Θα μου πει κάποιος, πως θα μπορούσε να είναι αυτοί οι σωστοί και εγώ ο λάθος, αλλά καμία επιχειρηματολογία δεν μπορεί να με κολλήσει στον τοίχο.
Οι βασικές οπαδικές αρχές, έχουν καταπατηθεί στον βωμό του εγώ και αυτό το θέμα είναι αρχικά κοινωνικό και η επέκτασή του έχει να κάνει με τη νοοτροπία που έχει διαμορφωθεί γύρω από την ομάδα.
Ο ΠΑΟΚ πνίγεται στη Θεσσαλονίκη. Το είχε πει κάποτε ο Αναστασιάδης, που ουδεμία συμπάθεια του έχω, αλλά είχε δίκαιο. Ο ΠΑΟΚ παραμένει έρμαιο του κάθε στόκου που στη πλάτη της ομάδας να βγάλει τα καθημερινά του απωθημένα.
Η κατινιά, έπιασε κόκκινο για ακόμη μία φορά, αφού η υπόθεση Γκαρσία, έδωσε άλλοθι σε διάφορους να χωριστούν σε στρατόπεδα. Το θέμα βέβαια, είναι τόσο απλό που ο Σαββίδης το έθεσε στη πραγματική του βάση. "Δεν θέλω να πω τίποτα. Ο ποδοσφαιριστής πρέπει να παίζει ποδόσφαιρο" είπε αρχικά, ενώ στη συνέχεια, με αφορμή ερώτηση για τις αποδοκιμασίες στον Δώνη, τόνισε πως «Προσπαθώ να μη μπω βαθιά στο θέμα. Ο Γκαρσία είναι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πρέπει απλά να βγαίνει και να παίζει. Αν δεν παίζει θα φύγει και δεν θα μας εμποδίσει κανένας. Έχουμε πολλά προβλήματα και εκτός του ΠΑΟΚ, π.χ. με τον τελικό του Κυπέλλου και κάποιους που κάνουν τα πάντα για να μην πάμε στο Τσάμπιονς λιγκ. Γι’ αυτό θέλω να νοιώθω φιλική διάθεση και ενότητα. Είπα και στους δύο ότι αν θα συνεχίσουν να μου δημιουργούν προβλήματα δεν θα έχουμε καλή συνέχεια" είπε. Αλήθεια, αμφισβητεί κανείς έστω και μία λέξη από αυτές που αφορούν το θέμα;
Να ξεκινήσουμε την άλφα βήτα και αν κάποιος έχει πρόβλημα, να το καταγράψει προς τα κάτω.
Ο Γκαρσία είναι ποδοσφαιριστής, ο Δώνης προπονητής. Ο προπονητής αποφασίζει για το ποιος παίζει και θα δικαιωθεί ή θα ξεφτιλιστεί από τα αποτελέσματα. Ο παίκτης θα πρέπει να πείσει τον προπονητή για το αν πρέπει να παίζει ή όχι και αν ο προπονητής τον θεωρεί παίκτη δεύτερης γραμμής, πρέπει να κάνει υπομονή και να τον πείσει για το αντίθετο.
Έτσι λειτουργούν οι ομάδες παγκοσμίως, αλλά εμείς στον ΠΑΟΚ δεν είμαστε σαν τους άλλους. Ο Γκαρσία εκφράζει την περηφάνια, άλλαξε το DNA της ομάδας, ήταν ο εκπρόσωπος των οπαδών στο γήπεδο. Δεκτό και ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει. Αλλά ο Γκαρσία δεν είναι ο ΠΑΟΚ. Θα έπρεπε να είναι στρατιώτης του ΠΑΟΚ. Το ότι είναι υπάλληλος του ΠΑΟΚ, μάλλον είναι υπερβολικά τεχνοκρατικό για έναν κόσμο που έχει ανάγκη να χτίζει μύθους.
Μου αρέσει που άνοιξε η κουβέντα για το πώς ο Δώνης δε σέβεται τον Γκαρσία. Θεωρώ τουλάχιστον θηλυπρεπές, να εκμεταλλεύεσαι τον Γκαρσία για να χτυπήσεις τον Δώνη. Ο Γκαρσία δεν στάθηκε απέναντι σε προπονητή πρώτη φορά. Το κάνει μία φορά το χρόνο. Το να το ξεχνάς αυτό γιατί θεωρείς λίγο τον Δώνη και να του επιτίθεσαι με πρόφαση πως ο Γκαρσία δεν αντιμετωπίζεται με σεβασμό από τον προπονητή του, είναι αν μη τι άλλο… ανέντιμο.
Δε με ενδιαφέρει αν ο Δώνης έχει δίκαιο ή ο Γκαρσία. Και οι δύο για εμένα είναι αναλώσιμοι. Απ ότι κατάλαβα και από τον μεγαλομέτοχο το ίδιο.
Με ενδιαφέρει ο ΠΑΟΚ και διαπιστώνω πως για ακόμη μία φορά παρουσιάζονται δείγματα ανωριμότητας σε μερίδα του κοινού το οποίο παρασύρεται από ΜΜΕ που έχουν στόχο την αναμπουμπούλα παραδοσιακά. Και επειδή μια ζωή τα ΜΜΕ φταίνε, εσύ ρε στόχο που τρως το ίδιο παραμύθι είκοσι χρόνια, δε φταις; Από τα ίδια πρόσωπα κιόλας ή τα κακέκτυπα τους.
Περιμένω την δημόσια τοποθέτηση του Γκαρσία σχετικά αδιάφορα, όπως άκουσα και του Δώνη σήμερα στη συνέντευξη Τύπου. Δεν περίμενα τις τοποθετήσεις τους για να κατανοήσω τι συνέβη, τι δεν συνέβη και τι είναι το σωστό.
Ας ασχοληθούμε με το παιχνίδι. Βλέποντάς το, αισθάνθηκα πως αυτή η ομάδα με τα πράσινα, είναι αυτή που έβλεπα συνήθως στο ΟΑΚΑ να παίζει ως φιλοξενούμενη.
Δηλαδή αισθάνθηκα πως ο σημερινός Παναθηναϊκός ήταν ο ΠΑΟΚ του ΟΑΚΑ. Μία ομάδα που ήρθε στη Τούμπα να κλέψει το παιχνίδι και ήλπιζε να κρατήσει το μηδέν και να χτυπήσει όταν ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε ρίσκα.
Ο διαιτητής Στυλιάρας, στο πρώτο ημίχρονο, έπαιζε τον ΠΑΟΚ όπως συνήθως τον Παναθηναϊκό στα παιχνίδια του ΟΑΚΑ με τον ΠΑΟΚ. Του έδινε όλα τα σπόρια, έβγαλε κάρτα πολύ εύκολα στον Σο – την πρώτη – φοβήθηκε να στεναχωρήσει την κερκίδα. Και ήρθε η ώρα, που η αφέλεια του Σο, άφησε τον Παναθηναϊκό με δέκα.
Ο ΠΑΟΚ δε χρειάστηκε να ρισκάρει, περίμενε τη φάση που θα έβαζε γκολ και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος. Με λίγα λόγια, το έργο το έχω ξαναδεί με τους πρωταγωνιστές ανάποδα δεκάδες φορές στο παρελθόν.
Τι σημαίνει αυτό; Μπορεί και τίποτα, μπορεί και πολλά. Το μέλλον θα δείξει. Πάντως τον Παναθηναϊκό να μην έχει κάνει μισή φάση στη Τούμπα δεν τον θυμάμαι. Όπως και δε θυμάμαι προπονητή του να αποδέχεται πως η ομάδα του πήγε να κλέψει το παιχνίδι.
Εμείς ήμασταν άψογοι αμυντικά, αλλά δημιουργικά είχαμε σε κάκιστη μέρα τους Λάζαρ – Λόρενς και Λίνο, με τις τελικές τους πάσες να είναι μονίμως όχι απλά αποτυχημένες στην εκτέλεση, αλλά και στη σκέψη.
Δεν είναι τυχαίο πως το πρώτο γκολ ήρθε από κάθετη του Σίλντεφελντ στον Καμαρά, ενώ το δεύτερο, μετά από κακή έως κουραστική ανάπτυξη στον χώρο και απλά ο Αποστολόπουλος έβγαλε μία πολύ καλή σέντρα.
Αυτό που θα κρατήσω είναι τα γκολ των Καμαρά και Βούκιτς, με τον μικρό να πετυχαίνει το πρώτο του γκολ στη Τούμπα και μάλιστα σε σημείο που αν δεν έμπαινε ίσως αγχωνόταν ο ΠΑΟΚ, ενώ ο Βούκιτς, έγραψε το παστέλι νούμερο δύο, έχοντας ελάχιστα λεπτά συμμετοχής στην ομάδα.
Ο Βούκιτς είναι αυτός που θα ήθελε ο Δώνης πίσω από τον φορ, αφού έχει στοιχεία επιτελικού και κινήσεις φορ. Το κακό είναι πως ήρθε στον ΠΑΟΚ στα 33 του, αλλά έστω και αυτόν τον 1,5 χρόνο θα βοηθήσει. Είμαι περίεργος να δω πως θα παίξει αν πάρει φανέλα βασικού.
ΥΓ Στον Πανθρακικό θα πρέπει να καταλάβουν πως η παρουσία τους στη Σούπερ Λίγκα είναι πάρα πολύ σημαντική. Καλή επιτυχία στη μάχη με την αδιάφορη Ξάνθη.
ΥΓ Την άλλη φορά που θα αγοράσετε ματς, δώστε και κανά ψιλό στα… δοκάρια.
ΥΓ Θέλω να γράψω και εγώ κάτι για τον Κατίδη, αλλά δεν έμεινε τίποτα που δεν έχει γραφτεί.
ΥΓ Η Τρίπολη είναι σε εκπληκτικό μομέντουμ.
πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου