια πλεονεκτήματα όλα τους, ειδικά σε ένα τουρνουά 19 ημερών.
Είναι ομαδάρα με όλη τη σημασία της λέξης, ειδικά αν συγκριθεί με τις υπόλοιπες του Ευρωμπάσκετ. Τη θεωρώ φαβορί για μετάλλιο, ακόμα και με 11 παίκτες. Αρκεί να ξεπεράσει τους πρώτους, φυσιολογικούς κλυδωνισμούς.
Ο Σπανούλης μπορεί να επιστρέψει σε δύο εβδομάδες και να βρει την Εθνική μας στρογγυλοκαθισμένη στον προημιτελικό, απέναντι στη Σερβία ή τη Γαλλία ή τη Λιθουανία ή καμιά FYROM. Το κρίσιμο crash-test είναι αυτό του ερχόμενου τριημέρου, στο οποίο η ομάδα καλείται να αναπροσαρμόσει σε χρόνο μηδέν τα σχέδιά της, να σιγουρέψει την πρόκριση και να πετύχει νίκες απέναντι σε ομάδες που θα ταξιδέψουν μαζί της στον Ομιλο F της Λιουμπλιάνα.
Το 2-0 του εναρκτήριου διημέρου είναι το ιδανικό μαξιλάρι.
Δεν είμαι γιατρός, αλλά έχω καλύψει δημοσιογραφικά δεκάδες τραυματισμούς και έχω διαβάσει λεπτομέρειες (ακόμα και για λόγους …fantasy, «ζωής και θανάτου» δηλαδή) για πολύ περισσότερους. Όταν άκουσα ότι πρόκειται για high ankle sprain, λούστηκα στον κρύο ιδρώτα. Αμέσως έκανα αυτό που θα κάνετε τώρα και εσείς: φροντιστήριο στο διαδίκτυο.
Δεν χρειάζεται να μπλέξετε με στριφνές ιατρικές αναλύσεις, αρκεί μία γρήγορη ματιά στη Wikipedia. Τέτοιου είδους διαστρέμματα μπορούν να κρατήσουν έναν αθλητή εκτός δράσης από 2-3 μέρες μέχρι 6 μήνες. Ναι, μήνες. Παγωμένος ο ιδρώτας. Η Εθνική ομάδα του 2013 μπορεί να προχωρήσει χωρίς κάποιον από τους πολλούς «πλάγιους» που διαθέτει («είναι η καλύτερη γραμμή μας και μία από τις κορυφαίες στο Ευρωμπάσκετ», πιστεύει ο Τρινκιέρι), αλλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει σέντερ ή χειριστή της μπάλας.
Ο Σπανούλης δεν είναι βέβαια ένας γκαρντ σαν όλους τους άλλους, αλλά ο καλύτερος των ευρωπαϊκών γηπέδων. Εμειναν, όρθιοι, μόνο δύο, ο Ζήσης και ο Σλούκας. Ο Τρινκιέρι ρίσκαρε με τον αποκλεισμό του Κατσίβελη, αλλά διάβολε, ο Κατσίβελης είναι και όχι ο Καλάθης. Ο 12ος παίκτης του Ολυμπιακού. Θα είναι αμαρτία να τελειώσει (άδοξα) το Ευρωμπάσκετ και να μιλάμε για τον Καλάθη, τον Παππά, τον Κατσίβελη και τον Μάντζαρη. Μου ήρθε κι άλλο όνομα στο μυαλό, αλλά προτιμώ να μη το γράψω.
Περίπτωση από περίπτωση διαφέρει. Ο τραυματισμός του Σπανούλη δεν φαίνεται να είναι από τους πιο σοβαρούς. Ακούω ότι το πιθανότερο σενάριο τον θέλει να επιστρέφει την Κυριακή και πανηγυρίζω.
Διαφέρει, επίσης, θεραπεία από θεραπεία. Εάν είχε τραυματιστεί, ξέρω γω, ο Μπελινέλι στο Σικάγο, θα τον έβαζαν οι Μπουλς στη λίστα των τραυματισμένων και θα τον άφηναν να γιάνει με την ησυχία του, χωρίς να καίγονται. Δεν θα υπήρχε η ανάγκη της άμεσης συμμετοχής του σε αγώνες.
Στον αντίποδα, θυμηθείτε την περίπτωση του Έισι Λο, ο οποίος ξεπέρασε παρόμοιο τραυματισμό μέσα σε 48 ώρες, στο φάιναλ-φορ της Κωνσταντινούπολης και κουτσά στραβά έπαιξε στον τελικό.
Ο Σπανούλης έμεινε ξάγρυπνος χθες το βράδυ, με παρτενέρ όχι βέβαια την Ολυμπία, αλλά τον γιατρό, τον φυσιοθεραπευτή και τις παγωμένες κομπρέσες που τοποθετούσε ανά 20 λεπτά στο χτυπημένο σημείο. Δεν κατέβηκε το μεσημέρι για φαγητό ούτε πήγε με τους υπόλοιπους στο προπονητήριο. Μην εκπλαγείτε εάν αύριο τον δείτε να εμφανίζεται με ειδική μπότα ή με πατερίτσες, εδώ στην Αρένα Μπονιφίκα. Θα είναι μέτρο προληπτικό, ώστε να σταθεροποιηθεί ο αστράγαλος.
Ο Τρινκιέρι τόνισε ότι δεν συνηθίζει να εκβιάζει τη συμμετοχή ενός τραυματισμένου παίκτη. «Δείχνει έλλειψη σεβασμού και κάνει κακό στην ομάδα», εξήγησε, σωστά. Και πρόσθεσε, ότι είχε εξαρχής στο μυαλό του «σχέδιο Β και Γ και Δ για το ενδεχόμενο απουσίας ενός περιφερειακού». Προφανώς είχε, ειδάλλως δεν θα ρίσκαρε με τον αποκλεισμό του Κατσίβελη.
Ωστόσο, η ασφυκτική πίεση πάνω στους Ελληνες γκαρντ θα είναι στο εξής το Σχέδιο Α όλων των αντίπαλων ομάδων, ειδικά εάν οι διαιτητές αποδειχθούν ανεκτικοί στις επαφές. Αυτό, άλλωστε, ακολούθησαν οι Ρώσοι. Οι Τούρκοι υστερούν σε οπισθοφυλακή, αλλά οι Ιταλοί έχουν 5-6 γρήγορους κοντούς για να πρεσάρυν. Να μη μελετήσουμε την Ισπανία, που καλώς εχόντων των πραγμάτων μας περιμένει στον β’ γύρο.
Το ιατρικό δελτίο θα είναι ευαγγέλιο για την Εθνική τις επόμενες ημέρες. Προς το παρόν, υπάρχει μάγκωμα και ανησυχία, αλλά όχι πανικός. Η εμφανής ποιότητα της ομάδας αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας ακόμα και χωρίς τον Σπανούλη. Το dna της χαρακτηρίζεται από ηρεμία, αυτοπεποίθηση, προσωπικότητα, πείρα, σκέψη, ομόνοια και βάθος. Τεράστια πλεονεκτήματα όλα τους, ειδικά σε ένα τουρνουά 19 ημερών.
Είναι ομαδάρα με όλη τη σημασία της λέξης, ειδικά αν συγκριθεί με τις υπόλοιπες του Ευρωμπάσκετ. Τη θεωρώ φαβορί για μετάλλιο, ακόμα και με 11 παίκτες. Αρκεί να ξεπεράσει τους πρώτους, φυσιολογικούς κλυδωνισμούς.
Ο Σπανούλης μπορεί να επιστρέψει σε δύο εβδομάδες και να βρει την Εθνική μας στρογγυλοκαθισμένη στον προημιτελικό, απέναντι στη Σερβία ή τη Γαλλία ή τη Λιθουανία ή καμιά FYROM. Το κρίσιμο crash-test είναι αυτό του ερχόμενου τριημέρου, στο οποίο η ομάδα καλείται να αναπροσαρμόσει σε χρόνο μηδέν τα σχέδιά της, να σιγουρέψει την πρόκριση και να πετύχει νίκες απέναντι σε ομάδες που θα ταξιδέψουν μαζί της στον Ομιλο F της Λιουμπλιάνα.
Το 2-0 του εναρκτήριου διημέρου είναι το ιδανικό μαξιλάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου