Τα “δεμένα” χέρια του Στραματσόνι...!!

Ο Μιχάλης Τσόχος “κάθεται” στην καρέκλα του Ιταλού, καταλαβαίνει τους προβληματισμούς του και καταθέτει ιδέες επί χάρτου και ευτυχώς όχι επί χόρτου...

Είναι πραγματικά μοναδικό φαινόμενο να αναλαμβάνεις μία ομάδα στα μέσα της σεζόν και να διαπιστώνεις ότι σε μία συγκεκριμένη θέση υπάρχει λειψανδρία. Και όχι επειδή υπάρχουν τραυματισμοί, αλλά επειδή δεν υπάρχουν στο ρόστερ καν τέτοιου είδους, τέτοιας θέσης, ποδοσφαιριστές.

Ο Αντρέα Στραματσόνι ανέλαβε τον Παναθηναϊκό και έμεινε με ανοικτό το στόμα, μας το είπε κιόλας όταν διαπίστωσε ότι στο ρόστερ της ομάδας δεν υπάρχει ούτε ένας επιθετικός χαφ γραμμής, ένα, έστω για δείγμα εξτρέμ.

Κάπου εκεί αρχίζει (και ενδεχομένως να τελειώνει) και η κουβέντα για το τι να κάνει ο Ιταλός σε σχέση με την διάταξη και τον σχηματισμό του Παναθηναϊκού. Τι άλλο να παίξει εκτός από αυτό που έπαιζε κατά βάση ο Αναστασίου και ήταν το μοναδικό σύστημα που υπάρχει και δεν απαιτεί εξτρέμ. Το 4-4-2 (επί της ουσίας ή με μικρές παραλλαγές) με ρόμβο στα χαφ. Ναι μπορείς να το πεις και 4-3-1-2, αλλά επί της ουσίας το ίδιο είναι. Και μπορείς να το κάνεις και Χριστουγεννιάτικο δέντρο με 4-3-2-1, αλλά η μόνη διαφορά είναι ότι προσθέτεις ένα ακόμη κεντρικό (πέμπτο) χαφ και αφαιρείς ένα φορ.

Ολα αυτά είναι επί της ουσίας ότι έπαιζε ο Αναστασίου στον Παναθηναϊκό. Ας πούμε τώρα ότι θέλεις να το αλλάξεις ως νέος προπονητής και να παίξεις κάτι άλλο. Δεν υπάρχει. Ούτε 4-3-3, ούτε 4-4-2, ούτε 4-2-3-1, γενικά τίποτα που να μην απαιτεί εξτρέμ. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην απαιτεί εξτρέμ εκτός από το να αλλάξεις όλη την νοοτροπία και την λογική της ομάδας.

Η ιστορία του Στραματσόνι μοιάζει πολύ με αυτήν του Σκίμπε στην Εθνική Ελλάδας, σε σχέση με το ρόστερ. Ποιοι είναι οι Ελληνες εξτρέμ σήμερα; Ελα ντε, δεν υπάρχουν. Οπότε τι έκανε και ο Σκίμπε στην Τουρκία; Επαιξε με το “ιταλικό” είναι αλήθεια και πολύ ξένο στους Γερμανούς (επίσης είναι αλήθεια) 3-5-2! Το έκανε μόδα ο Κόντε στη Γιουβέντους και το έκανε τόσο καλά που από παλιομοδίτικο και πολύ αμυντικό που έμοιαζε στην αρχή το μετέτρεψε σε επιθετικό και σύγχρονο.

Ο Κόντε έγινε αυτός που κατάργησε τα εξτρέμ σε επιθετικό σύστημα και ο Αλέγκρι ακόμη παλεύει να ζήσει, παρά τις μεταγραφές που έχει κάνει, σε μία ομάδα που τα εξτρέμ σπανίζουν τόσο, όσο το νερό στην έρημο.

Αυτή η λύση με βάση το ρόστερ του Παναθηναϊκού σήμερα, μοιάζει με μονόδρομος στα μάτια μου. Ναι μετά τον Γενάρη και μία δύο προσθήκες ο Παναθηναϊκός ίσως να μπορεί να παίξει ότι θέλει ο προπονητής του, αλλά σήμερα πώς; Εκεί αρχίζουν οι...αλχημείες. Να παίξει λέει ο Στραματσόνι 4-4-2 και να πάει ο Ζέκα και ο Νίνης στα άκρα. Για ένα ματς ειδικών συνθηκών ίσως και να μπορεί, για περισσότερο όχι. Οι αδυναμίες των ακραίων χαφ που δεν είναι ακραία χαφ, αργά ή γρήγορα θα φανούν.

Το 3-4-1-2 είναι ίσως με βάση τους παίκτες που έχει σήμερα ο Παναθηναϊκός, ο πιο κατάλληλος σχηματισμός. Και είναι ένα σύστημα που ο Στραματσόνι, όπως κάθε Ιταλός προπονητής που σέβεται τον εαυτό του, το ξέρει, το έχει δουλέψει και το έχει παίξει αρκετά και στην Ιντερ και την Ουντινέζε.

Με τρεις στόπερ (Σάντσεθ, Ταυλαρίδης, Τελάντερ) με δύο ακραίους μπακ – χαφ (Νάνο και Βέμερ) με δύο κεντρικούς χαφ ανάμεσά στα μπακ (Ζέκα, Αμπέιντ), με έναν δημιουργικό χαφ μπροστά τους (Νίνης) και Καρέλη, Μπεργκ επιθετικό δίδυμο, ο Παναθηναϊκός μοιάζει γοητευτικός και όλοι οι παίκτες ικανοί να αντεπεξέλθουν στους ρόλους τους. Ολα αυτά βέβαια επί χάρτου και όχι επί χόρτου...

Βεβαίως θα πει κάποιος, ότι χωρίς Βέμερ και Τελάντερ στο ντέρμπι πώς να το παίξει αυτό; Με Κουτρουμπή ή Τριανταφυλλόπουλο στόπερ αντί του Δανού, τον Ζέκα δεξιά αντί του Βέμερ και τον Λαγό στον άξονα αντί του Ζέκα θα ήταν μία εκδοχή.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πιστεύουν ότι ο Ιταλός θα πρέπει από τώρα να αρχίσει να δουλεύει με το 4-2-3-1, περιμένοντας την απόκτηση ενός ή και δύο εξτρέμ τον Γενάρη. Πώς να το κάνει αυτό; Παίζοντας με τον Κλωναρίδη και τον Καρέλη στα άκρα της επίθεσης, τον Νίνη ανάμεσά τους και τον Μπεργκ στην κορυφή. Ναι μεν αλλά, είναι η απάντηση. Πρώτον γιατί δεν υπάρχουν εναλλακτικές και δεύτερον γιατί αυτό απαιτεί από Καρέλη και “Κλώνο” πολύ δουλειά στα ανασταλτικά καθήκοντά τους και αμφιβάλλω αν θα την έβαζαν...

Σε γενικές γραμμές ο Στρματσόνι έχει “δεμένα χέρια” είναι αλήθεια και ελάχιστες επιλογές μπροστά του. Τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη, όταν και φαντάζομαι ότι θα ζητήσει, αν δεν το έχει κάνει ήδη, τουλάχιστον έναν ή και δύο εξτρέμ για την ομάδα.

*Πηγή: gazzetta.gr*