Στο Εργοστάσιο Ποδοσφαίρου των Ιβοριανών δεν χωρούν ρομαντισμοί. Όσοι τα καταφέρουν, κάνουν το βήμα για την Ευρώπη και η ζωή τους αλλάζει. Όσοι παραμένουν στην αφρικανική χώρα, παλεύουν για την επιβίωση, με την ανάμνηση ότι κάποτε είχαν την ελπίδα να ακολουθήσουν τα βήματα των «λαμπερών» συμπατριωτών τους. Χαρακτηριστική είναι η απάθεια που οι ποδοσφαιρόφιλοι δείχνουν για το εγχώριο πρωτάθλημα, σε αντίθεση με τους αγώνες της Εθνικής τους, όπου επικρατεί πανικός. Τα αστέρια τους παίζουν πάντα εκτός.
Στην Academia de Sol Beni, θυγατρική της ASEC, το πρόγραμμα που εφαρμόζεται στους ποδοσφαιριστές είναι εξαντλητικό. Εγκαταστάσεις, πισίνες, υπολογιστές, γήπεδα τένις και μπάσκετ, κλειστά γυμναστήρια, χώροι για μασάζ και φυσικοθεραπείες. Από εκεί βγήκαν παίκτες όπως τα αδέρφια Τουρέ, ο Ζερβίνιο, ο Ζοκορά, ο Καλού, ο Έμπουε. Αφιέρωσαν τη ζωή τους στον επαγγελματισμό. Όχι όμως και ο Μπονί.
Ο αγωνιστικός χώρος στην Aκαδημία Del Sol, της κορυφαίας στη χώρα
Ο πρώην σέντερ φορ της Σουόνσι εδώ και καιρό αποδεικνύει πως έχει ό,τι χρειάζεται για να σταθεί σε υψηλότερο επίπεδο. Η Μάντσεστερ Σίτι έδωσε 28 εκατομμύρια λίρες στους Ουαλούς για να τον αποκτήσει, κάνοντάς τον τον πιο ακριβό Αφρικανό ποδοσφαιριστή. Είχε δείξει τα διαπιστευτήριά του στην Φίτεσε και η μετάβασή του στην Premier League δεν τον δυσκόλεψε. Και η μεταγραφή του στη Σίτι αποτελεί το επιστέγασμα σε μια πορεία που χτίστηκε πάνω στη δουλειά και στο ταλέντο. Όχι στην «μαζική παραγωγή» και τα φτιασιδώματα των ατζέντηδων.
Τη ζωή του Μπονί άλλαξε ο πρώην αρχηγός της Εθνικής Ακτής Ελεφαντοστού, Σιρίλ Ντομορό, ο οποίος πέρασε και από το Καμπιονάτο. Από τη στιγμή που κρέμασε τα παπούτσια του δημιούργησε στην πατρίδα του μια ακαδημία. Εντελώς διαφορετική από την Sol Beni. Ούτε πισίνες, ούτε ανέσεις, ούτε σύγχρονες μέθοδοι προπονητικής και αποκατάστασης. Κοιτώνες, ένα μικρό κτήριο που αποτελεί το σχολείο, ένα γραφείο και μια καντίνα. Και προπόνηση στο χώμα και στα δημοτικά γήπεδα. Κι όμως, έχει τις επιτυχίες της. Ο Ζαν Μισέλ Σερί της Πόρτο, ο Σαβιέ Κουασί της Σιόν, ο Βίλφριντ Κανόν της Ντε Χάαγκ. Και φυσικά, το μεγάλο καμάρι της. Ο Βίλφριντ Μπονί.
«Κοιμήθηκε ακριβώς εδώ. Αυτό ήταν το μέρος του», τονίζει με περηφάνια στον απεσταλμένο του BBC ο Καρμέλ Εν Γκουεσάν, δείχνοντας ένα φθαρμένο στρώμα, στο κάτω μέρος ενός τριπλού κρεβατιού. Εκεί βρήκε στέγη ο Μπονί όταν ήταν 12 ετών. Ο Ντομορό τον είδε για πρώτη φορά στο Αμπιτζάν, την πρωτεύουσα της χώρας, όταν βρισκόταν σε διακοπές. Έπαιζε στην άμυνα, αλλά ξεχώρισε για τα τεχνικά του προσόντα. Σημείωσε το όνομά του και τον κάλεσε στην ακαδημία του. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι.
Η ακαδημία του Ντομορό
Ο Μπονί αφού δούλεψε την τεχνική του και έχτισε το σώμα του, πήγε στην Ισία Γουαζί. Από εκεί, δοκιμάστηκε το 2007 στη Λίβερπουλ, η οποία τον απέρριψε. Δεν το έβαλε κάτω και πήγε με τη μορφή δανεισμού στη δεύτερη ομάδα της Σπάρτα Πράγας, στην οποία έγινε απευθείας βασικός. Υπέγραψε την επόμενη σεζόν στην πρώτη ομάδα και μετά από δύο χρονιές στην Τσεχία, έφυγε το 2011 για την Ολλανδία. Στην πρώτη του χρονιά στην Φίτεσε, έγινε πρώτος σκόρερ της ομάδας. Οι μετοχές του άρχισαν να ανεβαίνουν... επικίνδυνα. Την επόμενη, έφτασε τα 31 γκολ σε 30 ματς. Η Ολλανδία πλέον ήταν μικρή για να τον χωρέσει.
Η Σουόνσι έβγαλε 12 εκατομμύρια λίρες από τα ταμεία της για να τον αποκτήσει και οι προσδοκίες των Άγγλων ήταν πολλές. Δεν τους απογοήτευσε. Ολοκλήρωσε την πρώτη του σεζόν στο πιο απαιτητικό πρωτάθλημα του κόσμου με 25 γκολ. Οι φήμες τον ήθελαν να φεύγει το καλοκαίρι, όπου αρκετές ομάδες είχαν ασχοληθεί με την περίπτωσή του και οι «Κύκνοι» είχαν αποκτήσει και τον Γκομίς, κίνηση από πολλούς ερμηνεύτηκε ως πρόθεση πώλησης του Μπονί. Τελικά, ο ταλαντούχος τεχνικός Γκάρι Μονκ είχε την πολυτέλεια για τον πρώτο γύρο να τους έχει και τους δύο στη διάθεσή του.
Πίσω, στην πατρίδα και στην ακαδημία του Σιρίλ Ντομορό, ήδη οι πιτσιρικάδες κάνουν όνειρα για μια καριέρα στη Σίτι. Όποιος κοιμάται στο κρεβάτι του το θεωρεί τιμή. Ο ίδιος ο Ντομορό, μιλώντας στο BBC, τονίζει: «Ξεκίνησα το κέντρο επειδή είχα την δυνατότητα να πάω στην Ευρώπη όταν ήμουν πολύ νέος. Υπάρχουν τόσοι πολλοί νέοι Ιβοριανοί, που θα εύχονταν να είναι στη θέση μου. Έδωσα στον Μπονί και σε άλλους την ευκαιρία, επειδή είπα στον εαυτό μου πως έπρεπε να επιστρέψω στο ποδόσφαιρο τα όσα μου έδωσε». Και στέκεται στην σοβαρότητα και το χαρακτήρα του.
Στη δική του σχολή, άλλωστε, οι ποδοσφαιριστές μπορεί να μην μαθαίνουν πως να ζουν στην πολυτέλεια που μπορεί να τους προσφέρει το ποδοσφαιρικό τους μέλλον, αλλά διδάσκονται τη σωστή νοοτροπία, πέραν των βασικών του ποδοσφαίρου. Ένα μάθημα, που αρκετοί στην πορεία δείχνουν πόσο τους λείπει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου