Η οπισθοχώρηση των Άγγλων!!

Για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια καμία ομάδα από την Αγγλία δε θα είναι παρούσα στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και ο Δημοσθένης Γεωργακόπουλος ανοίγει το μαύρο κουτί της αγωνιστικής καθίζησης των αγγλικών συλλόγων.

Ο αποκλεισμός της Μάντσεστερ Σίτι από την Μπαρτσελόνα ολοκλήρωσε το βατερλό των αγγλικών ομάδων στο φετινό Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά το «αντίο» της Λίβερπουλ από τη φάση των ομίλων, τους αποκλεισμούς της Τσέλσι από την Παρί Σεν Ζερμέν και της Άρσεναλ από τη Μονακό την προηγούμενη εβδομάδα, η Σίτι ήταν το τελευταίο αγγλικό «κάστρο» που έπεσε, με την Αγγλία να μένει χωρίς εκπρόσωπο στην κλήρωση των προημιτελικών.
Παρόμοια ήταν η κατάσταση και πριν από δύο χρόνια, αφού ούτε τη σεζόν 2012-13 η Αγγλία είχε εκπρόσωπο στους οκτώ. Μόνο που τότε δύο ομάδες είχαν μείνει έξω από τους ομίλους (Τσέλσι, Μάντσεστερ Σίτι) και άλλες δύο αποκλείστηκαν στους 16 (Άρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ). Αυτές ήταν οι μοναδικές σεζόν τα τελευταία 20 χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ που ούτε ένας σύλλογος από το Νησί δε βρέθηκε στην τελική οκτάδα.
Η «χρυσή» εξαετία
Από τη σεζόν 2005-06 έως το 2010-11, τουλάχιστον δύο ομάδες κάθε χρόνο βρίσκονταν στους οκτώ. Το εκπληκτικό όμως δεν ήταν αυτό, αλλά το γεγονός πως για τρεις συνεχόμενες χρονιές (2007, 2008, 2009) οι τρεις από τις τέσσερις ομάδες των ημιτελικών προέρχονταν από την Αγγλία. Τσέλσι και Γιουνάιτεντ έφτασαν και τις τρεις σεζόν στην τετράδα, δύο φορές η Λίβερπουλ και μια φορά η Άρσεναλ. Επίσης, για πέντε σερί σεζόν (2004-05 έως και 2008-09) μια εκ των φιναλίστ ήταν αγγλική ομάδα, ενώ το ’07-08 και οι δύο ομάδες του τελικού ήταν από την Αγγλία (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Τσέλσι).
Τα τηλεοπτικά δικαιώματα
Πως μέσα σε λίγα χρόνια το αγγλικό ποδόσφαιρο – σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ – έφτασε από το ζενίθ στο ναδίρ; Πως γίνεται οι ομάδες από το πρωτάθλημα με τα περισσότερα έσοδα από τηλεοπτικά δικαιώματα από κάθε άλλο να βρίσκονται πλέον στη σκιά των Ισπανών και των Γερμανών; Μήπως αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά που μπαίνουν στα ταμεία των αγγλικών συλλόγων, λόγω του απίστευτου μάρκετινγκ, να μην κάνουν μόνο καλό; Άλλωστε δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουμε δει αγγλικές ομάδες να δαπανούν απίθανα ποσά για ποδοσφαιριστές, που δεν τα άξιζαν τελικά. 50 εκατ. λίρες για τον Τόρες η Τσέλσι, 35 εκατ. λίρες για τον Κάρολ η Λίβερπουλ, 33 εκατ. λίρες για τον Ρομπίνιο η Σίτι, 30 εκατ. λίρες για τον Σεφτσένκο η Τσέλσι και 26 εκατ. λίρες για τον Σολδάδο η Τότεναμ είναι κάποια παραδείγματα κακής διαχείρισης.
Που είναι η εθνική Αγγλίας;
Ισπανοί και Γερμανοί βρίσκονται πλέον πολλά βήματα πιο μπροστά από τους Άγγλους. Και δεν είναι μόνο η Ρεάλ, η Μπαρτσελόνα και η Ατλέτικο Μαδρίτης ή η Μπάγερν και η Ντόρτμουντ. Η πτώση του αγγλικού ποδοσφαίρου έναντι του ισπανικού και του γερμανικού αντικατοπτρίζεται στην εικόνα των εθνικών ομάδων. Οι «φούριας ρόχας» σάρωσαν τα πάντα την τετραετία 2008 – 2012, με τα «πάντσερ» να παίρνουν τη σκυτάλη στο πρόσφατο Παγκόσμιο Κύπελλο. Φυσικά, ούτε τα προηγούμενα χρόνια που οι αγγλικές ομάδες βρίσκονταν στην ελίτ του Τσάμπιονς Λιγκ, τα «λιοντάρια» είχαν φτάσει σε κάποια επιτυχία σε εθνικό επίπεδο. Το πρόβλημα, δηλαδή, παραμένει. Οι Άγγλοι έχουν σταματήσει να βγάζουν από τις ακαδημίες τους μεγάλους ποδοσφαιριστές.
H Boxing Day και η Γιουνάιτεντ
Πολλοί στην Αγγλία υποστηρίζουν πως η καθίζηση οφείλεται στην κούραση των ποδοσφαιριστών από τα συνεχόμενα παιχνίδια. Σαν παράδειγμα φέρνουν τις αγωνιστικές υποχρεώσεις το διάστημα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, την ώρα που οι ομάδες στην Ισπανία έχουν διακοπή μιας εβδομάδας, ενώ στη Γερμανία η Μπουντεσλίγκα σταματάει για περίπου 1,5 μήνα. Ίδιες όμως δεν ήταν οι υποχρεώσεις των αγγλικών ομάδων και τα προηγούμενα χρόνια; Δεκαετίες τώρα δεν υπάρχει η Boxing Day; Μάλλον σαν δικαιολογία ακούγεται περισσότερο αυτό. Ίσως περισσότερο ισχύει πως από τότε που... έπεσε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έπεσε και το αγγλικό ποδόσφαιρο στην Ευρώπη. Γιατί – όσο κι αν σε κάποιους δεν αρέσει – η φανέλα των «μπέμπηδων» είναι η πιο βαριά αγγλικής ομάδας στην Ευρώπη την τελευταία 20ετία.

*Πηγή: gazzetta.gr*