Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει πολλά πράγματα ΚΑΙ με τη φετινή του
παρουσία στην Ευρωλίγκα. Η βαθμολογική μοναξιά που νιώθει σε έναν όμιλο
που η λέξη «δύσκολος» είναι μικρή να τον χαρακτηρίσει είναι ένα από
αυτά. Βασικότερο για μένα είναι πως η συγκεκριμένη ομάδα έχει καταφέρει
να κάνει τους φιλάθλους της να χαίρονται μόνο και μόνο που τη βλέπουν.
Δε λέω, καλές οι νίκες. Όμορφο πράγμα. Ο Ολυμπιακός όμως βγάζει τέτοια υγεία που ακόμη κι όταν χάνει (σπάνιο φαινόμενο) ο κόσμος που έχει το ελάχιστο IQ είναι ικανοποιημένος διότι προσπάθησαν και ξέρουν πως η ήττα μπορεί να ήρθε, αλλά μετά το τέλος του ματς κανείς «ερυθρόλευκος» δε μπορούσε να περπατήσει από την κούραση.
Αυτό το «τα δίνουν όλα στο παρκέ» είναι κλισέ, αλλά στον Ολυμπιακό είναι πραγματικότητα.
Δε ξέρω πως θα τελειώσει η χρονιά. Μπορεί με δύο τίτλους πράγμα το οποίο εύχομαι, μπορεί με έναν, μπορεί με κανέναν. Σίγουρα ο απολογισμός θα κριθεί από αυτούς, αλλά είμαι σίγουρος πως σε 30 χρόνια από τώρα θα μιλάμε για μία ομάδα που έκανε τον κόσμο της χαρούμενο μόνο και μόνο που αγωνιζόταν, που τον... έφτιαχνε (για να μην πω τίποτα πιο βαρύ) κάθε φορά που τον παρακολουθούσε.
Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας δεν είναι αυτοσκοπός για τον Ολυμπιακό. Αυτοσκοπός είναι για την οικοδέσποινα Ρεάλ που έχει ξεχάσει πως είναι το συγκεκριμένο τρόπαιο. Αυτοσκοπός είναι για τον Βατούτιν που έχει ξοδέψει καμιά 40ρια εκατομμύρια, έχει φέρει μέχρι και τον Κιριλένκο, Μάρτη μήνα και έχει βαρεθεί να βλέπει στα Final 4 τους Αγγελόπουλους να πανηγυρίζουν στην καμπούρα του.
Για τον Ολυμπιακό είναι ευλογία να πάει στη Μαδρίτη και τίποτα περισσότερο. Για τον κόσμο του είναι ευλογία να τον παρακολουθεί να προσπαθεί.
Στο Μιλάνο παρακολουθήσαμε μία ακόμη παράσταση. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα από τα ιδανικότερα ξεκινήματα σε ματς και φρόντισε με απλό τρόπο και κυρίως… με πίστη στο αγωνιστικό πλάνο να διατηρήσει τα ηνία στο σκορ και στα 40 λεπτά!
Όποτε πλησίαζε η Αρμάνι πεταγόταν ο Σπανούλης ο οποίος είτε με τρίποντο είτε με ασίστ έστελνε τη διαφορά και πάλι σε επίπεδο απλησίαστο για τους Ιταλούς. Φυσικά για να κάνει όσα κάνει ο αρχηγός στο παρκέ πρέπει να έχει και ικανότατους συμπαίκτες.
Ο Χάντερ τελείωνε τις φάσεις και επιβεβαιώνει πως ο Μπαρτζώκας πέτυχε διάνα στον pick ‘n’ cut παίκτη που ήθελε. Τον ψηλό που μετά το σκριν θα βουτήξει στη ρακέτα διαβάζοντας το κενό και θα πάρει την ασίστ για να σκοράρει είτε πάνω από τη στεφάνη είτε κάτω από αυτή.
Ο Πρίντεζης σου έδινε την εντύπωση πως αν και μοναδικό «τεσσάρι» στην ομάδα λόγω τραυματισμών θα μπορούσε να παίξει 41 λεπτά, όχι 40.
Ο Ντάρντεν, ο Ντάνστον, ο Σλούκας. Όλοι ανεξαιρέτως. Μέχρι κι ο Παπαπέτρου μπήκε και το «έσταξε» το τρίποντο. Φυσικά το «μέχρι κι ο Παπαπέτρου» πάει στο γεγονός πως έπαιξε για πρώτη φορά μετά από 8 μήνες και όχι για να μειώσω τις ικανότητές του.
Ο Ολυμπιακός εκτός έδρας παίζει πολύ καλύτερα από το ΣΕΦ διότι είναι περισσότερο συγκεντρωμένος. Αυτό δεν αλλάζει.
Το πλεονέκτημα της έδρας συνεχίζει να το έχει στα χέρια του και θα το πανηγυρίσει εάν νικήσει την άλλη εβδομάδα στο ΣΕΦ τη Φενέρμπαχτσε. Αν χάσει, δε χάνεται, αλλά μπλέκει.
Με το μπάσκετ που παίζει πάντως στο Top 16 δεν υπάρχει αντίπαλος που να μην αναγνωρίζει την ποιότητα την οποία καταθέτει κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή στα ευρωπαϊκά παρκέ.
ΥΓ: Η Λαμποράλ έχει πιο εύκολο έργο από την Αναντολού στις 5 αγωνιστικές που μένουν.
ΥΓ 2: Όλοι θεωρούν σίγουρη την παρουσία του Βασίλη Σπανούλη το καλοκαίρι στην Εθνική. Επιτρέψτε μου να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα αγωνιστεί στο Eurobasket ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Η σεζόν που κάνει είναι η καλύτερη της ζωής του και μεγάλο μερίδιο για αυτό παίζει το γεγονός πως το περασμένο καλοκαίρι δυνάμωσε τα πόδια του και δούλεψε. Και το ξέρει αυτό ο Σπανούλης.
ΥΓ 3: Είμαι υπέρ των ανθρώπων που δηλώνουν τις οπαδικές τους προτιμήσεις στο χώρο του αθλητισμού. Δε μου αρέσει όσοι κρύβονται πίσω από τον μανδύα του αντικειμενικού. Όλοι μεγαλώνοντας υποστηρίζαμε μία ομάδα. Αφήστε που να υποστηρίζεις μία ομάδα δε σημαίνει πως δεν είσαι κι αντικειμενικός. Ο Τόμι Σχινάς είναι Παναθηναϊκός και καλά κάνει και το λέει (το δείχνει). Μακάρι όλοι να έπρατταν αναλόγως. ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ και πήγε στο ΟΑΚΑ στο ματς με την Μπαρτσελόνα να δει την αγαπημένη του ομάδα, ΩΣΤΟΣΟ θα μπορούσε να πάει στην εξέδρα και να μην τον πάρει χαμπάρι κανείς. ΉΤΑΝ ΛΑΘΟΣ να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό από τις θέσεις στο παρκέ γιατί τον Ιούνιο που θα σφυρίξει σε τελικό πρωταθλήματος θα είναι δύσκολη η δουλειά του και ο ίδιος θα είναι αυτός που θα έχει φέρει τον εαυτό του σε άβολη θέση.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δε λέω, καλές οι νίκες. Όμορφο πράγμα. Ο Ολυμπιακός όμως βγάζει τέτοια υγεία που ακόμη κι όταν χάνει (σπάνιο φαινόμενο) ο κόσμος που έχει το ελάχιστο IQ είναι ικανοποιημένος διότι προσπάθησαν και ξέρουν πως η ήττα μπορεί να ήρθε, αλλά μετά το τέλος του ματς κανείς «ερυθρόλευκος» δε μπορούσε να περπατήσει από την κούραση.
Αυτό το «τα δίνουν όλα στο παρκέ» είναι κλισέ, αλλά στον Ολυμπιακό είναι πραγματικότητα.
Δε ξέρω πως θα τελειώσει η χρονιά. Μπορεί με δύο τίτλους πράγμα το οποίο εύχομαι, μπορεί με έναν, μπορεί με κανέναν. Σίγουρα ο απολογισμός θα κριθεί από αυτούς, αλλά είμαι σίγουρος πως σε 30 χρόνια από τώρα θα μιλάμε για μία ομάδα που έκανε τον κόσμο της χαρούμενο μόνο και μόνο που αγωνιζόταν, που τον... έφτιαχνε (για να μην πω τίποτα πιο βαρύ) κάθε φορά που τον παρακολουθούσε.
Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας δεν είναι αυτοσκοπός για τον Ολυμπιακό. Αυτοσκοπός είναι για την οικοδέσποινα Ρεάλ που έχει ξεχάσει πως είναι το συγκεκριμένο τρόπαιο. Αυτοσκοπός είναι για τον Βατούτιν που έχει ξοδέψει καμιά 40ρια εκατομμύρια, έχει φέρει μέχρι και τον Κιριλένκο, Μάρτη μήνα και έχει βαρεθεί να βλέπει στα Final 4 τους Αγγελόπουλους να πανηγυρίζουν στην καμπούρα του.
Για τον Ολυμπιακό είναι ευλογία να πάει στη Μαδρίτη και τίποτα περισσότερο. Για τον κόσμο του είναι ευλογία να τον παρακολουθεί να προσπαθεί.
Στο Μιλάνο παρακολουθήσαμε μία ακόμη παράσταση. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα από τα ιδανικότερα ξεκινήματα σε ματς και φρόντισε με απλό τρόπο και κυρίως… με πίστη στο αγωνιστικό πλάνο να διατηρήσει τα ηνία στο σκορ και στα 40 λεπτά!
Όποτε πλησίαζε η Αρμάνι πεταγόταν ο Σπανούλης ο οποίος είτε με τρίποντο είτε με ασίστ έστελνε τη διαφορά και πάλι σε επίπεδο απλησίαστο για τους Ιταλούς. Φυσικά για να κάνει όσα κάνει ο αρχηγός στο παρκέ πρέπει να έχει και ικανότατους συμπαίκτες.
Ο Χάντερ τελείωνε τις φάσεις και επιβεβαιώνει πως ο Μπαρτζώκας πέτυχε διάνα στον pick ‘n’ cut παίκτη που ήθελε. Τον ψηλό που μετά το σκριν θα βουτήξει στη ρακέτα διαβάζοντας το κενό και θα πάρει την ασίστ για να σκοράρει είτε πάνω από τη στεφάνη είτε κάτω από αυτή.
Ο Πρίντεζης σου έδινε την εντύπωση πως αν και μοναδικό «τεσσάρι» στην ομάδα λόγω τραυματισμών θα μπορούσε να παίξει 41 λεπτά, όχι 40.
Ο Ντάρντεν, ο Ντάνστον, ο Σλούκας. Όλοι ανεξαιρέτως. Μέχρι κι ο Παπαπέτρου μπήκε και το «έσταξε» το τρίποντο. Φυσικά το «μέχρι κι ο Παπαπέτρου» πάει στο γεγονός πως έπαιξε για πρώτη φορά μετά από 8 μήνες και όχι για να μειώσω τις ικανότητές του.
Ο Ολυμπιακός εκτός έδρας παίζει πολύ καλύτερα από το ΣΕΦ διότι είναι περισσότερο συγκεντρωμένος. Αυτό δεν αλλάζει.
Το πλεονέκτημα της έδρας συνεχίζει να το έχει στα χέρια του και θα το πανηγυρίσει εάν νικήσει την άλλη εβδομάδα στο ΣΕΦ τη Φενέρμπαχτσε. Αν χάσει, δε χάνεται, αλλά μπλέκει.
Με το μπάσκετ που παίζει πάντως στο Top 16 δεν υπάρχει αντίπαλος που να μην αναγνωρίζει την ποιότητα την οποία καταθέτει κάθε Πέμπτη ή Παρασκευή στα ευρωπαϊκά παρκέ.
ΥΓ: Η Λαμποράλ έχει πιο εύκολο έργο από την Αναντολού στις 5 αγωνιστικές που μένουν.
ΥΓ 2: Όλοι θεωρούν σίγουρη την παρουσία του Βασίλη Σπανούλη το καλοκαίρι στην Εθνική. Επιτρέψτε μου να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα αγωνιστεί στο Eurobasket ο αρχηγός του Ολυμπιακού. Η σεζόν που κάνει είναι η καλύτερη της ζωής του και μεγάλο μερίδιο για αυτό παίζει το γεγονός πως το περασμένο καλοκαίρι δυνάμωσε τα πόδια του και δούλεψε. Και το ξέρει αυτό ο Σπανούλης.
ΥΓ 3: Είμαι υπέρ των ανθρώπων που δηλώνουν τις οπαδικές τους προτιμήσεις στο χώρο του αθλητισμού. Δε μου αρέσει όσοι κρύβονται πίσω από τον μανδύα του αντικειμενικού. Όλοι μεγαλώνοντας υποστηρίζαμε μία ομάδα. Αφήστε που να υποστηρίζεις μία ομάδα δε σημαίνει πως δεν είσαι κι αντικειμενικός. Ο Τόμι Σχινάς είναι Παναθηναϊκός και καλά κάνει και το λέει (το δείχνει). Μακάρι όλοι να έπρατταν αναλόγως. ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ και πήγε στο ΟΑΚΑ στο ματς με την Μπαρτσελόνα να δει την αγαπημένη του ομάδα, ΩΣΤΟΣΟ θα μπορούσε να πάει στην εξέδρα και να μην τον πάρει χαμπάρι κανείς. ΉΤΑΝ ΛΑΘΟΣ να ποζάρει στο φωτογραφικό φακό από τις θέσεις στο παρκέ γιατί τον Ιούνιο που θα σφυρίξει σε τελικό πρωταθλήματος θα είναι δύσκολη η δουλειά του και ο ίδιος θα είναι αυτός που θα έχει φέρει τον εαυτό του σε άβολη θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου