ADVERTISEMENT
Ο Ολυμπιακός, όμως, έφυγε για τις Ευρώπες με εξασφαλισμένο το εντός των τειχών πλεονέκτημα έδρας, και με παγιωμένη την αίσθηση ανωτερότητας.
Κανονικά έπρεπε να φτάσει στο 2-0 πιο εύκολα απ’ό,τι δείχνει το συνολικό +13 των δύο πρώτων αγώνων. Αλλά οι τελικοί είναι τελικοί και ο Παναθηναϊκός είναι τελικός.
Η εικόνα του τελευταίου τριλέπτου κρύβει μέσα σε μια μικρή κάψουλα όλη την αλήθεια.
Μολονότι ο Παναθηναϊκός έφτασε σε απόσταση οπτικής επαφής (65-69 στα 3:15), δεν είχε ούτε τις λύσεις ούτε την προσωπικότητα ούτε τη σιγουριά για να ολοκληρώσει την αντεπίθεσή του.
Κατά βάθος προσευχόταν να συμβεί το συνηθισμένο σενάριο του ΟΑΚΑ, δηλαδή να ηττηθεί ο Ολυμπιακός από τους φόβους και τα συμπλέγματά του. Αλλά το «ερυθρόλευκο» χέρι έμεινε σταθερό, ακόμα και όταν ο Βασίλης Σπανούλης έφυγε με 5ο φάουλ.
Ο Κώστας Σλούκας φόρεσε τα παπούτσια του αρχηγού και προσέθεσε μερικά επιχειρήματα στην ατομική διαπραγμάτευση που έρχεται. Στα τέσσερα κρισιμότερα παιχνίδια των τελευταίων 30 ημερών, ο 25άχρονος άσος υπήρξε μπροστάρης.
Οι τελευταίες επιθέσεις του Ολυμπιακού έγιναν με τρόπο συντεταγμένο και δίχως πανικό. Το πιο κρίσιμο καλάθι του αγώνα (67-72 στα 58’’) σημειώθηκε με «ποστάρισμα», δημιουργία του Χάντερ από το low-post και σύστημα καταφανώς βγαλμένο από την προπόνηση.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος τελείωσε το ματς με το second unit στο παρκέ και εκμεταλλεύτηκε τους αυτοματισμούς της εφεδρικής πεντάδας. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε καν εφεδρική πεντάδα…
Η ασυνήθιστη ηρεμία του Ολυμπιακού έκανε τη διαφορά. Υπήρξαν στιγμές που έμοιαζε σαν να έβγαζε όλες τις επιθέσεις του από προπονητικά τάιμ-άουτ. Η νύχτα και η μέρα, σε σύγκριση με την ομάδα που κάποτε πνιγόταν σε μισή κουταλιά νερό. Πλέον, το κουτάλι είναι γεμάτο με γλυκό κρασί και οι "κόκκινοι" κολυμπούν με απλωτές.
Ο Σπανούλης αντιμετώπισε με υπομονή τις αρχικές δυσκολίες και κατάφερε καίρια χτυπήματα μετά το πρώτο 15λεπτο.
Ο Πρίντεζης εκμεταλλεύτηκε τη φυσιολογική κόπωση του Φώτση και πέτυχε 11 πολύτιμους πόντους στο β’ ημίχρονο. Ο Μάντζαρης με τον Λοτζέσκι και τον Ντάνστον έκλεισαν περισσότερες τρύπες απ’όσες πιάνει το γυμνό μάτι.
Και ο Τρεμέλ Ντάρντεν έγινε ξανά Χ-factor, δικαιώνοντας όσους είδαν στο πρόσωπό του ένα εργαλείο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των αναμετρήσεων με τον Παναθηναϊκό.
Οι «πράσινοι» του έδωσαν χώρο μετά το 4ο φάουλ του Γιάνκοβιτς (οπότε έπαιζαν αναγκαστικά με τρεις κοντούς), αλλά μετάνιωσαν για το ρίσκο τους, ιδίως όταν δοκίμασαν άμυνα ζώνης.
Ο Ντάρντεν μπορεί να μεγάλωσε, αλλά δεν βρέθηκε τυχαία στο δυναμικό της περυσινής Ρεάλ ούτε είναι τυχαίος σκόρερ. Στην ελληνική του καριέρα, εξελίσσεται σε άνθρωπο των ντέρμπι. Δεν θα εκπλαγώ αν μείνει και του χρόνου στον Πειραιά.
Η ιδιοφυία του Δημήτρη Διαμαντίδη έκανε ήρωα τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη στο β’ ημίχρονο, αλλά ο Έλληνας σέντερ τοποθέτησε τα θεμέλια νωρίτερα, όταν άρπαξε τις ευκαιρίες του Μαϊου και του Ιουνίου από τα μαλλιά.
Δεν μπορούσε βέβαια να νικήσει αβοήθητος του τη μπροστινή γραμμή του Ολυμπιακού ο Λουκάς (που αύριο γιορτάζει), παρά τα 12/16 σουτ και τους 28 προσωπικούς πόντους. Αλήθεια, της έβαλε φέτος άλλος ψηλός 28 πόντους;
Η αφύπνιση του Σλότερ έφερε σκόρπια ψήγματα αισιοδοξίας στον Παναθηναϊκό, αλλά η αφλογιστία της τριάδας Φώτση-Διαμαντίδη-Γιάνκοβιτς (12π με 2/12 σουτ) και η ανυπαρξία των νεοσύλλεκτων Κούπερ-Μόργκαν ξάπλωσαν τους «πράσινους» στο καναβάτσο.
Ο απολογισμός των ριμπάουντ (29-28) πιστοποιεί την πατροπαράδοτη υπερηφάνεια και τη διακαή επιθυμία των παικτών του Παναθηναϊκού, αλλά η ποιότητα και το βάθος του Ολυμπιακού έκανε τη μπίλια να καθίσει στο κόκκινο.
Ακόμα όμως κι αν τα χέρια των «πρασίνων» μείνουν ολόαδεια μετά το ματς της Κυριακής, αυτή η σειρά μπορεί να τους αφήσει κάποιο κέρδος. Βρήκαν, μάλλον, τον προπονητή της επόμενης ημέρας. Το όνομά του είναι Σωτήρης Μανωλόπουλος.
Ο τεχνικός που έκανε αυτή την αποδεκατισμένη ομάδα να εμφανιστεί ανταγωνιστική απέναντι στον δευτεραθλητή Ευρώπης απαγορεύεται να απολυθεί. Κι ας είναι άσημος Έλληνας κι ας έχει χαμηλό κασέ και ταπεινό όνομα στην πιάτσα.
Εκτός αν σκοπεύει πάλι ο Δημήτρης να χαραμίσει χρήμα και χρόνο σε αναζήτηση του επόμενου Ιβάνοβιτς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου