Στο ποδόσφαιρο και συνολικά στα αθλήματα οι δημοσιογράφοι γινόμαστε μετά… Χριστόν προφήτες και κρίνουμε πάνω στη δουλειά του άλλου. Είναι κι αυτό ένα μέρος της δουλειάς μας και κάποιες φορές ίσως αδικούμε και κάποιους προπονητές ή ποδοσφαιριστές. Το κακό σε μία τέτοια περίπτωση ανάλυσης θα ήταν να έχουμε εμμονή ή κόμπλεξ με κάποιον συγκεκριμένο. Ας πάμε όμως παρακάτω.
Είδα το παιχνίδι του ΠΑΟΚ, διάβασα κριτικές, έβγαλα τα δικά μου συμπεράσματα. Ο Χουμπ Στέφενς παλιά καραβάνα και γνώστης του τι μπορείς να πάθεις αν ανοιχτείς στην έδρα σου, απέναντι σε ομάδες με καλή τεχνική όπως η Μπενφίκα διαφύλαξε τα νώτα του. Και καλά, έκανε, θα πει κάποιος. Πήρε όμως και το ρίσκο της μη δημιουργίας φάσεων, αλλά κυρίως της αποτελεσματικότητας. Και στο ποδόσφαιρο, αυτό που μετράει είναι το γκολ!
Λίγα σουτ από τη μεσαία γραμμή με το Νίνη να έχει αυτή τη δυνατότητα, αλλά εντέλει να μην απειλεί όσο θα ήθελε. Πού ήταν ο Στοχ με τις βολίδες και τις σέντρες ξυραφιές; Που ήταν ο Λούκας, αυτός ο τετραπέρατος Ισπανός με τις ωραίες κάθετες πάσες και τα τεχνικά και δυνατά σουτ; Πού είναι ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών, που έχει δείξει τόσο με τον ΠΑΟΚ, όσο και με την Εθνική μας ομάδα ότι έχει τη δυνατότητα να πετύχει γκολ εκεί που δεν το περιμένεις; Ναι, για τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη γράφω, που έχει την εμπειρία να λύσει τον γόρδιο δεσμό; Αυτοί οι τρεις ποδοσφαιριστές μπήκαν ως αλλαγή! Ο Βούκιτς που έχει επίσης αυτή την ικανότητα από φάουλ και σουτ, την ποδοσφαιριική ευφυία που χρειάζεται σε τέτοια ματς, δεν μπήκε ούτε αλλαγή!
Ο Στοχ μπήκε στο 76΄, ο Λούκας στο 64΄ και ο Σάλπι στο 82΄. Είστε σίγουροι ότι μπορεί ο ΠΑΟΚ να κερδίζει σε τέτοια ματς δίχως αυτούς; Αυτοί οι τρεις έχουν πετύχει 16 γκολ μαζί στο πρωτάθλημα και έχουν δώσει 13 ασίστ! Προσθέστε και τα 4 γκολ του Βούκιτς και την 1 ασίστ και θα καταλάβετε ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα!
Δεν αμφιβάλλω ότι ο Αθανασιάδης θα μπορούσε να σκοράρει, όμως οι Βούκιτς, Στοχ και Λούκας έρχονται από πίσω και δημιουργούν, σκοράρουν, απειλούν και ποτέ με αυτούς δεν μπορείς να… είσαι ήσυχος, όταν είσαι αντίπαλος. Έχουν πόδια… μαγικά!
Η περίπτωση του ΠΑΟΚ μου θύμισε λίγο αυτή της Μάντσεστερ Σίτι με την Μπαρτσελόνα. Εκεί η ομάδα του Πελεγκρίνι έμεινε πίσω στο σκορ με πέναλτι που δεν ήταν (έξω από την περιοχή η ανατροπή), ενώ
η ομάδα της Θεσσαλονίκης με γκολ-οφσάιντ! Το ποδόσφαιρο που παίχτηκε στο πρώτο ημίχρονο ήταν να σε παίρνει ο ύπνος, ωστόσο ενώ αυτό έμοιαζε να βολεύει τους γηπεδούχους, εντέλει ικανοποίησε την Μπάρτσα. Ο Πελεγκρίνι την κράτησε δεμένη την ομάδα του, φοβούμενος να ρισκάρει. Έπαιξε κι έχασε. Ο Στέφενς, κατά την ταπεινή μου άποψη και με τον κόσμο ο ΠΑΟΚ στο πλευρό του, κράτησε πιο σφιχτά τα γκέμια στα άτια του, από όσο έπρεπε. Την πάτησε κι αυτός τελικά, αν και όπως έχει δείξει ο ΠΑΟΚ στο παρελθόν και με δεδομένο ότι έχει δυνατότητες, ποτέ μην λες ποτέ, ενόψει του δεύτερου αγώνα! Εύχομαι να τον υποτιμήσει η Μπενφίκα και είμαι σίγουρος ότι με σωστή τακτική, ίσως και με λίγο τύχη που πάντα χρειάζεται, ο ΠΑΟΚ θα έχει την ευκαιρία πρόκρισής του στις 16 του Europa League στο Ντα Λουζ. Στο κάτω-κάτω με κάτι τέτοιες υπερβάσεις γράφεται η ιστορία ενός συλλόγου με χρυσά γράμματα!
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου