Πρωτιές... πριν την έναρξη!
Πριν ακόμα οι παίκτες των δύο μονομάχων στηθούν στη σέντρα του Σόκερ Σίτι του Γιοχάνεσμπουργκ, έχει γραφτεί αναπόφευκτα ιστορία!
Αρχικά, καμία από τις δύο ομάδες δεν έχει κατακτήσει ποτέ της Παγκόσμιο Κύπελλο. Για την Ισπανία, αυτή είναι η παρθενική της παρουσία στον τελικό του θεσμού, με την καλύτερη θέση που είχε καταλάβει μέχρι στιγμής να είναι η 4η το 1950.
Οι οράνιε παρουσιάζονται στον μεγάλο τελικό για τρίτη φορά, αλλά και τις προηγούμενες δύο φορές δεν τα κατάφεραν. Το 1974 ηττήθηκαν από τη Δυτική Γερμανία με 1-2 και το 1978 υπέκυψαν στις... ορέξεις της Αργεντινής με 1-3 στην παράταση. Φέτος, ευελπιστούν να έχουν καλύτερη τύχη, καθώς είναι η πρώτη φορά που στον τελευταίο αγώνα του θεσμού δεν βρίσκονται απέναντι στη διοργανώτρια χώρα (1974 - Δυτική Γερμανία, 1978 - Μπουένος Αϊρες)!
Παράλληλα, όποια ομάδα κι αν κατακτήσει το κύπελλο, θα γίνει η πρώτη ευρωπαϊκή που το καταφέρνει εκτός Γηραιάς Ηπείρου. Μέχρι στιγμής, μόνο η Βραζιλία έχει καταφέρει να πανηγυρίσει εκτός της ηπείρου της, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο σε όλες τις ζώνες της FIFA που το έχουν φιλοξενήσει, εκτός της Αφρικής φέτος (1958 - Ευρώπη, 1962 - Νότια Αμερική, 1970 - Κεντρική Αμερική, 1994 - Βόρεια Αμερική, 2002 - Ασία).
Ο ανίκητος Ικερ
Αν η Ολλανδία θέλει ο τρίτος της παγκόσμιος τελικός να είναι και ο... τυχερός, θα πρέπει να νικήσει τον Ικερ Κασίγιας. Κάτω από τα δοκάρια των φούριας ρόχας στη φετινή διοργάνωση, ο γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης δημιούργησε νέο ρεκόρ στην ιστορία της ομάδας μετά τον ημιτελικό με τη Γερμανία, κρατώντας ανέπαφη την εστία του για 313 λεπτά.
Ο τελευταίος που κατάφερε να νικήσει τον Κασίγιας ήταν ο Ροντρίγκο Μιγιάρ της Χιλής στο 47ο λεπτό της νίκη της ομάδας του Βιθέντε ντελ Μπόσκε με 2-1 στη φάση των ομίλων. Οι επόμενες τρεις αναμετρήσεις έληξαν με 1-0 υπέρ των φούριας ρόχας.
Το προηγούμενο ρεκόρ για την Ισπανία ήταν στο Μουντιάλ της Βραζιλίας το 1950 με 282 λεπτά, τότε που πήρε και την καλύτερη μέχρι σήμερα θέση της στη διοργάνωση (4η).
Ολλανδία, όπως... Βραζιλία 1970
Εχοντας μέχρι στιγμής το απόλυτο στην προκριματική και την τελική φάση του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Ολλανδία θέλει να συνεχίσει ανάλογα μέχρι το τέλος.
Σε περίπτωση που το καταφέρει σε βάρος της Ισπανία και κατακτήσει ο κύπελλο, θα έχει ισοφαρίσει την επίδοση της Βραζιλίας στη διοργάνωση του 1970. Τότε, η Σελεσάο είχε κερδίσει επίσης όλους τους αγώνες της και, επικρατώντας με 4-1 της Ιταλίας στον τελικό στο Μεξικό, στέφθηκε για 3η φορά στην ιστορία της Πρωταθλήτρια Κόσμου.
Στον αντίποδα, οι οράνιε πανηγύρισαν 8 νίκες σε ισάριθμους αγώνες στον 9ο προκριματικό όμιλο της ευρωπαϊκής ζώνης, ενώ και στην τελική φάση στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής δεν έχουν αφήσει - μέχρι στιγμής - ούτε βαθμό και νίκη, με τον τελικό του Σόκερ Σίτι να αποτελεί το τελευταίο σκαλοπάτι για τον... ουρανό!
Ισπανία, όπως... Γερμανία;
Μπορεί η Ισπανία να πέταξε εκτός τελικού τη Γερμανία, αλλά θα ήθελε να την μιμηθεί. Βλέπετε, τα πάντσερ είναι η μοναδική Εθνική Ομάδα που κατάφερε να κατακτήσει το Euro και δύο χρόνια αργότερα και το Μουντιάλ (1972 και 1974 αντίστοιχα). Οντας ήδη πρωταθλητές Ευρώπης, οι φούριας ρόχας επιθυμούν διακαώς να φορέσουν και το μεγαλύτερο στέμμα.
Σνάιντερ, ο νέος... Πελέ!
Σε περίπτωση που η Ολλανδία στεφθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, ο Γουέσλι Σνάιντερ θα μπει σε ένα αξιοζήλευτο γκρουπ, στο οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται μόνο ο Πελέ. Εχοντας κατακτήσει το τρεμπλ με την Ιντερ, ένα εκ των φαβορί για τη Χρυσή Μπάλας του Μουντιάλ (και όχι μόνο), έχει τη δυνατότητα να κατακτήσει φέτος καρέ τίτλων.
Το 1962, σε ηλικία 21 ετών, ο θρύλος του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, το κύπελλο και το Κόπα Λιμπερταδόρες με τη Σάντος και στη συνέχεια ανέβηκε και στην κορυφή του κόσμου με τη Σελεσάο.
Μάλιστα, ακολούθησε και το - σημερινό - Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, κάτι που έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει και ο 26χρονος Σνάιντερ.
Ευρώπη ξανά σε... παρθένο τελικό
Η μονομαχία της Ολλανδίας με την Ισπανία συνθέτει τον δεύτερο συνεχόμενο αμιγώς ευρωπαϊκό τελικό της διοργάνωσης, με Ιταλία και Γαλλία να έχουν συγκρουστεί το 2006. Αυτό συμβαίνει για δεύτερη φορά στην ιστορία του θεσμού, μετά τους τελικούς των 1934 και 1938, όπου είχαν συναντηθεί Ιταλία και Τσεχοσλοβακία και Ιταλία και Ουγγαρία αντίστοιχα.
Αλλο ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι για πρώτη φορά στον μεγάλο τελικό δεν βρίσκεται καμία εκ των Βραζιλίας, Ιταλίας, Αργεντινής και Γερμανίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου