ADVERTISEMENT
Ε, ίντα να κάμομε εδά, απού το κοπέλι είναι λαίμαργο και φαγανό, όπως λένε και στο χωριό μου!
Ο γέγονεν, γέγονεν: στα τριάντα χρόνια του ο «σέντερ-μπετονιέρα», όπως τον βάφτισε και τον καταχώρησε στα κιτάπια της ιστορικής μνήμνης ο συχωρεμένος ο Συρίγος το 2006 στη Σαϊτάμα (όταν καταβρόχθιζε σαν... χάμπουργκερ τον Ντουάιτ Χάουαρντ, τον Κρις Μπος και τον Ελτον Μπραντ κι έβαζε την εκ των πραγμάτων ΧΧΧL υπογραφή του στο ελληνικό έπος) επιστρέφει οίκαδε, με την ελπίδα ότι δεν θα είναι περαστικός, όπως συνέβη στο Βελιγράδι με τον Ερυθρό Αστέρα...
Η ελπίδα δεν είναι μονάχα δική του, αλλά όλων ημών: μας έλειψε όλα τα χρόνια που έπαιρνε των ομματίων του (από τον Ηρακλή, τον Αρη, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό) για να ξενιτευθεί και θαρρώ πως η χαρά για το νόστιμον ήμαρ του ξεπερνάει τα στενά όρια της ευρύτερης περιοχής της Πυλαίας...
Δεν εγγυώμαι βεβαίως πως σε κάποιο γήπεδο, κάποιοι εξυπνάκηδες κάποια στιγμή μπορούν να κραδαίνουν σακούλες του σούπερ μάρκετ και να φωνάζουν «Έφαγες όλο το Σκλαβενίτη, Σχορτσανίτη, Σχορτσανίτη», αλλά ξα του(ς)!
Από τη στιγμή που παρά τις φανφάρες με τις οποίες αποκτήθηκε, ο Σοφοκλής δεν ευδοκίμησε στον Ερυθρό Αστέρα, ενδεχομένως η παλιννόστηση έμοιαζε με μονόδρομο: μοιάζει επίσης με ένα μη χρησιμοποιημένο στο παρελθόν και ως εκ τούτου ολοκαίνουργιο καθαρτήριο στο οποίο θα βουτήξει όχι τόσο το κορμί του, όσο την ψυχή και το μυαλό του για να εξαγνιστεί από τις κάθε λογής αμαρτίες του...
Κάποιες από δαύτες τις αναγνώρισε δημοσίως και ο ίδιος, κάποιες τον κάνουν να νιώθει ενοχές, αλλά στα τριάντα του, πατέρας δυο παιδιών, (θέλω να πιστεύω) ωριμότερος και πιο κατασταλαγμένος απ’ ό,τι ήταν, γυρίζει για να δώσει απαντήσεις, όχι τόσο στους άλλους, όσο στον εαυτό του!
Στις 4 Φεβρουαρίου του 2007 στo «All Star Game» της Λαμίας ο Πίνι Γκέρσον αναρωτιόταν, δίκην χοντροκομμένου αστείου στην τηλεόραση, για ποιο λόγο ο τότε παίκτης του στον Ολυμπιακό δεν συμμετείχε στην κωμική χορευτική επίδειξη των «Μatadors», των χοντρών γελωτοποιών των Σικάγο Μπουλς που εκείνη την ώρα ψυχαγωγούσαν τον κόσμο!
Τις προάλλες, με αφορμή την αποπομπή του από τον Ερυθρό Αστέρα βγήκε ο Τζούροβιτς και είπε πως «αυτός δεν είναι παίκτης του μπάσκετ, αλλά σκέτο τσίρκο» και πάει λέγοντας: πλάκα πλάκα ο «Baby Shaq» αφού πρώτα χόρτασε από εγκώμια και επαίνους, στη συνέχεια βαρυστομάχιασε από την αμφισβήτηση και την ειρωνία, οπότε έχει ένα επί πλέον κίνητρο για να δώσει τον καλύτερο εαυτό του στον ΠΑΟΚ...
Δεν ξέρω σε ποια κατάσταση βρίσκεται, αλλά, βρε αδερφέ, σίγουρα θα είναι καλύτερος και χρησιμότερος από τον Μπάλαμπαν!
Σίγουρα επίσης θα τον νουθετήσει κατά τον καλύτερο τρόπο ο Σούλης, σίγουρα θα σταθεί δίπλα του ο συνομήλικος και παλιός σύντροφος του στις μικρές εθνικές ομάδες, Κώστας Βασιλειάδης, σίγουρα θα νιώσει την αγάπη και τη θαλπωρή της μπασκετικής οικογένειας του ΠΑΟΚ...
Ο ΠΑΟΚ διανύει αυτή τη στιγμή τη χειρότερη φάση της σύγχρονης ιστορίας του: εκκίνησε με 0-4 στο ελληνικό πρωτάθλημα και με 1-2 στο Εurocup, κάθε νίκη (σαν αυτή που γλίστρησε μέσα από τα χέρια του στο χθεσινό θρίλερ ολκής με τον Ολυμπιακό) είναι πλέον περιζήτητη και πολυπόθητη και προφανώς ο Σοφοκλής μπορεί να βάλει το χεράκι του και κυρίως το... κορμάκι του για να επιτευχθούν.
Ο Σούλης και η διοίκηση του ΠΑΟΚ γνωρίζουν καλά τι.. ψώνισαν: εννοώ ότι δεν μπορούν να ποντάρουν πάνω του για πολλή ώρα, ζήτημα είναι με βάση το παρελθόν, εάν μπορεί να παίξει μάξιμουμ είκοσι λεπτά, αλλά και αυτά ίσως του(ς) φανούν αρκετά, των μεν για να ανακάμψουν, του δε για να αναζωογονηθεί μέσα σε ένα πιο οικείο και γνώριμο περιβάλλον από εκείνο του Βελιγραδίου.
Ο Σοφοκλής επίσης ξέρει καλά που πήγε και πώς πρέπει να συμπεριφερθεί στην καινούργια εργασιακή στέγη του, οπότε «λίγα λόγια και πολλή μουσική», όπως μου είπε πριν από λίγη ώρα (για άσχετο ζήτημα) ο προπονητής του Αρη Δημήτρης Πρίφτης.
Παρεμπιπτόντως ο γεννημένος στο Τίκο του Καμερούν σέντερ, με το που θα πάρει το βάπτισμα του πυρός σε επίσημο αγώνα του ΠΑΟΚ, θα «γράψει» ένα μοναδικό ρεκόρ: θα γίνει ο πρώτος που θα έχει φορέσει τις φανέλες και των δυο ζευγών των αιωνίων αντιπάλων του ελληνικού αθλητισμού, χώρια που έπαιξε και στον τρίτο μεγάλο της Θεσσαλονίκης!
Το έχει καταφέρει και ο Βασίλης Ξανθόπουλος, αλλά ενώ στον Παναθηναϊκό (τρεις φορές), στον ΠΑΟΚ και τώρα πια στον Αρη έπαιξε κανονικά, το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό περιορίστηκε στην παιδική και στην εφηβική ομάδα.
Από τον Ηρακλή (όπου ο Ηλίας Αρμένης τον έριξε στα βαθιά σε ηλικία 15 χρονών και μάλιστα ως starter σε αγώνα με τον Πανιώνιο) μεταγράφηκε μέσω Καντού στον Αρη, στη συνέχεια βρήκε στέγη για πέντε χρόνια στον Ολυμπιακό, ακολούθησε η πρώτη θητεία του στη Μακαμπί, ύστερα πέρασε για μια σεζόν από τον Παναθηναϊκό, επέστρεψε στο Τελ Αβίβ, που ελέω επιτυχίας απέβη και τις δυο φορές η δική του Γη της Επαγγελίας), δεν κατάφερε να στεριώσει στον Ερυθρό Αστέρα και τώρα βρίσκει μια μεγάλη αγκαλιά να τον περιμένει με ανυπομονησία.
Τον γουστάρω πολύ τον Σοφοκλή. Τον συμπαθώ πολύ. Αλλά, διάβολε, τον φοβάμαι κιόλας! Τον φοβάμαι πολύ! Δεν είμαι υπερβολικός, ούτε κινδυνολόγος, αλλά η υπόθεση του ήταν πάντοτε λεπτή και έχρηζε ιδιαίτερης διαχείρισης. Είναι τα πολλά παραπανίσια κιλά που ανέκαθεν κουβάλαγε, η αδυναμία του να αποτελέσει σταθερό σημείο αναφοράς στο επιθετικό παιχνίδι μιας ομάδας για πολλά λεπτά, η ευάλωτη άμυνα του απέναντι σε αντιπάλους που μπορούν να τραβηχτούν έξω και να σουτάρουν, η ροπή του στα φάουλ, όταν δεν μπορεί να συγκρατήσει την ορμητικότητα του...
Στον αντίποδα, εφόσον νιώθει καλά και βρίσκεται σε φόρμα, τον θεωρώ σπουδαίο όπλο για μια ομάδα, έστω σε περιορισμένη διάρκεια. Για παίκτη των κυβικών του έχει γρήγορα βήματα, με αποτέλεσμα να μην εκτίθεται στις δυναμικές εξόδους, ενώ πιστεύω πως λόγω της ιδιαιτερότητας του μπορεί να κάνει πολύ πιο εύκολη τη ζωή του Βασιλειάδη και των υπολοίπων περιφερειακών παικτών του ΠΑΟΚ. Λογικό είναι αυτό, διότι όταν οι αντίπαλες άμυνες θα επιχειρούν να τον παγιδεύσουν στο low post και θα στέλνουν δυο και τρεις παίκτες πάνω του, προφανώς θα έχουν παραπάνω ευκαιρίες οι συμπαίκτες του...
Όλα ταύτα βεβαίως ισχύουν σε θεωρητικό επίπεδο. Εάν και εφόσον που λένε! Τον φοβάμαι τον Σοφοκλή και ελπίζω ότι θα διαψεύσει τους φόβους, τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις που τον συνοδεύουν ως μια ανεπιθύμητη συστατική επιστολή η οποία τον αναγκάζει εδώ και χρόνια κάθε βράδυ να προσπαθεί ν’ αποδεικνύει ότι είναι μεν ογκώδης, αλλά όχι και ελέφαντας!
Το σίγουρο είναι ότι προϊόντος του χρόνου ωρίμασε, σοβαρεύτηκε, απέκτησε την απαιτούμενη αυτογνωσία, παραδέχτηκε δημοσίως τα λάθη του, κάποιες στιγμές αυτομαστιγώθηκε κιόλας και σε τελική ανάλυση κατάλαβε ότι με τις κακοτεχνίες, τις παλινωδίες και την ερασιτεχνική νοοτροπία του ζημίωσε κυρίως τον εαυτό του.
Θέλω να πιστεύω ότι κανείς δεν θα τον αντιμετωπίσει με δυσπιστία, κανείς δεν θα τον ειρωνευθεί για το πάχος του, κανείς δεν θα τον υποδεχτεί με μουγκρίσματα και με μπανάνες, κανείς δεν θα βρίσει τα παιδιά του.
Αλλά, επειδή συμβόλαιο με την ηρεμία και με την ασφάλεια, δεν μπορεί να υπογράψει κανείς, σε εξορκίζω ρε Σοφοκλή, ακόμη κι αν συμβεί κάτι από όλα αυτά ή –στη χειρότερη περίπτωση- συμβούν όλα αυτά κι ακόμη πιο πολλά και χειρότερα, μαζί, βάστα ρε παλικάρι μου!
Κράτα την ψυχραιμία σου, βάλε βουλοκέρι στ’ αυτιά σου, παίξε μπάσκετ και γράψ’ τους όλους εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι: για την ομάδα που σε εμπιστεύτηκε και σου δίνει μια (ενδεχομένως τελευταία) ευκαιρία, για την πάρτη σου, για τα παιδιά σου και για όλους εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ακράδαντα ότι δεν είσαι ένας ξοφλημένος πρώην παίκτης!
«Δεν (πρέπει να) παίζει αυτό», όπως μου είχες πει την τελευταία φορά που μιλήσαμε στο τηλέφωνο, πριν από έναν χρόνο και μου έριξες χυλόπιτα στην πρόσκληση μου για να έρθεις στο στούντιο!
Καλά να ‘σαι και καλά να ΄μαστε, η πρόσκληση στέκει!
ΥΓ: Πριν από επτά χρόνια (Ιανουάριος 2008) σε ένα σχόλιο στο «All Star Basket», με αφορμή την απόφαση του Ολυμπιακού να τον στείλει στην κλινική του Μάρμεν του είχα αφιερώσει το περίφημο «Αν» του αγγλου ποιητή Ράντγιαρντ Κίπλινγκ που ταιριάζει τανάμ στον Σοφοκλή. Το αναδημοσιεύω (σε μια απόδοση του) και του εύχομαι να το αναγάγει σε στάση ζωής στο καινούργιο κεφάλαιο της καριέρας και του βίου του...
«|Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι ψηλά όταν γύρω σου όλοι
τον εαυτό τους έχασαν δειλά, και για τούτο μαζί σου τα βάζουν,
στον εαυτό σου αν μπορείς να 'χεις πίστη όταν όλοι για σένα αμφιβάλλουν, μα κι αδιάφορος να 'σαι κι ορθός στις δικές τους μπροστά αμφιβολίες,
Αν μπορείς να υπομένεις χωρίς ν' αποστάσεις ποτέ καρτερώντας ή μπλεγμένος με ψεύτες, μακριά να σταθείς, αν μπορείς απ' το ψέμα κι αν γενείς μισητός, να μη δείξεις στρατί στο δικό σου το μίσος κι ούτε τόσο καλός να φανείς κι ούτε τόσο σοφά να μιλήσεις,
Αν μπορείς να ονειρεύεσαι δίχως να γίνεις του ονείρου σου σκλάβος,
Αν μπορείς να στοχάζεσαι δίχως τη σκέψη να κάνεις σκοπό σου,
Αν μπορείς την λαμπρή ανταμώνοντας νίκη ή τη μαύρη φουρτούνα να φερθείς με τον ίδιο τον τρόπο στους δυο κατεργάρηδες τούτους,
Αν μπορείς να υποφέρεις ν' ακούς την αλήθεια που ο ίδιος σου είπες, στρεβλωμένη από αχρείους, να γενεί μια παγίδα για ηλίθιους ανθρώπους,
Η αν τα όσα η ζωή σου έχει δώσει αντικρίσεις συντρίμμια μπροστά σου κι αφού σκύψεις, ν' αρχίσεις ξανά να τα χτίζεις με σκάρτα εργαλεία,
Αν μπορείς να σωριάσεις μαζί τ' αγαθά και τα κέρδη σου όλα,
κι αν τολμήσεις με μια σου ζαριά όλα για όλα να παίξεις
και να χάσεις τα πάντα και πάλι απ' την πρώτη σου αρχή να κινήσεις και να μην ψιθυρίσεις ποτές ούτε λέξη για τα όσα έχεις χάσει,
Κι αν μπορείς ν' αναγκάσεις με βία, την καρδιά σου, τα νεύρα, το νου σου, να δουλέψουν για σένα ακόμα κι αφού τσακιστούνε στο μόχθο,
και ν' αντέξεις σ' αυτό σταθερά όταν τίποτε εντός σου δεν θα 'χεις άλλο εξόν απ' τη θέληση που όρθια θα κράζει σε τούτα «Κρατάτε»,
Αν μπορείς να μιλάς με τα πλήθη κι ακέριος στο ήθος να μένεις ή αν βρεθείς με ρηγάδες χωρίς τα μυαλά σου να πάρουν αέρα,
κι αν ποτέ, ούτε οι φίλοι ούτε οι εχθροί να σε κάνουν μπορούν να πονέσεις, τον καθένα αν ζυγιάζεις σωστά και κανέναν πιο πρόσβαρα απ' άλλον,
Αν μπορείς να γεμίζεις το αμείλιχτο ένα λεπτό της κάθε ώρας
στην αξία των εξήντα μοιραίων δευτερόλεπτων της διαδρομής του, τότε θα 'ναι όλη η Γη σα δικιά σου, ως και κάθε που υπάρχει σε τούτη και —περισσότερο ακόμα— θε να 'σαι ένας άνθρωπος πλέριος, παιδί μου»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου