Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για την υπόθεση της ανανέωσης του συμβολαίου του Ράφικ η οποία έχει κολλήσει άσχημα και την ενδεχομένως τελευταία επιλογή που έχει ο Ολυμπιακός αν ο παίκτης δεν υπογράψει άμεσα...
Πλέον η υπόθεση με την ανανέωση του συμβολαίου του Ράφικ Τζιμπούρ δεν έχει φτάσει στο παρά πέντε, αλλά στο και πέντε. Εδώ και μερικές ημέρες (από την 1η Ιανουαρίου για την ακρίβεια) ο Αλγερινός επιθετικός μπορεί να υπογράψει σε όποια ομάδα θέλει χωρίς ο Ολυμπιακός να πάρει ευρώ. Μπορεί αύριο το πρωί να εμφανιστεί στο Ρέντη και να ενημερώσει ότι από το καλοκαίρι και για τα επόμενα τρία χρόνια θα παίζει στην Μπεσίκτας, ή την Μαρσέιγ ή όπου αλλού θέλει.
Το ότι δεν έχει ανανεώσει ακόμη παρά το γεγονός ότι οι συζητήσεις και οι διαπραγματεύσεις έχουν ξεκινήσει εδώ και τρεις μήνες, σημαίνει ότι το θέμα δεν είναι διαδικαστικό. Για την ακρίβεια μόνο τέτοιο δεν είναι.
Αν ο Τζιμπούρ έχει σοβαρές ενδείξεις ότι οι Τούρκοι θα του προσφέρουν δύο εκατ. ευρώ καθαρά το χρόνο (δηλαδή πάνω από 3 εκατ. μεικτά) είναι προφανές ότι θα τους περιμένει. Η εύκολη απάντηση από τους φίλους του Ολυμπιακού είναι “ε, ας του τα δώσει και ο Μαρινάκης αυτά τα λεφτά για να μείνει...”
Δεν είναι έτσι. Προφανώς δεν είναι έτσι, διότι στο σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο παίκτης που να κοστίζει ετησίως πάνω από 3 εκατ. ευρώ στην ομάδα δεν μπορεί να υπάρχει. Απλά δεν μπορεί. Πέρα όμως από αυτό. Αν ο Μαρινάκης δώσει στον Τζιμπούρ αυτά τα χρήματα γιατί τρελάθηκε, γιατί τον γουστάρει πολύ, δεν έχει σημασία για ποιον ακριβώς λόγο, θα δημιουργηθούν μία σειρά από ζητήματα...
Το πρώτο θα το βρει μπροστά του ο Ολυμπιακός σε δύο τρεις μήνες, όταν θα κάτσει στο τραπέζι με τον Μήτρογλου. Τι ακριβώς θα συζητήσει μαζί του έναν χρόνο πριν λήξει το δικό του συμβόλαιο; Θα του πει να μείνει με 500 χιλιάδες ευρώ; Δύσκολο. Με ένα 1 εκατ. ευρώ, και αυτό δύσκολο θα είναι με τον Τζιμπούρ στα 3 εκατ. ευρώ το χρόνο. Συνεπώς θα φτάσει ο Ολυμπιακός να πληρώνει για τους δύο επιθετικούς του 4,5 εκατ. ευρώ το χρόνο και θα ψάχνει και έναν τρίτο για αντικαταστάτη του Πάντελιτς;
Το δεύτερο. Είναι δυνατόν ο Τζιμπούρ να παίρνει 2 εκατ. ευρώ καθαρά και ο συμπατριώτης του και φίλος του Αμπντούν 400 χιλιάδες ευρώ. Δεν θα νιώσει πολύ αδικημένος ο δεύτερος. Τι θα κάνει ο Μαρινάκης, θα τον φωνάξει και αυτόν και θα του πει πάρε και εσύ 1 εκατ. ευρώ;
Επαναλαμβάνω στην Ελλάδα του 2013 αυτό απλά δεν γίνεται. Τι μπορεί να γίνει; Ενδεχομένως μία ανανέωση του συμβολαίου του Ράφικ Τζιμπούρ με ορισμό μίας μικρής ρήτρας του τύπου 1-2 εκατ. ευρώ την οποία θα μπορεί να ενεργοποιήσει ο Αλγερινός ώστε όταν θα φύγει να πάρει κάτι και ο Ολυμπιακός και να μην τον χάσει τσάμπα. Διότι είναι προφανές νομίζω ότι αν κάποια ομάδα αποφασίσει να επενδύσει πάνω στον ίδιο τον Τζιμπούρ 9 εκατ. ευρώ για τρία χρόνια, λογικά δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να δώσει και 1 με 2 εκατ. ευρώ στον Ολυμπιακό για να αποκτήσει τον Αλγερινό επιθετικό.
Εκτός βέβαια κι' αν ο Τζιμπούρ δεν βρει τελικά αυτό το συμβόλαιο στην Τουρκία ή την Γαλλία και μείνει στον Ολυμπιακό με αποδοχές λίγο πάνω από το 1 εκατ. ευρώ το χρόνο. Αλλα αυτό σήμερα που μιλάμε είναι κάτι που δεν εξαρτάται από τον Ολυμπιακό, αλλά από τον ίδιο τον παίκτη.
Τι θα πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός στην περίπτωση που φύγει τελικά ο Τζιμπούρ ελεύθερος; Προφανώς να προβληματιστεί από το γεγονός ότι δεν έβγαλε κάποια χρήματα από την πώληση του και να δει που έγινε το λάθος. Από εκεί και πέρα να φωνάξει αύριο το πρωί τον Μήτρογλου για την ανανέωση συμβολαίου του και δεύτερον να βρει τώρα, όχι να αρχίσει να ψάχνει το καλοκαίρι τον διάδοχο του Τζιμπούρ. Αλλωστε αυτή η αναζήτηση θα έπρεπε να είναι διαρκής και να μην ξεκινά όταν προκύπτει το πρόβλημα. Το ενδεχόμενο ο Τζιμπούρ να έπαιζε για τελευταία χρονιά στην Ελλάδα ήταν γνωστό από πέρυσι το καλοκαίρι. Από τότε θα έπρεπε να έχουν εντοπιστεί 10 πιθανοί διάδοχοι και κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν ο Ολυμπιακός να τους έχει παρακολουθήσει από κοντά πάρα πολλές φορές για να είναι όσο το δυνατόν πιο σίγουρος για την επόμενη επιλογή.