Η φετινή χρονιά είχε αρκετούς τριγμούς για τους Reds και το extreme makeover που έκανε στα μέσα της ο Βορειοιρλανδός κάλυψε για λίγο τα προβλήματα, αλλά το φινάλε δεν ήταν το αναμενόμενο. Και μέσα σε όλα, ήρθε και το τέλος εποχής για τον Στίβεν Τζέραρντ, το οποίο αφήνει ένα μεγάλο κενό τόσο μέσα στο γήπεδο, όσο και έξω από αυτό. Προφανώς, το να πει κανείς ότι ο Μίλνερ θα φορέσει τα παπούτσια του Στίβι και θα είναι σαν μην πέρασε μια μέρα δεν μπαίνει καν ως θέμα κουβέντας. Ωστόσο, τόσο λόγω προσωπικότητας, όσο και προσαρμοστικότητας και αγωνιστικών στοιχείων, ο Μίλνερ μπορεί κάνει την μετάβαση ευκολότερη. Έχει δείξει ότι έχει τα ηγετικά χαρακτηριστικά που έκαναν πολλές φορές τον Τζέραρντ να «ξεκολλάει» ολόκληρη την ομάδα, όταν φαινόταν πως δεν υπήρχε λύση στον ορίζοντα και την «δίνω και την ψυχή μου στο γήπεδο» συμπεριφορά.
Ο Μίλνερ φυσικά δεν είναι μόνο αυτό. Πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να προσφέρει λύσεις σε πολλές θέσεις, αν και ο ίδιος δήλωσε πως ο φυσικός του ρόλος είναι σε θέση κεντρικού επιθετικού μέσου. «Όταν παίζεις στα άκρα πρέπει να είσαι απόλυτα πειθαρχημένος, να περιμένεις τη μπάλα να έρθει σε σένα και να κρατάς τη θέση σου για την ομάδα. Όταν είσαι στο κέντρο, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά για την ομάδα, μπορείς να συμμετέχεις περισσότερο και να γραπώνεις το παιχνίδι από το σβέρκο. Στο κέντρο μπορείς να συμμετέχεις περισσότερο και να αλλάξεις το παιχνίδι», δήλωνε. Ο τρόπος που ο ίδιος αντιλαμβάνεται τον ρόλο του δείχνει έναν ποδοσφαιριστή που δεν του αρκεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά και που φυσικά δεν κρύβεται στα δύσκολα.
Οι Άγγλοι τονίζουν πως ο Ρότζερς του εγγυήθηκε θέση βασικού και συγκεκριμένα στον άξονα, αλλά φυσικά, ανάλογα με τις ανάγκες της ομάδας, μπορεί να καλύψει θέσεις σε όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής. Έχει παίξει, άλλωστε, ακόμα και ως μπακ. Μολονότι το στοιχείο που ξεχωρίζει είναι η εργατικότητά του, ο Μίλνερ δεν είναι ένας απλός ο ρολίστας. Σύμφωνα με την υπηρεσία στατιστικών της squawka, φέτος ο 29χρονος δημιουργούσε κατά μέσο όρο 2.66 ευκαιρίες ανά ματς, είχε 2.30 πάσες-κλειδιά και 2.30 κερδισμένα τάκλιν.
Σε όλους τους παραπάνω τομείς, ξεπερνά τους Τζέραρντ και Χέντερσον. Στο Άνφιλντ αναμένεται να βρει αγωνιστικό ρυθμό, γεγονός που συντέλεσε τα μέγιστα και στην τελική επιλογή του, παρότι η Λίβερπουλ δεν παίζει στο Champions League. Τις τελευταίες τρεις σεζόν δεν ξεκίνησε ποτέ πάνω από 20 ματς στην Premier League ενώ πρόπερσι είχε μόλις 12 συμμετοχές στη βασική 11άδα. Και φυσικά δεν φεύγει με τις... ευλογίες της Σίτι. Ο Πελεγρίνι δήλωνε δημόσια ότι «πρόκειται για έναν σημαντικό παίκτη, ένα πολύ έξυπνο ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει σε 10 διαφορετικές θέσεις». Θέλησε να τον κρατήσει, αλλά το κίνητρο που είδε στη Λίβερπουλ ήταν μεγαλύτερο. Εκεί, μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής.
Ουσιαστικά, λοιπόν, ο Ρότζερς, απέκτησε χωρίς να δαπανήσει χρήματα (γεγονός που του έδωσε άνεση στο να δώσει ένα πολύ ανταγωνιστικό συμβόλαιο) έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να του προσφέρει πληθώρα στοιχείων στο γήπεδο. Τρεξίματα, αλλά και δημιουργία. Σκληρή δουλειά και ηγετικά χαρακτηριστικά. Βοήθεια στη συνολική αμυντική λειτουργία, στην οποία οι Ρεντς έχουν προβλήματα, εμπειρία και έμπνευση.
Πρόκειται άλλωστε για έναν ποδοσφαιριστή που έχει ακουμπήσει «χρυσάφι», στους δύο τίτλους της Μάντσεστερ Σίτι στην Premier League, είναι 53 φορές διεθνής, θεωρείται σημαντική προσωπικότητα και η πείρα του μπορεί να βοηθήσει πολύ στα αποδυτήρια. Δεν είναι παγκόσμιας κλάσης σε κανέναν ρόλο, αλλά επιτελεί επαρκώς πολλούς. Και στα χέρια του Ρότζερς, τέτοιοι ποδοσφαιριστές είναι πολύτιμοι. Δεν θα τον δείτε να σπάει τη μέση του όπως ο Στέρλινγκ, να ντριπλάρει όπως ο Κοουτίνιο και να τραβάει το κουπί όπως ο Τζέραρντ. Είναι όμως από εκείνους τους ποδοσφαιριστές που δουλεύουν στο 100% για το σύνολο και κάνουν πράγματα που συχνά δεν εντοπίζει εύκολα κανείς από τον τηλεοπτικό του δέκτη. Κι αν χρησιμοποιηθεί σε ρόλους που δεν απαιτούν «θυσίες» των τεχνικών του χαρισμάτων, πιθανόν θα εκπλήξει ευχάριστα πολύ κόσμο.
Σαφώς για να αλλάξει επίπεδο η Λίβερπουλ χρειάζεται world class πινελιές σε συγκεκριμένες θέσεις. Όμως η αρχή στον μεταγραφικό πόλεμο με έναν... δωρεάν Μίλνερ είναι εξαιρετικό μαντάτο για την ιδιοσυγκρασία των Ρεντς, αλλά και για τις επιλογές στη φαρέτρα του Μπρένταν Ρότζερς.
Υ.Γ: Ένα από τα 7 βραβεία του Gazzetta.gr στα Digital Μedia Awards ήταν για το ελληνικό FourFourTwo. Αφορά φυσικά ολόκληρο το team και όχι μόνο εμένα που το παρέλαβα. Για εμάς, όμως, το σημαντικότερο βραβείο είναι η δική σας ανταπόκριση στην συγκεκριμένη προσπάθεια του gazzetta και τα ποδοσφαιρικά σας σχόλια, χωρίς «μπε» και «φαπ», κάτω από τα κείμενά μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου