Οι «4άρες» πέφτουν σύννεφο και αν η Καλλονή λέγαμε ότι καθότι συνηθισμένη λίγο ως πολύ στις βαριές ήττες, δεν είχε να αντιτάξει το παραμικρό κόντρα στην «κόκκινη λαίλαπα», την ίδια μοίρα είχε μέσα σε ένα τετραήμερο και Αστέρας Τρίπολης.
Ομάδα γνωστή για τις τεχνικές αρετές της όπως και για τις δυνατότητες που έχει να παίζει κοντρόλ ποδόσφαιρο, με την μπάλα κάτω και το latin στυλ να «εκπέμπει» μπελάδες στους αντιπάλους της.
Κι όμως, παρόλο που οι Αρκάδες ούτε ανοργάνωτοι ήταν, ούτε σαν… σκόρπια διαδήλωση έμοιαζαν, έφτασαν κι αυτοί στο σημείο διασυρμού από έναν Ολυμπιακό ο οποίος εκτελεί αδιάκριτα, μεταβάλλοντας κάθε παιχνίδι του σε… προπόνηση!
Είναι γεγονός ότι ο δρόμος των «ερυθρολεύκων» για το αγαπημένο τους σκορ (4-0) άνοιξε τρισδιάστατα από τη στιγμή που ο περυσινός φιναλίστ της διοργάνωσης έμεινε – εξαιτίας της βλακώδους απερισκεψίας του Μπαράλες που πήρε δύο αδικαιολόγητες κάρτες σε χρόνο ρεκόρ - με 10 στο γήπεδο λίγο πριν την ανάπαυλα και με δύο γκολ στην πλάτη.
Ωστόσο ήταν τόσο ορεξάτοι πάλι οι «ερυθρόλευκοι», που και έτσι να μην είχαν εξελιχθεί τα πράγματα, είναι προφανές ότι θα είχαν βρει άλλους τρόπους, θα είχαν προσθέσει καμιά δεκαριά ακόμα στις 14 τελικές τους, για να «ξεκλειδώσουν» την εστία των φιλοξενούμενων όσες περισσότερες φορές γινόταν, προκειμένου να σκέφτονται από τώρα κιόλας το Κύπελλο και ακόμα ένα διπλό «χτύπημα τίτλου» με τα δύο τρόπαια να καταλήγουν και φέτος στο λιμάνι.
Ο Ολυμπιακός στηρίχθηκε στις σταθερές αξίες του Δεκεμβρίου θα έλεγα, αφού ο Τσόρι και ο Κάμπελ είναι ο «πυρήνας ανάφλεξης» μέσω του οποίου η… ταρίφα του Καραϊσκάκη σκορπά τον τρόμο σε όποιον πια διαβαίνει το κατώφλι του.
Ο Ντομίνγκες ήταν ξανά ο ηγέτης, σε έναν επιθετικό ρόλο πίσω από τον φορ Ολαϊτάν, αλλά και σε συνάρτηση του δημιουργικού και παραγωγικού παιχνιδιού του.
Ο Κοσταρικανός οργιάζει από τη δεξιά πλευρά σε μόνιμη βάση πλέον και αν και εφόσον καταφέρει ο Βάις να έχει μια διαχρονικά θετική, φορμαρισμένη παρουσία στην αριστερή πτέρυγα, τότε οι δυο τους θα συνθέσουν το «δίδυμο του διαβόλου» στις πτέρυγες, προκαλώντας τεράστια ρήγματα και ζημιές με τις πλαγιοκοπήσεις τους.
Ποδοσφαιρικό «μούτρο»
Στον Πελέ αν και είναι πολύ νωρίς, αν και συμπεράσματα δεν εξάγονται από κάποιες μόνο αγωνιστικές στιγμές, είμαι υποχρεωμένος να κάνω ειδική αναφορά.
Και εξηγώ το λόγο: Μπήκε στο 70ο λεπτό, σε ένα σημείο του ματς όπου τα πάντα είχαν κριθεί και ο ρυθμός εύλογα έπαιρνε την κατιούσα.
Κόντρα σε αυτό το timing και στις ιδιαιτερότητες μιας «πρώτης» με μια πολύ βαριά φανέλα και με τη γνώση ότι κάθε κίνηση στον αγωνιστικό χώρο κρίνεται αυστηρά, με τις ευκαιρίες να μην προβλέπονται – εκ των πραγμάτων – πολυάριθμες, ο νεοαποκτηθείς μέσος έδειξε ξεκάθαρα ποιος είναι και πόση μπάλα ξέρει.
Ζούμαρα στις ενέργειες, τη στάση και τη συμπεριφορά του στο γήπεδο, καρέ-καρέ, χωρίς να τον… χάνω από το πλάνο μου ούτε δευτερόλεπτο. Ο τύπος κατ’ αρχάς, διαθέτει ποδοσφαιρική προσωπικότητα. Δεν είναι «γατάκι», δεν… διαφεύγει της ευθύνης. Του αρέσει να τραβάει πάνω του τα φώτα γιατί νιώθει ασφαλής με την μπάλα στα πόδια.
Πατάει γερά (σαν κορμοστασιά και με τον ψυχολογικό αέρα που βγάζει) στο τερέν, έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του και στη ντρίμπλα και στο σουτ από μέση απόσταση και στη μεγάλη μπαλιά, την 25άρα για να μοιράσει και να αλλάξει το παιχνίδι της ομάδας.
Ζητούσε συνεχώς μπάλα και την πάσαρε με την μία, νοτιοαμερικάνικα, δείχνοντας ότι είναι σύγχρονος παίκτης, αλλά και έξυπνος, αφού «στροφάρει» με ταχύτητα.
Δεν μπορεί κανείς να υπογράψει την τύχη του με την ερυθρόλευκη στολή για ένα σωρό λόγους. Η πρώτη εμφάνιση του όμως άφησε ξεκάθαρα καλές εντυπώσεις και δίχως άλλο ήταν ελπιδοφόρα σχετικά με ακόμα μία λύση που επενδύθηκε στη φαρέτρα του Μίτσελ για τα «όπλα» της μεσαίας γραμμής του.
Υ.Γ.: Σαν αριστερό στόπερ που έπαιξε στο δεύτερο μισό στο πλευρό του Μανωλά, πάντως, ο Μπονγκ ήταν ανώτερος από τις επιδόσεις που έχει παρουσιάσει ως ακραίος οπισθοφύλακας.
Υ.Γ.1: Ο Αστέρας δεν απείλησε κραυγαλέα τον Ολυμπιακό πλην της περίπτωσης που η αντίδραση του Χολέβα αποσοβεί ίσως την ισοφάριση και αμέσως μετά γίνεται το 2-0 οπότε… τέρμα τα δίφραγκα.
Σε άλλες 2-3 επιθετικές στιγμές των φιλοξενούμενων άξιες αναφοράς, ο Μέγιερι έδειξε σε ετοιμότητα κι αυτό είναι ένα θετικό σημείο για τον ίδιο πρώτα και ύστερα για την ομάδα.
Τρίτο επίσημο αγώνα παίζει το παιδί φέτος και παρόλα αυτά έδειξε «ζεστός»! Μπράβο του!
Υ.Γ.2: Ο Μάνταλος φταίει πάλι ή ο Τσαμπούρης που τόσο άτσαλα και «ανειδίκευτα» προσπαθεί στη φάση του πέναλτι να σταματήσει τον Βάις; Ο διαιτητής ξέρετε, δείχνει την άσπρη βούλα όχι μόνο στις τρικλοποδιές και στα τεντωμένα χέρια. Τη δείχνει και στα απλωμένα χέρια που σπρώχνουν. Οι παραβάσεις μέσα στην περιοχή γίνονται άλλοτε κάτω, χαμηλά και άλλοτε πάνω, ψηλά.
Με την… απαίτηση που υπάρχει να μην σφυρίζονται πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού, νομίζετε ότι θα ξεχάσουμε στο τέλος και τους κανονισμούς;Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου