Γιατί επέλεξε Μπάγερν!

Ο Γιώργος Καραμάνος παίρνει αυτολεξεί το Ball Boy της 11ης Δεκέμβρη, εξηγώντας εκ των... προτέρων γιατί ο Γκουαρδιόλα διάλεξε για «έδρα» την «Αλιάνζ Αρένα».

Το άρθρο που ακολουθεί γράφτηκε (http://www.gazzetta.gr/podosfairo/article/351584-pep-pigaine-sti-mpagern) στις 11 Δεκεμβρίου (άλλαξα μόνο τους χρόνους των ρημάτων). Ο τίτλος του ήταν «Πεπ πήγαινε στη Μπάγερν» και αφορμή είχε σταθεί η φημολογία ότι ο Γκουαρδιόλα το σκεφτόταν σοβαρά. Τότε λοιπόν είχα εκθέσει τα βασικότερα επιχειρήματα που θα μπορούσαν να καταστήσουν πετυχημένη την εν λόγω σχέση και το γιατί ο Καταλανός κόουτς θα έπρεπε να επιλέξει τη Μπάγερν αντί των χρημάτων που του προσέφεραν απλόχερα οι ζάμπλουτες Τσέλσι, Σίτι και Παρί...

«Εάν πήγαινε στο Νησί, το σίγουρο είναι πως τόσο οι Αραβες όσο και ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς θα του έδιναν λευκές επιταγές για να φτιάξει την ομάδα, αγοράζοντας όποιον θα ήθελε. Σίτι και Τσέλσι τον πίεσαν η κάθε μία με τον τρόπο της για να πει το μεγάλο ΝΑΙ. Οι Λονδρέζοι με τις συχνές  κρούσεις του Ρώσου μεγιστάνα (ο Πεπ έχει πει επανειλημμένα ΟΧΙ τουλάχιστον για φέτος), ενώ οι Πολίτες κινήθηκαν διαφορετικά, τοποθετώντας ως αθλητικούς διευθυντές τους πρώην συνεργάτες του στη Μπάρτσα και φίλους του, Φεράν Σοριάνο και Τσίκι Μπεγκιριστάιν, οι οποίοι του μιλούν σχεδόν καθημερινά στο τηλέφωνο.

Η Μπάγερν πάλι ήταν πιο διακριτική. Οι Γερμανοί ήξεραν πως δεν μπορούν να ανταγωνιστούν οικονομικά τους αντιπάλους τους και πρότασσαν τα δικά τους πιο ρεαλιστικά επιχειρήματα. Και επειδή ο Γκουαρδιόλα είναι ποδοσφαιρικός άνθρωπος τον έθελξε η δική τους λογική. Σε αντίθεση με τους Αγγλους που έχουν αφεντικά και λειτουργούν ολιγαρχικά, η Μπάγερν είναι όπως και η Μπαρτσελόνα, σύλλογος με διευρυμένη «λαϊκή» βάση, η οποία επιλέγει τη διοίκηση της. Σε αυτή την εκλεγμένη κεφαλή υπάρχουν επίσης άνθρωποι του ποδοσφαίρου και όχι μεγιστάνες τύπου Αμπράμοβιτς που μπορεί να ξυπνήσουν με... περίοδο και να διώξουν κόσμο και κοσμάκη. Αλλιώς είναι π.χ. να μιλάει με τον Ούλι Χένες και τον Φραντς Μπεκενμπάουερ και αλλιώς με το Σεϊχη Μανσούρ της Σίτι.

Ας περάσουμε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι της επιλογής του Γκουαρδιόλα. Οταν θα αναλάβει μία ομάδα, θα επιχειρήσει να περάσει τη δική του φιλοσοφία. Ο,τι δηλαδή έπαιξε η δική του Μπαρτσελόνα ή κάτι παρεμφερές τέλος πάντων, μιας και εκείνο το απόλυτο παιχνίδι των Μπλαουγκράνα θα είναι τρομερά δύσκολο να το επαναλάβει. Και σε αυτόν τον τομέα η Μπάγερν είναι μακράν πιο δελεαστική για τον νεαρό προπονητή. Πριν από 21 μήνες οι Βαυαροί έδιωξαν τον Λουίς Φαν Χάαλ. Ο Ολλανδός ήταν εκείνος που μαζί με τον Ρίνους Μίχελς, Γιόχαν Κρόιφ (νωρίτερα) και τον Φρανκ Ράικαρντ (μεταγενέστερα) έβαλαν τις βάσεις για το περίφημο tiki taka που μετεξέλιξε ο Πεπ (που το έχει παίξει και ως ποδοσφαιριστής).

Στις αρχές της τότε θητείας του ο Φαν Χάαλ κοντραρίστηκε με παίκτες και διοίκηση, αλλά κατάφερε να επιβάλει τη δική του λογική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Φρανκ Ριμπερί, ο οποίος απειλούσε να φύγει (για τη Ρεάλ) εξαιτίας της κόντρας του με τον Ολλανδό κόουτς και όταν τελικά ο τελευταίος έφυγε, ο Γάλλος έσταζε μέλι για τα όσα ποδοσφαιρικά τον δίδαξε. Ο κορμός λοιπόν εκείνης της ομάδας που έφτασε στον χαμένο τελικό του 2010 (Λαμ, Μπαντστούρμπερ, Σβαϊνστάιγκερ, Μίλερ, Ριμπερί, Γκόμες) είναι ο ίδιος. Οπότε ο Καταλανός επιλέγοντας το Μόναχο, θα συναντήσει παίκτες που έχουν ήδη πάρει μία πρώτη γεύση για την αγωνιστική φιλοσοφία που και εκείνος θα θελήσει να εφαρμόσει.

Επίσης ο Φαν Χάαλ δούλεψε πολύ τότε με τους νεαρούς Τόνι Κρόος και Νταβίντ Αλάμπα που τώρα δείχνουν να ωριμάζουν και βγάζουν στο παιχνίδι τους σημαντικά πράγματα (ειδικά ο πρώτος). Ο Κρόος μαζί τον Σβαϊνστάιγκερ και τον Χάβι Μαρτίνεθ συνθέτουν μία εκπληκτική μεσαία γραμμή που σίγουρα μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Πεπ. Συγκεκριμένα τον πολυθεσίτη (αποδίδει ιδανικά και ως σέντερ μπακ) συμπατριώτη του τον ήθελε και στη Μπαρτσελόνα. Υπάρχουν φυσικά και τα μειονεκτήματα στα οποία θα πρέπει να βρεθούν λύσεις. Το σημαντικότερο όλων, το ποιος θα παίξει τον ρόλο του «false nine». Μέσι άλλος δεν υπάρχει. Οπότε θα πρέπει είτε να δοθούν πολλά φράγκα για κάποια μεταγραφή (αλλά ποιον να πάρει γι αυτό τον ρόλο;) είτε να η λύση να βρεθεί εκ των έσω (σ.σ.: και ο Μέσι έπαιζε δεξιά πριν τον μετατρέψει ο Πεπ σε αυτό το «κρυφό 9» που είναι σήμερα).

Με τον Μάριο Γκόμες θα είναι τρομερά δύσκολο να παίξει (όπως δεν του ταίριαξε κοτζάμ Ιμπρα). Είναι βαρύ σέντερ φορ. Θέλει η τριάδα του μπροστά να αλλάζει θέσεις. Θα επενδύσει στον Μίλερ, θα επιχειρήσει το πείραμα με τον Ριμπερί; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό πάντως θα είναι το... σημείο G εφόσον γίνει η δουλειά. Εκεί και στο στο κέντρο της άμυνας, όπου δεν υπάρχει περίπτωση να είναι βασικοί Μπόατενγκ και Μπαντστούρμπερ. Τουλάχιστον όχι και οι δύο μαζί. Χρειάζεται ένας σέντερ μπακ που να ξέρει μπάλα. Ισως ο Χούμελς της Ντόρτμουντ ή κάποιος άλλος.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για πολλούς ακόμα, ο Γκουαρδιόλα ταιριάζει περισσότερο με τη Μπάγερν παρά με τις δύο αγγλικές ομάδες (για την Παρί δεν το συζητάμε καν). Επίσης ο Πεπ ως ποδοσφαιριστής και προπονητής στη Μπαρτσελόνα μεγαλούργησε σε ένα περιβάλλον όπου όλοι έπαιζαν και για τη φανέλα. Ειδικά με την τωρινή ομάδα, όπου σχεδόν όλοι είναι προϊόντα των ακαδημιών. Τέτοιο πράγμα δεν θα συναντήσει στην Τσέλσι (πόσο μάλλον όταν φύγουν οι Λάμπαρντ, Τέρι) ή την Σίτι των «μισθοφόρων». Στη Μπάγερν όμως πολύ είναι εκείνοι που παίζουν και για την τιμή του συλλόγου».

* ΥΓ. Πραγματικά δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο τέλεια επιλογή βοηθού από τον μπαλαδόρο Ραούλ που πλέον δηλώνει και πολυπράγμων στα της Μπουντεσλίγκα (εφόσον βέβαια επιβεβαιωθεί η είδηση)!

* ΥΓ2. Αυτή η σχέση θα έχει ως συνέπεια και την μετεξέλιξη των Βαυαρών. Ο Πεπ θα κάνει ότι και ο Φαν Χάαλ, δουλεύοντας πολύ με πιτσιρικάδες και σίγουρα θα αναδείξει κάποιον-κάποιους για το μέλλον!

* ΥΓ3. Η ομάδα βέβαια δεν πρέπει να δώσει λευκή επιλογή στον Γκουαρδιόλα. Οσο καλός προπονητής και αν έδειξε στη Μπαρτσελόνα, άλλο τόσο κακός είναι ως μάνατζερ. Οι μεταγραφές δεν είναι το φόρτε του. Το αποδεικνύουν οι γκάφες εκατομμυρίων που ακούν στα ονόματα Ιμπραϊμοβιτς, Χλεμπ, Τσιγκρίνσκι, Κεϊρίσον, Κάσερες...


πηγή: gazzetta.gr