Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει στο backstage για την απρέπεια στον Ρότσα
και την επιλογή του Φάμπρι που ρίχνει επίπεδο τον Παναθηναϊκό...
Δεν φανταζόμουν ποτέ, ότι ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε προπονητή ο οποίος
θα ήταν 57 ετών και δεν θα τον είχα ακούσει ποτέ. Θα αγνοούσα την ύπαρξη
του, όπως και το 99,999% των Ελλήνων. Θα μου πείτε βέβαια εδώ δεν το
πίστευαν οι Ισπανοί ότι ο Παναθηναϊκός παίρνει τον Φάμπρι για προπονητή,
θα το πιστεύαμε εμείς;
Αλλα ας αφήσουμε στην άκρη ότι είναι άγνωστος. Ας αφήσουμε στην άκρη και το βιογραφικό που στην καλύτερη των περιπτώσεων μας δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός μετά τον Τοτσέ που πήρε για την επίθεσή του, πήρε και ένα Τοτσέ για τον πάγκο του κι' ας πάμε παρακάτω.
Ας πούμε για χάρη της κουβέντας ότι ο Φάμπρι είναι πολύ καλός τεχνικός και οι Ισπανοί εδώ και 20 χρόνια που τον έχουν μέσα στο πόδια τους δεν το είχαν καταλάβει, ενώ ο Παναθηναϊκός και οι άνθρωποί του, διέκριναν το ταλέντο του.
Ας πάμε σε αυτά που μαθαίνουμε από τους Ισπανούς για αυτόν. Επί της ουσίας με κομψό τρόπο όλοι τον παρουσιάζουν ως ένα πολύ νευρικό τύπο, ο οποίος συχνά πυκνά πλακώνεται με όλο τον κόσμο. Διοικήσεις, παίκτες, διαιτητές, βοηθούς, όποιον βρει μπροστά του...
Το μόνο που έλειπε στον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι σε νευρική κρίση, είναι ένας προπονητής που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Επίσης (θα σκεφτεί κάποιος ψιλά γράμματα...) είναι ένας τεχνικός που στην καριέρα του έπαιζε πάντα φουλ άμυνα (πάντα με βάση όσα μας μεταφέρουν οι Ισπανοί) και κόντρα επίθεση. Μα ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά πρωταγωνιστής του ελληνικού πρωταθλήματος με αυτόν τον τρόπο, με αυτό το σχέδιο;
Θυμάμαι πριν περίπου δύο μήνες είχα γράψει εδώ σε αυτή τη γωνιά, ότι αν ο Παναθηναϊκός ήθελε να διώξει τον Φερέιρα υπήρχαν ένα σωρό προπονητές να τον διαδεχτούν. Εστω κι' αν λόγω του σοβαρού οικονομικού προβλήματος της ΠΑΕ, πρέπει να είναι κάποιος με χαμηλό κασέ, υπάρχουν προπονητές.
Είχα μάλιστα πει ενδεικτικά ότι υπάρχουν καλοί προπονητές που ξέρουν την ελληνική πραγματικότητα και είναι ικανοί. Και είχα αναφέρει τα ονόματα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς του ΑΠΟΕΛ ή έστω του Τροντ Σόλιντ όπως είχα χαρακτηριστικά γράψει. Οταν ανέφερα αυτά τα δύο ονόματα ήξερα ότι δεν θα ενθουσιάσω κανένα φίλο του Παναθηναϊκού, αλλά ήξερα ότι μεγαλύτερο όνομα και καλύτερων προδιαγραφών προπονητής δεν πρόκειται να έρχονταν. Μάλιστα τότε στα σχόλια αρκετών από εσάς είχα ακούσει διάφορα για την ποιότητα των προπονητών που πρότεινα.
Ε, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ο Παναθηναϊκός θα έριχνε τόσο πολύ τον πήχη και θα επέλεγε κάποιον σαν τον Φάμπρι. Πραγματικά μου ήταν αδύνατον να υποθέσω ότι θα έψαχνε τόσο χαμηλά τον επόμενο προπονητή του. Κάποιοι λένε βέβαια ότι μπορεί να βγει, κάποιοι θυμούνται τον Γιτζάκ Σουμ που βγήκε και λένε ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τον Φάμπρι. Δεν το ξέρω, αν θα βγει; Αλλωστε κανείς δεν το ξέρει... Ξέρω όμως ότι η επιλογή είναι χειρότερη που θα μπορούσε να γίνει...
Υ.Γ. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν σεβάστηκε τον Καραγκούνη, “τέλειωσε” με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ποδοσφαιριστές που έπαιζαν χρόνια στον ΠΑΟ, δεν δίστασε να πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα, ένα από τα δύο τρία ζωντανά σύμβολα της παναθηναϊκής ιστορίας, τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, επειδή ο τελευταίος υπερασπίστηκε την τιμή και την αξιοπρέπεια των ποδοσφαιριστών του.
Πλέον καμία δική του απόφαση δεν θα μου κάνει εντύπωση. Ακόμη κι' αν ακούσω αύριο ότι σκέφτεται να αλλάξει και το σήμα του Παναθηναϊκού και από τριφύλλι να το κάνει γαρδένια...
Αλλα ας αφήσουμε στην άκρη ότι είναι άγνωστος. Ας αφήσουμε στην άκρη και το βιογραφικό που στην καλύτερη των περιπτώσεων μας δείχνει ότι ο Παναθηναϊκός μετά τον Τοτσέ που πήρε για την επίθεσή του, πήρε και ένα Τοτσέ για τον πάγκο του κι' ας πάμε παρακάτω.
Ας πούμε για χάρη της κουβέντας ότι ο Φάμπρι είναι πολύ καλός τεχνικός και οι Ισπανοί εδώ και 20 χρόνια που τον έχουν μέσα στο πόδια τους δεν το είχαν καταλάβει, ενώ ο Παναθηναϊκός και οι άνθρωποί του, διέκριναν το ταλέντο του.
Ας πάμε σε αυτά που μαθαίνουμε από τους Ισπανούς για αυτόν. Επί της ουσίας με κομψό τρόπο όλοι τον παρουσιάζουν ως ένα πολύ νευρικό τύπο, ο οποίος συχνά πυκνά πλακώνεται με όλο τον κόσμο. Διοικήσεις, παίκτες, διαιτητές, βοηθούς, όποιον βρει μπροστά του...
Το μόνο που έλειπε στον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι σε νευρική κρίση, είναι ένας προπονητής που συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Επίσης (θα σκεφτεί κάποιος ψιλά γράμματα...) είναι ένας τεχνικός που στην καριέρα του έπαιζε πάντα φουλ άμυνα (πάντα με βάση όσα μας μεταφέρουν οι Ισπανοί) και κόντρα επίθεση. Μα ο Παναθηναϊκός θα γίνει ξανά πρωταγωνιστής του ελληνικού πρωταθλήματος με αυτόν τον τρόπο, με αυτό το σχέδιο;
Θυμάμαι πριν περίπου δύο μήνες είχα γράψει εδώ σε αυτή τη γωνιά, ότι αν ο Παναθηναϊκός ήθελε να διώξει τον Φερέιρα υπήρχαν ένα σωρό προπονητές να τον διαδεχτούν. Εστω κι' αν λόγω του σοβαρού οικονομικού προβλήματος της ΠΑΕ, πρέπει να είναι κάποιος με χαμηλό κασέ, υπάρχουν προπονητές.
Είχα μάλιστα πει ενδεικτικά ότι υπάρχουν καλοί προπονητές που ξέρουν την ελληνική πραγματικότητα και είναι ικανοί. Και είχα αναφέρει τα ονόματα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς του ΑΠΟΕΛ ή έστω του Τροντ Σόλιντ όπως είχα χαρακτηριστικά γράψει. Οταν ανέφερα αυτά τα δύο ονόματα ήξερα ότι δεν θα ενθουσιάσω κανένα φίλο του Παναθηναϊκού, αλλά ήξερα ότι μεγαλύτερο όνομα και καλύτερων προδιαγραφών προπονητής δεν πρόκειται να έρχονταν. Μάλιστα τότε στα σχόλια αρκετών από εσάς είχα ακούσει διάφορα για την ποιότητα των προπονητών που πρότεινα.
Ε, δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι ο Παναθηναϊκός θα έριχνε τόσο πολύ τον πήχη και θα επέλεγε κάποιον σαν τον Φάμπρι. Πραγματικά μου ήταν αδύνατον να υποθέσω ότι θα έψαχνε τόσο χαμηλά τον επόμενο προπονητή του. Κάποιοι λένε βέβαια ότι μπορεί να βγει, κάποιοι θυμούνται τον Γιτζάκ Σουμ που βγήκε και λένε ότι κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί και με τον Φάμπρι. Δεν το ξέρω, αν θα βγει; Αλλωστε κανείς δεν το ξέρει... Ξέρω όμως ότι η επιλογή είναι χειρότερη που θα μπορούσε να γίνει...
Υ.Γ. Ο Γιάννης Αλαφούζος δεν σεβάστηκε τον Καραγκούνη, “τέλειωσε” με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ποδοσφαιριστές που έπαιζαν χρόνια στον ΠΑΟ, δεν δίστασε να πετάξει σαν στημένη λεμονόκουπα, ένα από τα δύο τρία ζωντανά σύμβολα της παναθηναϊκής ιστορίας, τον Χουάν Ραμόν Ρότσα, επειδή ο τελευταίος υπερασπίστηκε την τιμή και την αξιοπρέπεια των ποδοσφαιριστών του.
Πλέον καμία δική του απόφαση δεν θα μου κάνει εντύπωση. Ακόμη κι' αν ακούσω αύριο ότι σκέφτεται να αλλάξει και το σήμα του Παναθηναϊκού και από τριφύλλι να το κάνει γαρδένια...
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου