ADVERTISEMENT
Όταν ήσουν στην Γουέστ Χαμ αποφάσισες να φύγεις για την Τότεναμ μετά από ένα ρατσιστικό ανέκδοτο. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα είχες μείνει στα σφυριά;
Ποιος ξέρει. Ήμουν πολύ νέος για να σκεφτώ με αυτόν τον τρόπο το μέλλον μου. Ο προπονητής είπε αυτό που είπε και ήθελα απλά να το προσπεράσω. Στα 13 μου το μόνο που ήθελα ήταν να έχω την ελευθερία να παίξω και να ευχαριστηθώ το ποδόσφαιρο. Στους δρόμους, στα γήπεδα, στα πάρκα. Φυσικά, όσο μεγαλώνεις βλέπεις ότι υπάρχουν πολλοί κανόνες και δομές, όμως τότε έκανα αυτό που αισθανόμουν.
Γιατί άλλαξες το όνομά σου από Σάλζιρ;
Γιατί δεν μου άρεσε. Το σκεφτόμουν συνέχεια, γιατί όλοι οι υπόλοιποι στην οικογένειά μου είχα... φυσιολογικά ονόματα. Έτσι, αποφάσισα να το... απλοποιήσω και το κάνω Σολ και μου έμεινε. Είναι κάτι σαν καλλιτεχνικό όνομα για να πω την αλήθεια.
Υπήρξε μία περίοδος στην Τότεναμ, που έκανες συνεχώς κούρσες από την άμυνα. Ήταν κάτι που είχες σχεδιάσει;
Από την στιγμή που όταν ήμουν μικρότερος έπαιζα πιο μπροστά, προσπάθησα να θυμηθώ εκείνα τα χρόνια. Οι συμπαίκτες μου δεν μου έλεγαν τίποτα, γιατί τότε έμοιαζα με παίκτη του... ράγκμπι. Ήταν καλό ότι ανέβαινα, καθώς ακολουθούσε και η υπόλοιπη ομάδα, όμως το δύσκολο ήταν στην επιστροφή!
Με όλα όσα έγιναν είναι εύκολο να ξεχάσεις τα 9 υπέροχα χρόνια που πέρασες στην Τότεναμ. Ποια ήταν η καλύτερή σου ανάμνηση;
Το γκολ που πέτυχα στο ντεμπούτο μου ήταν σίγουρα σπέσιαλ. Όπως και το πρώτο μου κύπελλο, το Worthington Cup (με την Λέστερ το 1999). Υπήρξαν πολλές καλές στιγμές και με παίκτες. Όταν ήρθε ο Κλίνσμαν, μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Κοιτούσα πάντα την συμπεριφορά του μετά τα παιχνίδια. Ήταν πάντα η ίδια ρουτίνα στα αποδυτήρια. Όμως ήθελε πάντα να κερδίζει και αυτό μου άρεσε.
Και για τους οπαδούς;
Ελπίζω κάποιοι να έχουν εκτιμήσει αυτά που έχω προσφέρει. Πέρασα καλά στην Τότεναμ. Απλά εύχομαι να είχε επενδύσει περισσότερα τότε. Και οι αλλαγές προπονητών ήταν πολλές για μένα. Απλά δεν υπήρχε χώρος για βελτίωση.
Στο βιβλίο σου έγραψες ότι ο μεγαλύτερος μισθός σου στην Τότεναμ ήταν 13.500 λίρες την εβδομάδα και ότι υπήρχαν πολλοί συμπαίκτες σου, που χωρίς να το αξίζουν πληρώνονταν τα τριπλάσια. Πιστεύεις ότι ο σύλλογος δε σε αντάμειψε;
Υπήρχαν παίκτες που έπαιρναν πολλά, όμως δεν έπαιζαν ανάλογα. Έπαιρνα λιγότερα, όμως πάντα έπαιζα στο 100%. Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι έδωσα τα πάντα για την Τότεναμ. Το συμβόλαιό μου τελείωνε και έμαθα από τον Τύπο ότι δε θα γινόμουν ο καλύτερα αμειβόμενος παίκτης. Έτσι σκέφτηκα: γιατί να πω ψέματα; Φεύγω».
Είχες αποκαλύψει ότι ο Νταβίντ Ζινολά έκανε ένα τσιγαράκι και έπινε έναν εσπρέσο στο ημίχρονο. Με αυτό στο μυαλό πιστεύεις ότι άξιζε την μεγάλη επένδυση;
Ο Νταβίντ ήταν υπέροχος παίκτης. Ήταν εκπληκτικός με την μπάλα, όμως αν του ζητούσες να γυρίσει πίσω χωρίς αυτήν, τότε του ήταν πολύ δύσκολο! Το θέμα ήταν «εγκεφαλικό».
Όταν ο Τζορτζ Γκρέιαμ έγινε προπονητής της Τότεναμ ήθελε να κάνει αρχηγό στη θέση του τον Τιμ Σέργουντ. Το θεωρείς σωστό;
Δεν το είπε ποτέ, όμως ναι, το ήθελε. Δε νομίζω ότι είχε καταλάβει μέχρι που μπορώ να φτάσω. Ήμουν 23, 24 ετών τότε και είχα το θράσος και το θάρρος να πω «όχι». Είμαι το μέλλον, ακόμη και αν δεν σου αρέσω. Έτσι, μέχρι να φύγω από τον σύλλογο, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν του το είπα ποτέ ευθέως, όμως το έκανα κατανοητό με τη συμπεριφορά μου.
Πως και δεν έφυγες για το εξωτερικό;
Έφτασα κοντά στην Ίντερ το 2001. Αν ερχόταν η Μίλαν με πρόταση τότε, θα είχε φύγει. Θα μπορούσα να περάσω 5 χρόνια στο εξωτερικό και στη συνέχεια να επιστρέψω. Είδα το προπονητικό κέντρο της Ίντερ και είπα «γιατί δεν το φτιάχνουν;» Δεν μπορούσα να καταλάβω πως ένας σύλλογος ξοδεύει τόσα πολλά σε παίκτες, όμως αγνοεί το προπονητικό του κέντρο και τις εγκαταστάσεις. Ήταν το ίδιο με την Πόρτσμουθ. Είχαν την ευκαιρία να αγοράσουν το προπονητικό τους κέντρο για λίγο πάνω από 1 εκατ. λίρες, όμως δεν το έκαναν.
Τι περνούσε από το μυαλό σου όταν επέστρεψες για πρώτη φορά στο White Hart Lane ως παίκτης της Άρσεναλ, όταν είδες 4.000 μπαλόνια με το όνομα «Ιούδας» να πετάνε στον ουρανό;
Δε νομίζω να έχουν παίξει πολλοί σε τέτοια ατμόσφαιρα. Ένιωσα να ανεβαίνω σε τελείως διαφορετικό επίπεδο. Ένιωσα ζωντανός. Ήταν εκπληκτικό το συναίσθημα. Παράλληλα, όμως, ένιωσα αηδία. Ξέρω ότι οι άνθρωποι αντιδρούν υπερβολικά κάποιες φορές, όμως αυτό ήταν... βιβλικού επιπέδου. Ήταν σαν όλοι να θέλουν να με σκοτώσουν. Αυτή την έκφραση είχαν.
Έχασες τον τελικό Κυπέλλου του 2003 με την Άρσεναλ, καθώς είχες αποβληθεί για αγκωνιά στον Σόλσκιερ. Πως ένιωσες που έλειπες;
Δεν του έριξα αγκωνιά. Αν δείτε ξανά τη φάση, θα διαπιστώσετε ότι ήταν με την παλάμη του χεριού μου και πέφτει κάτω με απίθανο τρόπο. Ήταν η χειρότερη απόφαση που είδα στην καριέρα μου, που μου τελείωσε τη σεζόν.
Είναι αλήθεια ότι ένιωσες ανακούφιση όταν το αήττητο σερί της Άρσεναλ έλαβε τέλος μετά από 49 παιχνίδια;
Ήταν κρίμα που το σερί είχε σταματήσει με εκείνον τον τρόπο απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως ναι, μέχρι εκείνο το σημείο λέγαμε «πότε θα τελειώσει;». Ήταν εκπληκτικό επίτευγμα, μη με παρεξηγείτε, όμως στο τέλος ένιωσα ανακούφιση. Ήταν ώρα να προχωρήσουμε.
Τελικός Champions League το 2006. Έχεις νιώσει ποτέ καλύτερα από την στιγμή που σκόραρες; Πόσο σε πόνεσε η ήττα στο τέλος;
Ευχαρίστως θα έπαιρνα πίσω το γκολ μου, αν ήταν να κατακτήσουμε τον τίτλο. Ήμασταν καλύτεροι από την Μπαρτσελόνα, όμως δεν μπορέσαμε να πετύχουμε και δεύτερο γκολ. Κανένας δεν το ήξερε, εκτός από μένα και την ηγεσία της Άρσεναλ, ότι εκείνο θα ήταν το τελευταίο μου παιχνίδι.
Ήσουν 34 ετών όταν αποφάσισες να υπογράψεις στη Νοτς Κάουντι. Είναι, όμως, αλήθεια ότι σου πρότειναν το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην καριέρα σου;
Ναι, ήταν το μεγαλύτερο συμβόλαιο στην καριέρα μου και ήταν 5ετές. Τότε, βέβαια, ξύπνησα! Ξαφνικά, άρχισα να δέχομαι τηλεφωνήματα από πολλούς ανθρώπους, που είχαν ακούσει τις φήμες για τους ιδιοκτήτες. Ο Σβεν Γκόραν Έρικσον δεν μου έχει πει ακόμα συγνώμη που με έμπλεξε σε εκείνη την ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου