ADVERTISEMENT
Αυτά τα πράγματα συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο. Να φεύγουν καλοί προπονητές, ακόμη κι οι καλύτεροι παίκτες. Το θέμα είναι πάντοτε ένα: οι επόμενοι. Οι επιλογές δηλαδή των επόμενων να είναι σωστές. Και να αποδειχθούν στην πράξη καλές.
Άμα φέρεις για τον πάγκο ένα «Μίτσελ» η, ακόμη καλύτερα, ένα «Βαλβέρδε», δεν θα έχεις πρόβλημα.
Άμα φέρεις για τα δοκάρια σου ένα Κοστάντσο, θα έχεις πρόβλημα.
Έτσι είναι αυτά. Πάντοτε εξαρτάται από τον επόμενο. Κι εδώ είναι η μαγκιά. Η καλύτερη επιλογή. Και καλοί προπονητές υπάρχουν και καλοί γκολκίπερ υπάρχουν. Και δη κι ελεύθεροι.
Το ζητούμενο είναι μία όσο το δυνατό πιο ψαγμένη επιλογή.
Θυμάμαι σαν τώρα, πόσο σίγουρος ήταν ο Ίλια Ίβιτς, τεχνικός διευθυντής τότε στον Ολυμπιακό, όταν πρότεινε τον Βαλβέρδε επίμονα στον Γιάννη Χρυσικόπουλο, γενικό διευθυντή τόσε στον Ολυμπιακό.
Θυμάμαι σαν τώρα πόσο σίγουρος ήταν ο Μίτσελ όταν ως προπονητής του Ολυμπιακού πρότεινε επίμονα την απόκτηση του Ρομπέρτο. Παρότι η ομάδα είχε όχι και τον Κάρολ να κάνει καλή σεζόν, αλλά και το Μέγερι.
Όταν ο επόμενος είναι καλός, ουδείς ασχολείται με τον προηγούμενο. Αν δεν σου βγει ο επόμενος είναι που όλοι θυμούνται τον προηγούμενο…
Τελευταίο: διάβασα κάποια από τα σχόλια κάτω από το τελευταίο κομμάτι μου. Δειγματοληπτικά, γιατί ήταν πολλά και δυστυχώς δεν είχα χρόνο, λόγω της δουλειάς. Διάβασα ότι συνέκρινα τον Μιλιβόγεβιτς και τον Εσιέν, ότι έβγαλα τον Εσιέν σκάρτο και διάφορα άλλα. Προφανώς η, τα ελληνικά μου είναι σε τραγική κατάσταση ή,…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου