Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα όλη αυτή την συζήτηση σχετικά με το παράδειγμα της ομάδας βόλεϊ του ΠΑΟΚ και των στοιχείων που ο Ανδρέου δίνει στο πιάτο στον Ιβάν Σαββίδη, προκειμένου να τα ακολουθήσει ώστε να έρθει η στιγμή που θα πετύχει κι αυτός στο ποδόσφαιρο.
Και την βρίσκω ενδιαφέρουσα διότι είναι η πρώτη φορά που κουβεντιάζουμε για ένα μοντέλο, ένα σκεπτικό, ένα πρόγραμμα που κάλλιστα θα μπορούσε να υιοθετήσει ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ και το οποίο δεν ανήκει σε κάποιον αντίπαλό του, αλλά σε ένα κομμάτι από το δικό του σώμα.
Μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά απλοποιημένη σκέψη αλλά, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας όσα πέτυχε ο επικεφαλής της διοίκησης στο βόλεϊ του ΠΑΟΚ, θα πρέπει, μάλλον, ο Ιβάν Σαββίδης να βρει τον δικό του… Ανδρέου και να τον τοποθετήσει στα γραφεία της Τούμπας.
Δεν λέω να γίνει… Ανδρέου ο Σαββίδης, αφού δεν τίθεται θέμα σύγκρισης καθώς ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ δεν δουλεύει καθημερινά για τον ΠΑΟΚ, σε αντίθεση με τον πρόεδρο του βόλεϊ ο οποίος αποφασίζει πως θα διοικήσει και ο ίδιος εφαρμόζει τον διοικητικό σχεδιασμό.
Αναφέρομαι στην φιλοσοφία του κ. Ανδρέου, η οποία ξεπέρασε εμμονές οι οποίες κατατρέχουν τον ΠΑΟΚ, συνολικά ως οργανισμό, ιδεοληψίες, ταμπού, και μέσα από μια διαδικασία η οποία σε κάποιο βαθμό έφερε και συγκρούσεις έδωσε στην ομάδα βόλεϊ όραμα και την οδήγησε σε πορεία πρωταθλητισμού.
Ας δούμε, όμως, αναλυτικά τι έκανε ο κ. Ανδρέου, γιατί όλο γύρω-γύρω το συζητάμε. Αρχικά, έκανε αυτό που αποτελεί προτεραιότητα για κάθε ομάδα η οποία θέλει να φτάσει στην κορυφή: πήρε παίκτες οι οποίοι γνωρίζουν πώς γίνεται αυτή η δουλειά. Δεν εμπιστεύτηκε κάποιους που θα μάθαιναν στην πορεία και θα καλούνταν να αποδείξουν αν μπορούν να αντέξουν στο βάρος της πίεσης. Πήρε αυτούς που σίγουρα θα άντεχαν…
Προκειμένου, λοιπόν, να πάρει αυτούς που ήξεραν από πρωταθλητισμό, ο Ανδρέου δεν χρειάστηκε να σκεφτεί ότι χρειάζεται να απορρίψει όσους, ενδεχομένως, θα προέρχονταν από ομάδες που θεωρούνται παραδοσιακοί αντίπαλοι του ΠΑΟΚ, διότι, προφανώς, ο άνθρωπος σκέφτηκε ότι αυτό είναι μέγιστη χαζομάρα.
Κι αν δεν νοιάστηκε για το τι θα πούνε οι οπαδοί εφόσον έφερνε παίκτη από τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟ, τον Αρη, άλλο τόσο δεν νοιάστηκε για τις αντιδράσεις που προκάλεσε η απόφασή του να υπογράψει συμφωνία χορηγίας με τον «Ελληνικό Χρυσό».
Θα μου πείτε, είναι άλλο να τα κάνεις αυτά όταν με το βόλεϊ ασχολούνται 100-200 άνθρωποι κι άλλο να προσπαθείς να τα επιβάλλεις όταν έχεις να κάνεις με δεκάδες χιλιάδες στο ποδόσφαιρο.
Επειδή, όμως, τα πάντα γίνονται τηρουμένων των αναλογιών και επειδή άλλη είναι η δυναμική του Ανδρέου και άλλη του Σαββίδη, προσωπικά θα μου επιτρέψετε να επιμένω πως αν ο διοικητικός ηγέτης του βόλεϊ διέθετε την οικονομική ισχύ –ή την στήριξη- του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, όσα κόντρα στη λογική του μέσου Παοκτσή έκανε στη δική του ομάδα, χωρίς κανένα πρόβλημα θα τα έκανε και στο ποδόσφαιρο.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου