Βλέπετε, έχουν δει τόσα τα μάτια μου στα τελευταία λεπτά μεγάλων, ειδικά εκτός έδρας, αγώνων του Ολυμπιακού στην Ευρώπη (για να μην πάω στο 1-1 στο ΟΑΚΑ στο 85’ με τη Γιουβέντους γιατί εκείνο δεν χωνεύεται με τίποτα)…
Για να μην πάω σε πολύ παλιά…
Ο Ολυμπιακός δύο φορές στο Μπερναμπέου ήταν ισόπαλος με τη Ρεάλ 1-1 ως το 86’ και 2-2 ως το 83’ (τη δεύτερη φορά παίζοντας με 10 παίκτες από το 9’!!!) και πάλευε για το διπλό!
Ο Ολυμπιακός δύο φορές στη Γαλλία ήταν ισόπαλος με την Παρί ως το 90’ και με την Λιόν ως το 89’ και πάλευε για το διπλό!
Ο Ολυμπιακός μέσα στην Κορούνια κέρδιζε 2-1 ως το 93’ την Ντεπορτίβο.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις o μόνιμος πρωταθλητής Ελλάδας έτρωγε ένα γκολ στο 93’, στο 90’, στο 89’, στο 86’, στο 83’ κι έχανε τεράστια αποτελέσματα μέσα από τα χέρια του.
Το δε χειρότερο απ΄όλα; Το 1-3 στο Άνφιλντ. 1-1 μέχρι το 80’ με τη Λίβερπουλ, να προκρίνεται και με ήττα 1-2 και να δέχεται στο 85΄ και τρίτο γκολ με ένα μακρινό σουτ, που θεωρείται ιστορικό για τον Τζέραρντ και την ομάδα του.
Μπορώ να σας παραδεχθώ ότι εκείνη τη βραδιά, έκανα κάτι που δεν έχω ξανακάνει ποτέ στα 31 χρόνια μου ως ρεπόρτερ Ολυμπιακού και στα 45 χρόνια μου ως φίλος του Ολυμπιακού: είχα κλείσει την τηλεόραση με το που έκανε η Λίβερπουλ το 2-1 στο 80’, 81’ πότε ήταν δε θυμάμαι ακριβώς! Κι έβαλα το βίντεο να γράφει το τελευταίο τέταρτο, για να το δω μετά. Και την είχα κλείσει, πολύ απλά γιατί το έβλεπα ότι θα έμπαινε και τρίτο γκολ και δεν ήθελα να το παρακολουθήσω…
Χθες, παρότι μου φάνηκε αιώνας το διάστημα 85’-94’, δεν σκέφθηκα να κλείσω την τηλεόραση. Πολύ απλά γιατί ο τωρινός Ολυμπιακός εμπνέει άλλη εμπιστοσύνη. Παρότι εκείνος ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε και πιο διάσημους παίκτες. Γιατί αυτός ο Ολυμπιακός σου δημιουργεί μία αίσθηση ότι η φανέλα του κάθε χρόνο γίνεται ολοένα και πιο βαριά στην Ευρώπη.
Είναι ένας Ολυμπιακός που στη 7η διαδοχικά χρονιά του στη φάση ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, μοιάζει έτοιμος να κάνει ό,τι και τις έξι προηγούμενες, στις οποίες είχε τρεις προκρίσεις στους 16 και τρεις φορές την τρίτη θέση και τη «μεταφορά» στο Γιουρόπα Λιγκ, με συγκομιδή εννιά, δέκα κι 11 βαθμούς!!!
Χθες ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε την Άρσεναλ «έτσι ξαφνικά». Σε αυτές τις 7 σεζόν του στη διοργάνωση ο Ολυμπιακός…
Είχε κερδίσει μέσα στο Καραϊσκάκη τις πρωταθλήτριες Ισπανίας (Ατλέτικο Μαδρίτης), Αγγλίας (Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ), Γερμανίας (Μπορούσια Ντόρτμουντ), Γαλλίας (Μονπελιέ), Ολλανδίας (ΑΖ Άλκμααρ), Βελγίου (Άντερλεχτ, Στάνταρ Λιέγης), Σουηδίας (Μάλμε)-με τρεις από αυτές (Μονπελιέ, ΑΖ, Άντερλεχτ) είχε και νίκες η, ισοπαλίες εκτός έδρας.
Είχε φέρει 0-0 με Ρεάλ και Τσέλσι κι είχε κερδίσει τρεις φορές την Άρσεναλ εδώ μέσα!
Είχε νίκη μέσα-ισοπαλία έξω με την Μπενφίκα!
Είχε κι άλλα διπλά: και σε Γαλλία (Μαρσέϊγ) και σε Ιταλία (Λάτσιο) και σε Γερμανία (Βέρντερ).
Που θέλω να καταλήξω: ο Ολυμπιακός οδηγήθηκε μαθηματικά στο διπλό με την Άρσεναλ. Ήταν μία νορμάλ, μία φυσιολογική εξέλιξη μετά από τόσα μεγάλα αποτελέσματα τόσων πολλών ετών. Ακόμη και στο βαρύ 0-3 από την Μπάγερν ο Ολυμπιακός είχε αποδείξει πόσο ανταγωνιστικός είναι στο πιο υψηλό επίπεδο. Το «έπαιζε» το ματς ως το 88’, αφού ήταν στο 0-1.
Ο Σωκράτης Κόκκαλης επί μία ολόκληρη 12ετία είχε βάλει τις βάσεις για τον Ολυμπιακό του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι ο Βαγγέλης Μαρινάκης «πάτησε» πάνω σε αυτές τις βάσεις, «έχτισε» με συνέπεια και πλέον ο Ολυμπιακός είναι κάθε χρόνο κι όχι σποραδικά μέσα στις σημαντικές ομάδες της πιο μεγάλης διοργάνωσης!
Και 21ος αυτή την στιγμή στη γενική βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου