Αλέγκρι: Από την κόλαση, στον παράδεισο!!

Ο Γιώργος Κοντογεώργης γράφει για τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι που εξέθεσε τους πάντες με την ιστορική σεζόν στην Γιουβέντους.

Η αποχώρηση του Αντόνιο Κόντε από την τεχνική ηγεσία των Μπιανκονέρι αντιμετωπίστηκε σαν η καταστροφή του κόσμου από τους τιφόζι και η πρόσληψη του Αλέγκρι σαν αρχή του τέλους μίας αυτοκρατορίας που μόλις χτιζόταν. Εκατοντάδες φίλοι της Γιούβε βρέθηκαν αμέσως στο Vinovo και οι οργανωμένοι ζήτησαν συνάντηση με τον Μαρότα προκειμένου να πάρει πίσω την απόφασή του. «Την πρώτη μέρα, με τον Μαξ Αλέγκρι και τον πρόεδρο στο αυτοκίνητο, στο προπονητικό κέντρο μας υποδέχτηκαν με φτυσιές, αυγά και κλωτσιές». Την ίδια στιγμή, ο Μαρκίζιο -που δεν είχε φύγει ακόμα για προετοιμασία- συναντήθηκε με τον πρώην κόουτς των Ροσονέρι και του έκανε γνωστό ότι έχει την απόλυτη στήριξη των παλιών της Μεγάλης Κυρίας. «Θα τους κερδίσω με τα αποτελέσματα και με το ποδόσφαιρο που θα παίζουμε». Λίγους μήνες μετά, ο αλενατόρε από το Λιβόρνο έχει δικαιώσει 3000% τη διοίκηση των Τορινέζων και έχει κάνει οπαδούς, δημοσιογράφους, Μιλανέζους και… συναδέλφους να καταπιούν τη γλώσσα τους.
Ισως με τον φόβο μην εκτεθεί, ο 47χρονος αποφάσισε να μην πειράξει την επιτυχημένη συνταγή της προηγούμενης τριετίας και μπήκε στις επίσημες υποχρεώσεις έχοντας την ομάδα στον αυτόματο του 3-5-2, του μοναδικού συστήματος που έπαιζε αυτά τα χρόνια. Στο πρωτάθλημα όλα ξεκίνησαν καλά και το 6x6 άρχισε να βάζει τα πράγματα στη θέση τους, όμως η ανοικτή πληγή του Champions League από τη μία λίγο έλειψε να τα τινάξει όλα στον αέρα, όμως από την άλλη αποτέλεσε το turning point στη σεζόν της Γιουβέντους. Μετά τις ήττες από την Ατλέτικο στην Μαδρίτη, τον Ολυμπιακό στο Φάληρο και την Τζένοα στο Marassi, στον Αλέγκρι χτύπησε καμπανάκι για το ότι πάει να αποκλειστεί και να τα χάσει όλα με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο Κόντε, με ατολμία και εμμονή σε ένα και μόνο σύστημα. Τότε γύρισε σε 4-3-1-2, διάταξη την οποία χρησιμοποιούσε κυρίως στην Μίλαν.

Αυτό έδωσε στην Vecchia Signora τη δυνατότητα να δείξει τις επιθετικές της αρετές και αφού νίκησε Ολυμπιακό-Μάλμε πήρε την ισοπαλία που ήθελε από την Ατλέτικο και έκανε check in για τα νοκ άουτ της κορυφαίας διοργάνωσης. Την ίδια στιγμή, η Ρόμα κρατιόταν ακόμα κοντά στην Serie A και συντηρούσε την αμφισβήτηση, όμως η κλήρωση στο Champions League με την παραπαίουσα στην Bundesliga Ντόρτμουντ, δημιούργησε μια ‘ρεαλιστική’ προσμονή και προς αυτό το μέτωπο. Μέσα σε αυτό το δίμηνο, η Γιούβε -και χάρη στη αστάθεια των Τζαλορόσι- είχε προλάβει να καθαρίσει ουσιαστικά το Scudetto και προχωρούσε στο Coppa Italia. Οταν ήρθε η ώρα να δείξει στα… αστέρια τι μπορεί να κάνει, το έκανε εντυπωσιακά κόντρα σε μία σούπερ-επιθετική ομάδα για την οποία το CL ήταν ο μόνος δρόμος. Με νίκες μέσα-έξω και τον Τέβες να κάνει παπάδες, η ομάδα του Μαξ Αλέγκρι κέρδισε το δικαίωμα να ονειρεύεται και αφού στα όνειρα όλα πάνε καλά, η κληρωτίδα έβγαλε αντίπαλο τους «8» την Μονακό.
Πριν τους αγώνες με τους Μονεγάσκους -και αφού το πρωτάθλημα ήταν τυπική διαδικασία- η Γιούβε πήρε ένα ακόμα μεγάλο boost. Εχοντας χάσει στις αρχές Μαρτίου 1-2 από την Φιορεντίνα στο πρώτο σκέλος των ημιτελικών, στις 7 Απριλίου έκανε εκπληκτική ανατροπή στο Artemio Franchi και με 0-3 ένα ανέλπιστο βήμα για το νταμπλ. Μία βδομάδα μετά το 1-0 σε βάρος της Μονακό η ομάδα του Αλέγκρι είχε τελειώσει τη μισή δουλειά για να πάει στους «4» του Champions League. Οι επόμενες μέρες ήταν εκπληκτικές, αφού λίγο μετά το 0-0 στο Luis II και την πρόκριση στα ημιτελικά ήρθε και η μαθηματική κατάκτηση του Scudetto με το διπλό στην Σαμπντόρια.
Τα αυγά, οι κλωτσιές και οι φτυσιές έδωσαν τη θέση τους στα ‘Allegri uno di noi’ (ένας από εμάς) και ‘Massimo Allegri salta con noi’ (πήδα μαζί μας). Το πρωτάθλημα και το όνειρο του Champions League μεταμόρφωσαν τους τιφόζι της Γιουβέντους που έκαναν σύνθημα τον Ιταλό και του ζητούσαν να πάει την ομάδα στο Βερολίνο. Και την πήγε. Μετά τη νίκη με 2-1 επί της Ρεάλ στο πρώτο ματς στο Τορίνο, η Γιουβέντους έβαλε το πολύτιμο γκολ στο Santiago Bernabeu και με ιταλική τακτική μέχρι τελευταίας ενέργειας, πέταξε έξω την πανάκριβη Βασίλισσα των εκατοντάδων εκατομμυρίων. Αξίζει να φανταστεί κανείς τον Κόντε όταν ακούστηκε το τελικό σφύριγμα…

Οι στιγμές χαράς για τη Μεγάλη Κυρία δεν είχαν σταματημό. Μία εβδομάδα μετά το check in για το Βερολίνο η Γιούβε έπαιξε στον τελικό του Coppa Italia με την Λάτσιο στο Olimpico. Τα 90 λεπτά δεν έφτασαν, όμως στην παράταση ο Μάτρι έκανε τη δουλειά για την ομάδα του Αλέγκρι που νίκησε 2-1 και κατέκτησε το νταμπλ στην Ιταλία. Οπως το δοκάρι του Χάμες με το σκορ στο 1-1 στον πρώτο ημιτελικό του CL, έτσι και το διπλό δοκάρι του Τζόρτζεβιτς -πάλι στο 1-1- στον τελικό του Κυπέλλου δείχνουν ότι είναι η χρονιά της Γιουβέντους. Στην πρώτη του χρονιά στο Τορίνο ο Αλέγκρι έπαιξε το μέγιστο των αγώνων στις τρεις διοργανώσεις, με το τελευταίο ταξίδι του παραμυθιού να έχει προορισμό το Βερολίνο. Massimo Allegri portaci la coppa…
Ο Αλέγκρι είναι έξυπνος άνθρωπος και δεν εγκλωβίστηκε με το να προσπαθήσει να τα αλλάξει όλα από την αρχή. Χρησιμοποίησε τη γνώση της ομάδας στο 3-5-2 και έβαλε σταδιακά τη σωστή δοσολογία από τις δικές του ιδέες. Οταν γύρισε και είχε σαν πρώτο σύστημα το 4-3-1-2 δεν ξέχασε το προηγούμενο και το επέλεγε όταν είχε σαν πρώτο στόχο να ελέγξει τον αγώνα και να μην δεθχεί φάσεις. Επίσης το έκανε κατά τη διάρκεια των αγώνων όταν αποφάσιζε ότι έχει στα χέρια του το αποτέλεσμα που θέλει.
Κόντρα στα προγνωστικά και σε όλους τους ειδικούς που έσπευσαν να τον βγάλουν άχρηστο, ο Μασιμιλιάνο με ταπεινότητα και μοντέρνες ιδέες έγραψε ένα από τα πιο όμορφα παραμύθια στη σύγχρονη ιστορία του calcio. Εγινε ο μοναδικός που κατακτά το Scudetto με Γιουβέντους και Μίλαν (από τον Καπέλο έχουν αφαιρεθεί) μπήκε στο κλειστό κλαμπ με πρωτάθλημα με δύο διαφορετικές ομάδες, έσπασε την κατάρα της Γιουβέντους που είχε 20 χρόνια να πάρει το Coppa Italia και 19 χρόνια οποιαδήποτε νοκ άουτ διοργάνωση και έχοντας κάνει νταμπλ, πλέον κυνηγά ένα απίστευτο τρεμπλ βγαλμένο από τα όνειρα του κάθε οπαδού της Γιουβέντους. Το γεγονός ότι δίνει ευκαιρίες σε πολλούς παίκτες και κάνει κάθε έναν από αυτούς να αισθάνεται σημαντικός και κομμάτι της μηχανής που κάνει νίκες, περνάει σε δεύτερη μοίρα αφού δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην κάνει focus στον τελικό του Βερολίνου.

Πολλοί ήταν αυτοί που χωρίς να έχουν παρακολουθήσει τη δουλειά του Αλέγκρι έσπευσαν να τον τελειώσουν πριν καλά καλά φορέσει τη φόρμα του. Σε αντίθεση με τον Κόντε ήταν και είναι πολύ πιο ανοικτόμυαλος τακτικά και πιο επιθετικός όταν χρειαζόταν χρησιμοποιώντας βασικά τα 4-3-1-2 και 3-5-2 αλλά και τα 4-3-3, 4-3-2-1, 4-4-2 σε πιο μικρές δόσεις.
Κανείς δεν μπορεί να πάρει από τον Κόντε το credit του ότι πήρε μία ομάδα από δύο σερί 7ες θέσεις και της έδωσε 3 σερί Scudetti και χαρακτήρα fighter, όμως κανείς δεν μπορεί να πάρει από τον Αλέγκρι ούτε ένα μικρό κομματάκι της εκπληκτικής πορείας και της παρουσίας στον τελικό του Champions League. Ο Κόντε έφυγε ακριβώς επειδή δεν πίστεψε ότι η ομάδα που είχε στα χέρια του μπορεί να κάνει κάτι μεγάλο στην Ευρώπη. «Δεν μπορείς να πας να φας σε ένα εστιατόριο των 100 ευρώ αν έχεις μόλις 10 στην τσέπη σου» ήταν ο μυθικός παραλληλισμός του, ενώ είχε κάνει και πρόβλεψη. «Για πολλά χρόνια καμία ιταλική ομάδα δεν θα κατακτήσει το Champions League».
Ο πρώην παίκτης των Μπιανκονέρι δεν έκανε σχεδόν ποτέ rotation και έβαζε τους καλύτερους παίκτες του σε ματς πρωταθλήματος κόντρα σε μικρούς αντιπάλους πριν το Champions League. Δεν πίστεψε ποτέ ότι η Γιούβε μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τα μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης και δεν την πήγε ποτέ ένα βήμα πιο μπροστά. Δεν έκανε νταμπλ, την τελευταία του χρονιά εκτέθηκε διπλά με αποκλεισμό από τους ομίλους του CL και στη συνέχεια δεν πήγε καν τελικό στο Europa League παίζοντας 3-5-2 εμμονικά εντός έδρας με την Μπενφίκα. Το Σάββατο (06/05) θα είναι ο πιο ξενερωμένος Γιουβεντίνος του πλανήτη.

Εκτός από τον Κόντε και τους τιφόζι της Γιουβέντους, ο Αλέγκρι με τα αποτελέσματα έχει δώσει μία απάντηση και στους ανθρώπους της Μίλαν, που τον Ιανουάριο του 2014 τον απομάκρυναν από την τεχνική ηγεσία χρεώνοντας του την κακή πορεία της ομάδας. Η ιστορία όμως δείχνει διαφορετικά πράγματα. Οπως ότι το 2011 ο Μαξ όταν είχε στα χέρια του δυνατό ρόστερ, κατέκτησε το Scudetto και θα το είχε κάνει και την επόμενη αν δεν υπήρχε το γκολ-φάντασμα του Μουντάρι στο Μίλαν-Γιουβέντους στο San Siro. Οταν η διοίκηση των Ροσονέρι αποφάσισε να πουλήσει τους καλύτερους παίκτες και ουσιαστικά να μην τους αντικαταστήσει ποτέ, η ομάδα πήρε την κάτω βόλτα. Ισως τελικά να μην ήταν ευθύνη του προπονητή η κατρακύλα, η οποία και χωρίς τον Αλέγκρι συνεχίζεται και μάλιστα με μεγαλύτερη ένταση.
Πέρα από την αλλαγή στην τακτική και την προσέγγιση των αγώνων, η Γιουβέντους είναι πλέον διαφορετική στον τρόπο που αντιμετωπίζει και εκτός γραμμών τους αντιπάλους. Το ‘εμείς εναντίον όλων’ του Κόντε έχει πάψει να υφίσταται και με τον Αλέγκρι το καλό ποδόσφαιρο είναι το μοναδικό που μετράει. Χωρίς κόντρες, χωρίς πολεμικό κλίμα, η εικόνα των Μπιανκονέρι φτιάχνει ακόμα και προς τους ουδέτερους. «Βλέπω τον εαυτό μου σε εκείνον. Πήγε στην Γιουβέντους στην ίδια ηλικία με εμένα και έχει την ίδια διάθεση να δώσει στην ομάδα ένα μοντέρνο στιλ. Βλέπεις την εξυπνάδα του, με διαφορετικές ιδέες έχει δώσει στην ομάδα τη δική του ταυτότητα». Τα λόγια του Μαρτσέλο Λίπι αποτελούν παράσημο για τον Μασιμιλιάνο, ο οποίος κλείνει με τον καλύτερο τρόπο μία ιστορία ‘βασισμένη σε αληθινά γεγονότα…’

*Πηγή: gazzetta.gr*