Απόψε έπαιζε μπροστά στο δικό της κοινό, σε σχεδόν γεμάτο γήπεδο. Τα γράφω για να προλάβω όσους θεωρούν «καφενεία» και «καφετέριες» τις ομάδες της δεύτερης γραμμής…
Ο Ολυμπιακός ταξίδεψε στο Ζάγκρεμπ χωρίς τους Σπανούλη, Πρίντεζη. Ο Γιανγκ σακατεύτηκε και ο αντικαταστάτης του αναζητείται. Ο Λοτζέσκι έπαιξε μόνο στο πρώτο ημίχρονο λόγω τενοντίτιδας. Ο άκεφος Χάκετ πάτησε το παρκέ για 15 λεπτά και έμεινε άποντος.
Τα αντικειμενικά στοιχεία της βραδιάς κάνουν το 83-70 του Ολυμπιακού να μοιάζει με θαύμα.
Δεν ήταν θαύμα, όμως. Ήταν το δείγμα γραφής μίας ομάδας που χτίστηκε σε στέρεες βάσεις και φέρει ανάγλυφη στο κορμί της τη σφραγίδα του προπονητή.
Ο 11ος και ο 12ος παίκτης του Ολυμπιακού, Αθηναίου και Τσαϊρέλης, ήρθαν από την άκρη του πάγκου και έπαιξαν καλύτερα κι από τους βασικούς. Ρολίστες όπως ο Παπαπέτρου, ο Μιλουτίνοφ και ο Αγραβάνης, προχώρησαν ένα βήμα μπροστά και έγιναν πρωταγωνιστές.
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης παρέλαβε τη μπαγκέτα μαζί με το αόρατο περιβραχιόνιο του αρχηγού και πραγματοποίησε μία από τις πιο μεστές εμφανίσεις της καριέρας του. Ο Οθέλο Χάντερ πιστοποίησε την αλματώδη πρόοδό του και εμφανίστηκε έτοιμος να παραλάβει τη σκυτάλη του βασικού σέντερ.
Είναι όμως άδικο να επιμεριστούν τα συγχαρίκια σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο MVP της βραδιάς στο Ζάγκρεμπ ήταν η ίδια η ομάδα. Ο προπονητής της, το σχέδιό της, η μεθοδικότητα με την οποία εφαρμόστηκε το πλάνο, η ψυχραιμία με την οποία διορθώθηκαν τα προβλήματα.
Η άμυνα του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα άφηνε κενά, αλλά δεν ήταν τόσο κακή όσο την έκαναν να φαίνεται τα εξωπραγματικά ποσοστά των Κροατών (7/13 τρίποντα από 6 διαφορετικούς παίκτες, συχνά με κακές προϋποθέσεις). Στο β' ημίχρονο, δέχθηκε μόλις 30 πόντους, επιεικώς.
Όταν βρέθηκε παίκτης με ζεστά χέρια, ο πάντοτε έτοιμος Γιάννης Αθηναίου, όλα έγιναν πιο εύκολα. Από τα 2/13 τρίποντα του πρώτου ημιχρόνου, φτάσαμε στα 7/12 του δεύτερου.
Μετά την ανάπαυλα, ο Ολυμπιακός θύμιζε αξιόλογη κολεγιακή ομάδα, γρήγορη, αθλητική, καλοκουρδισμένη, καλοπροπονημένη. Ο Σφαιρόπουλος έλαμπε από καμάρι.
Την πεντάδα που άνοιξε το ματς αμέσως μετά την ανάπαυλα αποτελούσαν οι Μάντζαρης, Αθηναίου, Παπαπέτρου, Αγραβάνης και ο Μιλουτίνοφ που έδωσε το σύνθημα με τρία συνεχόμενα κλεψίματα. Το 40-41 έγινε 43-55 και οι Κροάτες έκαναν στην μπάντα για να περάσει αναίμακτα ο οδοστρωτήρας.
Ο Ολυμπιακός έκανε στο Ζάγκρεμπ την καλύτερη φετινή του εμφάνιση και μοίρασε υποσχέσεις για τη συνέχεια. Με τη δεύτερη, υπενθυμίζω, πεντάδα. Εκτός έδρας, απέναντι στον φορμαρισμένο αντίπαλο που άλωσε την Πόλη και το Μιλάνο.
Στα απαίδευτα μάτια του περιστασιακού θεατή, ο Ντι Τζέι Στρόμπερι ήταν ο αδύνατος κρίκος του Ολυμπιακού. Όταν αστόχησε αφρούρητος σε δύο απανωτά λέι-απ, τα επιφωνήματα αγανάκτησης στο λιμάνι τρυπούσαν τα κλειστά παράθυρα.
Εγώ τον έβλεπα και θυμόμουν τον Παπανικολάου του περασμένου καλοκαιριού. Πίσω από κάθε άστοχη ελεύθερη βολή, κρύβεται μία ποσότητα άγχους που δύσκολα αποβάλλεται. Αν πήγαινε στο πλεχτό ένα από τα 4 τρίποντα που ο Αμερικανός επιχείρησε, θα ήταν όλα διαφορετικά.
Και τότε, νομίζω, θα κέρδιζε ο Στρόμπερι πόντους στην ψηφοφορία για τον MVP της βραδιάς. Η στατιστική, που σπανίως ψεύδεται, του δίνει 8 πόντους, 7 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 3 κλεψίματα και 3 κερδισμένα φάουλ σε 24 λεπτά παιχνιδιού.
Ο Στρόμπερι ήταν η κόλλα του χθεσινού Ολυμπιακού, ο ακρογωνιαίος λίθος της άμυνας και το έμβολο της ομάδας στο ανοιχτό γήπεδο. Οταν ξέγνοιασε, έβαλε και τρία ωραία καλαθάκια.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει ποντάρει πολλά στον Ντι Τζέι για την υλοποίηση του σχεδίου που έχει στο μυαλό του. Στοιχηματίζω ότι βάζει τα γέλια όταν ακούει τις κραυγές που απαιτούν την αντικατάσταση του Αμερικανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου