Η παλικαριά του Φάνη, το κοστούμι του «δράκου» και ο ...στραγγαλιστής Ζέλικο!!

Η αυλαία του 38ου Ευρωμπάσκετ άνοιξε και ο Βασίλης Σκουντής ξεπαγώνει τις αναμνήσεις και τις εικόνες του από τις προηγούμενες 13 διοργανώσεις στις οποίες υπήρξε αυτόπτης μάρτυς.  30ό Ευρωμπάσκετ
(24 Ιουνίου-6 Ιουλίου 1997, Τζιρόνα, Μπανταλόνα, Βαρκελώνη/ Ισπανία)
Στο βάθρο: 1. Σερβία, 2. Ιταλία, 3. Ρωσία. Η Ελλάδα τέταρτη με 7 νίκες- 2 ήττες
Οι Σέρβοι επέστρεψαν δριμύτεροι (μετά το εμπάργκο) στην Αθήνα κι ήταν γραφτό τους να επιστρέφουν από εκεί και πέρα κάθε χρόνο! Ήταν επίσης γραφτό δικό μας να υφιστάμεθα τις συνέπειες της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας τους...
Το 1995 στην Αθήνα οι «πλάβι» λύγισαν τους Λιθουανούς και δυο χρόνια αργότερα στη Βαρκελώνη -στο «remake» του τελικού του 1991 στη Ρώμη- «στραγγάλισαν» τους Ιταλούς, στους οποίους δεν επέτρεψαν να σκοράρουν ούτε καν πενήντα πόντους (61-49)! Σε αντίθεση με την επιθετική πανδαισία του τελικού της Αθήνας, στη Βαρκελώνη οι Σέρβοι, οι οποίοι δεν είχαν στη διάθεση τους τον Πάσπαλι και τον Ντίβατς παρουσίασαν μια «take no prisoners defense», που ανάγκασε τον Κάρλτον Μάγερς να τελειώσει το ματς με 6/22 σουτ και τον Γκρεγκόρ Φούτσκα να έχει 1/5 σουτ και 4/12 βολές.
Το Ευρωμπάσκετ του 1997 σημαδεύθηκε όχι μονάχα από τις συναρπαστικές παραστάσεις, που έδωσαν οι ντίβες των ομάδων, αλλά και από δυο προπονητικές παρουσίες: στην άκρη του πάγκου της Σερβίας βρισκόταν, ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, που διαδέχθηκε (από την προηγούμενη χρονιά στην Ατλάντα ) τον Ιβκοβιτς και κατέκτησε τον πρώτο τίτλο του σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ενώ με την ελληνική ομάδα ντεμπουτάρησε, έναν χρόνο μετά την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, ο Παναγιώτης Γιαννάκης.
Αυτή τη φορά οι Σέρβοι δεν έμειναν αλώβητοι, καθώς στην πρώτη φάση ηττήθηκαν με 74-69 από την Ιταλία και βγήκαν δεύτεροι στον όμιλο, ενώ στη δεύτερη φάση, σε ένα ντέρμπι βγαλμένο από το… σελιλόιντ του (μεταγενέστερου ντοκιμαντέρ) «Οnce brothers” επικράτησαν της Κροατίας με 64-62. Στον προημιτελικό οι μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης «καθάρισαν» τη Λιθουανία με 75-60 και στον ημιτελικό τυραννίστηκαν μέχρι να ρίξουν στο καναβάτσο την ελληνική ομάδα.
Η Εθνική πήγαινε σαν τρένο από την αρχή, πέτυχε επτά νίκες στη σειρά, αλλά στον κρίσιμο ημιτελικό με τους Σέρβους δεν κατάφερε να αναχαιτίσει τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, αλλά συνάμα (όπως είχε συμβεί το 1995 στην Αθήνα και επρόκειτο να συμβεί και το 1998 πάλι στο ΟΑΚΑ) οι διαιτητές δεν της φέρθηκαν ακριβώς με το γάντι...
Οι πέντε αλησμόνητες «εικόνες» μου:

• Τόσο... αποκρουστικός ήταν ο τελικός στη Βαρκελώνη και τόσο πολύ αντεδεικνυόταν για το φιλοθεάμον κοινό, ώστε η πλέον αξιομνημόνευτη φάση του δεν ήταν άλλη από ένα... δολοφονικό φάουλ του Αλεσάντρο Αμπιο πάνω στον Σάσα Τζόρτζεβιτς! Ο πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης ανταπέδωσε με γροθιά, αλλά αμφότεροι έμειναν ατιμώρητοι από τους διαιτητές, τον Φινλανδό Γιούνγκεμπραντ και τον Ισπανό Μας. Αλλά για να μην τα ισοπεδώνω όλα, είχε κιόλας αυτός ο κακάσχημος αγώνας ένα πραγματικό highlight: μια αστραφτερή και βροντερή τάπα του Ρέμπρατσα στον Μάγερς, που τα είδε όλα κωλυόμενα!
  
• Η παρθενική παρουσία του (ευδοκίμως τερματίσαντος μια καριέρα είκοσι ετών, 351 συμμετοχών και 5.301 πόντων) «δράκου» στον πάγκο της Εθνικής ήταν εξ προοιμίου το «talk of the town» του Ευρωμπάσκετ. Την προηγούμενη χρονιά ο Γιαννάκης είχε σηκώσει ως αρχηγός του Παναθηναϊκού την πρώτη ελληνική κούπα στα χρονικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, μετά από τέσσερις μήνες στην Ατλάντα ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση και προτού καν στεγνώσει ο ιδρώτας από πάνω του, πήρε τη σκυτάλη από τον Μάκη Δενδρινό και χρίσθηκε (κάτι πολύ παραπάνω από) προπονητής της «επίσημης αγαπημένης». Λίγο έλειψε μάλιστα με το καλημέρα να την οδηγήσει και στο βάθρο, αλλά ας όψονται οι Γιούγκοι στον ημιτελικό και ο... πυραυλοκίνητος Μιχαήλοφ στον αγώνα για το χάλκινο μετάλλιο.
  
• Στον μικρό τελικό η Εθνική γνώρισε την ήττα από τη Ρωσία με 80-88 σε έναν αγώνα, στον οποίο ο Μιχαήλοφ νίκησε τον Ρεντζιά με 35-26! Ο σέντερ του ΠΑΟΚ σημείωσε 28 πόντους με 12/14 δίποντα και 4/6 βολές, αλλά στην άμυνα «έφαγε» 35 (με 16/21δ., 3/3β., συν 15 ριμπάουντ, 4 ασίστ και 7 κλεψίματα) από τον μετέπειτα παίκτη του Αρη. Κι όμως το προηγούμενο βράδυ ο Μιχαλοφ κι ο Φετίσοφ μαζί με τις γυναίκες τους έτρωγαν, έπιναν και διασκέδαζαν μέχρι τα ξημερώματα σε ένα κοσμικό εστιατόριο-μπαρ της Μπαρθελονέτα!
  
• Στο επίκεντρο της επικαιρότητας εκείνες τις μέρες βρέθηκαν δυο Ελληνες παίκτες, για σχετικούς, αλλά διαφορετικούς λόγους! Ο μεν Ευθύμης Ρεντζιάς δεχόταν καθημερινή πολιορκία από τους Καταλανούς δημοσιογράφους, διότι- μεσούντος του Ευρωμπάσκετ- συμφώνησε με την Μπαρτσελόνα, ενώ ο Δημήτρης Παπανικολάου και ο Ντούσαν Ιβκοβιτς προσέθεταν καθημερινά ένα καινούργιο και μάλιστα... γαργαλιστικό επεισόδιο στην αντιπαράθεση τους, με αφορμή την «απόδραση» του διεθνούς φόργουορντ από τον Ολυμπιακό και τη συμφωνία του με την Κίντερ Μπολόνια. Μετά το Ευρωμπάσκετ ο «Παπ» μετακόμισε στην Μπολόνια, αλλά η μεταγραφή «κόλλησε» για νομικούς λόγους και τον Δεκέμβριο ο νυν συνεργάτης του Τρινκιέρι επέστρεψε στον Πειραιά.
  
• Στην πραγματικότητα όμως η κεντρικότερη φιγούρα ολόκληρης της ελληνικής αποστολής υπήρξε ο Φάνης Χριστοδούλου: όχι τόσο για (τους συνηθισμένους) αγωνιστικούς λόγους, όσο για το ανθρώπινο δράμα που του επιφύλαξε η μοίρα. Την τρίτη ημέρα του Ευρωμπάσκετ στην Αθήνα πέθανε ο πατέρας του και ο «Μπέμπης» έφυγε εσπευσμένως για να παραστεί στην κηδεία του. Παρ’ όλα αυτά είχε το σθένος, την παλικαριά και το ψυχικό μεγαλείο να πάρει το πρώτο αεροπλάνο μετά την επιτέλεση του θλιβερού καθήκοντος , να επιστρέψει στην Τζιρόνα και να (επιμείνει να) αγωνισθεί στο ματς με τη Λιθουανία, συμβάλλοντας παρά την αστοχία του (0/6 σουτ) και τα λάθη του (4) στη μεγάλη νίκη. Γιασάν του μάγκα του Φάνη!
  

Πηγή: gazzetta.gr