Όταν
χάνεις από τα Νησιά Φερόε ή για την ακρίβεια όταν... ξεφτιλίζεσαι
(γιατί ξεφτίλα ήταν αυτό που έγινε το βράδυ της Παρασκευής) δεν έχεις να
πεις και πολλά. Τι να δικαιολογήσεις; Τα αδικαιολόγητα; Από ποιον να
πρωτοζητήσεις ευθύνες και ποιον να ρίξεις στην πυρά; Πολλά λόγια δεν
χρειάζονται. Ο Παναγιώτης Κονέ, λίγο μετά την λήξη τα... είπε όλα στην
κάμερα του OTE SPORTS.
Ή για την ακρίβεια είπε αυτό που είναι μια μεγάλη
αλήθεια. «Σε 4 ματς εμείς γκρεμίσαμε μια ομάδα 10 χρόνων» ήταν η ατάκα
του άσου της Ουντινέζε και ποιος μπορεί να διαφωνήσει μαζί του; Αυτό
είναι η σκληρή πραγματικότητα. Το γκρέμισαν. Όλοι τους, μα πάνω από
όλους ο επικεφαλής της Ομοσπονδίας και υπεύθυνος των επιλογών. Από το
2003-2004 και μετά ζήσαμε απίστευτα πράγματα.
Το έπος της Πορτογαλίας, τις προκρίσεις σε 2 Εuro και 2
Μουντιάλ, την παρουσία μας στους 16 καλύτερους του κόσμου, την παγκόσμια
αναγνώριση. Η Ελλάδα μπήκε για τα καλά στον ποδοσφαιρικό χάρτη.
Κάποιοι... ίδρωσαν για να τα πετύχουν όλα αυτά.
Ο σκληρός Γερμανός Ρεχάγκελ, ο κλάψας Καραγκούνης, ο
περιπατητής Τσιάρτας, ο κλικαδόρος Κατσουράνης, ο άμπαλος Χαριστέας, ο
φοβητσιάρης Σάντος, ο χασογκόλης Γκέκας, ο βουτηχτής Γιαννακόπουλος, ο
οικοδόμος Σαλπιγγίδης, ο κηπουρός Νικοπολίδης και όλοι όσοι τόσα χρόνια
όλοι μας «κράζαμε» επειδή κέρδιζαν μόνο 1-0 κι επειδή δεν πρόσφεραν
θέαμα αντάξιο της Βραζιλίας, της Πορτογαλίας, της Γερμανίας και της
Ισπανίας.
Τελικά και στα 3 ματς που χάσαμε στο Καραϊσκάκη, χωρίς
να πετύχουμε ούτε γκολ, αυτό το 1-0 που περιφρονούσαμε θα φάνταζε
λυτρωτικό. Δυστυχώς ο κύκλος της πετυχημένης Εθνικής Ελλάδος έκλεισε όχι
ομαλά, αλλά με... πάταγο. Κι αυτό όχι επειδή ήταν μια φυσική συνέχεια,
αλλά επειδή μια «χούφτα» ανίκανων να διοικήσουν έβαλαν το χέρι τους.
Πρώτος από όλους φέρει την ευθύνη ο πρόεδρος της ΕΠΟ,
Γιώργος Σάρρης. Αυτός άλλωστε αμέσως μετά την πετυχημένη παρουσία στο
Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας, μπήκε... σαν μπουλντόζα και γκρέμισε τα
πάντα. Οι επιλογές του παντού απέτυχαν και πρώτα από όλα στον
προπονητή. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι μπορεί σε συλλόγους να είχε φτιάξει
ένα... ελιτίστικο όνομα (χωρίς όμως ουσιαστικές επιτυχίες), αλλά το
φιάσκο του στον πάγκο της εθνικής δεν έχει προηγούμενο.
Το χειρότερο όλων είναι ότι πλέον, αν και λεφτά δεν
υπάρχουν, η ΕΠΟ θα κληθεί να βάλει το χέρι στην τσέπη και να πληρώσει
αδρά αυτή την άστοχη επιλογή του Σαρρή. Ίσως μετά το... αντίο Ρανιέρι,
ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας αποφασίσει, έστω κι αργά, να κάνει μια κίνηση
προς όφελος της εθνικής, αλλά και του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Να... πάει
σπίτι του και χωρίς αποζημίωση.
Να λυτρώσει αυτό που... δήθεν υπηρετεί, μήπως και στο...
παρά πέντε έστω το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα ξαναβρεί τον δρόμο
του. Γιατί ακόμη και το κυνήγι πλέον της 3ης θέσης για το μπαράζ
φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο. Κάτι που την μέρα της κλήρωσης θα ήταν
ανέκδοτο να το επικαλεστεί κανείς.
Το επόμενο επίσημο ραντεβού είναι τον Μάρτιο στην
Ουγγαρία. Ο Ιταλός το πιθανότερο είναι να μην δει καν τηλεοπτικά τα
στιγμιότυπα. Άλλωστε όλους αυτούς τους μήνες δεν έδειξε να δένεται με
την ομάδα. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν οι υποδείξεις «συμβούλων και
μανατζαραίων» για να κάνει κάθε φορά μια... φουρνιά επιλογών που θα
ξενίσουν ή θα προκαλέσουν έκπληξη.
Μια φουρνιά που ήδη με τον τρόπο που την επέλεξε ο
Ρανιέρι, ταυτόχρονα την... καίει. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόσο
«ντροπιαστικό» θα είναι για την καριέρα ειδικά των νέων παικτών να
θυμούνται στο μέλλον ότι έκαναν... σεφτέ στην εθνική το βράδυ που έχασε
από τα Φερόε.
Εν κατακλείδι, αφού το «καράβι» της εθνικής βούλιαξε ο
Ρανιέρι θα πάρει κάποια ωραία χρήματα και θα αποχωρήσει. Ο Σαρρής που
έπρεπε ήδη να το έχει κάνει, πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου