Προφανώς και ο Εγκίν Αταμάν θα
έχει δαγκώσει τη γλώσσα του. Πριν 15 μέρες ήταν όταν ο Τούρκος
προπονητής της Γαλατά, σε μία από τις τοποθετήσεις του στο αφιέρωμα του
GOAL, υποστήριζε με στόμφο ότι η κυριαρχία του Ολυμπιακού έληξε και πως
φέτος δεν πρόκειται να πάρει μέρος ούτε στο Φάιναλ Φορ. Δε γνωρίζω αν οι
ερυθρόλευκοι το έκαναν, αλλά αν ήμουν στη θέση τους, όλη την
προηγούμενη εβδομάδα, αυτή η κουβέντα του Τούρκου κόουτς θα ήταν
επιγραφή και αφίσα σε κάθε πόρτα του ΣΕΦ. Ισως και να έγινε, διότι
συνηθίζονται τέτοιου είδους motive games από τους προπονητές και τους
συνεργάτες του.
Ασφαλώς και οι ερυθρόλευκοι δεν εξασφάλισαν τίποτα περισσότερο από δύο βαθμούς με τη νίκη τους στο Αμπντί Ιπεκτσί, ούτε στο Φάιναλ Φορ έκλεισαν εισιτήρια, αλλά κέρδισαν τον αυτοσεβασμό τους κόντρα σε μία αθλητική κοινωνία που μάλλον τους υποτιμά. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι οι αποδόσεις των στοιχηματικών εταιριών, κατά κάποιο τρόπο και σε ένα (όχι ευρύτατο) επίπεδο καθρεπτίζουν τις διαθέσεις του κόσμου, ιδιαίτερα όταν αυτές (οι αποδόσεις) διαμορφώνονται ώρα με την ώρα. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε λοιπόν στο 1.90 και χωρίς χάντικαπ απέναντι στη Γαλατά και λίγες ώρες πριν αρχίσει το ματς, η νίκη των Τούρκων έδινε 1.57 και του Ολυμπιακού 2.45. Ηταν παιχνίδι των στοιχηματικών εταιριών ή δική τους πρόβλεψη; Όχι βέβαια. Ηταν η προσαρμογή των αποδόσεων ανάλογα με το παιχνίδι που φόρτωναν οι πελάτες στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Δε γνωρίζω φυσικά την αναλογία του στοιχηματισμού σε εσωτερικό κι εξωτερικό, αλλά είχα αφουγκραστεί (και παρασυρθεί προς στιγμήν) μία θέση που ήταν εις βάρος των ερυθρόλευκων. Κι αναρωτιέμαι. Τι πρέπει να κάνει πια αυτή η ομάδα για να την πιστέψει ο απλός κόσμος; Κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με διαφορετικούς προπονητές και παίκτες, καταθέτει κάθε βράδυ στο μεδούλι της στο γήπεδο, ενθουσιάζει ακόμα και τους αντιπάλους (βλ. tweet Τζαμόν Γκόρντον την προηγούμενη εβδομάδα), λειτουργεί ως ομάδα με ξεκάθαρους ρόλους. Και φέτος, μπορεί να έχασε δύο από τους καλύτερους παίκτες της (Παπανικολάου και Χάινς), αλλά διαθέτει Αμερικάνους με νοοτροπία ευρωπαίων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και τους έδωσε την ευκαιρία να παίξουν στην Ευρωλίγκα.
Ναι, ο Ολυμπιακός τους έδωσε την ευκαιρία, όταν όλοι οι υπόλοιποι τους την αρνούνταν. Ο Λοτζέσκι έπαιζε στην Ευρώπη πολλά χρόνια, αλλά αν συστηνόταν ως μπασκετμπολίστας, κάποιοι θα του ζητούσαν ταυτότητα. Ο Ντάνστον από τον Αρη, έφτασε μέχρι τη Ρόμα, ο Πέτγουεϊ, οι περισσότεροι (Ελληνες, όχι ξένοι) τον ήξεραν ως τραγουδιστή. Ο Σίμονς έπαιξε στην Ισπανία, αλλά όχι στην Ευρωλίγκα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην φτάσει στο Μιλάνο το Μάιο, το μόνο σίγουρο είναι όμως, ότι με τη χημεία της ομάδας που έχει δημιουργήσει, θα παρουσιάζει στο παρκέ κάθε βράδυ 12 μουτζαχεντίν. Τους Έλληνες που ξέρουν το άθλημα όσο κανείς άλλος στην Ευρώπη πια. Και τους ξένους, που παίζουν για την ίδια τη ζωή τους και την ευκαιρία που του δόθηκε να βρεθούν στο πάνω ράφι. Οι ποιότητα των Ελλήνων και οι σωστοί χαρακτήρες των ξένων, σε συνδυασμό με τα αθλητικά χαρακτηριστικά τους σχηματίζουν έναν συνδυασμού που είναι τόσο δύσκολο να σπάσει όσο κι αυτός ενός χρηματοκιβωτίου.
Ο Ολυμπιακός έχει αρκετά αρνητικά σημεία. Εχασε με πολύ μεγάλη ευκαιρία διαφορές που δημιούργησε κι έδωσε την ευκαιρία στη Γαλατά να επιστρέψει. Κόντρα σε καλύτερες ομάδες, θα πληρώσει αυτή την αδράνεια.
Ο Σπανούλης κάποια στιγμή ήταν ξεκάθαρο ότι έπαιζε για να κάνει πόστερ τον Κοκσάλ που είχε κολλήσει πάνω του στην άμυνα σαν στενός κορσές κι προσπαθούσε να πειράξει, τόσο την απόδοση, όσο και το μυαλό του αρχηγού. Εν μέρει, πιστεύω ότι, τα κατάφερε.
Οι συνεργασίες ακόμα δεν είναι σε επιθυμητό επίπεδο και στο επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν έχουν μπει οι ψηλοί, Ντάνστον και Σίμονς, που σίγουρα έχουν περισσότερα πράγματα να προσφέρουν, ιδιαίτερα ο Ντάνστον.
Αν τον Αύγουστο έλεγε κανείς στον Μπαρτζώκα ότι ο Ολυμπιακός θα είχε κερδίσει δύο ματς στην Ευρωλίγκα με τον Πέτγουεί να είναι το κλειδί παράγοντας τέτοια ποσοστά στα τρίποντα, είναι σίγουρα ότι δε θα το πίστευε. Όχι γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στον παίκτη του, αλλά γιατί θα ήταν διατεθειμένος να τους δώσει ακόμα περισσότερο αέρα προσαρμογής. Κι όμως ο Μπρεντ, δουλεύει και παίζει με τέτοιο κέφι και κίνητρο που δεν έχει ανάγκη από παράταση.
Ο Ολυμπιακός, μπορεί να παίξει σε πολλά μοντέλα μπάσκετ. Κάτι που είναι θετικό κι αρνητικό όμως, καθώς πολλές φορές εγκλωβίζεται. Είναι αδιαπραγμάτευτος όμως στο κομμάτι της υποχώρησης. Ο,τι κι αν γίνει στη διάρκεια ενός ματς δε θα πάψει ποτέ να παλεύει, να μάχεται, να παίζει το μπάσκετ με τον τρόπο που του αρέσει και το ξέρει. Με πολύ λόου ποστ παιχνίδι (σκεπτόμενο μπάσκετ) από τα τριάρια και τα τεσσάρια, με πολλή δημιουργία και κυκλοφορία της μπάλας με πολλά μακρινά σουτ από παίκτες που μπορούν να ευστοχήσουν. Οσο οι συνεργασίες και τα τελειώματα (ξεκινώντας ίσως κι από την περιφέρεια) λείπουν από τον Λο και τον Ντάνστον, ο Ολυμπιακός θα στηρίζεται στον Λοτζέσκι και τον Πέτγουεϊ (και τον Σλούκα), οι οποίοι αντιδρούν υπερβατικά εν συγκρίσει με τις προσδοκίες, αλλά δε χρειάζεται να φορτωθούν και την ευθύνη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός αποτελεί την πιο die hard ομάδα της Ευρωλίγκα και κάθε φορά, όταν κάποιος θα τον σπρώχνει προς την ήττα, οι ερυθρόλευκοι θα απαντούν πως. «Been there, done that». Δεκάδες φορές. Αρα για να πέσει νοκ άουτ ο μποξέρ (όπως χαρακτήρισα τον Ολυμπιακό τη χρονιά του Ιβκοβιτς, όταν μάλιστα δεν έπαιζε σπουδαία), θα πρέπει να έχει απέναντί του έναν αντίπαλο που θα έχει τα κότσια να μείνει όρθιος έστω κι ένα δευτερόλεπτο περισσότερο από τον ίδιο. Και ο Ολυμπιακός πέφτει δύσκολα. Πολύ δύσκολα.
Υ.Γ. Δεν είμαι από αυτούς που ανακαλούν γραπτά τους, αλλά το «φαβορί» που είχα γράψει πέρσι σε πολλούς δεν άρεσε. Απέδειξε ότι ήταν. Και κατέκτησε την Ευρωλίγκα για τους λόγους που περιέγραψα από τον Νοέμβριο (αν θυμάμαι καλά). Είναι νωρίς ακόμα να μιλήσουμε για φαβορί διότι η σεζόν είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και πλέον, κι άλλες ομάδες, προσπαθούν να βαδίσουν στα χνάρια των Ελλήνων. Καλό είναι λοιπόν να περιμένουμε.
Υ.Γ.1 Οι στοιχηματικές προσαρμογές στις αποδόσεις ανάλογα με το παιχνίδι που φορτώνεται στα σημεία, αποδεικνύουν ότι ο κόσμος ούτε φέτος πιστεύει τον Ολυμπιακό. Επειδή έπαιξε κόντρα στη Γαλατά. Καλή ομάδα είναι οι Τούρκοι έχουν μονάδες, αλλά μπάστα. Ποια Γαλατά μπροστά στον πρωταθλητή Ευρώπης;
Υ.Γ. 2 Ο Ολυμπιακός θα έχει σκαμπανεβάσματα κι αυτό είναι το λογικό. Οι κρίσιμο αγώνες για τους ερυθρόλευκους δεν είναι αυτοί της πρώτης φάσης, αλλά οι 3-4 πρώτοι και οι 4-5 τελευταίοι της φάσης των 16. Οι πρώτοι γιατί θα του δώσουν ώθηση και θα μπορέσει στη μέση της φάσης των 16 να κάνει συντήρηση και οι τελευταίοι διότι όπως μας δίδαξε πέρσι το Τοπ 16, εκεί κρίνονται τα πάντα.
Ασφαλώς και οι ερυθρόλευκοι δεν εξασφάλισαν τίποτα περισσότερο από δύο βαθμούς με τη νίκη τους στο Αμπντί Ιπεκτσί, ούτε στο Φάιναλ Φορ έκλεισαν εισιτήρια, αλλά κέρδισαν τον αυτοσεβασμό τους κόντρα σε μία αθλητική κοινωνία που μάλλον τους υποτιμά. Γιατί το αναφέρω αυτό; Διότι οι αποδόσεις των στοιχηματικών εταιριών, κατά κάποιο τρόπο και σε ένα (όχι ευρύτατο) επίπεδο καθρεπτίζουν τις διαθέσεις του κόσμου, ιδιαίτερα όταν αυτές (οι αποδόσεις) διαμορφώνονται ώρα με την ώρα. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε λοιπόν στο 1.90 και χωρίς χάντικαπ απέναντι στη Γαλατά και λίγες ώρες πριν αρχίσει το ματς, η νίκη των Τούρκων έδινε 1.57 και του Ολυμπιακού 2.45. Ηταν παιχνίδι των στοιχηματικών εταιριών ή δική τους πρόβλεψη; Όχι βέβαια. Ηταν η προσαρμογή των αποδόσεων ανάλογα με το παιχνίδι που φόρτωναν οι πελάτες στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Δε γνωρίζω φυσικά την αναλογία του στοιχηματισμού σε εσωτερικό κι εξωτερικό, αλλά είχα αφουγκραστεί (και παρασυρθεί προς στιγμήν) μία θέση που ήταν εις βάρος των ερυθρόλευκων. Κι αναρωτιέμαι. Τι πρέπει να κάνει πια αυτή η ομάδα για να την πιστέψει ο απλός κόσμος; Κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα με διαφορετικούς προπονητές και παίκτες, καταθέτει κάθε βράδυ στο μεδούλι της στο γήπεδο, ενθουσιάζει ακόμα και τους αντιπάλους (βλ. tweet Τζαμόν Γκόρντον την προηγούμενη εβδομάδα), λειτουργεί ως ομάδα με ξεκάθαρους ρόλους. Και φέτος, μπορεί να έχασε δύο από τους καλύτερους παίκτες της (Παπανικολάου και Χάινς), αλλά διαθέτει Αμερικάνους με νοοτροπία ευρωπαίων που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα και τους έδωσε την ευκαιρία να παίξουν στην Ευρωλίγκα.
Ναι, ο Ολυμπιακός τους έδωσε την ευκαιρία, όταν όλοι οι υπόλοιποι τους την αρνούνταν. Ο Λοτζέσκι έπαιζε στην Ευρώπη πολλά χρόνια, αλλά αν συστηνόταν ως μπασκετμπολίστας, κάποιοι θα του ζητούσαν ταυτότητα. Ο Ντάνστον από τον Αρη, έφτασε μέχρι τη Ρόμα, ο Πέτγουεϊ, οι περισσότεροι (Ελληνες, όχι ξένοι) τον ήξεραν ως τραγουδιστή. Ο Σίμονς έπαιξε στην Ισπανία, αλλά όχι στην Ευρωλίγκα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην φτάσει στο Μιλάνο το Μάιο, το μόνο σίγουρο είναι όμως, ότι με τη χημεία της ομάδας που έχει δημιουργήσει, θα παρουσιάζει στο παρκέ κάθε βράδυ 12 μουτζαχεντίν. Τους Έλληνες που ξέρουν το άθλημα όσο κανείς άλλος στην Ευρώπη πια. Και τους ξένους, που παίζουν για την ίδια τη ζωή τους και την ευκαιρία που του δόθηκε να βρεθούν στο πάνω ράφι. Οι ποιότητα των Ελλήνων και οι σωστοί χαρακτήρες των ξένων, σε συνδυασμό με τα αθλητικά χαρακτηριστικά τους σχηματίζουν έναν συνδυασμού που είναι τόσο δύσκολο να σπάσει όσο κι αυτός ενός χρηματοκιβωτίου.
Ο Ολυμπιακός έχει αρκετά αρνητικά σημεία. Εχασε με πολύ μεγάλη ευκαιρία διαφορές που δημιούργησε κι έδωσε την ευκαιρία στη Γαλατά να επιστρέψει. Κόντρα σε καλύτερες ομάδες, θα πληρώσει αυτή την αδράνεια.
Ο Σπανούλης κάποια στιγμή ήταν ξεκάθαρο ότι έπαιζε για να κάνει πόστερ τον Κοκσάλ που είχε κολλήσει πάνω του στην άμυνα σαν στενός κορσές κι προσπαθούσε να πειράξει, τόσο την απόδοση, όσο και το μυαλό του αρχηγού. Εν μέρει, πιστεύω ότι, τα κατάφερε.
Οι συνεργασίες ακόμα δεν είναι σε επιθυμητό επίπεδο και στο επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού δεν έχουν μπει οι ψηλοί, Ντάνστον και Σίμονς, που σίγουρα έχουν περισσότερα πράγματα να προσφέρουν, ιδιαίτερα ο Ντάνστον.
Αν τον Αύγουστο έλεγε κανείς στον Μπαρτζώκα ότι ο Ολυμπιακός θα είχε κερδίσει δύο ματς στην Ευρωλίγκα με τον Πέτγουεί να είναι το κλειδί παράγοντας τέτοια ποσοστά στα τρίποντα, είναι σίγουρα ότι δε θα το πίστευε. Όχι γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στον παίκτη του, αλλά γιατί θα ήταν διατεθειμένος να τους δώσει ακόμα περισσότερο αέρα προσαρμογής. Κι όμως ο Μπρεντ, δουλεύει και παίζει με τέτοιο κέφι και κίνητρο που δεν έχει ανάγκη από παράταση.
Ο Ολυμπιακός, μπορεί να παίξει σε πολλά μοντέλα μπάσκετ. Κάτι που είναι θετικό κι αρνητικό όμως, καθώς πολλές φορές εγκλωβίζεται. Είναι αδιαπραγμάτευτος όμως στο κομμάτι της υποχώρησης. Ο,τι κι αν γίνει στη διάρκεια ενός ματς δε θα πάψει ποτέ να παλεύει, να μάχεται, να παίζει το μπάσκετ με τον τρόπο που του αρέσει και το ξέρει. Με πολύ λόου ποστ παιχνίδι (σκεπτόμενο μπάσκετ) από τα τριάρια και τα τεσσάρια, με πολλή δημιουργία και κυκλοφορία της μπάλας με πολλά μακρινά σουτ από παίκτες που μπορούν να ευστοχήσουν. Οσο οι συνεργασίες και τα τελειώματα (ξεκινώντας ίσως κι από την περιφέρεια) λείπουν από τον Λο και τον Ντάνστον, ο Ολυμπιακός θα στηρίζεται στον Λοτζέσκι και τον Πέτγουεϊ (και τον Σλούκα), οι οποίοι αντιδρούν υπερβατικά εν συγκρίσει με τις προσδοκίες, αλλά δε χρειάζεται να φορτωθούν και την ευθύνη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός αποτελεί την πιο die hard ομάδα της Ευρωλίγκα και κάθε φορά, όταν κάποιος θα τον σπρώχνει προς την ήττα, οι ερυθρόλευκοι θα απαντούν πως. «Been there, done that». Δεκάδες φορές. Αρα για να πέσει νοκ άουτ ο μποξέρ (όπως χαρακτήρισα τον Ολυμπιακό τη χρονιά του Ιβκοβιτς, όταν μάλιστα δεν έπαιζε σπουδαία), θα πρέπει να έχει απέναντί του έναν αντίπαλο που θα έχει τα κότσια να μείνει όρθιος έστω κι ένα δευτερόλεπτο περισσότερο από τον ίδιο. Και ο Ολυμπιακός πέφτει δύσκολα. Πολύ δύσκολα.
Υ.Γ. Δεν είμαι από αυτούς που ανακαλούν γραπτά τους, αλλά το «φαβορί» που είχα γράψει πέρσι σε πολλούς δεν άρεσε. Απέδειξε ότι ήταν. Και κατέκτησε την Ευρωλίγκα για τους λόγους που περιέγραψα από τον Νοέμβριο (αν θυμάμαι καλά). Είναι νωρίς ακόμα να μιλήσουμε για φαβορί διότι η σεζόν είναι πάρα πολύ μεγάλη. Και πλέον, κι άλλες ομάδες, προσπαθούν να βαδίσουν στα χνάρια των Ελλήνων. Καλό είναι λοιπόν να περιμένουμε.
Υ.Γ.1 Οι στοιχηματικές προσαρμογές στις αποδόσεις ανάλογα με το παιχνίδι που φορτώνεται στα σημεία, αποδεικνύουν ότι ο κόσμος ούτε φέτος πιστεύει τον Ολυμπιακό. Επειδή έπαιξε κόντρα στη Γαλατά. Καλή ομάδα είναι οι Τούρκοι έχουν μονάδες, αλλά μπάστα. Ποια Γαλατά μπροστά στον πρωταθλητή Ευρώπης;
Υ.Γ. 2 Ο Ολυμπιακός θα έχει σκαμπανεβάσματα κι αυτό είναι το λογικό. Οι κρίσιμο αγώνες για τους ερυθρόλευκους δεν είναι αυτοί της πρώτης φάσης, αλλά οι 3-4 πρώτοι και οι 4-5 τελευταίοι της φάσης των 16. Οι πρώτοι γιατί θα του δώσουν ώθηση και θα μπορέσει στη μέση της φάσης των 16 να κάνει συντήρηση και οι τελευταίοι διότι όπως μας δίδαξε πέρσι το Τοπ 16, εκεί κρίνονται τα πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου