Οι μεγάλες ομάδες δεν αλλάζουν προπονητές...!

Ο Θανάσης Ασπρούλιας μέσω του blog του στο gazzetta.gr σκιαγραφεί τη μέχρι τώρα αγωνιστική εικόνα του Παναθηναϊκού.  Ας ξεκινήσουμε από ένα δεδομένο... Αν στη σκέψη των διοικούντων τον Παναθηναϊκό, υπήρξε, ή πρόκειται να υπάρξει η σκέψη της απομάκρυνσης του Πεδουλάκη, έπρεπε ήδη να έχει υλοποιηθεί. Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο και πολύ περισσότερο, όπως έχει αναλυθεί δεκάδες φορές μέχρι σήμερα, διαφέρει πολύ η αντιμετώπιση της διαδρομής των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Κάθε μεγάλη ομάδα, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, ή ο Ολυμπιακός, κρίνεται στο φινάλε και όχι παιχνίδι με το παιχνίδι. Αυτή είναι μία εντελώς στρεβλή αντιμετώπιση του ρόλου που έχει ο προπονητής, ο οποίος διευθύνει μία ομάδα που θα κριθεί από τον Μάρτιο και μετά. Αν οι πράσινοι έχουν παράπονα από τον Αργύρη Πεδουλάκη, αν προβληματίζονται από την απόδοση της ομάδας του, αν δεν γοητεύονται με το θέαμα που παρουσιάζει, τότε ο Αρτζι έπρεπε να βρίσκεται ήδη σπίτι του. Είναι λογική που δεν ταιριάζει σε ένα κλαμπ του μεγέθους που έχει δημιουργήσει ο Παναθηναϊκός, η -ανά εβδομάδα ανανεώσιμη- παροχή ψήφου εμπιστοσύνης σε έναν προπονητή που έδωσε εξετάσεις και πέρασε με άριστα στην προηγούμενη σεζόν, που ήταν και εξαιρετικά δύσκολη, λόγω συνθηκών και ιδιαίτερων δεδομένων που αναπτύχθηκαν μετά την αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Προφανώς κι έχετε αντιληφθεί ότι κατ'εμέ ο προπονητής (όταν αποδεδειγμένα δεν είναι ακατάλληλος) δεν αποτελεί αναλώσιμο είδος στη λειτουργία μίας ομάδας. Από την άλλη μεριά πάντως και ο εκάστοτε προπονητής οφείλει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Θέλω να τονίσω ότι ναι μεν, υπάρχουν πολλά άλλοθι για τον Παναθηναϊκό και τις εμφανίσεις του μέχρι τώρα (προσοχή, όχι τα αποτελέσματα, αλλά τις εμφανίσεις), αλλά η γνώμη μου είναι ότι τάχιστα θα πρέπει να απομονωθεί η αγωνιστική εικόνα από τα υπάρχοντα άλλοθι, είτε αυτά είναι αληθινά και ισχύοντα, είτε απλά πρόκειται για προφάσεις.
Εν ολίγοις, είναι πολύ ισχυρό άλλοθι το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχει ταξιδέψει σε δύο μήνες ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά καλό θα ήταν να μην ξεχνάμε ότι και ο Ολυμπιακός, που αναδίδει περισσότερη υγεία από τον αιώνιο αντίπαλό του και δεν αντιμετωπίζει σκοπέλους σαν κι αυτούς του τριφυλλιού, αναγκάστηκε (και δεν το επέλεξε, διότι κι αυτό έχει σημασία), να ταξιδέψει μέχρι τη Βραζιλία κι όχι ...to know us better, όπως ο Παναθηναϊκός στην Κίνα, αλλά για να διεκδικήσει έναν πολύ σημαντικό τίτλο. Ασφαλώς και οι ερυθρόλευκοι δεν έπαιξαν δύο παιχνίδια εντός έδρας σε Κύπρο και Κρήτη, αλλά σιγά σιγά καλό θα είναι να ξεπεραστεί κι αυτό, διότι πλέον παύει να αποτελεί άλλοθι.
Αρνούμαι να δεχτώ, ότι στον αγώνα με τη Λιέτουβος ο Παναθηναϊκός είχε άγχος. Ποιο άγχος; Και ποιοι παίκτες; Αυτοί που έχουν φάει τα γήπεδα όλου του κόσμου με το κουτάλι. Sorry, αλλά ως επιχείρημα αγγίζει τα όρια του αστείου.
Επίσης, κάποια στιγμή θα πρέπει να εγκαταλειφθεί και η (όντως πραγματική) αιτίαση των προπονήσεων που δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα ο Παναθηναϊκός. Είναι γεγονός ότι μία ομάδα δεν χτίζεται με τηλεκατευθυνόμενο χειριστήριο, ούτε σε συνθήκες εξ αποστάσεως μάθησης. Προφανώς και η προπόνηση με τον κόουτς να έχει όλα τα συστατικά στα χέρια του είναι πολύ σημαντική ώστε κάποια στιγμή το σύνολο να τροχιοδρομήσει και να μπει στη ρότα του. Εντούτοις, κι άλλες ομάδες αντιμετώπισαν ίδια προβλήματα, με απουσίες λόγω του Ευρωμπάσκετ. Οι πράσινοι είχαν και το θέμα των τραυματισμών βεβαίως (μία κατάρα που συνεχίζει να τους ταλαιπωρεί) αλλά κι αυτό είναι στο πρόγραμμα. "Προβλεπόμενες απώλειες" χαρακτηρίζεται κι αλίμονο αν η πορεία μίας ομάδας στηρίζεται στην τύχη ή την ατυχία ενός παίκτη να παραμείνει υγιής ή να τραυματιστεί.
Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός είναι σαφές ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα και σε ό,τι αφορά στη φιλοσοφία που δεν έχουν κατανοήσει οι παίκτες ακόμα, όπως είπε σήμερα ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, θα μου επιτρέψει ο άνθρωπος που ήταν προσωπικό ίνδαλμα ως παίκτης όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το μπάσκετ, να διαφωνήσω. Πόσο διαφορετική είναι η φιλοσοφία που έχει ο Παναθηναϊκός από πέρσι, όπου όλα κυλούσαν ρολόι. Πόσοι νέοι παίκτες υπάρχουν στο ρόστερ; Και τι βαθμό προσαρμοστικότητας επιδεικνύουν; Μηδενική! Η διαφορά είναι μηδενική. Ουσιαστικά, ο μοναδικός νέος παίκτες που έχει μπει στο ρόστερ είναι ο Νίκος Παππάς, που εμφανίζει υψηλότατο βαθμό προσαρμοστικότητας και ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος μέχρι τώρα μάλλον δεν έχει σημαντικό ρόλο στο rotation. O Mπατίστ και ο Φώτσης, δε νομίζω ότι χρειάζονται επιπλέον ώρες φροντιστηρίου, διότι γνωρίζουν πολυ καλά που παίζουν, ποιους έχουν συμπαίκτες και τι πρέπει να κάνουν.
Ο Παναθηναϊκός δεν παίζει καλά για πολύ μεγάλο διάστημα και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, διότι η κατάστασή του, κυρίως αθλητικά, είναι τέτοια που δεν του το επιτρέπει. Αν όμως εξαιρέσει κανείς την Ρεάλ, υπάρχει κάποια άλλη ομάδα που να θέλγει σήμερα με την απόδοσή της; Ακόμα και η Φενέρ του Ζοτς, υπάρχουν διαστήματα που είναι πολύ δύσκολο να την παρακολουθήσεις. Εξαιρετικά κουραστικό. Κερδίζει όμως! Για να μη συζητήσουμε για την Μπαρτσελόνα ή την ΤΣΣΚΑ, που προσφέρουν τεράστια ταλαιπωρία σε όποιον επιχειρήσει να αφιερώσει δύο ώρες για να δει το μπάσκετ που παίζουν. Παρεμπιπτόντως, θεωρώ ότι και οι δύο ομάδες θα βελτιωθούν και πολύ μάλιστα στο τοπ 16.
Θα επιμείνω ότι εκτός του Πεδουλάκη, ευθύνη φέρουν και οι παίκτες που (ακόμα τουλάχιστον) δεν βρίσκονται στο επίπεδο που θα τους επιτρέψει να έχουν διάρκεια, φρεσκάδα και καθαρό μυαλό. Θεωρώ όμως, ότι θα υπάρξει βελτίωση όσο περνάει ο καιρός. Είμαι σχεδόν σίγουρος. Οχι όμως, αν σε κάθε ματς, είτε από πλευράς κόσμου, είτε σε επίπεδο φημολογίας διακινείται η φημολογία περί αντικατάστασης του Πεδουλάκη,
Ο Παναθηναϊκός νίκησε τη Λιέτουβος Ρίτας, αλλά παρά τη συγκλονιστική εμφάνιση του Γκιστ, αυτό που απέδειξε είναι ότι συνεχίζει να πηγαίνει με την όπισθεν. Σημάδια ανάκαμψης δε φάνηκαν, η Λιέτουβος έβαλα πολύ ισχυρά αινίγματα στους πράσινους και η ζωή συνεχίζεται. Με μία νίκη που δεν κάλυψε τις πληγές, αλλά έδωσε την ελπίδα σε συνδυασμό με την ήττα από τη Μακάμπι ακόμα και της κατάκτησης της πρωτιάς στον όμιλο. Κι αυτή ουσιαστική σημασία δε θα έχει, αλλά θα δώσει αυτοπεποίθηση και αρκετό χρόνο για την προσέγγιση του αγωνιστικού επιπέδου στο οποίο φιλοδοξεί να βρεθεί.
Πηγή: gazzetta.gr