Τους
συναντήσαμε στη Γλυφάδα, για ένα... lunch-break από το ασφυκτικά γεμάτο
πρόγραμμά τους, 48 ώρες πριν ξαναμπούν στο αεροπλάνο για να επιστρέψουν
στις Ηνωμένες Πολιτείες για να συμμετάσχουν στο summer-league του Λας
Βέγκας (11-21 Ιουλίου). Ο καθένας με την ομάδα του! Ο Γιάννης ως εξέχον
μέλος των Μπακς, που πλέον έχουν νέο προπονητή (Τζέϊσον Κιντ) και νέο franchise player (Τζαμπάρι Πάρκερ) και ο Θανάσης με τους Νικςτου Φιλ Τζάκσον, οι οποίοι τον επέλεξαν στο νο51 του πρόσφατου ντραφτ, ανοίγοντάς του την πόρτα του ΝΒΑ!
Στη διάρκεια της επταήμερης παραμονής τους στην Ελλάδα, τα αδέλφιαΑντετοκούνμπο,
οι πιο γνήσιοι “πρεσβευτές” του ελληνικού μπάσκετ στην... Μέκκα του
αθλήματος, τα έκαναν όλα! Είδαν φίλους, διευθέτησαν γραφειοκρατικές
υποθέσεις, προπονήθηκαν με την πρώην ομάδα τους (Φιλαθλητικός),
συναντήθηκαν με τον πρόεδρο της ΕΟΚ, Γιώργο Βασιλακόπουλο και το νέο ομοσπονδιακό τεχνικό, Φώτη Κατσικάρη και μέσα σ’ όλα, βρήκαν μία ώρα για κουβέντα με το gazzetta.gr, χαρίζοντας στους αναγνώστες μας, μία διαφορετική συνέντευξη! Απολαύστε την...
Ο απολογισμός της χρονιάς
- Πέρυσι τέτοια εποχή, προσπαθούσες να συνειδητοποιήσεις
ακόμη την επιλογή σου στο ντραφτ (νο15) του ΝΒΑ. Έναν χρόνο αργότερα,
ποιος είναι ο απολογισμός της rookie σεζόν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του
κόσμου;
Γιάννης: «Ήταν μία υπέροχη χρονιά! Η αλήθεια είναι
ότι ξεκίνησα λίγο “μουντά”, γιατί δεν ήξερα αν θα ήμουν στις επιλογές
του coach και θα έπαιρνα λεπτά συμμετοχής, αλλά πολύ γρήγορα,
“αισθάνθηκα” την εμπιστοσύνη του προπονητή μου κι άρχισα να παίρνω
ευκαιρίες! Από ’κει και πέρα, η σεζόν άρχισε να γίνεται φανταστική,
γιατί έκανα καλά παιχνίδια, πήγα και στο All-Star Game και έγιναν
απίστευτα πράγματα...»
- Παρ’ όλα αυτά, η αρχή ήταν πολύ δύσκολη, γιατί
αναγκάστηκες να φύγεις από την οικογένειά σου και να ζήσεις για σχεδόν 6
μήνες, μόνος σου...
Γιάννης: «Είχε τα καλά του κι αυτό! Ωρίμασα
αρκετά, γιατί έμεινα για πρώτη φορά τόσο πολύ καιρό μόνος μου και είχα
τον χρόνο και τον χώρο να σκεφτώ και να διαχειριστώ την πίεση της
καινούριας ζωής αλλά και των απαιτήσεων του ΝΒΑ!»
- Εσύ Θανάση, προτίμησες να ακολουθήσεις τον δύσκολο δρόμο
και αντί να μείνεις στη σιγουριά της Ευρώπης, αποφάσισες να παίξεις στην
D-League για να “φτιάξεις” το όνομά σου στην Αμερική και να αυξήσεις
τις πιθανότητές σου να επιλεγείς στο ντραφτ... Πόσο δύσκολη ήταν η
διαδρομή σου με τη φανέλα των Delaware 87ers στην αναπτυξιακή λίγκα του
ΝΒΑ;
Θανάσης: «Και για μένα ήταν πολύ τα πράγματα,
κυρίως γιατί ήμουν μακριά από τους δικούς μου ανθρώπους! Στην D-League η
ατμόσφαιρα δεν είναι τόσο “φανταχτερή” όσο στο ΝΒΑ, αλλά πάλεψα και
σκληρά και ο Θεός με βοήθησε να αφήσω καλές εντυπώσεις. Τώρα, πάμε για
τα καλύτερα!»
Το νέο... παράθυρο για τον Θανάση και ο Φιλ Τζάκσον!
- Εδώ και λίγες μέρες, όμως, η “ετικέτα” που συνοδεύει και το δικό σου όνομα, όμως, λέει “παίκτης του ΝΒΑ”...
Θανάσης: Ήθελα πολύ να επιλεγώ στο ντραφτ και να
μπω κι εγώ επισήμως στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ και δούλεψα πολύ σκληρά
γι’ αυτό! Είμαι ευγνώμων στον Θεό που μου το προσέφερε!
- Οι Νικς σε επέλεξαν στο νο51, επειδή ο πρόεδρος της
ομάδας, Φιλ Τζάκσον, εντυπωσιάστηκε από τα αθλητικά σου προσόντα, την
σκληράδα και την εργατικότητα που σε χαρακτηρίζουν μέσα στο γήπεδο...
Πως είναι από κοντά, το μεγάλο αυτό “τοτέμ” του παγκόσμιου μπάσκετ;
Θανάσης: «Είναι μία τεράστια οντότητα! Είναι
εντυπωσιακός! Σου μιλάει 10 λεπτά και αυτομάτως αναρωτιέσαι, “εγώ τι
άθλημα παίζω τόσο καιρό;”... Ο λόγος του είναι γνώση!»
- Πέρυσι κρατούσες την ελληνική σημαία και πανηγύριζες
έξαλλα την επιτυχία του αδελφού σου και φέτος οι ρόλοι αντιστράφηκαν, με
τον Γιάννη να σ’ αγκαλιάζει και τον Κώστα να κρατάει την ελληνική
σημαία... Ήταν, πραγματικά, μία εκπληκτική εικόνα...
Θανάσης: «Είμαστε μία πολύ δεμένη οικογένεια και ο
καθένας ξεχωριστά, χαιρόμαστε πολύ για την επιτυχία του άλλου και
αντίστροφα! Για μας δεν ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, έτσι είμαστε!»
- Εσύ Γιάννη, πως βίωσες την εφετινή διαδικασία του ντραφτ;
Γιάννης: «Ήμουν πολύ πιο αγχωμένος από πέρυσι,
γιατί ήξερα πόσο το ήθελε ο Θανάσης! Συζητούσαμε όλη τη χρονιά για αυτή
τη βραδιά και μόλις άκουσα το όνομά του και τον είδα να κατεβαίνει τα
σκαλιά για να ανέβει στην σκηνή, αισθάνθηκα πολύ περήφανος και ήθελα να
τον κάνω μία μεγάλη αγκαλιά... Δάκρυσα, αλλά ευτυχώς δεν το έπιασαν οι
κάμερες (σ.σ.: χαμογελάει)!»
Η αγάπη των Ελλήνων της Αμερικής!
- Απ’ ότι μάθαμε έγινε πάλι χαμός με τις εκδηλώσεις αγάπης από τους Έλληνες της Νέας Υόρκης;
Γιάννης: «Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με
τους συμπατριώτες μας σ‘ αυτή την πόλη! Θυμάμαι, πέρυσι, την πρώτη φορά
που παίξαμε με τους Νικς, βγήκα από το γήπεδο για να μπω στο λεωφορείο
και με περίμεναν 50 Έλληνες, που φώναζαν το όνομά μου! Ήταν η πρώτη πόλη
που είδα τόσο πολύ κόσμο με ρίζες από την Ελλάδα και πραγματικά δεν το
περίμενα... Στη συνέχεια, αντιλήφθηκα ότι υπάρχουν κι άλλες, με έντονο
ελληνικό στοιχείο, όπως το Τορόντο και το Σικάγο, αλλά η πρώτη εντύπωση
ήταν πολύ όμορφη... Να φανταστείτε ότι στις κερκίδες μέτρησα πάνω από 10
ελληνικές σημαίες! Πραγματικά ένιωσα πολύ περήφανος για την χώρα μου
αλλά και για τον εαυτό μου, για την στήριξη που είχα από τόσους
αγνώστους, αλλά συμπατριώτες μου!»
- Ένα... πουλάκι μας είπε ότι δεχόσουν πολλά πειράγματα από
τους συμπαίκτες σου, λόγω των θερμών υποδοχών στις πόλεις που παίζατε;
Γιάννης: «(σ.σ.: γελάει) Με πειράζανε λίγο, είναι
αλήθεια, επειδή ο κόσμος έδειχνε πιο πολύ ενδιαφέρον για μένα και να σας
πω την αλήθεια, μάλλον ζηλεύανε λίγο!»
Θανάσης: «Πραγματικά γινόταν πανικός! Όταν άκουσα
το όνομά μου, το “Barclays Center” είχε μισοαδειάσει, αλλά παρ‘ όλα
αυτά, όπου και να γυρνούσα, έβλεπα ελληνικές σημαίες και πολλούς
Έλληνες, που συχνά-πυκνά, “οδηγούσαν” δύο ώρες από τη Νέα Υόρκη έως το
Ντέλαγουερ για να με δουν να παίζω! Απίστευτο...»
Τα... μονά του παρελθόντος και η αντιπαλότητα στο ΝΒΑ!
- Πλέον, μετά από μερικά χρόνια ως συμπαίκτες στον
Φιλαθλητικό, αρχίζει η εποχή που θα είσαστε αντίπαλοι, αρχής γενομένης,
πιθανότατα από το summer-league του Λας Βέγκας, όπου θα παίξετε με τις
ομάδες σας... Θυμάστε καθόλου τα μονά που παίζατε πιο παλιά;
Θανάσης: «Τι μας θυμίζετε τώρα; Έχουμε να παίξουμε
πολύ καιρό... Χαμός γινόταν, πολύ ξύλο έπεφτε (σ.σ.: γελάει)! Έτσι
είναι τα πράγματα, γιατί και οι δύο είμαστε ανταγωνιστικοί και παίζουμε
σκληρά... Γι’ αυτό και συνήθως, αυτά τα μονά, δεν τελείωναν ποτέ! Μόνο
έτσι, όμως, γίνεσαι καλύτερος!»
- Ποιος κέρδιζε Γιάννη;
Γιάννης: «Ο καλύτερος! Ανάλογα, όποιος έπαιζε πιο σκληρά... Δεν ξέρω ποιος από τους δύο μας, είναι καλύτερος...»
- Στον πρώτο αγώνα Νικς-Μπακς, θα ζητούσες από τον προπονητή σου να μαρκάρεις τον Γιάννη, επειδή τον ξέρεις καλά;
Θανάσης: «Θα ζητήσω από τον coach, να μαρκάρω τον
καλύτερο παίκτη της αντίπαλης ομάδας! Αν αυτός είναι ο Γιάννης, τότε θα
τον... “περιλάβω”!»
- Εσύ Γιάννη;
Γιάννης: «(σ.σ.: χαμογελάει) Εγώ θα προτιμούσα να
παίζαμε συμπαίκτες, στην ίδια ομάδα, αλλά και σαν αντίπαλοι, θα είναι
τρομερό συναίσθημα! Μεγαλώσαμε μ‘ αυτό το όνειρο, να παίξουμε κάποια
στιγμή στο ΝΒΑ και δεν σας κρύβω ότι ανυπομονώ να έρθει ο Οκτώβριος για
να παίξουμε σ‘ αυτό το φιλικό προετοιμασίας στο Λονδίνο! Θα είναι
μοναδική εμπειρία και μακάρι να καταφέρουν να έρθουν και οι γονείς μας
και να τη ζήσουν από κοντά!»
- Πως το έχουν πάρει;
Θανάσης: «Έχουν τρελαθεί από την χαρά τους! Δεν
μπορούν να πιστέψουν αυτό που συμβαίνει, που και τα δύο παιδιά τους θα
είναι στο ΝΒΑ και νιώθουν ότι ζουν ένα όνειρο! Εδώ, καλά-καλά δεν το
έχουμε πιστέψει εμείς!»
- Οι γονείς σας, που θα μένουν από τη νέα σεζόν, στο Μιλγουόκι ή στη Νέα Υόρκη;
Γιάννης: «Η μητέρα μου έχει αρχίσει και μου λέει
κάτι... κουφά, ότι και καλά θα πάει να μείνει στη Νέα Υόρκη, αλλά της
το... ξέκοψα! Αυτό δε γίνεται, όλοι θα είμαστε στο Μιλγουόκι και ο
Θανάσης στη Νέα Υόρκη! Δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω εγώ, το μαγειρευτό
της φαγητό!»
Θανάσης: «Προσπαθώ να την πείσω, να έρχεται ανά
έναν μήνα, να μου μαγειρεύει καμιά δεκαριά φαγητά να γυρίζει στο
Μιλγουόκι και μετά να ξανάρχεται... Κάπως έτσι το σκέφτομαι, αλλά θα
δούμε...»
Περί Μουντιάλ και Μουντομπάσκετ!
- Μουντιάλ είδατε καθόλου στην Αμερική; Την Εθνική Ελλάδας, την παρακολουθήσατε;
Γιάννης: «Εννοείται! Με τόσο ποδοσφαιρόφιλο
πατέρα, ήταν δυνατόν να μη δούμε; Δεν χάσαμε παιχνίδι! Πήγε πολύ καλή η
Ελλάδα, πήρε την πρόκριση στους “16” και στο τσακ για αυτό το χαμένο
πέναλτι του Γκέκα, δεν πέρασε στα προημιτελικά! Αξίζουν πολλά μπράβο στα
παιδιά!»
- Τώρα που αποκλειστήκαμε, ποια ομάδα υποστηρίζετε;
Γιάννης: «Εμένα μ‘ αρέσει η Βραζιλία και θέλω να το σηκώσει μέσα στη χώρα της!»
Θανάσης: «Εγώ δεν έχω καμία μεγάλη προτίμηση!
Υποστήριζα την Ελλάδα μας και τον φίλο μου, τον Γιάννη τον Μανιάτη και
τώρα... Άντε να πούμε... Ολλανδία, που παίζει και όμορφο ποδόσφαιρο!»
- Για σένα Γιάννη, πλησιάζει η κλήση στην Εθνική ανδρών... Πως σου φαίνεται αυτή η προοπτική;
Γιάννης: «Από μικρό παιδί ήθελα να παίξω στην
Εθνική ομάδα! Μίλησα με τον coach Κατσικάρη και έχει κάνει κάποια πλάνα,
στα οποία πιθανόν να είμαι μέσα! Θέλω πολύ να παίξω σε ένα τόσο δυνατό
τουρνουά, όπως το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, για να τιμήσω την χώρα μου και
τους Έλληνες, αλλά και να γίνω καλύτερος σαν παίκτης! Ανυπομονώ να
φορέσω τη φανέλα της Εθνικής ομάδας!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου