«FFP» και... φούσκες Μπλε!

Ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος αναλύει τις συνέπειες του «Financial Fair Play» που εισβάλει στην Πρέμιερλιγκ. Κερδισμένοι, χαμένοι και τα «παραθυράκια» για Σίτι, Τσέλσι...

Η ιστορία έχει ως εξής: Γιουνάιτεντ, Αρσεναλ, Λίβερπουλ και Τότεναμ σχημάτισαν μέτωπο κατά των Τσέλσι, Σίτι (σ.σ.: η Τσέλσι για κάποιο λόγο τακτικής τάχτηκε παραδόξως υπέρ του σχεδίου). Οι τέσσερις τους κατάφεραν να φέρουν στην Πρέμιερλιγκ κάτι σαν το «Financial Fair Play» που θα ισχύσει πλήρως από την UEFA στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις από το 2014. Ουσιαστικά αυτό που ήθελαν ήταν να περιορίσουν τα χρήματα που μπορούν να δώσουν από την τσέπη τους οι Ρωσο-Αραβες ιδιοκτήτες των δύο νεόπλουτων συλλόγων.

Αυτό σημαίνει σε γενικές γραμμές κάτι σαν το... όσα βγάζεις, τόσα ξοδεύεις και δεν γίνεται ο Αμπράμοβιτς και ο Σεϊχης Μανσούρ να πληρώνουν όσο θέλουν εσαεί. Τελικά η διοργανώτρια αρχή του πρωταθλήματος έλαβε υπόψιν της την επιθυμία της πλειοψηφίας των συλλόγων της λίγκας (οι 13 ψήφισαν υπέρ), δέχτηκε την πρόταση των τεσσάρων... επαναστατών και αρχής γενομένης από την ερχόμενη σεζόν θα υπάρξουν οι εξής οικονομικοί περιορισμοί...

Πλέον οι ομάδες θα είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν μόνο όσα κερδίζουν. Ωστόσο, θα υπάρχει ένα σημαντικό, αλλά σίγουρα περιορισμένο παράθυρο για τους πλούσιους ιδιοκτήτες εφόσον θέλουν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Αυτό το ποσό που θα μπορεί π.χ. να χαρίσει στην Τσέλσι ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς, δεν θα ξεπερνά τα 122 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια. Οπότε το να φτιάξεις μία ομάδα όπως η Σίτι, δαπανώντας μισό δισ. και βάλε σε τρία χρόνια, δεν θα συμβεί ποτέ ξανά. Αυτό τουλάχιστον πιστεύουν οι καλόπιστοι, γιατί πίσω από το γράμμα του νόμου, υπάρχουν τα παραθυράκια, απ' όπου ο κάθε Σεΐχης θα μπορεί να βάζει φράγκα στο σύλλογο του.

Παραθυράκι με τις χορηγίες
Οπως συμβαίνει για παράδειγμα με την εταιρία «Ετιχάντ». Αυτή είναι που προσφέρει 45 εκατ. ετησίως στη Σίτι ως χορηγία για τη φανέλα και για να έχει δικό της το όνομα του γηπέδου που αρχικά είχε ονομαστεί «Σίτι οφ Μάντσεστερ». Η UEFA κάποια στιγμή το έψαξε εξονυχιστικά, αλλά δεν κατάφερε να βρει αποδείξεις για το οφθαλμοφανές: τη σχέση του Σεΐχη Μανσούρ με την εν λόγω εταιρεία που ανήκει σε μέλη της ευρύτερης οικογένειας του. Κάπως έτσι θα μπορέσει, όπως έκανε και φέτος η «Gazprom», που έχει δεσμούς με τον Ρόμαν, να επαναλάβει μία ακόμη πιο πλουσιοπάροχη χορηγία στην Τσέλσι.

Οπότε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οι πλούσιοι ιδιοκτήτες θα βρουν τρόπο για να βάλουν τα έξτρα χρήματα που θέλουν και οι ομάδες τους θα συνεχίσουν να σπαταλούν όσα γουστάρουν για σούπερ μεταγραφές. Η όλη ιστορία να δείτε που για κάποιο λόγο θα γυρίσει μπούμερανγκ στους μικρομεσαίους συλλόγους που συνασπίστηκαν με τους τέσσερις που ξεκίνησαν την ιστορία. Αυτή κατά βάθος είχε τις ρίζες της σε μία κουβέντα που είχαν κάνει αρχικά οι ιδιοκτήτες της Γιουνάιτεντ και της Αρσεναλ.

Οι δύο τους τα τελευταία οκτώ χρόνια έχασαν ορισμένους τίτλους που θα μπορούσαν να έχουν κατακτήσει. Ενα «FFP» με αυστηρούς περιορισμούς στο «όσα βγάζουμε, τόσα ξοδεύουμε» θα τους ωφελούσε ξεκάθαρα. Εχουν τα μεγαλύτερα γήπεδα στην Πρέμιερλιγκ και τα περισσότερα έσοδα από πωλήσεις προϊόντων και της ευρύτερης εικόνας τους ανά τον κόσμο. Ετσι θα έβγαζαν πολλά και θα συνέχιζαν να κυριαρχούν σε αντίθεση με τις Τσέλσι, Σίτι που θα είχαν ένα τεράστιο μείον στον ισολογισμό τους και θα έμεναν άπραγες έως ότου τα φέρουν ίσα βάρκα ίσα πανιά.

Οι υπόλοιποι ωστόσο, θα επωφελούνταν και θα έχαναν παράλληλα. Ας πάρουμε π.χ. τη Νιούκαστλ και την Εβερτον. Η πρώτη που τα έχει όλα πολύ τακτοποιημένα, αγοράζει φθηνά και πουλάει ακριβά, θα μπορούσε με τις καλές μεταγραφές που έκανε, να έχει δημιουργήσει ένα σούπερ ρόστερ, εάν είχε καταφέρει να κρατήσει κάποιους καλούς που πούλησε. να συντηρήσει το ρόστερ της. Σταδιακά, σε βάθος χρόνου θα έφτιαχνε μία ακόμα καλύτερη ομάδα που θα μπορούσε να χτυπήσει τετράδα Την ίδια στιγμή η Τσέλσι δεν θα είχε τα εννέα εκατ. ευρώ για τον Μπα που αγόρασε τον Δεκέμβρη και μάλλον θα της έμενε δικός της. Η Εβερτον πάλι που εμφάνισε αρνητικό ισολογισμό, δεν θα μπορούσε να πάρει παίκτη. Θα έμενε στα ίδια και θα προσπαθούσε να βγάλει παίκτες από τα φυτώρια της (σ.σ.: ούτως ή άλλως αυτό κάνει), χωρίς να μπορεί να δώσει τα επτά εκατ. που έδωσε για τον Μιραλάς. Αντιθέτως, θα ήταν αναγκασμένη να πουλήσει.

Τα κενά και το... ταβάνι
Φυσικά θα πρέπει να εξεταστούν ακόμα πολλές παράμετροι του τεράστιου αυτού ζητήματος που κάποια στιγμή θα χτυπήσει και τη δική μας πόρτα. Οπως το εάν τα χρήματα που δίνονται για τις ακαδημίες ή για την κατασκευή υποδομών (π.χ. ενός γηπέδου) θα θεωρούνται δαπάνες ή όχι και ένα σωρό ακόμα θέματα. Οπως και να έχει, η οριστική μορφή της απόφασης θα σχηματιστεί τον ερχόμενο Απρίλιο και αφού περάσει από σαράντα κύμματα. Μέχρι τότε το μόνο βέβαιο που έχει να κάνει με το «Financial Fair Play», θα είναι το αυστηρό όριο-ταβάνι στο ποσό που θα μπορεί να λάβει ως αμοιβή κάποιος ποδοσφαιριστής. Κάτι σαν το «Salary Cup» που ισχύει στο NBA.

Για τις ομάδες που δίνουν συνολικά στους παίκτες τους από 55-εκατ. και πάνω, θα μπορούν την επόμενη σεζόν να προσθέσουν σε αυτόν τον συνολικό λογαριασμό μόλις πέντε μύρια τον χρόνο ή πιο απλά έως 15 εκατ. για την επόμενη τριετία. Αυτό σημαίνει πως εάν π.χ. η Τσέλσι θέλει να αγοράσει τον Φαλκάο και οι μισθοί της έχουν αγγίζει το όριο, δεν θα μπορέσει να του προσφέρει ένα καλό συμβόλαιο και μπορεί να χαλάσει η μεταγραφή ή θα χρειαστούν αλχημείες στο ρόστερ, ώστε να βρεθεί χώρος για τα δικά του χρήματα.

Πρόκειται για το πρώτο πρωτάθλημα που κινείται στο πλαίσιο που έχει θέσει η UEFA με το «Financial Fair Play» (σ.σ: η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία είναι σαφώς πιο αυστηρή) και θεσπίζει τέτοιους περιορισμούς που είναι βέβαιο πως στο εγγύς και απώτερο μέλλον είναι πολύ πιθανό να μεταβάλουν τους συσχετισμούς δυνάμεων στο Νησί. Ωστόσο, από τη στιγμή που θα υπάρχουν τα παραθυράκια των χορηγιών, ο ισχυρός θα παραμείνει τέτοιος και ο φτωχότερος μπορεί να υποφέρει. Τότε το «FFP» παρά την όποια καλή πρόθεση όσων το εμπνεύστηκαν, θα καταλήξει μία «φούσκα» που θα σκάσει στα χέρια εκείνων που δεν θα έχουν την οικονομική δυνατότητα να τη διαχειριστούν...


πηγή: gazzetta.gr