Δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια από τον Ατρόμητο του Νιόπλια, για να φύγει με το τρίβαθμο της νίκης από την Τούμπα, έχοντας απέναντι του μια κατ ευφημισμό ποδοσφαιρική ομάδα που την αποτελούσαν παίκτες οι οποίοι δεν διέφεραν σε τίποτα από κάποια «αδέσποτα σκυλιά» ξαμολημένα σε μια αλάνα. Και της οποίας «ομάδας» ο εμμονικός κόουτς, απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι όχι μόνο δεν μαθαίνει από τα παθήματα του, αλλά τα επαναλαμβάνει και μάλιστα με εμφαντικό τρόπο, θέλοντας προφανώς να αποδείξει σε όλους εμάς τους…άμπαλους, ότι έχουμε μεσάνυχτα από…μπάλα. Έφτανε μια «ζεϊμπεκιά» του επικίνδυνου Τζαβέλλα, ο οποίος αν και μονοπόδαρος καθιερώθηκε μόνιμος σε μια θέση που απαιτεί ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προσόντα, ώστε οι Αθηναίοι να πάρουν αυτό που ήθελαν και το οποίο τους κρατά «ζωντανούς» στη διεκδίκηση συγκεκριμένων εφικτών στόχων.
Το κακό είναι ότι αυτή η «ζεϊμπεκιά» του επικίνδυνου αμυντικού Παοκτσή (τα περισσότερα μαρκαρίσματα του εντός πειροχής είναι στα όρια του πέναλτι) «συμπληρώθηκε» από αναγκαστικές αλλαγές, αλλά και από τη λαθεμένη διαχείριση του αγώνα από τον κόουτς. Ο τελευταίος αποδείχθηκε άτολμος και αδύναμος για να διακόψει τον τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν η ομάδα του. Το «χύμα στο κύμα» και πάλι με τις γιόμες απελπισίας επάνω στους υψηλόσωμους αντίπαλους αμυντικούς αποδείχθηκε «βούτυρο στο ψωμί» του Νιόμπλια.
Ο Γ.Χ αναλαμβάνοντας την ευθύνη των πλέι οφ, χρεώνεται δικαιολογημένα για την εκτρωματική εικόνα που παρουσίασε η ομάδα. Δεν είναι δυνατόν ένας κόουτς να βλέπει στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα οι παίκτες του να αγωνίζονται ανορθόδοξα – σχεδόν τυφλά - και να μην έχει αντιδράσει. Στο ίδιο μήκος κύματος λοιπόν ο προπονητής και οι παίκτες του πορεύτηκαν και στα 5 παιχνίδια των πλέι οφ. Στα οποία δεν πέτυχαν ούτε μια νίκη! Και με την εικόνα που παρουσίασαν σε όλα εξόργισαν σε ακραίο σημείο τον κόσμο της ομάδας. Ιδιαίτερα όλους εκείνους οι οποίοι αυτή την τραγική κατάσταση την έζησαν από κοντά, παρόντες στα παιχνίδια της Τούμπας και την αισθάνθηκαν σαν μία προσβολή της ιστορίας του συλλόγου. Η ξεφτίλα βέβαια βαραίνει περισσότερο αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα η οποία «εκπροσώπησε» τον ΠΑΟΚ σε ολόκληρο το δεύτερο γύρο και στα πλέι οφ. Είναι αλήθεια πως ο αυτοδιασυρμός της δυστυχώς σημαδεύτηκε και από το γεγονός ότι ο σύλλογος οδηγήθηκε σε ένα μοιραίο και αυτοκαταστροφικό αδιέξοδο. Σε μια μεγάλη και απίστευτη περιπέτεια. Όπως αναφέραμε στην εισαγωγή μας, το 0-1 ήρθε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως όλες οι τελευταίες αγωνιστικές τραγωδίες.
Στον συγκεκριμένο χθεσινό αγώνα αποτυπώθηκαν και πάλι όλες οι παθογένειες, όλα τα σύνδρομα, όλες …οι αναπηρίες που στο σύνολο τους «αποδόμησαν» και έριξαν στην άβυσσο όλους τους στόχους της χρονιάς. Οι απρογραμμάτιστες ασύμμετρες απειλές αλλά και οι απαράδεκτες και ολοφάνερες αδυναμίες της διαχείρισης όλων των προβλημάτων που προέκυψαν, εύκολα συμπλήρωσαν το παζλ της αυτοκαταστροφής. Αλήθεια ποιος ήταν ο χθεσινό ΠΑΟΚ; Μήπως κάτι καινούργιο; Μάλλον όχι. Τον γνωρίζουμε πλέον όλοι. Περισσότερο από όλους όμως και πιο γρήγορα ο κόσμος που του γύρισε τη πλάτη αρνούμενος να βλέπει μέσα στη θρυλική Τούμπα αυτό το αγωνιστικό εξάμβλωμα. Για την ιστορία απλά θα αναφερθούμε και στην απόδοση των «πρωταγωνιστών» του νέου «κατορθώματος».
Ο Ιτάνζ «κράτησε» (!) το 0-1. Ο νεαρός Κωνσταντινίδης με εξάρσεις αλλά και με το ερωτηματικό των εύκολων και συνεχιζόμενων τραυματισμών του, που θα έπρεπε να προβληματίσουν τον κόουτς. Μόλις προχθές εγκατέλειψε και πάλι τον αγώνα. Μαχητής ο Βίτορ, αλλά δεν κατάφερε να καλύψει τη «ζεϊμπεκιά» του Τζαβέλλα. Ο τελευταίος χρεώνεται αποκλειστικά το μοιραίο γκολ και ο Γ.Χ την ευθύνη για την μονιμοποίηση του σε αυτή τη θέση. Τη στιγμή μάλιστα που παρουσιάζει χτυπητές αδυναμίες στα εντός της περιοχής μαρκαρίσματα. Ο Κίτσιου επάνω στο «ανέβασμα του» αποσύρθηκε από τη θέση στην οποία απέδιδε σχεδόν εξαιρετικά σε όλα τα παιχνίδια που χρησιμοποιήθηκε και «θυσιάστηκε» για να καλύψει κενά στη μεσαία γραμμή. Έτσι έγινε διπλή η ζημιά. Χάθηκε ο φορμαρισμένος δεξιός οπισθοφύλακας των τελευταίων αγώνων ο οποίος δεν κατάφερε να αποδώσει ούτε καν υποφερτά στο νέο του ρόλο.
Το τίτλο του διακριθέντα τον δικαιούται αδιαμφισβήτητα μόνο ο Τζιόλης. Ντεφορμέ ο Κλάους του οποίου οι δηλώσεις μετά τον αγώνα θα συζητηθούν. Χασογκόλης και άτσαλος και πάλι ο Μακ. Το δίλλημα μου είναι ποιον επίλογο θα χρησιμοποιήσω στο σημερινό μου σχόλιο. Νομίζω ότι μάλλον θα ταίριαζε ένας συνοπτικός και παρηγορητικός…«επικήδειος» για το δράμα που ζει – χωρίς να φταίει – η ιστορική ομάδα.
*Πηγή: metrosport.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου