Από την ημέρα που άρχισε όλο αυτό το «πανηγυράκι» με τους δύο πρόωρους τελικούς και το πολυπόθητο «πάσο» για Βραζιλία, οι συμπαθείς γείτονες επέλεξαν να παίξουν με τη φωτιά. Ένα επικοινωνιακό παιχνίδι που πάντα έχει δύο μορφές: Την καλή και… την ανάποδη. Αν σου βγει, τον «έκαψες» τον άλλο. Ειδάλλως… αυτοπυρπολήθηκες…
Τι εννοώ: Προ κλήρωσης μπαράζ και, βεβαίως, την ίδια ημέρα που η κληρωτίδα έβγαλε το δικό μας βαλκανικό ζευγάρι, οι Ρουμάνοι – παίκτες, προπονητές, Τύπος, κανάλια, ραδιόφωνα, κόσμος, όλο το… ρουμανικό σύμπαν - δεν έκρυβαν τη μέγιστη ικανοποίηση τους, ότι η τύχη έκανε σύμπραξη μαζί τους και τους «έβγαλε» Ελλάδα.
Και η Ισλανδία ακόμα τους φαινότανε… Αργεντινή, Γερμανία, Ολλανδία, μπροστά στη δική μας Εθνική. Γνωστοποίησαν σε όλους τους τόνους την… ευτυχία τους, που ο δρόμος για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου περνάει γι’ αυτούς από την Αθήνα!
Σαν «σιγουράκι» τους κάνουμε. Δίχως άλλο μας έχουν για «ευκολάκι» και μέχρι το πρώτο «μπαρούτι» της διπλής μάχης, Παρασκευή βράδυ, κάτω από τον φαληρικό ουρανό, τους αφήσαμε στην «ευτυχία» τους. Στην… κοσμάρα τους.
Ας νιώθουν φαβορί, ας το παίζουν άνετοι και ωραίοι για να τους έρθει πιο απότομο το σοκ.
Βεβαίως επειδή με την ηλεκτρονική επικοινωνιακή έκρηξη που διάγουμε, ουδέν κρυπτόν, ούτε από τον ήλιο ούτε καν στην… καταχνιά, ακούνε, βλέπουν, διαβάζουν, μαθαίνουν, μελετούν όλο και περισσότερα στοιχεία και δεδομένα για τις δυνατότητες του ελληνικού ποδοσφαίρου και των παιδιών του Σάντος, οπότε δεν θέλουν να αφήσουν και τους εαυτούς τους να πάνε ως… πρόβατα σε σφαγή. Έστω και από έναν… υποδεέστερο αντίπαλο, έστω και από το αουτσάιντερ, όπως μας έχουν εκλάβει.
Κατά συνέπεια, έβαλαν και την πολιτική κατεύθυνση στα πλάνα της καλλιέργειας φανατικού κλίματος και πόλωσης θα έλεγα, ενόψει της ρεβάνς στο Βουκουρέστι. Ενέπλεξαν «Χρυσή Αυγή» στο «καταστροφικό» σενάριο του Καραϊσκάκη, την οικονομική αστάθεια της εθνικής μας οικονομίας και άλλα συναφή ανησυχητικά από μεριάς τους με προφανή προβοκατόρικη διάθεση.
Μία η απαξίωση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και την πρωταθλήτρια Ευρώπης, που τέλος-τέλος είναι και παρούσα σχεδόν μόνιμα από το 2004 στα κορυφαία ποδοσφαιρικά ραντεβού, σε αντίθεση με τη ρουμανική Εθνική ομάδα της οποίας τα όποια κατορθώματα ανάγονται στο μακρινό παρελθόν.
Δύο τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη: Τα ύπουλα επικοινωνιακά τρικ που παίζονται συντονισμένα τις τελευταίες ημέρες από τα media της γειτονικής χώρας, καθώς και τις (ανησυχητικές για τις ελληνικές αρχές) πληροφορίες που υπάρχουν ότι ανάμεσα στις κατά-γαλανόλευκες κερκίδες πρόκειται να παρεισφρήσουν Ρουμάνοι θεατές για να προκαλέσουν επεισόδια και στροφή του πραγματικού ενδιαφέροντος των Ελλήνων που θα βρεθούν στο γήπεδο.
Μέγα κίνητρο για παλιούς και νέους
Ε, τρεις και… το λουρί της μάνας. Ή καλύτερα του… Μήτρογλου, του Σαμαρά, του Σαλπιγγίδη, του Γκέκα, όποιου τέλος πάντων επιθετικού μας όπλου, που δεν μπορεί, θα ενεργοποιηθεί ύστερα από όλα όσα προηγήθηκαν με αποκλειστική υπαιτιότητα των Ρουμάνων.
Στην Εθνική μας κρατήθηκαν χαμηλοί τόνοι. Ελάχιστα λόγια με προοπτική να συμβούν περισσότερα έργα… Οι αντίπαλοί μας δεν τίθεται ζήτημα ότι «έπαιξαν» πολύ όλο αυτό το διάστημα μέχρι τις αγωνιστικές κόντρες με φόντο το καλοκαιρινό ποδοσφαιρικό πάρτι στη Βραζιλία. Προκάλεσαν και πολυλόγησαν ακόμα πιο πολύ.
Τώρα είναι η ώρα που ξυρίζεται ο γαμπρός. Που ένα κι ένα κάνει δύο. Ο καλύτερος θα φανεί εντός των 4 γραμμών. Η Ελλάδα του Σάντος έχει πολύ καιρό να παίξει με εγωισμό και με το μαχαίρι στα δόντια. Να παρουσιάσει ελκυστική ποδοσφαιρική εικόνα. Δεν εννοώ να σκοράρει… ακατάσχετα, γιατί αυτό δεν το «έχει». Αλλά να παίξει μπάλα, να ξεδιπλώσει το ποιοτικό στοιχείο που διαθέτουν πολλοί από τους επίλεκτους του Πορτογάλου ομοσπονδιακού.
Ναι, αυτό το «έχει» και μπορεί να το κάνει.
Το δέλεαρ του Μουντιάλ επί προσωπικού επιπέδου είναι τεράστιο για τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Και για τον παλιό, τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, που φροντίζει για την ευπρεπέστερη υστεροφημία του, εγκαταλείποντας τη διεθνή δράση, μα και για το νεότερο. Τον Σάμαρη, τον Μανωλά, τον Μήτρογλου, το Νίνη, τον Σιόβα, με στόχο την άνοδο των ατομικών μετοχών και ίσως μια διεθνή μεταγραφή μέλλοντος.
Εμπρός, λοιπόν, ρε παιδιά, γλεντήστε τους και κάντε μας να αγαλλιάσουμε κι εμάς! Την εθνική ανάταση την έχουμε πράγματι ανάγκη. Σωστά το είπε ο Σάντος…
Υ.Γ.: Στον έλεγχο της μεσαίας γραμμής εντοπίζεται το «κλειδί» της ελληνικής επιτυχίας. Η Ρουμανία, παραδοσιακά σαν στυλ, αλλά και τώρα, έχει ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα στο παιχνίδι και την ανάπτυξη τους: Κοντινές πάσες, συνεχείς εναλλαγές μπάλας. Αν ελέγξουν οι διεθνείς μας το κέντρο θα γίνουν και «αφεντικά» στον αγώνα. Σ’ αυτό τον τομέα θα πέσει το βάρος και εκεί είναι για μένα ο μπελάς για τον Σάντος. Πώς θα στήσει την ομάδα και ποιους χαφ θα επιλέξει.
Το αν θα πλαισιώσει ο Μανωλάς ή ο Σιόβας τον Σωκράτη στα στόπερ έχει πολύ μικρότερη σημασία στην πρώτη αναμέτρηση. Στο Βουκουρέστι θα έχει προφανώς πιο πολύ νόημα η… μαντεψιά του προπονητή.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου