Η απουσία του κόστισε στην ομάδα του πολύ περισσότερο απ' όσο θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κανείς. Εντάξει, η αλήθεια είναι πως συνέπεσε με εκείνη του Λούκα Μόντριτς (κυρίως) και -για μικρότερο διάστημα- του Σέρχιο Ράμος. Οπότε το συμπέρασμα πως επειδή δεν έπαιζε ο Χάμες, οι Μαδριλένοι υπέστησαν αγωνιστική και βαθμολογική καθίζηση, δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτο. Οπως και να έχει όμως, οι αριθμοί για τούτο το δίμηνο μιλούν από μόνοι τους και επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές...
Εν τη απουσία του, δηλαδή σε εννέα αγώνες, ο Αντσελότι είδε την ομάδα του να κάνει μόνο τέσσερις νίκες και μία ισοπαλία και φυσικά τις τέσσερις ήττες. Δηλαδή το ποσοστό ηττών ανήλθε στο 41%. Μιλάμε για τρομερό νούμερο εάν σκεφτεί κανείς ότι η κουβέντα γίνεται για τους Μερένγκες και όχι ας πούμε για την Εσπανιόλ. Πόσο ήταν το ποσοστό ηττών στις καλές μέρες με τον Χάμες στην 11άδα; Μόλις 13%!
Το κακό άρχισε τρεις ημέρες μετά τον τραυματισμό του που ήρθε σε εκείνο το ματς με τη Σεβίλλη. Ηταν στις 7 Φεβρουαρίου το μαδριλένικο ντέρμπι και ο διασυρμός (4-0) από την Ατλέτικο. Θα ακολουθούσαν τρεις σερί νίκες (Λα Κορούνια, Σάλκε, Ελτσε) που θα λειτουργούσαν κάπως σαν... μακιγιάζ στο πρόβλημα και μετά θα ερχόταν η ολική καθίζηση. Η εντός ισοπαλία με τη Βιγιαρεάλ ήταν το προμήνυμα, καθώς θα την διαδέχονταν οι σφαλιάρες από Μπιλμπάο, Σάλκε και Μπαρτσελόνα, με ενδιάμεσα μία νίκη με τη Λεβάντε.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αρχικά θεώρησαν ως αχρείαστη την απόκτηση του, για την οποία έλεγαν ότι έγινε μόνο και μόνο για τις πωλήσεις, μιας και μετά το Μουντιάλ ο Χάμες ήταν hot όνομα. Ωστόσο, μέχρι τον τραυματισμό του, ήταν ο κορυφαίος νεοεμφανιζόμενος στην φετινή Primera Division (8 γκολ/ 7 ασίστ). Συνολικά με 12 γκολ και 10 ασίστ σε 33 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις τελικά αποδείχτηκε υπερπολύτιμος.
Στο οργανωτικό κομμάτι, διαθέτοντας φαντασία, σε συνδυασμό με ουσία και αποτελεσματικότητα, έδειξε άμεσα ότι ξέρει πως να κάνει καλύτερους τους συμπαίκτες του. Μοίρασε το παιχνίδι γρήγορα και έξυπνα. Εκανε ντρίμπλες, τακουνάκια, λειτούργησε σε τριγωνάκια και άρχισε να μαθαίνει ακόμα και να αμύνεται καλύτερα. Επίσης έβαλε πολύ όμορφα γκολ και γενικότερα έγινε πολύ σημαντικό γρανάζι στην εύρυθμη λειτουργίας ενός συνόλου που θάμπωνε με το σερί νικών και το ωραίο επιθετικό ποδόσφαιρο που απέδιδε. Μάλιστα βρέθηκε να παίζει στα δεξιά, στα αριστερά (δύο φορές στην ανάγκη), αλλά και στον άξονα και στο 4-4-2 και στο 4-3-3.
Η επιστροφή του λοιπόν έρχεται σε μία πολύ κρίσιμη καμπή για τη Ρεάλ. Ουσιαστικά τώρα είναι που μπαίνουμε στην τελική ευθεία για πρωτάθλημα και Champions League και αναμφίβολα ο Κολομβιανός σούπερ σταρ (γιατί τέτοιος είναι ήδη) θα δώσει στον Καρλέτο αυτό το κάτι που τόσο του έλειψε αυτούς τους δύο μήνες. Και επειδή η κουβέντα γίνεται για τη Βασίλισσα, το θέμα δεν είναι μόνο βαθμολογικό, αλλά το πόσο θα ομορφύνει το παιχνίδι της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου