Το
βράδυ της Τετάρτης (20/08, 21.15), όταν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα
θα υποδεχθεί στο κλειστό του ΟΑΚΑ την Τουρκία, στο μοναδικό φιλικό
παιχνίδι επί ελληνικού εδάφους, οι Έλληνες διεθνείς θα συμπληρώνουν 31
μέρες μαζί. Ακριβώς δέκα εικοσιτετράωρα πριν από το πρώτο τζάμπολ (30/08
κόντρα στη Σενεγάλη) στο Παγκόσμιο Κύπελλο της
Ισπανίας και έχοντας ήδη δώσει έξι δυνατά τεστ προετοιμασίας, ο
ομοσπονδιακός τεχνικός θα έχει για πρώτη φορά στην διάθεσή του, το
μοναδικό αυθεντικό point-guard από τους παίκτες που έχει στην διάθεσή
του.
Ο Νικ Καλάθης εξέτισε την 4μηνη ποινή αποκλεισμού
που του επέβαλε η FIBA (λόγω χρήσης απαγορευμένης ουσίας) κι έτσι, από
‘δω και στο εξής, οι Έλληνες φίλαθλοι θα έχουν, σταδιακά, την ευκαιρία
να δουν πόσο καλύτερος παίκτης έχει γίνει ο 25χρονος άσος των Μέμφις
Γκρίζλις και να διαπιστώσουν γιατί η προσθήκη του, θα δώσει άλλη
διάσταση στο παιχνίδι της Εθνικής ομάδας και γιατί ταιριάζει γάντι στην
αγωνιστική φιλοσοφία του Φώτη Κατσικάρη.
Πριν φτάσουμε στο... σήμερα, όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την
αρχή και ας δούμε πως σχεδίασε ο 47χρονος Νικαιώτης προπονητής την
προετοιμασία των διεθνών και ποιους “μικρούς” στόχους έθεσε μαζί με τους
συνεργάτες του, έτσι ώστε η Εθνική ομάδα να
παρουσιαστεί έτοιμη στα γήπεδα της Σεβίλλης και να βρεθεί στο pick της
φόρμας της, καθώς οι αγώνες θα μεταφέρονται από την πρωτεύουσα της
Ανδαλουσίας στην Μαδρίτη.
Η στρατηγική οργάνωση της προετοιμασίας
* Εξασφάλισε ότι όλοι οι παίκτες θα δώσουν από την πρώτη μέρα το
παρών στο βασικό στάδιο της προετοιμασίας και μελετώντας τα αγωνιστικά
χαρακτηριστικά τους και τη σύνδεση που έχουν με τη δική του φιλοσοφία,
“σχεδίασε” μία πολύ ομαλή μέθοδο μετάβασης στον τρόπο με τον οποίο
“βλέπει” ο ίδιος το μπάσκετ. Μεγάλο του πλεονέκτημα στην διαδικασία
αφομοίωσης, ήταν το σπάνιο μπασκετικό IQ, που διαθέτουν λίγο-πολύ οι
Έλληνες μπασκετμπολίστες, κάτι που φαίνεται και από την πολύ γρήγορη και
αυτοματοποιημένη - πολλές φορές - προσαρμογή που έχουν σε
εξειδικευμένες καταστάσεις και στην άμεση διόρθωση των λαθών τους.
* Έριξε το μεγαλύτερο βάρος της δουλειάς που έγινε στο Καρπενήσι,
στην βελτίωση της φυσικής κατάστασης και της διατροφής των παικτών (για
να χάσουν τα περιττά κιλά των διακοπών). Ο προγραμματισμός του γυμναστή
Γιάννη Μεριχωβίτη, είχε ως στόχο, οι παίκτες να “λύνονται” όλο και
περισσότερο από εβδομάδα σε εβδομάδα και η διαφορά στην ενέργεια, τις
αναπνοές και τα τρεξίματα που είχαν οι διεθνείς στο τουρνουά του
Κάουνας, ήταν εμφανής σε σύγκριση με τα τρία πρώτα φιλικά παιχνίδια στο
Πο. Ο αγώνας της 1ης Σεπτεμβρίου με το Πουέρτο-Ρίκο, που εν πολλοίς θα
κρίνει την πρόκριση στην φάση των “16”, θα είναι το χρονικό σημείο που η
Εθνική ομάδα, θα πρέπει να μπορεί να “ανεβοκατεβάζει” χωρίς πρόβλημα
και ανάλογα με τον εκάστοτε αντίπαλο, την ταχύτητά της!
* Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, προγραμμάτισε οκτώ δυνατά
φιλικά τεστ προετοιμασίας (από τα οποία μόλις ένα στην Αθήνα), έτσι ώστε
να “ρίξει” την ομάδα από την αρχή στα βαθιά, χωρίς να φοβηθεί το
ψυχολογικό “τσαλάκωμα” των παικτών και την κριτική του Τύπου και της
“εξέδρας” από τις ενδεχόμενες ήττες! Η ουσία άλλωστε, είναι η επισήμανση
των λαθών και των αδυναμιών και η συνεχής βελτίωση με φόντο τα επίσημα
παιχνίδια.
ADVERTISEMENT
Η τακτική σε άμυνα κι επίθεση. Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα
* Έμεινε πιστός στις αρχές του γρήγορου και μυαλωμένου μπάσκετ, που
προϋποθέτει έλεγχο του ριμπάουντ για να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο,
παρ’ότι, πλην του Καλάθη, του Αντετοκούνμπο και των
Πρίντεζη-Παπανικολάου, η Ελλάδα δεν διαθέτει άλλους γρήγορους,
αθλητικούς και εκρηκτικούς παίκτες. Η μετάβαση από τον πρωτεύοντα και
τον δευτερεύοντα αιφνιδιασμό στις καταστάσεις πέντε εναντίον πέντε,
γίνεται με γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας, με “ποστάρισμα” από
Μπουρούση και “Πριντ” και με διεισδύσεις που έχουν ως δεύτερη επιλογή το
ελεύθερο σουτ από την περιφέρεια.
* Ήδη από αγώνα σε αγώνα, με τον Μπουρούση να επιστρέφει και τονΠρίντεζη
να παίζει για πρώτη φορά στο τουρνουά της Λιθουανίας, η Ελλάδα
παρουσίασε μία αξιοσημείωτη βελτίωση απέναντι σε οργανωμένες άμυνες και η
ενεργοποίηση του Καλάθη σε ρόλο βασικού point-guard,
θα δώσει περισσότερες επιθετικές λύσεις και θα προσθέσει ένα ακόμη ψηλό
κορμί που μπορεί να αμυνθεί στην περιφέρεια και να βοηθήσει στο
ριμπάουντ. Περά από την αδιαμφισβήτητη έφεση που έχει ο Νικ στο ανοιχτό
γήπεδο, η αποτελεσματικότητά του στο drive (διείσδυση) και οι δυσκολίες
(miss-match) που θα προκαλέσει στον συνήθως κοντύτερό του προσωπικό
αντίπαλο, θα ανοίξουν διαδρόμους και θα δημιουργήσουν πολλές
προϋποθέσεις για περισσότερα εύκολα καλάθια και ελεύθερα περιφερειακά
σουτ. Η χρησιμοποίησή του μαζί με τον Ζήση, θα
απελευθερώσει πολύ τον αρχηγό της Εθνικής, που ως τώρα “κουβαλούσε” την
μπάλα, οργάνωνε το παιχνίδι και όφειλε να συνεισφέρει και στο σκοράρισμα
και θα του δώσει τη δυνατότητα να έχει πιο ποιοτική προσφορά.
* Το ξαφνικό “όχι” του πανύψηλου (2,15) και με μακριά χέρια Κώστα Κουφού,
που υπολογιζόταν ως μία επιπλέον αξιόπιστη λύση κοντά στο
καλάθι, “κατάφερε” σημαντικό πλήγμα στον αμυντικό σχεδιασμό και κυρίως
στην προσπάθεια ελέγχου της “εναέριας κυκλοφορίας”. Απέναντι σε πιο
ψηλούς και αθλητικούς αντιπάλους (όπως η Γαλλία, η Κροατία και η
Λιθουανία), η Εθνική ομάδα φάνηκε ότι υστερεί στο ριμπάουντ, αδυναμία
την οποία προσπαθεί να αντιμετωπίσει με ομαδική συνεισφορά και με
καλύτερες τοποθετήσεις και γρηγορότερες αντιδράσεις στο έδαφος. Την ίδια
ώρα, από παιχνίδι σε παιχνίδι, παρατηρείται σημαντική βελτίωση στην
αντιμετώπιση του pick’n’roll και η έλλειψη του αυθεντικού αμυντικού
“εξολοθρευτή”, γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί, με αμυντικογενή σχήματα,
στα οποία μπορεί να έχουν θέση ταυτόχρονα με τον Μπουρούση, τόσο ο
πολυσύνθετος Παπανικολάου, όσο και αθλητικότερος όλων, Αντετοκούνμπο.
Το “κεφάλαιο” Αντετοκούνμπο
* Η πρόσκληση του 19χρονου φόργουορντ των Μιλγουόκι Μπακς, δεν
έγινε μόνο και μόνο επειδή αποτελεί “κεφάλαιο” για το ελληνικό μπάσκετ
και έπρεπε να ενταχθεί στην Εθνική ανδρών, αλλά κυρίως για να
αξιοποιήσει τα σπάνια προσόντα του στην ατομική άμυνα και το ανοιχτό
γήπεδο και να τον βοηθήσει, να βελτιώσει τις ελλείψεις που έχει στην
τακτική χωρίς την μπάλα. Κάτι που οφείλεται στην έλλειψη αγωνιστικών
παραστάσεων από τον διαφορετικό τρόπο, που παίζεται το μπάσκετ μακριά
από το ΝΒΑ. Ο Γιάννης δεν μπορεί ακόμη να “διαβάζει” αποτελεσματικά τις
φάσεις και να διακρίνει τις αποστάσεις όταν δεν συμμετέχει ενεργά σε ένα
σύστημα, έτσι ώστε να έχει τις σωστές αντιδράσεις και τοποθετήσεις.
Παρ’ όλα αυτά, η ενέργειά που βγάζει στην άμυνα και μεταφέρει στην
επίθεση, δεν αποκλείεται να τον καταστήσουν ως έναν από τους
παίκτες-κλειδιά της ελληνικής ομάδας.
Η νοοτροπία του και ο στόχος στο Παγκόσμιο Κύπελλο
* Δεν ασχολείται με το τι γράφεται και λέγεται στην πατρίδα μας και
με το τι πιστεύουν οι “προπονητές της κερκίδας”! Ακολουθεί κατά γράμμα
το πλάνο που έχει σχεδιάσει, είναι ευχαριστημένος από την μέχρι τώρα
πορεία της προετοιμασίας, αλλά κρατάει χαμηλούς τόνους γιατί οι υψηλές
προσδοκίες και οι υπερφίαλες και υπεραισιόδοξες κρίσεις, δεν χρησίμευσαν
ποτέ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, που από τότε που ανέλαβε την τεχνική
ηγεσία της Εθνικής ομάδας, δεν έχει μιλήσει ποτέ
συγκεκριμένα για αγωνιστικούς στόχους, αλλά ως ενεργός φίλαθλός της,
έχει δηλώσει ότι θέλει να δει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να παίζει
όμορφο μπάσκετ και να εκπροσωπεί επάξια μία χώρα, με μία σεβαστή
παράδοση στο άθλημα, όπως έχει η Ελλάδα. Κακά τα ψέματα, όλα θα κριθούν
στο νοκ-άουτ παιχνίδι της φάσης των “16” (06/09 ή 07/09), με αντίπαλο
μία εκ των Ισπανίας, Γαλλίας, Βραζιλίας ή Σερβίας και ως τότε, ο Φώτης Κατσικάρης,
ελπίζει ότι οι παίκτες του θα έχουν βρει τον ιδανικό ρυθμό, ώστε να
ανταποκριθούν στην ψυχοφθόρα αυτή διαδικασία, από την οποία βγαίνουμε
χαμένοι εδώ και τέσσερα συναπτά καλοκαίρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου