Πέρασε, λοιπόν, και το ντέρμπι «αιωνίων» ευτυχώς… αναίμακτα,
γιατί πολύ απλά η Ευρωλίγκα δεν αστειεύεται σε περιπτώσεις
χουλιγκανισμού και η ΚΑΕ Παναθηναϊκός αξίζει πολλά συγχαρητήρια για την
κόσμια συμπεριφορά των οπαδών της.
Να δούμε τι θα γίνει και στο ΣΕΦ, όταν και θα κλείνει η αυλαία του ΤΟΠ-16 της Ευρωλίγκα και ενδεχομένων θα διακυβεύονται πολλά για τις δύο ομάδες. Τότε, βέβαια, τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά και στο αγωνιστικό κομμάτι…
Αμφότεροι οι εκπρόσωποί μας στην Ευρωλίγκα αλλάζουν κατά κάποιο τρόπο… πρόσωπο από την Πέμπτη και μετά, καθώς θα έχουν πλέον έναν ακόμη Αμερικανό στο ρόστερ τους, με εντελώς διαφορετικά δεδομένα στην κάθε περίπτωση.
Ο Ολυμπιακός έχει προχωρήσει εδώ και αρκετό καιρό στην απόκτηση του Τζαμάριο Μουν, που δεν πρόλαβε οριακά να δηλωθεί στον πρώτο γύρο και ετοιμάζεται πυρετωδώς για την «τιτανομαχία» με την Φενέρμπαχτσε. Βέβαια, δεν θα κάνει το ντεμπούτο του με την ερυθρόλευκη φανέλα, καθώς έχει παίξει ήδη σε αρκετά παιχνίδια της Α1, αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις, αλλά θα παίξει για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και δη στην Ευρωλίγκα. Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός έκανε πρόσφατα δικό του τον Ζακ Ράιτ, ο οποίος ναι μεν βρίσκεται ελάχιστο διάστημα στην ομάδα, όμως δεν θα λέγαμε πως χρειάζεται μεγάλο διάστημα προσαρμογής, καθώς γνωρίζει καλά τόσο την ευρωπαϊκή, όσο και την ελληνική πραγματικότητα και θα μπει από νωρίς στα… βαθιά, λόγω και του τραυματισμού του Ραμέλ Κάρι. Έτσι, σήμερα θα βρεθεί στα παρκέ της Α1 για πρώτη φορά μετά την 17η Μαρτίου του 2012, όταν είχε αποχωρήσει από το Ρέθυμνο για λογαριασμό της Τσιμπόνα, βρίσκοντας απέναντί του μια παραλίγο ομάδα του…
Για όσους θυμούνται, ο «βραχύσωμος» γκαρντ είχε… φλερτάρει έντονα με τον Πανιώνιο το καλοκαίρι του 2012, κάποιοι μιλούσαν και για προσύμφωνο, όμως τελικά ο παίκτης δεν ντύθηκε στα κυανέρυθρα. Έπαιξε στη ρωσική Σπαρτάκ, που πρωταγωνίστησε στο Eurocup και φέτος αγωνίστηκε στη Μπαμπεργκ, όπου δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά, όπως τόνισε στις… αποχαιρετιστήριες δηλώσεις του ο Φλέμινγκ.
Τι θα πρέπει να περιμένουν απ” αυτόν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού; Σίγουρα όχι έναν νέο… Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, αλλά έναν πραγματικό μαχητή, που θα δώσει ποιοτικές ανάσες στον Δημήτρη Διαμαντίδη, θα βοηθήσει τον Ρόκο Λένι Ούκιτς να απεμπλακεί εντελώς από τα οργανωτικά του καθήκοντα και να μπορέσει να κάνει θραύση στην εκτέλεση, που είναι και το μεγάλο του «ατού».
Ο Ράιτ είναι ο ορισμός του «all around» γκαρντ. Σίγουρα υστερεί φοβερά στο μακρινό σουτ, θυμίζοντας κάτι από… Σάδα, όμως κάνει όλα τ” άλλα πολύ καλά και σίγουρα «συμφέρει» για τον ρόλο που προορίζεται. Στο Ρέθυμνο ήταν ηγέτης, στον Παναθηναϊκό προορίζεται για… Λάσμε της περιφέρειας, ώστε να δημιουργηθεί ένα φοβερό αμυντικό «κουαρτέρο» με τον Γκαμπονέζο σέντερ, τον Τζέιμς Γκιστ και τον Γιόνας Ματσιούλις ή τον Μάικ Μπράμος.
Σαν οργανωτής τα καταφέρνει εξαιρετικά, καθώς πρόκειται για καλό χειριστή, που δεν «πουλάει» εύκολα τη μπάλα και πασάρει σωστά, ιδίως στο πικ εν ρολ. Όπως προείπαμε υστερεί στο μακρινό σουτ, όμως έχει πολλούς τρόπους για να σκοράρει, ιδίως με τις δυναμικές του διεισδύσεις. Παράλληλα, είναι αποτελεσματικός και στο post up, παρότι δεν είναι αυτό που λέμε… πρώτο μπόι. Δεν νομίζουμε πως θα αλλάξει τις ισορροπίες, αλλά θα κλείσει πολλές «τρύπες» και θα βοηθήσει τον εξάστερο να βελτιώσει την περιφερειακή του γραμμή.
Πάμε τώρα στο «ερυθρόλευκο στρατόπεδο»… Όταν ο Τζαμάριο Μουν ήρθε στην Ελλάδα υπήρχε έντονος προβληματισμός από μεγάλο μέρος του κόσμου του Ολυμπιακού, που αμφέβαλαν για το αν μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά από τη στιγμή που η καριέρα του άλλοτε ΝΒΑer ακολουθεί τα τελευταία χρόνια φθίνουσα πορεία. Τα εντυπωσιακά του καρφώματα του παρελθόντος δεν έπειθαν πολλούς, που περίμεναν να δουν μπροστά τους ένα… φάντασμα, αλλά διαψεύστηκαν.
Από το ματς με τον Ηλυσιακό, που αποτέλεσε την «αφετηρία» του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, μέχρι και αυτό της Πυλαίας με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, όπου αποτέλεσε τον… ήρωα της βραδιάς με τους πέντε καθοριστικούς πόντους του στο φινάλε, ο Μουν αφήνει εξαιρετικές εντυπώσεις, δείχνοντας σίγουρα διάθεση να βοηθήσει. Δεν είναι… χύμα στο κύμα. Βγάζει πολλή ενέργεια στο παρκέ, ιδίως στην επίθεση και με τα αθλητικά του προσόντα δίνει άλλη ώθηση στην ομάδα του Πειραιά, ενώ αποδεικνύει πως δεν έχει χάσει το καλό του σουτ.
Βέβαια, υπάρχει και μία «ένσταση» που φορά την αμυντική του συμπεριφορά. Σίγουρα δεν είναι… αδιάφορος, όμως πολλές φορές χάνεται και μπορεί στο πρωτάθλημα αυτό να μην είναι τόσο εμφανές, λόγω της δυναμικότητας των αντιπάλων του, όμως στην Ευρώπη αυτό μπορεί να «σημαδευτεί» από αντίπαλους προπονητές και να στοιχίσει στα κρίσιμα παιχνίδια του που έρχονται, καθώς μετά από την ήττα στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός πλέον έχει ελάχιστα περιθώρια για απώλειες.
Ο Ολυμπιακός έχει στο «τέσσερα» τον Γιώργο Πρίντεζη, αλλά και τον Μπρεντ Πέτγουεϊ. Χώρος για τον Μουν σίγουρα υπάρχει, με τον Περπέρογλου να «μονιμοποιείται» πλέον στη θέση του σμολ φόργουορντ που είναι και η φυσική του. Ο Πρίντεζης προσφέρει πόντους με όλους τους τρόπους, ο Πέτγουεϊ ενέργεια, αποτελεσματικότητα στο transition, καλές αλλαγές στα σκριν και υψηλές πτήσεις. Ο Μουν τι μπορεί να κάνει;
Λογικά μία… μέση οδό. Είναι καλός σκόρερ με πρόσωπο, σουτάρει καλά από μακριά, χωρίς να είναι «killer», αλλά βρίσκει συχνά τον στόχο. Στο ανοιχτό γήπεδο είναι άπαιχτος και ειδικά αν συνυπάρχει στην πεντάδα με παίκτες σαν τον Πέτγουεϊ, τον Λοτζέσκι και τον Σλούκα, ο Ολυμπιακός θα έχει απίστευτη ταχύτητα και παίκτες ικανούς να… γκρεμίσουν τις μπασκέτες με τα καρφώματά τους.
Το ζήτημα είναι τι γίνεται στο set παιχνίδι, που αποτελεί και το «φόρτε» του Αργύρη Πεδουλάκη… Εκεί πιθανόν να υπάρχει πρόβλημα, αλλά μένει να το δούμε στην πράξη. Ο Μουν είναι ένας κλασικός «showman», που αρέσκεται στο ελεύθερο στυλ παιχνιδιού του ΝΒΑ. Ο αντίλογος θα πει πως τέτοιος είναι και ο Πέτγουεϊ, με την ειδοποιό διαφορά, όμως, πως ο «Air Georgia» έχει… ψηθεί στις ευρωπαϊκές απαιτήσεις και δη σε αυτές των Ελλήνων, μέσω της παρουσίας του στον Ηλυσιακό και στο Ρέθυμνο.
Κοντή, γιορτή, λοιπόν… Μουν και Ράιτ θα δώσουν το αρχικό τους στίγμα σε Κωνσταντινούπολη και Μιλάνο, αντίστοιχα, όπου οι «αιώνιοι» δίνουν κομβικής σημασίας εκτός έδρας παιχνίδια. Ό,τι και να λέμε εμείς είναι μια προσέγγιση του τι θα γίνει. Η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη, οπότε ώρα για δράση…
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου