Οταν απολαμβάνεις τη δουλειά σου...!!

Σε αυτά τα 26 χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας έχω κάνει πολλές συνεντεύξεις. Σε άλλες έχω περάσει καλά, σε άλλες έχω βαρεθεί από το πρώτο δεκάλεπτο. Γράφει ο Βάσιλης Βέργης.

Ομολογώ ότι χθες απόλαυσα τη συνέντευξη με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Είχα για δύο ώρες απέναντί μου έναν άνθρωπο που είχε έρθει αποφασισμένος να μιλήσει όχι να κάνει δημόσιες σχέσεις ούτε να κοροϊδέψει.
Εναν άνθρωπο που απάντησε στο 99,9% των ερωτήσεων που του έκανα και μόνο στην ερώτηση «αν εννοεί τον Ιτούδη» μου είπε «δεν θέλω να επεκταθώ». Δεν υπήρχαν εκνευριστικές υπεκφυγές ούτε «μα», «μου», «ίσως», «μπορεί» στα... δύσκολα, αλλά ξεκάθαρες απαντήσεις. Ετσι μόνο ο κόσμος μπορεί να ακούσει, να φιλτράρει, να κρίνει τις ειδήσεις που βγαίνουν από μία συνέντευξη.
Ο συνεντευξιαζόμενος λέει τη δική του αλήθεια και ο ακροατής έχει τον τελευταίο λόγο. Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει ο άνθρωπος που δίνει συνέντευξη να βγει μπροστά αποφασισμένος να μιλήσει. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν «κρύφτηκε» πίσω από μία δεκάλεπτη-εικοσάλεπτη τηλεφωνική συνομιλία, αλλά ήρθε στο στούντιο, στάθηκε για 120 λεπτά μπροστά στο μικρόφωνο του Sentra 103,3 και την κάμερα του sentragoaltv και ουσιαστικά κοίταξε τον κόσμο του Παναθηναϊκού στα μάτια και του μίλησε. Θεωρώ ότι ΑΥΤΗ πρέπει να είναι η επικοινωνιακή τακτική ΟΛΩΝ των παραγόντων που ηγούνται μεγάλων (και όχι μόνο) συλλόγων.
Να βγαίνουν και να απευθύνονται στον κόσμο. Να δέχονται ερωτήσεις για όλα και να απαντούν σε όλα. Θα ήταν χαρά και τιμή μου επίσης, μετά τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, να μου παραχωρήσουν ραδιοφωνική συνέντευξη και ο Παναγιώτης με τον Γιώργο Αγγελόπουλο και ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Ιβάν Σαββίδης και ο Γιάννης Αλαφούζος και ο... Κιθ Χάρις αύριο μεθαύριο. Οχι για λόγους επαγγελματικής ματαιοδοξίας, αλλά γιατί με αυτόν τον τρόπο θεωρώ ότι συμβάλλουμε άπαντες στην ουσιαστική ενημέρωση.
Εννοείται φυσικά ότι ο καθένας από τους κυρίους που προανέφερα... μπορεί να βγει σε οποιονδήποτε ραδιοφωνικό σταθμό (συνάδελφο). Το ζητούμενο δεν είναι ποιο μέσο θα προτιμήσουν, αλλά ο δρόμος της επικοινωνίας με τον κόσμο. Και γι' αυτό, επαναλαμβάνω, απόλαυσα -και το λέω δημόσια- τη χθεσινή συνέντευξη με τον κ. Γιαννακόπουλο.
Πηγή: Goal

Στην αποστολή ο "Κάρα"!

Ο Γιώργος Καραγκούνης είναι "τούρμπο" και συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της Φούλαμ για το εντός έδρας ματς με τη Γουέστ Μπρομ, αύριο το μεσημέρι!

Ο Μάρτιν Γιόλ αντιλήφθηκε ότι δεν χρειάζεται να περιμένει για να υπολογίζει στις υπηρεσίες του Γιώργου Καραγκούνη κι έτσι πήρε τον "τυπάρα" στην αποστολή για το ματς με τη Γουέστ Μπρομ, στο "Craven Cottage", το μεσημέρι του Σαββάτου για την τέταρτη αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ.
Εξάλλου, ο "Κάρα" έκανε ατομικές προπονήσεις όλον αυτόν τον καιρό και ήταν σε πολύ καλή φυσική κατάσταση.


πηγή: sportdog.gr   

"Χρυσή Αυγή, ευχαριστούμε που μας καλέσατε"

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για την επέκταση των δραστηριοτήτων της Χρυσής Αυγής. Και την οσονούπω λειτουργία μηχανισμού άμεσης δράσης κατά τα πρότυπα του 100.

Η Χρυσή Αυγή είναι κατά μια έννοια η συνέχεια των Προσκόπων. Σε άλλα επίπεδα, βέβαια και με άλλα δεδομένα. Αν θυμάμαι καλά από τα παιδικά μου χρόνια το προσκοπικό σλόγκαν ήταν "μια καλή πράξη κάθε μέρα". Κατά κανόνα να περάσεις έναν ηλικιωμένο στο απέναντι πεζοδρόμιο.
Και να σημειώσουμε, βεβαίως, τις στρατιωτικές καταβολές του Προσκοπισμού. Με τις χακί στολές, την πειθαρχία και τις παρελάσεις. Σχετικό ήταν και το κοινωνικό έργο της Χρυσής Αυγής στον Άγιο Παντελεήμονα. Με την περιοχή να έχει μετατραπεί σε γκέτο μεταναστών τα παλικάρια της Χρυσής Αυγής βοηθούσαν τους ηλικιωμένους να πάνε στη γειτονική Τράπεζα για να εισπράξουν την πενιχρή σύνταξη τους. Χωρίς να κινδυνεύουν από τους λαθρομετανάστες που μόλις δουν λευκό γυαλίζει το μάτι τους. Εξ ου και η σωματική διάπλαση των μελών της οργάνωσης. Όταν αναλαμβάνεις το καθήκον να προστατεύσεις τους απόμαχους της ζωής, πρέπει να έχεις τα κατάλληλα προσόντα. Τα οποία, μάλιστα, πρέπει να φροντίζεις σε καθημερινή βάση στο γυμναστήριο. Άλλωστε σαν γνήσιοι εθνικιστές είναι λάτρεις της αρχαίας ελληνικής ρήσης "νους υγιής εν σώματι υγιεί".
Σιγά-σιγά ιδιαίτερα μετά την είσοδο της στη Βουλή οι δραστηριότητες της οργάνωσης άρχισαν να επεκτείνονται. Η Χρυσή Αυγή άρχισε να μετατρέπεται στον άτυπο θεματοφύλακα του Νόμου και της Τάξης. Αντί να κάνει έλεγχο η αστυνομία στους ξένους μικροπωλητές σε Ραφήνα και Μεσολόγγι έκαναν τα μέλη της. Με προεξέχοντες τους Βουλευτές. Κι όχι τυχαία. Όταν είναι μπροστινός στην "επιχείρηση" ο Βουλευτής, συνοδευόμενος μάλιστα από τους αστυφύλακες-φρουρούς του, ο απλός αστυφύλαξ τους κάνει χώρο να περάσουν. Να τα κάνουν, δηλαδή, όλα με το ρόπαλο λαμπόγυαλο. Πρωτοβουλία, που χαιρετίστηκε δεόντως από το Συνδικάτο Ελλήνων μικροπωλητών! Που σε σχετική ανακοίνωση είπε: "γεια στα χέρια σας και αναμένουμε και άλλες ανάλογες πρωτοβουλίες σας σε όλη την επικράτεια!"
Ιδού, λοιπόν, πως οι δουλειές της Χρυσής Αυγής αυξάνονται και πληθαίνονται. Τις προάλλες χειρουργός στο νοσοκομείο του Ρίο, ζήτησε φακελάκι 2.5000 ευρώ. Οι συγγενείς του ασθενούς, δεν μπήκαν στον μάταιο κόπο να ενημερώσουν τη διοίκηση του νοσοκομείου. Ή έστω να απευθυνθούν στην Αστυνομία. Πήραν τηλέφωνο τη Χρυσή Αυγή. Μπούκαραν, λοιπόν, στο γραφείο του τα παιδιά και είχαμε "γυμναστικές επιδείξεις".: που σε πονεί και που σε σφάζει. Τουλούμι τον κάνανε στο ξύλο. Στην Καλαμάτα στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής με κοστούμια και λαιμοδέτες, όχι με στολή εκστρατείας , εμφανίστηκαν σε επιχειρηματίες ζήτησαν τις μισθολογικές καταστάσεις (σ.σ οι ίδιοι το διέψευσαν) για να ενημερωθούν και τους παρακάλεσαν ευγενικά να απασχολήσουν Έλληνες εργάτες κι όχι ξένους. "Να προτιμούν Έλληνες εργαζόμενους κι όχι τον Αχμέτ και τον Χασάν", όπως είπε ο Γραμματέας της τοπικής οργάνωσης.
Ιδού, λοιπόν, πως οι δουλειές της Χρυσής Αυγής αυγατίζουν. Ιδού, λοιπόν, πως όταν δεν υπάρχει κράτος, εμφανίζεται κάποιος άλλος να το υποκαταστήσει και να καλύψει το κενό. Ο Μιχαλολιάκος μάλιστα ετοιμάζεται να οργανώσει τη δουλειά σε επαγγελματικά πρότυπα. Με τηλέφωνο έκτακτης ανάγκης, όπως το 100, αλλά σε ότι έχει να κάνει με την παροχή υπηρεσιών υψηλών προδιαγραφών θα καλείς πχ το 200 κι ο τηλεφωνητής θα σε καθοδηγεί: "Ομιλείτε με την υπηρεσία Άμεσης Δράσης της Χρυσής Αυγής. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε. Για συνοδεία για είσπραξη σύνταξης πιέστε το 1. Για ντου σε στέκι λαθρομεταναστών που σας ενοχλεί, πιέστε το 2. Για ντου σε μικροπωλητές λαθραίων αντικειμένων, πιέστε το 3. Για παράνομη απασχόληση μεταναστών, το 4 και ούτω καθ εξής.
Με άμεση δράση στην κυριολεξία. Όχι σαν το "εκατό", που θέλεις μισή ώρα να συνεννοηθείς κι άλλη μισή για να έρθουνε. Η Χρυσή Αυγή σε πέντε λεπτά, άντε σε δέκα θα είναι παρούσα.
Εν πάση περίπτωση κάποιος πρέπει να προστατεύσει τους Έλληνες από τους ξένους. Κι αφού αυτή τη δουλειά δεν μπορεί να την κάνει η αστυνομία, την κάνει η Χρυσή Αυγή. Ακόμα και σε ενδοελληνικές διενέξεις. Γίνεται ένα τρακάρισμα μέχρι να έρθει η τροχαία έχει ξημερώσει. Η Χρυσή Αυγή, αντίθετα, θα καταφθάνει αμέσως και θα αποδίδει δικαιοσύνη επιτόπου. Ποιος φταίει και πρέπει να πληρώσει και ποιος πρέπει να πληρωθεί.
Ταυτόχρονα, υπάρχει σκέψη να επεκταθεί και σε άλλου είδους κοινωνικές δραστηριότητες. Τα μέλη της με ευγένεια και διακριτικότητα (που χαρακτηρίζει άλλωστε, γενικότερα τη συμπεριφορά τους) να κάνουν έλεγχο εισιτηρίων στα Δημόσια Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Για να συμβάλλουν έτσι στην ενίσχυση της Εθνικής Οικονομίας. Και πολλές άλλες πρωτοβουλίες κοινωνικού περιεχομένου, που επεξεργάζεται το επιτελείο της Οργάνωσης και σύντομα θα δοθούν στη δημοσιότητα.
Πηγή: sport24.gr

Ιτούδης, ο βατός στόχος του Δημήτρη...!!

Όσο κι αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρουσιάστηκε κατά το παρελθόν ως ένας παρορμητικός παράγοντας, στη συγκεκριμένη περίπτωση φάνηκε να δίνει και να κερδίζει μία τεράστια μάχη αυτοσυγκράτησης. Γράφει ο Τάσος Μαγουλάς.

Είναι πραγματικά ευχάριστο ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος μας συστήθηκε ξανά. Οι πρώτες συστάσεις, το δήλωσε και ο ίδιος, δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές και έκανε ένα άλμα μπροστά παρουσιάζοντας ένα πιο ηγετικό προφίλ. Το πραγματικό προφίλ διότι αυτόν το ρόλο επέλεξε ο ίδιος και η οικογένειά του για την επόμενη ημέρα στο σύλλογο.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε μόνο τα θετικά από το επίσημο ξεκίνημά του, διότι όπως λένε δεν υπάρχει είδηση αν δεν γραφτεί πρώτα στις εφημερίδες, έτσι και αν δεν ακουστεί δημόσια ο λόγος ενός ηγέτη δεν είναι... ηγέτης. Βγήκε, μίλησε, απάντησε σε όλα άρα... συν. Οφείλουμε, λοιπόν, να είμαστε καλοπροαίρετοι απέναντι σε έναν άνθρωπο ο οποίος σε μια πολύ κρίσιμη καμπή του μπάσκετ κρατάει όρθια την ομάδα που όρισε μία ολόκληρη εποχή στην Ευρώπη.
Ο Δημήτρης Ιτούδης και η ερμηνεία...
Μία σημαντική συνέντευξη η πρώτη ως το αφεντικό του Παναθηναϊκού όπου είπε πολλά κι εννόησε περισσότερα. Το εύκολο είναι να ερμηνεύσουμε την κύρια ατάκα ότι κάποιοι από το περιβάλλον του Ομπράντοβιτς προσπάθησαν να αποδομήσουν τον Παναθηναϊκό. Τι κάνει νιάου νιάου στην κεραμοσκεπή; Ο Δημήτρης Ιτούδης. Είναι η εύκολη λύση, ο πιο βατός στόχος. Δεν υπήρξε σαφής απάντηση κι επειδή είναι πολλά τα χρόνια της σχέσης δεν γίνεται να μείνουμε στην ερμηνεία. Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Ισχύει ή δεν ισχύει. Δεν θα μείνουμε στην ερμηνεία όταν υπάρχουν σαφείς αναφορές παραπόνου προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Το παράπονο του Δημήτρη...
Όσο κι αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρουσιάστηκε κατά το παρελθόν ως ένας παρορμητικός παράγοντας, στην συγκεκριμένη περίπτωση φάνηκε να δίνει και να κερδίζει μία τεράστια μάχη αυτοσυγκράτησης. Στο αγωνιστικό σκέλος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε τρεις ή τέσσερις αποστροφές του λόγου του αναφέρθηκε στο παράπονο για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο οποίος δεν έμεινε "να βοηθήσει ένα φίλο", "είπε ότι είναι μαζί μας δημόσια, ενώ ήδη είχε διαφανεί ότι δεν θέλει να μείνει".
Θα έχει και συνέχεια...
Βγήκε το παράπονο και η μερική απογοήτευση κυρίως για τον Σέρβο προπονητή διότι όντως η σχέση τους ήταν πραγματικά θερμή. Αυτό που έκανε ήταν να φροντίσει να μην απομυθοποιήσει τον καλύτερο Ευρωπαίο κόουτς και να αφήσει, όσο γινόταν, στο απυρόβλητο τον πράσινο θρύλο του. Το παράπονο δεν κρύφτηκε μεν, αλλά ο "Ζοτς" έμεινε πολύ... ψηλά. Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις μπορείς να ερμηνεύσεις διάφορα, αλλά στο τέλος της ημέρας, αν ήθελε να πει κάτι παραπάνω, θα το έλεγε. To be continued...
Πηγή: contra.gr

Το αθλητικό παιδί της Σμύρνης!!

Εί­ναι α­ναμ­φι­σβή­τη­το ό­τι το ό­νο­μα του Πα­νιω­νί­ου εί­ναι συν­δε­δε­μέ­νο με τη Σμύρ­νη και τη γη της Μ. Α­σί­ας. Γράφει ο Μάκης Διόγος.

…Ω χαί­ρε του ψάλ­του, γε­νέ­τει­ρα, χαί­ρε
σε­μνής Ιω­νί­ας πε­ρί­δο­ξος γη
και πά­λιν ο μέ­γας α­γών των προ­γό­νων
τι­μάς ε­πι­ζή­λους προς σε χο­ρη­γεί…”

(Α­πό­σπα­σμα α­πό τον ύ­μνο του Πα­νιω­νί­ου – Σμύρ­νη 1901)

Εί­ναι α­ναμ­φι­σβή­τη­το ό­τι το ό­νο­μα του Πα­νιω­νί­ου εί­ναι συν­δε­δε­μέ­νο με τη Σμύρ­νη και τη γη της Μι­κράς Α­σί­ας. Α­πό το 1890 που ι­δρύ­θη­κε ο σύλ­λο­γος μέ­χρι σή­με­ρα, ό­λα θυ­μί­ζουν Σμύρ­νη. Τα χρώ­μα­τα, “κόκ­κι­νο” α­πό τη σμύρ­να και “κυα­νό” α­πό την “κυα­νό­λευ­κη” ελ­λη­νι­κή ση­μαί­α, το ό­νο­μα “Πα­νιώ­νιος”, το προ­σω­νύ­μιο “ι­στο­ρι­κός”, ό­λα κου­βα­λούν ά­ρω­μα α­πό το χώ­μα της Μι­κράς Α­σί­ας.

Ο “κυα­νέ­ρυ­θρος” σύλ­λο­γος μπο­ρεί να έ­χει μπλέ­ξει στις μυ­λό­πε­τρες του ε­παγ­γελ­μα­τι­σμού, ό­μως οι φί­λα­θλοί του πο­τέ δεν ξε­χνούν τις ρί­ζες τους. Έ­τσι βλέ­πεις νε­α­ρά, α­μού­στα­κα, παι­διά, που ί­σως να μην έ­χουν κα­μί­α σχέ­ση με τη Μι­κρά Α­σί­α και τη Σμύρ­νη, να φω­νά­ζουν: “Οι ια­χές των Ιώ­νων σε α­κο­λου­θούν ι­στο­ρι­κέ…”!

Οι ρί­ζες του Πα­νιώ­νιου Γυ­μνα­στι­κού Συλ­λό­γου Σμύρ­νης (ό­πως εί­ναι ο­λό­κλη­ρο το ό­νο­μά του) βρί­σκο­νται στο 1890, τό­τε που ι­δρύ­θη­κε ο “Ορ­φεύς” (α­θλη­τι­κό, πο­λι­τι­στι­κό και ε­θνι­κό τρί­πτυ­χο) ο ο­ποί­ος εί­χε πρω­το­πο­ρια­κό ρό­λο στον ελ­λη­νι­σμό της Σμύρ­νης. Τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα α­πό τον “Ορ­φέ­α” α­πο­σπά­ται έ­να κομ­μά­τι που ι­δρύ­ει το “Γυ­μνά­σιο” που εί­ναι ο πρώ­τος, ου­σια­στι­κά, α­θλη­τι­κός σύλ­λο­γος της Σμύρ­νης.

Τον Ο­κτώ­βριο του 1898, ο “Ορ­φέ­ας” και το “Γυ­μνά­σιο” ε­νώ­νο­νται και παίρ­νουν τον τί­τλο “Πα­νιώ­νιος Γυ­μνα­στι­κός Σύλ­λο­γος Σμύρ­νης”. Η έ­νω­ση αυ­τή χαι­ρε­τί­στη­κε με εν­θου­σια­σμό α­πό την κοι­νω­νί­α της Σμύρ­νης. Σύμ­φω­να με το κα­τα­στα­τι­κό του Πα­νιω­νί­ου, “πρώ­τι­στος σκο­πός του ή­το η α­νά­πτυ­ξις της γυ­μνα­στι­κής και του α­θλη­τι­κού αι­σθή­μα­τος πα­ρά τη σμυρ­να­ϊ­κή νε­ο­λαί­α και κα­τά δεύ­τε­ρον λό­γον η διέ­γερ­σις και διά­δο­σις του μου­σι­κού αι­σθή­μα­τος και η δι’ ­οιου­δή­πο­τε μέ­σου εν­θάρ­ρυν­σις των ω­ραί­ων τε­χνών εν γέ­νει”.

Ο “Πα­νιώ­νιος”, ε­κτός α­πό τις α­θλη­τι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες, καλ­λιερ­γεί τη μου­σι­κή, ε­νι­σχύ­ει φι­λο­λο­γι­κές και καλ­λι­τε­χνι­κές προ­σπά­θειες. Το οί­κη­μά του (τα γρα­φεί­α του θα λέ­γα­με σή­με­ρα…) γί­νε­ται στέ­γη α­θλη­τι­σμού και πο­λι­τι­σμού. Ο ελ­λη­νι­σμός αν­θεί στα “κυα­νέ­ρυ­θρα” χρώ­μα­τά του…

“Χα­ρά­ζει” ο 20ός αιώ­νας
Με την αυ­γή του νέ­ου αιώ­να, η Σμύρ­νη του Πα­νιω­νί­ου δια­μορ­φώ­νει μια νέ­α και ρι­ζο­σπα­στι­κή, ε­θνι­κή και α­θλη­τι­κή ταυ­τό­τη­τα. Ο ελ­λη­νι­σμός βρί­σκε­ται σε τρο­χιά προ­ό­δου… Η Σμύρ­νη και οι άλ­λες μι­κρα­σια­τι­κές πό­λεις ε­ξε­λίσ­σο­νται σε ε­στί­ες ε­θνι­κής α­νά­τα­σης, κοι­νω­νι­κής α­νά­πλα­σης και πο­λι­τι­στι­κών εκ­δη­λώ­σε­ων με­γά­λης εμ­βέ­λειας. Α­θλη­τι­κοί α­γώ­νες, μου­σι­κή, ποί­η­ση, κα­λές τέ­χνες. Στη δυ­τι­κή Μι­κρά Α­σί­α, στη Λέ­σβο, στη Σά­μο, στη Χί­ο, πα­ντού. Η φή­μη του Πα­νιω­νί­ου α­πλώ­νε­ται στην ε­λεύ­θε­ρη Ελ­λά­δα. Πα­ράλ­λη­λα, η ε­πιρ­ρο­ή του αυ­ξά­νε­ται στις κοι­νό­τη­τες της Μι­κράς Α­σί­ας. Ο Πα­νιώ­νιος χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται φά­ρος πο­λι­τι­σμού του πέ­ραν του Αι­γαί­ου ελ­λη­νι­σμού.

Οι “Πα­νιώ­νιοι Α­γώ­νες” α­πο­τε­λούν γε­γο­νός για ό­λους τους κα­λούς α­θλη­τές του ελ­λη­νι­σμού. Τα λό­για του πα­τρι­νού πρω­τα­θλη­τή ρί­ψε­ων Βα­σί­λη Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου, που δια­κρί­θη­κε στους Πα­νιώ­νιους α­γώ­νες του 1907 εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά: “… δυο γε­γο­νό­τα μου μέ­νουν α­λη­σμό­νη­τα. Πρώ­τον, εί­ναι μια εκ­δρο­μή στον Κου­κλου­τζά, χω­ρί­ον ελ­λη­νι­κό ε­πί υ­ψώ­μα­τος έ­ξω­θι της Σμύρ­νης. Ε­θαυ­μά­σα­μεν την δε­ξιό­τη­τα των Σμυρ­ναί­ων α­μα­ξά­δων εις δια­δρο­μήν α­νώ­μα­λον και κα­τω­φε­ρή. Οι κά­τοι­κοι μας πε­ρι­κύ­κλω­σαν και μας ρω­τού­σαν για ‘τα α­δέρ­φια μας’, αν γυ­μνά­ζο­νται για να τους ε­λευ­θε­ρώ­σουν.

Μας φι­λο­ξέ­νη­σαν με α­φά­ντα­στον προ­θυ­μί­αν. Και ό­ταν ε­πρό­κει­το να φύ­γω­μεν, μας κα­τα­φι­λού­σαν κλαί­ο­ντας και τρα­γου­δού­σαν με τα σα­ντού­ρια…”. Κα­τα­λή­γο­ντας ο Βα­σί­λης Πα­πα­γε­ωρ­γί­ου α­να­φέ­ρει: “Στη Σμύρ­νη αι­σθαν­θή­κα­με ό­τι ε­κεί κτυ­πού­σε η καρ­διά του ελ­λη­νι­σμού και δι’ αυ­τό με την Μι­κρα­σια­τι­κή κα­τα­στρο­φή ε­δο­κι­μά­σα­με α­λη­θι­νό ψυ­χι­κό σπα­ραγ­μό”.

Ο ε­θνο­μάρ­τυ­ρας Άγιος Χρυ­σό­στο­μος Σμύρ­νης

Ο Χρυ­σό­στο­μος υ­πήρ­ξε ό­χι α­πλά φί­λος του Πα­νιω­νί­ου. Ή­ταν αυ­τός που στή­ρι­ξε (και υ­πο­στή­ρι­ξε…) τον θρυ­λι­κό σύλ­λο­γο σε πο­λύ δύ­σκο­λες στιγ­μές. Έ­τσι δι­καιο­λο­γη­μέ­να έ­γι­νε ο φυ­σι­κός του η­γέ­της. Λί­γες μέ­ρες με­τά την ά­φι­ξή του στη Σμύρ­νη, ο Α­ντώ­νιος Α­ρε­ά­λης και ο Δη­μή­τρης Δάλ­λας (δυο α­κού­ρα­στοι ερ­γά­τες του Πα­νιω­νί­ου…) ε­νη­με­ρώ­νουν τον νέ­ο μη­τρο­πο­λί­τη Σμύρ­νης Χρυ­σό­στο­μο ό­τι ο Πα­νιώ­νιος α­ντι­με­τω­πί­ζει σο­βα­ρό πρό­βλη­μα με το γυ­μνα­στή­ριό του κα­θώς το οί­κη­μα έ­πρε­πε να ε­πι­στρα­φεί στους ι­διο­κτή­τες του.

Ε­πί 20 ο­λό­κλη­ρα χρό­νια ο Πα­νιώ­νιος δεν εί­χε δι­κό του γυ­μνα­στή­ριο. Με σο­βα­ρές δα­πά­νες ο σύλ­λο­γος δη­μιούρ­γη­σε γυ­μνα­στή­ριο και συγ­χρο­νι­σμέ­νο στί­βο. Η μί­σθω­ση ή­ταν πο­λυε­τής, αλ­λά οι ι­διο­κτή­τες εί­χαν κρα­τή­σει το δι­καί­ω­μα σε πε­ρί­πτω­ση που που­λού­σαν το γή­πε­δο να λυό­ταν αυ­το­μά­τως το συμ­βό­λαιο. Έ­τσι το 1910, δέ­κα χρό­νια με­τά τη σύ­να­ψη της συμ­φω­νί­ας, η γαλ­λι­κή ε­ται­ρί­α Προ­κυ­μαί­ων πού­λη­σε το γή­πε­δο και ο Πα­νιώ­νιος έ­μει­νε ά­στε­γος. Στην δυ­σμε­νή αυ­τή θέ­ση του Πα­νιω­νί­ου θα βρε­θεί ο Χρυ­σό­στο­μος να του δώ­σει λύ­ση…

Ως πρό­ε­δρος της Ορ­θό­δο­ξης κοι­νό­τη­τας Σμύρ­νης ει­ση­γεί­ται στα δύο κοι­νο­τι­κά σω­μα­τεί­α, Δη­μο­γε­ρο­ντί­α και Κε­ντρι­κή Ε­πι­τρο­πή, την δω­ρε­άν πα­ρα­χώ­ρη­ση στον Πα­νιώ­νιο με­γά­λου γη­πέ­δου 105.000 τ.μ., πα­ρά­πλευ­ρα στο ελ­λη­νι­κό νε­κρο­τα­φεί­ο, για την ε­γκα­τά­στα­ση του συλ­λό­γου και την δη­μιουρ­γί­α υ­πο­δειγ­μα­τι­κού γη­πέ­δου. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ό­τι την έ­κτα­ση ή­θε­λε να α­γο­ρά­σει η αγ­γλι­κή ε­ται­ρί­α σι­δη­ρο­δρό­μων Α­ϊ­δι­νί­ου, για να ε­πε­κτεί­νει τις ε­γκα­τα­στά­σεις της, προ­σφέ­ρο­ντας μά­λι­στα το υ­πέ­ρο­γκο (για την ε­πο­χή…) πο­σό των 100.000 χρυ­σών λι­ρών.

Ό­μως ο Χρυ­σό­στο­μος πε­ρι­φρό­νη­σε τα χρή­μα­τα των Άγ­γλων και πα­ρε­χώ­ρη­σε την έ­κτα­ση δω­ρε­άν στον Πα­νιώ­νιο. Τα ε­γκαί­νια του νέ­ου στα­δί­ου του Πα­νιω­νί­ου έ­γι­ναν το 1912, κα­τά την τέ­λε­ση των Πα­νιώ­νιων α­θλη­τι­κών α­γώ­νων, και ο Χρυ­σό­στο­μος δα­κρυ­σμέ­νος έ­βλε­πε τα ελ­λη­νι­κά νιά­τα της Σμύρ­νης να δια­γω­νί­ζο­νται στον στί­βο.

Ο ε­θνο­μάρ­τυ­ρας Μη­τρο­πο­λί­της πα­ρέ­μει­νε σ’ ό­λη του τη ζω­ή θερ­μός υ­πο­στη­ρι­κτής του Πα­νιω­νί­ου και γε­νι­κά του σμυρ­να­ϊ­κού α­θλη­τι­σμού. Το ό­νο­μα του Χρυ­σό­στο­μου δεν γρά­φτη­κε στο πάν­θε­ον του ελ­λη­νι­σμού μό­νο για τον μαρ­τυ­ρι­κό του θά­να­το. Πα­ρα­μέ­νει χα­ραγ­μέ­νο και στην ι­στο­ρί­α του Ιω­νι­κού α­θλη­τι­σμού.

Σμύρ­νη η Ελ­λη­νι­κή!

Στις 2 Μαί­ου του 1919 ξη­με­ρώ­νει η με­γα­λύ­τε­ρη μέ­ρα για τον ελ­λη­νι­σμό της Σμύρ­νης, της Μι­κράς Α­σί­ας. Ο ελ­λη­νι­κός στρα­τός α­πο­βι­βά­ζε­ται και α­πε­λευ­θε­ρώ­νει τις πό­λεις της Ιω­νί­ας, σε ε­φαρ­μο­γή ε­ντο­λής της Κοι­νω­νί­ας των Ε­θνών. Η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της Σμύρ­νης βρί­σκει τη δω­δε­κα­με­λή ο­μά­δα του Πα­νιω­νί­ου, με ε­πι­κε­φα­λής τον η­ρω­ϊ­κό πρό­ε­δρο Δη­μη­τρό Δάλ­λα, στην Α­θή­να για τους ΙΔ’ Πα­νελ­λή­νιους α­γώ­νες. Ο εν­θου­σια­σμός εί­ναι με­γά­λος. Οι α­θλη­τές του Πα­νιω­νί­ου γνω­ρί­ζουν την α­πο­θέ­ω­ση. Η ια­χή “Η Σμύρ­νη εί­ναι ελ­λη­νι­κή” σκί­ζει τον α­θη­να­ϊ­κό ου­ρα­νό.

Το 1921 η ε­φη­με­ρί­δα “Κό­σμος” της Σμύρ­νης έ­γρα­φε: “Τα ελ­λη­νό­που­λα της Σμύρ­νης μυού­νται στον στά­διο του Πα­νιω­νί­ου στη θρη­σκεί­α του α­θλη­τι­σμού. Στο να­ό αυ­τόν της αν­δρεί­ας και του σω­μα­τι­κού κάλ­λους, στο τέ­με­νος αυ­τό της ευ­γε­νι­κής προ­σπά­θειας, α­κού­γε­ται ν’ α­ντη­χεί ο νι­κη­τή­ριος παιάν των ψυ­χών. Την αλ­κή και την ω­ραιό­τη­τα των ε­φη­βι­κών σω­μά­των φι­λού­σε ο ιω­νι­κός μπά­της και δρό­σι­ζε τα πε­ρή­φα­να μέ­τω­πα, τα στε­φα­νω­μέ­να με δάφ­νες, ο σμυρ­να­ϊ­κός μπά­της”.

Βα­ρύς φό­ρος αί­μα­τος

Το Σάβ­βα­το 27 Αυ­γού­στου 1922, ση­μαί­νει το τέ­λος των ο­νεί­ρων του Γέ­νους. Το τέ­λος του ελ­λη­νι­κού ο­νεί­ρου της Σμύρ­νης. Ο Πα­νιώ­νιος “πλη­ρώ­νει” και αυ­τός το με­ρί­διό του στον ξε­ρι­ζω­μό του Ελ­λη­νι­σμού. Ο ξε­ρι­ζω­μός των Ελ­λή­νων α­πό τις πα­τρο­γο­νι­κές ε­στί­ες της Ιω­νι­κής γης εί­ναι ξε­ρι­ζω­μός και του Πα­νιω­νί­ου. Ο Μη­τρο­πο­λί­της Χρυ­σό­στο­μος μαρ­τυ­ρεί στα χέ­ρια των Τούρ­κων. Ει­κο­σι­τέσ­σε­ρις α­θλη­τές του συλ­λό­γου ή πε­θαί­νουν η­ρω­ϊ­κά στο πε­δί­ο της μά­χης ή βρί­σκουν μαρ­τυ­ρι­κό θά­να­το στα χέ­ρια των σφα­γέ­ων. Ο Πα­νιώ­νιος μπαί­νει στα κα­ρά­βια της φυ­γής, μα­ζί με τον ελ­λη­νι­σμό και μα­ζί κα­τα­φεύ­γουν στα ατ­τι­κά χώ­μα­τα…

“Ο Πα­νιώ­νιος εί­ναι ι­δέ­α…”

Α­πο­μει­νά­ρι κι ο Πα­νιώ­νιος της Μι­κρα­σια­τι­κής κα­τα­στρο­φής προ­σπα­θεί, στην Ατ­τι­κή γη πλέ­ον, να στα­θεί στα πό­δια του. Ο πρό­ε­δρος του συλ­λό­γου Δη­μή­τριος Δάλ­λας α­να­ζη­τεί στους πρό­χει­ρους προ­σφυ­γι­κούς κα­ταυ­λι­σμούς, αλ­λά και στο Πα­να­θη­να­ϊ­κό στά­διο, τους α­θλη­τές του. “Η­σαν ό­λοι παι­διά μου…” θα πει σε ό­σους τον ρω­τούν για­τί τους α­να­ζη­τεί. Ο στρα­τη­γός Πλα­στή­ρας, έν­θερ­μος φί­λα­θλος, προ­τεί­νει στον Δάλ­λα να του πα­ρα­χω­ρή­σει δια­μέ­ρι­σμα ε­πί της Λε­ω­φό­ρου Κη­φι­σί­ας, ό­μως ο Μι­κρα­σιά­της δεν δέ­χε­ται και του ζη­τά να του πα­ρα­χω­ρη­θεί μι­κρό δω­μά­τιο στα α­πο­δυ­τή­ρια του Πα­να­θη­να­ϊ­κού στα­δί­ου, προ­κει­μέ­νου να αρ­χί­σει την α­να­συ­γκρό­τη­ση του Πα­νιω­νί­ου.

Το αί­τη­μά του γί­νε­ται δε­κτό και ο Δάλ­λας θα μεί­νει ε­πί έ­να χρό­νο στο μι­κρό αυ­τό δω­μά­τιο, βρο­ντο­φω­νά­ζο­ντας ό­τι ο Πα­νιώ­νιος δεν πέ­θα­νε για­τί α­πο­τε­λεί ι­δέ­α, α­θλη­τι­κή ι­δέ­α και οι ι­δέ­ες εί­ναι α­θά­να­τες. Ο Δάλ­λας κα­λεί ό­σους σώ­θη­καν α­πό την κα­τα­στρο­φή και τους πα­ρο­τρύ­νει να ερ­γα­σθούν ό­λοι για την α­να­γέν­νη­ση του Πα­νιω­νί­ου. Τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα δεν άρ­γη­σαν να φα­νούν.

Τον Σε­πτέμ­βριο του 1923, έ­να έ­τος α­κρι­βώς με­τά την κα­τα­στρο­φή, ο Πα­νιώ­νιος συ­νε­χί­ζο­ντας την πα­ρά­δο­ση των “Πα­νιώ­νιων Α­γώ­νων”, που α­πό το 1896 19 φο­ρές εί­χαν τε­λε­στεί στη Σμύρ­νη, ωρ­γά­νω­σε τους ει­κο­στούς του στην Α­θή­να. Το Πα­να­θη­να­ϊ­κό στά­διο φά­νη­κε μι­κρό για τους χι­λιά­δες φι­λά­θλους. Στις ε­ξέ­δρες ο Βα­σι­λεύς Γε­ώρ­γιος, ο αρ­χη­γός της Ε­πα­να­στά­σε­ως του 1922, στρα­τη­γός Νι­κό­λα­ος Πλα­στή­ρας, υ­πουρ­γοί, πολ­λοί ε­πί­ση­μοι.

Πή­ραν μέ­ρος οι κα­λύ­τε­ροι α­θλη­τές του Πα­νιω­νί­ου, του Πα­νελ­λη­νί­ου, του Πει­ρα­ϊ­κού Συν­δέ­σμου, του Ε­θνι­κού Γ.Σ., του Η­ρα­κλή Θεσ­σα­λο­νί­κης, του Γ.Σ. Βό­λου, του Ο­μί­λου Φι­λά­θλων Πει­ραιώς, της Άμιλ­λας Σπάρ­της και της Στρα­τιω­τι­κής Λέ­σχης Χά­ριε­ρη Κων­στα­ντι­νου­πό­λε­ως. Το ό­νει­ρο του Δη­μή­τρη Δάλ­λα, η α­να­γέν­νη­ση του Πα­νιω­νί­ου στην Α­θή­να, εί­χε γί­νει πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Τα χρό­νια κύ­λη­σαν σα νε­ρό, ο Πα­νιώ­νιος συ­νέ­χι­σε (και συ­νε­χί­ζει…) να γρά­φει σε­λί­δες α­θλη­τι­κής (και ό­χι μό­νο…) δό­ξας. Το ρο­λό­ι της ζω­ής του Δη­μή­τρη Δάλ­λα, αυ­τού του με­γά­λου Ελ­λη­να, του με­γά­λου Πα­νιώ­νιου, στα­μα­τά στις 23 Δε­κεμ­βρί­ου του 1929. Ο Δη­μη­τρός Δάλ­λας περ­νά­ει στην ι­στο­ρί­α. Θα εί­ναι μια α­πό τις ε­πι­φα­νέ­στε­ρες μορ­φές του ελ­λη­νι­κού α­θλη­τι­σμού. Ε­πί 30 χρό­νια στη Σμύρ­νη και στην Α­θή­να η­γή­θη­κε του Πα­νιω­νί­ου.

Εν κα­τα­κλεί­δι
Ο Πα­νιώ­νιος Γυ­μνα­στι­κός Σύλ­λο­γος Σμύρ­νης, μα­ζί με τον Γυ­μνα­στι­κό Σύλ­λο­γο “Α­πόλ­λων” (και αυ­τός ε­δρεύ­ει πλέ­ον στην Α­θή­να, στη Ρι­ζού­πο­λη), τον “Πέ­λο­πα” Με­λα­ντί­ας, τον “Θη­σέ­α” και τον “Ερ­μή” Βουρ­νό­βα, τον “Αιο­λι­κό” Κυ­δω­νιών, τον Γυ­μνα­στι­κό Σύλ­λο­γο “Σί­πυ­λος” Μα­γνη­σί­ας, τον Γυ­μνα­στι­κό Σύλ­λο­γο “Κό­ροι­βος” Α­δρα­μυτ­τί­ου, τον Γυ­μνα­στι­κό Σύλ­λο­γο “Ιω­νι­κός Α­στήρ” Σω­κί­ων και τον Γυ­μνα­στι­κό Σύλ­λο­γο Φι­λα­δελ­φεί­ας, έ­γρα­ψαν την α­θλη­τι­κή, την πο­λι­τι­στι­κή ι­στο­ρί­α του Ελ­λη­νι­σμού της Σμύρ­νης, της Μι­κράς Α­σί­ας, για πολ­λά χρό­νια.

Η Μι­κρα­σια­τι­κή κα­τα­στρο­φή ξε­ρί­ζω­σε τους αν­θρώ­πους, τα σω­μα­τεί­α, την ι­στο­ρί­α, τον ελ­λη­νι­σμό, α­πό την πα­τρο­γο­νι­κή ιω­νι­κή γη. Ό­μως, ευ­τυ­χώς γιά μας, ευ­τυ­χώς για αυ­τούς που χά­θη­καν, ευ­τυ­χώς για τον ελ­λη­νι­σμό, ο Πα­νιώ­νιος συ­νε­χί­ζει να θυ­μί­ζει, σε πεί­σμα των και­ρών, τη Μι­κρά Α­σί­α, τη Σμύρ­νη. Ε­τσι, για να α­κού­γε­ται στο πέ­ρα­σμα των αιώ­νων ό­τι… “οι ια­χές των Ιώ­νων θα μας α­κο­λου­θούν πά­ντα…”.

Τα στοι­χεί­α για το πα­ρα­πά­νω κεί­με­νο α­ντλή­θη­καν α­πό το βι­βλί­ο Η Σμύρ­νη του Πα­νιω­νί­ου-Α­πό την μι­κρα­σια­τι­κή πρω­το­πο­ρί­α στην α­θη­να­ϊ­κή α­να­γέν­νη­ση” (εκ­δό­σεις “Οι Φί­λοι των Τε­χνών”) που έ­γρα­ψε ο Πέ­τρος Λι­νάρ­δος, συ­γκε­ντρώ­νο­ντας στις 320 πυ­κνο­γραμ­μέ­νες σε­λί­δες του βι­βλί­ου ό­λη την ι­στο­ρί­α του Πα­νιω­νί­ου, αλ­λά και του Μι­κρα­σια­τι­κού α­θλη­τι­σμού.
Πηγή: sport-fm.gr

Συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι!!

Δεν είναι δυνατόν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) να καθορίζουν την τύχη του ποδοσφαίρου άνθρωποι που δεν έχουν παρά ελάχιστη σχέση με το αντικείμενο. Γράφει ο Περικλής Στέλλας.

Η έρευνα της opinionsports.gr είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική και αναδεικνύει το επίπεδο, την ποιότητα αλλά και την ουσία. Σχεδόν οι μισοί εξ αυτών προέρχονται από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ενώ πολύ μεγάλος αριθμός τους είναι συνταξιούχοι. Ρίξτε μια ματιά και θα καταλάβετε.
ΕΠΣ Αμμου και Δρόμου (μπιτς σόκερ): Κώστας Μότσης (συνταξιούχος δημοσιογράφος της ΕΡΑ), Super League: Γιάννης Μώραλης (αντιπρόεδρος ΠΑΕ Ολυμπιακός, στέλεχος επί σειρά ετών των «ερυθρόλευκων»), Αθήνας: Δημητρίου Παναγιώτης (έμπορος), Αιτωλοακαρνανίας: Παπαχρήστου Παναγιώτης (δημόσιος υπάλληλος), Ανατολικής Αττικής: Βελταντιώτης Δημήτριος (ελεύθερος επαγγελματίας, δομικά υλικά), Αργολίδας: Γιάννης Αποστολόπουλος (συνταξιούχος εκπαιδευτικός), Αρκαδίας: Νίκος Προύντζος (σιδηροδρομικός υπάλληλος) Αρτας: Τρομπούκης Αθανάσιος (επιχειρηματίας), Αχαΐας: Γιώργος Σταυρόπουλος (συνταξιούχος δημοσίου), Βοιωτίας: Βαγγέλης Τοπολιάτης (συνταξιούχος δημοσίου ΟΤΕ), Γρεβενών: Γιώργος Κοσματόπουλος (υπάλληλος ΚΤΕΛ), Δ. Αττικής: Τζανόπουλος Μιχάλης (συνταξιούχος), Δράμας: Γιώργος Χατζησαρόγλου (οικοδομικές επιχειρήσεις, υλικά οικοδομών), Δωδεκαννήσου: Κυριάκος Μεϊμάρης (δικηγόρος), Εβρου: Χρήστος Καραβασίλης (ιδιωτικός υπάλληλος), Ενωση Σωματείων Β'-Γ' Εθνικής (Football League): Σπύρος Καλογιάννης (οικονομολόγος), ΕΠΣ Σάλας: Κώστας Μαρινάκης (επιχειρηματίας, αντιπρόσωπος εταιρείας γυναικείων καλλυντικών), Εύβοιας: Γιάννης Παπακωνσταντίνου (επιχειρηματίας, ελεύθερος επαγγελματίας), Ευρυτανίας: Δημήτρης Πεταρούδης (υπομηχανικός δομικών έργων, δημόσιος υπάλληλος), Ζακύνθου: Κώστας Μαρίνος (συνταξιούχος τραπεζικός), Ηλείας: Αρης Κουλούρης (παιδίατρος), Ημαθίας: Γιώργος Καραμελίδης (εκπαιδευτικός, μαθηματικός), Ηπειρος: Βασίλης Μάντζιος (συνταξιούχος νομαρχίας), Ηρακλείου: Νίκος Τζώρτζογλου (επιχειρηματίας), Θεσπρωτίας: Γιάννης Παππάς (προϊστάμενος στατιστικής υπηρεσίας, δημόσιος υπάλληλος), Θεσσαλίας: Τάσος Μπατζιάκας (οδοντίατρος). Εχει και συνέχεια δίπλα...
Πηγή: Goal

Η αλήθεια για τα Σπάτα!!

Η πραγματική προσέγγιση στην υπόθεση του προπονητικού κέντρου από τον Κιθ Χάρις. Ποια είναι τα αιτήματά του για την παραμονή της ΑΕΚ εκεί. Γράφει ο Β. Αρναούτογλου.

Ο Χάρις έχει κάνει την εισήγησή του, ο Νοτιάς κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, προφανώς σκεπτόμενος τι ακριβώς πρέπει να πράξει με το θέμα του αθλητικού κέντρου στα Σπάτα. Δεν έχει απαντήσει στις κλήσεις των τελευταίων ημερών από την πλευρά του «Mr. Fix it» ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες του Sport24.gr έχει αποστείλει στον χιώτη εφοπλιστή τη δική του προσέγγιση στο θέμα των προπονητικών εγκαταστάσεων στα Μεσόγεια.
Είναι αλήθεια ότι οι συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, όσα αυτές περιλαμβάνουν αλλά και οι δυνατότητες βελτίωσης και εξέλιξής τους δεν έχουν ικανοποιήσει επαρκώς τον Χάρις. Το προπονητικό κέντρο των Σπάτων δεν είναι σε θέση να στεγάσει τις ακαδημίες, έχει προβληματικά γήπεδα ενώ το μισό οικόπεδο είναι επί της παρούσης «μπλοκαρισμένο» από το Συμβούλιο της Επικρατείας, άρα δεν δίνει τη δυνατότητα οικοδόμησης κτιρίων που θα μπορούσαν να κρατήσουν εντός των τειχών όλα τα τμήματα των κιτρινόμαυρων υποδομών.
Το μεγάλο αγκάθι!
Ωστόσο το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο περιεχόμενο της συμφωνίας ανάμεσα στην ΠΑΕ ΑΕΚ και στην εταιρεία συμφερόντων του Νοτιά «ΜΕΣΟΓΑΙΑ Α.Ε.» στην οποία και ανήκει το έργο. Το ετήσιο ενοίκιο των 612.000 ευρώ θεωρήθηκε υπέρογκο και ασύμφορο από τον Χάρις από τη στιγμή μάλιστα που μετά το πέρας της 12 ετούς σύμβασης, το συγκεκριμένο ΔΕΝ θα έχει περάσει στην ιδιοκτησία της κιτρινόμαυρης εταιρείας!
Επίσης ο άγγλος «dealer» θεωρεί ότι το ποσό του 1,2 εκατ. ευρώ που θα οφείλεται ήδη στον Νοτιά όταν η ΑΕΚ θα έχει συμπληρώσει δύο χρόνια χρήσης των εγκαταστάσεων, θα αποτελέσει τροχοπέδη στην προσπάθεια των νέων ιδιοκτητών (εάν κι εφόσον ασφαλώς ολοκληρωθεί το πολυθρύλητο deal) να φέρουν την ΠΑΕ σε μία «καθαρή» θέση ως το ερχόμενο καλοκαίρι. Γι αυτό έχει αντιπροτείνει:
1. Την υπογραφή νέας σύμβασης η οποία θα δεσμεύει την ΑΕΚ μόνο για τα επόμενα δύο χρόνια, ώστε αν ως τότε δεν έχει ξεκαθαρίσει το θέμα του οικοπέδου, να εξετάσει η ΠΑΕ την οικοδόμηση νέου προπονητικού κέντρου.
2. Τη μείωση του ετήσιου ενοικίου σε 250.000 ευρώ
3. Το «σβήσιμο» του υπάρχοντος χρέους ως ένδειξη καλής θέλησης από την πλευρά του Νοτιά ότι επιθυμεί να προχωρήσει το deal.
4. Την αγορά του έργου μετά από 10 χρόνια χρήσης με ποσό το οποίο θα δεν θα ξεπερνά το σύνολο του ενοικίου που θα έχει δώσει ως τότε η εταιρεία, εφόσον ασφαλώς η ΑΕΚ θα στεγάζεται ως τότε εκεί.
Ασύμφορο και άβολο!
Το πόρισμα του Χάρις είναι το αυτονόητο: η ΑΕΚ δεσμεύεται να πληρώνει ένα τεράστιο ποσό (ασχέτως αν ως σήμερα δεν έχει δώσει ούτε ευρώ στον Νοτιά) για τη χρήση ενός προπονητικού κέντρου το οποίο στην παρούσα φάση δεν παρέχει τη δυνατότητα βελτιωτικών εργασιών ενώ απαιτεί σημαντικό ποσό συντήρησης προκειμένου να διατηρείται σε κατάσταση ιδανική για την ομάδα.
Γι αυτό και η ο «Mr. Fix it» θέλει να εξασφαλίσει την παραμονή της ομάδας στα Σπάτα για τα επόμενα δύο χρόνια (με σαφώς πιο ευνοϊκούς όρους) διάστημα στο οποίο υπολογίζει ότι θα έχει οδηγήσει την εταιρεία στο πολυπόθητο «break even». Και τότε, όταν πλέον θα έχει ξεκαθαρίσει και το θέμα του οικοπέδου και αν αυτό επιτρέπει επιπλέον χρήσεις, θα αποφασίσει αν η ΑΕΚ θα πρέπει να την ψάξει για αλλού…
Αν βέβαια ο Νοτιάς φανεί αδιάλλακτος απέναντι σε όλα όσα του προτείνονται, τότε δεν αποκλείεται το «project νέο προπονητικό κέντρο» να τεθεί σε εφαρμογή πριν και από αυτό του γηπέδου.
Πηγή: sport24.gr

Πόσα ακόμα "Χίλσμπορο", άραγε;

Είκοσι τρία χρόνια μετά η αλήθεια (κυνηγημένη αδυσώπητα από λίγους αλλά τρομερά επίμονους) αποκαλύπτεται. Γράφει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης.

Είκοσι τρία χρόνια μετά η Βρετανία σοκαρισμένη διαπιστώνει ότι το 1989 παραπλανήθηκε σκόπιμα από την πολιτική της ηγεσία για να καλυφθούν οι αδυναμίες τής αστυνομίας της σε συνεργασία με πρόθυμα ΜΜΕ πάνω από τα πτώματα 96 ανθρώπων! Τυμβωρυχία που αρρωσταίνει.
Δεν χρειάστηκαν πολλά για την απάτη. Μερικοί αδίστακτοι κυβερνώντες (να μην εκτεθούν τα σώματα ασφαλείας τους και παράλληλα να διευκολυνθεί κι άλλο η Θάτσερ σε διπλό ταμπλό: στον αγώνα για την πάταξη του χουλιγκανισμού που εξελισσόταν βολικά μαζί με τα σκληρότατα οικονομικά μέτρα προς τις ασθενέστερες τάξεις, ήτοι μ' έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια) και μια ευρείας απήχησης λαϊκή εφημερίδα που θα έπειθε τα πλήθη.
Στο πόρισμα των 400.000 σελίδων περιγράφεται αναλυτικά ο βρώμικος ρόλος του διευθυντή της «Sun» εκείνων των ημερών σε αντιδιαστολή με την «Daily Mirror». Ιδιες πληροφορίες τους είχαν διοχετευθεί. Οι μεν επιχείρησαν να τις διασταυρώσουν προτού στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον των «ζώων» της Λίβερπουλ και η διασταύρωση δεν τις «έδενε». Οπότε δεν τις δημοσίευσαν «χάνοντας το θέμα» και παθαίνοντας «κυκλοφοριακή ζημιά», αφού η «Sun» διά του διευθυντή της όχι μόνο τις προέβαλε, αλλά τις μεγέθυνε κιόλας.
Ημουν 22 χρόνων όταν έμαθα πως «κλέβανε τα πορτοφόλια των νεκρών», «ουρούσαν πάνω στους αστυνομικούς» και «κλωτσούσαν τους διασώστες» κι έφτασα 45 ετών για να πληροφορηθώ -όπως κι ολόκληρος ο πλανήτης- ότι όσα νόμιζα πως ήξερα ήταν ψέματα! Αν, μάλιστα, δεν εργαζόμουν σχεδόν όλα αυτά τα χρόνια στα ΜΜΕ (θητεία που με έκανε περισσότερο ψυλλιασμένο), θα ήμουν άκρως οργισμένος για την πλάνη μου και ακόμα πιο θυμωμένος που ο τότε διευθυντής της «Sun» τώρα προσπαθεί να εξιλεωθεί με μία «συγγνώμη».
Ο αντίκτυπος των αποκαλύψεων για το «Χίλσμπορο» είναι αδύνατον να περιοριστεί στα βρετανικά σύνορα. Βοηθάει και το θέμα καθώς το ποδόσφαιρο είναι από τα ελάχιστα τόσο παγκοσμιοποιημένα προϊόντα. Είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει αναγνώστης, ακροατής ή τηλεθεατής που πληροφορήθηκε την απάτη και αμέσως δεν σκέφτηκε «πόσες άλλες φορές στη χώρα μου και στα μεγάλα γεγονότα του πλανήτη δεν έχει συμβεί το ίδιο; Πόσες άλλες φορές η αλήθεια δεν είναι ψέμα που θα αποκαλυφθεί μερικές δεκαετίες μετά; Πόσες φορές, άραγε, με έχουν κοροϊδέψει;».
Πηγή: Goal

Σάκη, δεν το λες και στον Ζαρντίμ;

"Μετά τον Καραπιάλη τέτοιο ταλέντο σαν τον Φετφατζίδη δεν έχω δει τα τελευταία 30 χρόνια", δήλωσε ο Σάκης Τσιώλης.

Αναλυτικά όσα είπε στο ραδιόφωνο του "Sentra":
Για το αν η αναμέτρηση κόντρα στον ΠΑΟΚ είναι το ντέρμπι της αγωνιστικής με φόντο την δεύτερη θέση:
«Σίγουρα είναι ένα παιχνίδι που συζητιέται αρκετά. Εμείς προερχόμαστε από μία σπουδαία νίκη στην Τούμπα στο περσινό πρωτάθλημα. Είμαστε σε πολύ καλή κατάσταση και θα τα δώσουμε όλα για το τρίποντο. Θα συμφωνήσω πως η ομάδα μου, μαζί με τον Ατρόμητο μπορούν να μπουν σφήνα σε Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ».
Για τον φετινό Αστέρα Τρίπολης:
«Είναι μία σχετικά καινούργια, αλλά υγιέστατη ομάδα. Διαθέτει σπουδαία οργάνωση και όλα λειτουργούν σωστά. Μην ξεχνάμε, ότι η ομάδα μας, ολοκλήρωσε εκπληκτικά την περσινή σεζόν. Ήμασταν «πρωταθλητές» στον περσινό δεύτερο γύρο και οι ποδοσφαιριστές απέδειξαν, ότι η ομάδα έχει σπουδαίες δυνατότητες. Προσωπικά γνώριζα που πήγαινα όταν επέλεξα τον Αστέρα, ήξερα το ρόστερ και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα είχαμε προβλήματα με την παραμονή μας στην κατηγορία».
Για την «θητεία» του στον Άρη:
«Η ομάδα είχε πρόβλημα στην λειτουργία της, το οποίο είχε μεταφερθεί στην καθημερινότητα μας, στην προπόνηση και αυτή η κατάσταση μας έφερνε σε πολύ δύσκολη θέση».
Για την πορεία του Αστέρα σε Ελλάδα και Ευρώπη:
«Θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στους ομίλους του Europa League, ωστόσο ακόμα και τώρα είμαστε ικανοποιημένοι με τις εμφανίσεις μας. Έχουμε δυνατότητες ως ομάδα, ο χρόνος δουλεύει υπέρ μας, δεν μας αγχώνει η πίεση, εμείς θέλουμε να παίξουμε ξανά στο Europa League και επιθυμούμε να τερματίσουμε στην πρώτη τριάδα. Αυτός είναι ο μεγάλος μας στόχος. Όλα πάντως, θα κριθούν από την πορεία μας στον πρώτο γύρο. Θα πρέπει με το τέλος του πρωτου μισού στο πρωτάθλημα να βρισκόμαστε στην 4η ή 5η θέση».
Μικρή η διαφορά από τον Παναθηναϊκό:
«Δεν νομίζω ότι ο Αστέρας διαφέρει από τις μεγάλες ομάδες (με εξαίρεση τον Ολυμπιακό). Το ρόστερ μας δεν υπολείπεται ούτε από αυτό του Παναθηναϊκού. Διαθέτει σπουδαίους παίκτες και είναι ένα ρόστερ που κατά 60% απαρτίζεται από ξένους, από την Αργεντινή και την Ισπανία με ταλέντο και υψηλές παραστάσεις, οι οποίοι έχουν... άγνοια κινδύνου από τις βαριές φανέλες των μεγάλων ελληνικών ομάδων. Αυτό μας βοηθάει σαν ομάδα να βάλουμε ψηλά τον πήχη».
Για τα ταλέντα του Αστέρα:
«Υπάρχουν ταλαντούχοι παίκτες στην ομάδα, που το μέλλουν τους ανήκει. Εκτός από τους Κουρμπέλη και Μπακασέτα έχουν πάρει ευκαιρίες ο Αναστασόπουλος (αμυντικός χαφ, το στυλ του μοιάζει με τον Κουρμπέλη) και ο Γιαννης Ντινιωτάκης (σεντερ φορ)».
Για τον Φορτούνη και την εξέλιξη που θα είχε εάν παρέμενε στην Ελλάδα:
«Δεν μπορούμε να ξέρουμε την εξέλιξη που θα είχε και να μιλάμε υποθετικά. Οι ομάδες που αποκτούν αυτά τα παιδιά ξέρουν την αξία τους. Ο Φορτούνης διέθετε σπουδαία στοιχεία στον τρόπο παιχνιδιού του. Εάν έπεφτε σε ανθρώπους που ήξεραν να τον διαχειριστούν εδώ στην Ελλάδα πιθανότατα θα είχε την ίδια εξέλιξη».
Για τον Γιάννη Φετφατζίδη:
«Μετά τον Καραπιάλη τέτοιο ταλέντο σαν τον Φετφατζίδη δεν έχω δει τα τελευταία 30 χρόνια. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν παίζει στον Ολυμπιακό, γιατί δεν του δίνονται παιχνίδια-παραστάσεις, δεν αρκούν μόνο οι προπονήσεις. Είναι μία εξαιρετική περίπτωση που πρέπει να προσέξει τόσο ο Ολυμπιακός, όσο και η Εθνική. Εάν δεν μπορεί να καθιερωθεί μέσω της ομάδας του, τότε να αναδειχθεί μέσω της Εθνικής ομάδας».
Για τον Παναγιώτη Βλαχοδήμο:
«Ο Βλαχοδήμος πίστευα ότι θα κερδίσει τον προπονητή του και είναι θέμα χρόνου να αποδείξει την αξία του. Πέρσι μου έκανε τεράστια εντύπωση με τις ικανότητές του. Όταν υπήρχε ο Μέλμπεργκ δεν γινόταν να παίξει ένας παίκτης σαν τον Μανωλά, τώρα δεν καταλαβαίνω γιατί οι νεαροί ποδοσφαιριστές δεν παίρνουν ευκαιρίες, όπως και ο Βλαχοδήμος έπειτα από τη φυγή του Μιραλάς».
Για τον Ολυμπιακό στο εφετινό πρωτάθλημα:
«Πιθανότατα να δυσκολευτεί σε κάποια παιχνίδια. Το όπλο του Ολυμπιακού, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες, πέραν των παικτών που υπάρχουν στο ρόστερ του, είναι το «Καραϊσκάκη». Το στυλ του Ολυμπιακού δεν αλλάζει με την αλλαγή προπονητή. Στην Ευρώπη θέλουμε να δούμε έναν ανταγωνιστικό, πιεστικό Ολυμπιακό που πρέπει να ξεπεράσει μία μεγάλη απώλεια αυτή του Κέβιν Μιραλάς».
Για την «κόντρα» του με τον Δώνη:
«Η κατάσταση είναι ισορροπημένη, έχουμε πάνω-κάτω τις ίδιες νίκες στα μεταξύ μας παιχνίδια. Με την ευκαιρία θέλω να πω κάτι για τους Έλληνες προπονητές. Εδώ και οχτώ χρόνια οι σχολές της UEFA που έχουν γίνει στην Ελλάδα σε βοηθούν να καταρτιστείς απόλυτα. Πρέπει να δοθούν ευκαιρίες στους Έλληνες προπονητές να αποδείξουν την αξία τους».

Με το φτωχό μου το μυαλό... λέω εγώ!!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κουταμάρα ή υποκρισία από το να εξετάζεις αν η απόφαση της Football League να παίξουν στην κατηγορία ο Ηρακλής, ο Βόλος και η Καβάλα είναι δίκαιη. Του Αντώνη Πανούτσου.

Κάθε προσπάθεια εξέτασης του δίκαιου της απόφασης τελειώνει όταν συνυπολογιστεί ότι 6 από τις 16 ομάδες της Super League παίζουν στην κατηγορία επειδή στο τέλος της σεζόν άλλαξαν οι κανονισμοί, επιτρέποντας την παραμονή, αλλά απαγορεύοντας τις μεταγραφές πάνω από 23, οι οποίοι κανονισμοί ξανάλλαξαν, επιτρέποντας μέχρι τρεις μεταγραφές πάνω από τα 23, και είναι βέβαιο ότι θα άλλαζαν και για τρίτη φορά, αν κάποια ομάδα δεν μπορούσε να κατέβει στο πρωτάθλημα. Σε μία σεζόν που η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού μεταβάλλεται σε συμβουλευτική της ΕΠΟ του Πιλάβιου -σαν τη συμβουλευτική Βουλή του Παπαδόπουλου-, που η Βουλή περνάει εσπευσμένα ρύθμιση των χρεών ώστε να μπορέσουν οι ομάδες να πάρουν φορολογικές ενημερότητες, που όλα αποφασίζονται ώστε να συνεχίσει να υπάρχει επαγγελματικό ποδόσφαιρο, σε μία τέτοια σεζόν η εξέταση των νόμων και των τύπων είναι παράλογη. Οι αποφάσεις υπαγορεύονται από την ανάγκη και σαν τέτοιες πρέπει να εξετάζονται. Οπότε πάμε στην πράξη.
Το ιδανικό θα ήταν το ποδόσφαιρο να ξεκινήσει από την αρχή. Κάτι ανάλογο με ό,τι είχε γίνει το 1959, όταν οι ενώσεις Αθηνών, Πειραιώς και Μακεδονίας είχαν εκπροσωπηθεί από τέσσερις ομάδες οι δύο πρώτες και τρεις η δεύτερη, με δυνατότητα να παίξει και τέταρτη που ήταν ο Ηρακλής, ο οποίος μπήκε στον πίνακα κερδίζοντας με 2-0 την Ασπίδα Ξάνθης. Οι υπόλοιπες τέσσερις ομάδες ήταν επαρχιακές και συγκεκριμένα η Δόξα Δράμας, ο Παναιγειάλιος, ο Παγκορινθιακός και ο Μέγας Αλέξανδρος Κατερίνης. Οι δύο τελευταίες έπεσαν όπως είχαν ανέβει. Όπως έπεσε και η Α.Ε. Νικαίας που είχε μπει στην Α' Εθνική λόγω της πίεσης της Ενωσης Πειραιά. Οι τρεις υποβιβασμένες ομάδες αντικαταστάθηκαν από τρεις της Β' Εθνικής, που γινόταν τότε σε Βόρειο και Νότιο Όμιλο, με τους πρωταθλητές να μπαίνουν κατ' ευθείαν και τους δευτεραθλητές να παίζουν μπαράζ και πάει λέγοντας. Με την κατηγορία να μπαίνει σε ρότα και να διατηρείται μέχρι σήμερα, έστω και αν στο μεταξύ το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό.

Ιδανικά, και αν οι ιδιοκτήτες των ομάδων είχαν μυαλό και μπέσα, σήμερα έπρεπε να γίνει κάτι άλλο. Όχι να ανέβουν πέντε και να πέσουν τρεις, ούτε να πέσουν δύο και να ανεβούν τέσσερις. Έπρεπε οι ομάδες να συμφωνήσουν ότι στο τέλος της εφετινής σεζόν στη Super League θα μείνουν μόνο οκτώ ομάδες, ενώ από τη Football League θα ανεβούν δύο. Οι υπόλοιπες έξι ή οκτώ ομάδες που θα συμπληρώνουν τη νέα Super League θα έπρεπε να ψηφιστούν από τις 10 ομάδες ανεξαρτήτως κατηγορίας, με κριτήριο τη γεωγραφική τους θέση και την οικονομική τους δυνατότητα. Αναμφισβήτητα μπαίνει το ερώτημα, αν μπορεί κάποιος να περιμένει τον Ολυμπιακό Βόλου -σε περίπτωση που ανέβαινε- να ψηφίζει άνοδο της Λάρισας ή τον Πανιώνιο να ψηφίζει υπέρ της ΑΕΚ. Προφανώς όχι, αλλά οι αποφάσεις θα ήταν πλειοψηφικές. Αλλά και άδικες να ήταν, τον πρώτο χρόνο η πραγματικότητα θα διόρθωνε την αδικία, όπως είχε γίνει και με την Α' Εθνική, που μετά τα πρώτα χρόνια με την Α.Ε. Νικαίας, τον Ατρόμητο Πειραιά και τον Θερμαϊκό είχε τις κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες. Μέχρι η δικτατορία να αποφασίσει να ανεβάζει ομάδες, να βάζει τις κυπριακές να παίζουν gratis και άλλες διάφορες σαχλαμάρες. Συμπερασματικά, όπως στην οικονομία λένε αφήστε την αγορά να αποφασίσει, και στο ποδόσφαιρο έπειτα από μια αρχική παρέμβαση θα έπρεπε να γίνει το ίδιο.

Τα τρία στοιχεία που χρειάζονται

Mε το να κρατηθούν πέντε λεπτά σιγής στα ματς της αγωνιστικής σε διαμαρτυρία για την επίθεση στον Αρη Ασβεστά τι μπορεί να γίνει; Να πει ο κόσμος «πω πω να πάμε να ανακαλύψουμε ποιος έκανε την επίθεση» ή να πουν όσοι έκαναν την επίθεση «εδώ η κατάσταση αγρίεψε» και να πάνε να παραδοθούν; Προφανώς η λύση στις επιθέσεις δεν θα δοθεί ούτε με δημοσιοποίηση του προβλήματος ούτε με περιγραφές των 2.000 λέξεων και ανακοινώσεις των 1.000. Η λύση θα δοθεί με λιγότερη γραφειοκρατία, καλύτερη αστυνόμευση και πολλή αυτοσυγκράτηση.
Λιγότερη γραφειοκρατία, γιατί όταν σου πουν «πήγαινε στο τμήμα για καταγγελία, στη ΓΑΔΑ για δεύτερη καταγγελία, στον ιατροδικαστή για διαπίστωση, στο ποτάμι ή όπου στο διάολο είναι για να σου δείξουμε φωτογραφίες», αν δεν έχεις πάθει ζημιά, αφού έχεις και το προηγούμενο ότι σε 20 επιθέσεις η Αστυνομία χάνει 20-0, λες ένα «δεν γ...έται» και το αφήνεις.
Καλύτερη αστυνόμευση, γιατί δεν μπορεί να έχουμε στα γραφεία που δουλεύουμε τέσσερις κάμερες στο δωμάτιο, μία στο ασανσέρ, και μπορεί και μία στην τουαλέτα, και όταν θέλουν να βάλουν κάμερα στους δρόμους να λέμε «Χριστέ μου, θα θιγούν προσωπικά δεδομένα». Εκεί που μου την πέσανε είχε μία κάμερα τράπεζας, αλλά ήταν συμπτωματικό και πρέπει να φανεί αν από τη συμπτωματική εικόνα βγαίνει άκρη.
Και κυρίως χρειαζόμαστε μπόλικη αυτοσυγκράτηση. Σε μια κοινωνία που οι ληστείες είναι καθημερινές, που λαθρομετανάστες σφάζουν άνθρωπο στο κέντρο της Αθήνας για να του πάρουν την κάμερα που θα κινηματογραφούσε τη γέννηση του παιδιού του, που τέλος πάντων δεν έχει σχέση με ό,τι ήταν πριν από 15 χρόνια, δεν μπορούμε να ζητάμε -λόγω ευκολίας πρόσβασης στα Μέσα- να κινητοποιείται όλη η Αστυνομία, γιατί κάτι συνέβη σε εμάς ή σε έναν συνάδελφό μας. Προφανώς η πληροφόρηση για να είναι ανεπηρέαστη πρέπει να είναι ελεύθερη, αλλά αν κατηγορούμε τους πολιτικούς που έχ ουν έναν ή περισσότερους αστυφύλακες ο κάθε ένας, δεν μπορεί να ζητάμε από την Αστυνομία να βρίσκεται at our beg and call, που λένε και στο χωριό μου. Διαφορετικά οι δημοσιογράφοι είναι προνομιούχοι και ιδιαίτερα σήμερα οι άνθρωποι με προνόμια γίνονται αντιπαθείς.
Πηγή: Sportday

Δεν πάει παρακάτ!!

Όταν κάνουν απεργία οι ταξιτζήδες πρόκειται για την κίτρινη φυλή της ασφάλτου. Για τα λαμόγια που κλέβουνε τα ρολόγια τους κι όταν είχανε δουλειά κάνανε διπλές και τριπλές μισθώσεις. Γράφει ο Κώστας Καίσαρης.

Για τους ταρίφες που σταματάνε στα καλά καθούμενα και δεν σέβονται κανένα άρθρο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Με αρχηγό αυτόν τον βαψομαλλιά, τον Θύμιο Λυμπερόπουλο. Οταν κάνουνε απεργία οι δάσκαλοι και οι καθηγητές πρόκειται για τους προνομιούχους.
Γι' αυτούς που κάθονται τρεις μήνες το καλοκαίρι, δεκαπέντε μέρες τα Χριστούγεννα και δεκαπέντε το Πάσχα. Οταν απεργούν οι ναυτεργάτες πρόκειται για τα κομματόσκυλα του ΚΚΕ που δεν σέβονται τον κόσμο που θέλει να μετακινηθεί και τους εμπόρους που δεν μπορούν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους. Για ανθέλληνες που σαμποτάρουν την εθνική οικονομία και βάζουν πάνω απ' όλα το κομματικό συμφέρον. Οταν κάνουν απεργία οι δημόσιοι υπάλληλοι, πρόκειται για τους τεμπέληδες που ζουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και που θα πρέπει να αρθεί η μονιμότητα, για να πάνε οι μισοί στα σπίτια τους.
Οταν κάνουν απεργία οι φαρμακοποιοί, πρόκειται για ανάλγητους που κοιτάνε την τσέπη τους και μόνο και αδιαφορούν για τους ασθενείς. Οταν κάνουνε απεργία οι νοσοκομειακοί γιατροί, πρόκειται γι' αυτούς που παίρνουνε τα φακελάκια, αδιαφορούν για τη δημόσια υγεία και κοιτάνε μόνο την τσέπη τους. Οταν κάνανε απεργία οι φορτηγατζήδες, επρόκειτο για μια κάστα πειρατών της ασφάλτου.
Για κανονισμένους που δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμια του κλειστού επαγγέλματος. Με τον καθένα συνδικαλιστή να έχει από δέκα έως είκοσι φορτηγά στην πάρτη του. Οταν κάνουνε καταλήψεις οι μαθητές και οι φοιτητές, πρόκειται για άπλυτα τσογλάνια. Που αντί να κοιτάξουνε τα μαθήματά τους, τσαμπουκαλεύονται, φοράνε κουκούλες και ρίχνουνε μολότοφ. Οταν φωνάζουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ πρόκειται για λαμόγια πρασινοφρουρούς, που τρώνε ακόμα και τώρα με χρυσά κουτάλια. Οταν κάνουνε απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ταλαιπωρούν τους ταξιδιώτες. Ελληνες και ξένους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να απεργήσει κλάδος και τα ΜΜΕ να του δώσουνε δίκιο. Ακόμα και οι συνταξιούχοι είναι υπό συζήτηση. Τι να τα κάνουνε τα λεφτά, όταν είναι μεταξύ ογδόντα και θανάτου. Να όμως που φτάσαμε στην Ελλάδα του ΔΝΤ που βγήκανε στους δρόμους και οι καρκινοπαθείς. Το να έχεις μια οποιαδήποτε ανάγκη από φάρμακα και να πρέπει πλέον να τα πληρώνεις από την τσέπη σου επειδή μαζί με τον ΕΟΠΠΥ έχει καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα, συνιστά πρόβλημα.
Οταν είσαι καρκινοπαθής, όμως, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τα φάρμακα είναι πολλά, είναι σε πολλές δόσεις, είναι και ακριβά. Εχεις χάσει δηλαδή την υγεία σου, έχεις χάσει την προοπτική ότι θα ζήσεις, χάνεις πλέον και την αξιοπρέπειά σου. Ή θα πρέπει να σταυρώσεις τα χέρια και να πεθάνεις δηλαδή ή να ζητιανεύεις για να βρεις λεφτά για φάρμακα για να ζήσεις λίγο παραπάνω. Οταν μια κοινωνία φτάνει σε αυτό το σημείο και βγαίνουνε οι καρκινοπαθείς στον δρόμο πάει να πει ότι έχει φτάσει στο τέρμα. Δεν έχει παρακάτω. Αυτά.
Δεν συνιστούν πολυτέλεια αυτές οι πρωτοβουλίες, υποχρέωσή τους είναι
ΔΙΑΒΑΣΑ ότι η Λεβερκούζεν στέλνει «παιδονόμο» στη Θεσσαλονίκη. Για να έχει μέχρι τέλος της σεζόν από κοντά τον Σταφυλίδη. Ετσι πάει. Περιουσιακό στοιχείο είναι ο ποδοσφαιριστής. Εδώ ένα αυτοκίνητο έχεις και το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους και ειδικότερα για παιδιά. Το έχουν αυτό οι Γερμανοί. Και δεν το απέκτησαν τώρα. Εδώ και χρόνια σε όλες τις ομάδες υπάρχουν ειδικά στελέχη που η δουλειά τους είναι να έχουν από κοντά τους ποδοσφαιριστές. Ειδικά τους νέους. Να βλέπουν ποιες είναι οι παρέες τους, ποια είναι η ζωή που κάνουν και τι καπνό φουμάρουνε.
Και για να ελέγχουνε καταστάσεις αλλά και να τις προλαβαίνουνε. Δεν είναι πουτσαρά-μπουλούκι οι ομάδες σαν την Ελλάδα. Που έρχεται ο Ντιόγο με συνολικό κόστος στον Ολυμπιακό πάνω από 15 εκατομμύρια και είναι ασύδοτος. Με τον Ραούλ Μπράβο να διάγει όσα χρόνια ήταν στην Ελλάδα βίο πλέι μπόι και να έχουνε αναστενάξει οι καφετέριες, τα μπαρ και τα μπουζούκια. Και για να μην αδικήσουμε τον Παναθηναϊκό, να σέρνεται κάθε βράδυ λιώμα ο Γκοβού και ο Κλέιτον να ανοίγει δικό του μαγαζί, για να μην τρέχει κάθε φορά στα ξένα. Δεν συνιστούν πολυτέλεια στις ομάδες αυτές οι πρωτοβουλίες. Υποχρέωσή τους είναι. Για να διαφυλάξουνε τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οι παίκτες και ειδικά οι νεαροί δεν είναι ασύδοτοι. Υπάρχουν ειδικοί που τους ελέγχουν και τους καθοδηγούν.
Θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ το ίδιο θέμα, θυμήθηκα την περίπτωση του Καραπιάλη. Που πέρα από μεγάλος ποδοσφαιριστής, ήταν κι εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικό παιδί. Αλλο το ένα όμως άλλο το άλλο. Πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό ο Καραπιάλης, σε ποια περιοχή διάλεξε να νοικιάσει σπίτι; Στη Γλυφάδα; Στη Βούλα; Στη Νέα Σμύρνη; Στην Καστέλα; Λέμε αυτές τις περιοχές, για να μην είναι μεγάλη η καθημερινή διαδρομή στου Ρέντη για την προπόνηση. Καμιά από αυτές όμως δεν άρεσε στον Βασίλη. Που επέλεξε τα Κάτω Πετράλωνα. Οταν την ίδια εποχή η ταπεινότητά μου διέμενε ακόμα στα Ανω.
Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού να μένει στα Κάτω Πετράλωνα; Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και σήμαινε βέβαια για να μην επεκταθούμε. Θα μου πείτε τώρα, ποιος Ολυμπιακός; Δεν υπήρχε τότε Ολυμπιακός. Ο Σαλιαρέλης ήτανε το κουμάντο. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή ομάδα σε καμιά περίπτωση δεν θα άφηνε τον αντίστοιχο Καραπιάλη να μένει στα αντίστοιχα Κάτω Πετράλωνα. Είτε με το καλό είτε με το κακό, θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει. Επειδή όπως είπαμε προστατεύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν ο υφυπουργός Αθλητισμού ήταν από το Αίγιο θα έβαζαν στη Β' Εθνική και τον Παναιγιάλειο;
Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο
-Ζαν Πολ Σαρτρ
Πηγή: Goal

Προσοχή σε αυτούς τους δύο!!

Χρειάστηκαν πέντε ολόκληρα χρόνια για να ξαναδούμε ένα ματς (ή, ορθότερα, ένα ημίχρονο) μιας Εθνικής Ελλάδος στο οποίο πρωταγωνιστές να είναι ο Σωτήρης Νίνης και ο Κώστας Μήτρογλου. Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος.

Οι δυο τους είχαν κάνει όργια στα τελικά του Πανευρωπαϊκού των Νέων το 2007 και από τότε κατάφεραν κάτι σπάνιο: να αναδειχθούν σε πρωταγωνιστές της ελληνικής μας επικαιρότητας και την ίδια στιγμή να μη βρεθούν ποτέ ταυτόχρονα σε καλή κατάσταση, ώστε να βοηθήσουν τις Εθνικές ομάδες στις οποίες βρέθηκαν.

Mετά τους θριάμβους με την Εθνική Νέων δεν κατάφεραν τίποτα στην Ελπίδων και δυσκολεύτηκαν πολύ στην Ανδρών: ο Νίνης έγινε γρήγορα βασικός, αλλά υπήρξε ελάχιστα καθοριστικός, ο Μήτρογλου ήταν σχεδόν πάντα στο γκρουπ εδώ και κάνα-δυο χρόνια, αλλά ποτέ δεν υπολογιζόταν στους αρχικούς έντεκα. Είχαν καιρό να ξαναπαίξουν μαζί. Το καταχάρηκαν.

Χημεία

Υπάρχει μια σπάνια χημεία μεταξύ τους και φαίνεται. Οταν ο Μήτρογλου μπήκε στο ματς στο δεύτερο ημίχρονο και ο Σάντος άλλαξε τη θέση του Νίνη περνώντας τον στα δεξιά, η Εθνική μας απέκτησε και κίνηση στην επίθεση, και φαντασία, και όγκο: οι δυο τους πανικόβαλαν τους Λιθουανούς και το έκαναν διασκεδάζοντας. Οπως φυσικά προσέξατε, ο Μήτρογλου έπειτα από ένα σημείο τραβήχτηκε κι αυτός προς τα δεξιά: δεν νομίζω ότι αυτό έγινε κατόπιν οδηγίας -ο Σάντος μάλιστα του φώναζε να μείνει στην περιοχή. Η αυθόρμητη αυτή κίνηση του φορ τού Ολυμπιακού έγινε για να βρεθεί κοντά στον παλιό του συμπαίκτη τον οποίο και ξέρει και γουστάρει να συνεργάζεται. Στο δεύτερο γκολ, αυτό του Μήτρογλου, η συνεργασία τους είναι αυθόρμητη -έρχεται από τα παλιά: ο Μήτρογλου χρησιμοποιεί τον Νίνη σαν στήριγμα πριν μπουκάρει, αλλά κι ο Νίνης φαίνεται να ξέρει από πριν πού και πότε θα του δώσει την μπάλα. Το «ένα-δύο» γίνεται στα ελάχιστα τετραγωνικά με την ευκολία που το κάνουν στην προπόνηση πέντε ολόκληρα χρόνια.
  
Ρόλος

Στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα δίδυμα στην επίθεση έπαιξαν πάντα πολύ μεγάλο ρόλο. Ο Δομάζος έβγαζε σε θέση βολής τον Αντωνιάδη για μια ντουζίνα χρόνια: ο ψηλός αξιοποίησε τις μπαλιές του «στρατηγού» όσο κανείς άλλος. Ο Μητρόπουλος σκοτωνόταν για τον Αναστόπουλο: οι δυο τους ήταν φίλοι και εκτός γηπέδων, αν και ολότελα διαφορετικοί άνθρωποι. Η φιλία δεν είναι απαραίτητη πάντως στις ποδοσφαιρικές συνεργασίες και η απόδειξη είναι ο Τσιάρτας και ο Νικολαΐδης: χωρίς ποτέ να καβγαδίσουν δημόσια οι δυο τους δεν έκρυβαν ότι δεν πολυσυμπαθούν ο ένας τον άλλο, όμως μέσα στο γήπεδο οι συνεργασίες τους μπορούσαν να συγκριθούν σε αρμονία μόνο με εκείνες ενός άλλου μεγάλου διδύμου άσπονδων φίλων, του Παναγιώτη Γιαννάκη και του Νίκου Γκάλη. Αυτή την εξαιρετική αγωνιστική σχέση τη δημιούργησε ο χρόνος κυρίως. Ο χρόνος βοήθησε και τον Γκέκα και τον Σαλπιγγίδη να τακιμιάσουν ωραία τα πέντε τελευταία χρόνια στην Εθνική: οι δυο τους είναι οι σκόρερ όλων σχεδόν των σημαντικών γκολ της ομάδας και ποτέ δεν υπήρξαν ανταγωνιστές. Το διαφορετικό τους παιχνίδι βοήθησε μια εξαιρετικά παραγωγική συνύπαρξη.

Οπλο

Το δίδυμο του Μήτρογλου με τον Νίνη μπορεί στα επόμενα χρόνια να είναι το μεγάλο επιθετικό όπλο της Εθνικής. Οι δυο τους είναι συμπληρωματικοί και κυρίως γνωρίζονται άριστα. Ο Νίνης έχει την καλή ντρίμπλα στα λίγα τετραγωνικά και την ικανότητα να βλέπει την κίνηση του φορ: γι' αυτό τον αγαπούσε και ο Σισέ. Ο Μήτρογλου είναι ένα καθαρό «τερμινέιτορ» που αν του δώσεις σωστά την μπάλα θα τη στείλει σχεδόν πάντα στην εστία. Είναι ωραίο ότι διαφέρουν και σαν χαρακτήρες: ο Νίνης έχει πάντα το χαμόγελο έτοιμο, ο Μήτρογλου μοιάζει διαρκώς μέσα στα νεύρα -οι διαφορετικοί άνθρωποι γίνονται ευκολότερα φίλοι. Αν τους δεις έναν έναν ξεχωριστά, οι αδυναμίες τους είναι ακόμα σημαντικές. Ο Νίνης συχνά χάνεται, άλλοτε φλυαρεί με την μπάλα, τώρα στην Ιταλία ελπίζω να μάθει την αξία της διαρκούς συμμετοχής στο παιχνίδι -εδώ είχε πάρει τον κακό δρόμο αντιμετωπίζοντας το ποδόσφαιρο ως τάχα μου επίδειξη. Ο Μήτρογλου από την άλλη, με το συχνά ράθυμο στυλ που τόσο εξόργιζε τον Ερνέστο Βαλβέρδε, θυμίζει φορ της δεκαετίας του '80, έναν από εκείνους τους παίκτες που περίμεναν την μπάλα μπροστά απαιτώντας όλοι να τρέχουν για χάρη τους. Οταν όμως οι δύο συναντιούνται, η εμφανής χαρά τους για το ότι βρίσκουν ο ένας τον άλλο μπορεί να κάνει το παιχνίδι τους λειτουργικό, θεαματικό και σπουδαίο.

Εγγύηση

Αν οι δύο πάρουν κάτι και από τις ηγετικές ικανότητες ενός άλλου μεγάλου διδύμου, αυτού που αποτελούν ο Κώστας Κατσουράνης και ο Γιώργος Καραγκούνης, τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι η διαδοχή ηγεσίας που θα γίνει κάποτε θα αποτελεί για την Εθνική εγγύηση σταθερότητας.

Βρε Βασίλη...

Mε μια γραπτή δήλωσή του στον Τύπο ο Βασίλης Γκαγκάτσης προσπάθησε χθες να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Πέρα από τα πομπώδη, τα οποία αναφέρει, ξέχασε να διευκρινίσει κάποια απλά: έχει ή όχι καταδικαστεί αμετάκλητα από τον Αρειο Πάγο, με την υπ' αριθμόν 1040/2012 απόφαση απόρριψης της αίτησης αναίρεσης της ποινής που του επέβαλε το Πενταμελές Εφετείο για φοροδιαφυγή; Τρέχουν ή όχι εναντίον του ποινικές διώξεις για το θέμα της κατασκευής του προπονητηρίου τού Αγίου Κοσμά και της σύμβασης για τα τηλεοπτικά με την εταιρεία του Πασχάλη Παπαδόπουλου; Αν έχει κόλλημα ή όχι δεν με νοιάζει. Η δική μου ερώτηση αφορά τις Ενώσεις: κάποιος με καταδίκες και διώξεις μπορεί να ηγηθεί του ελληνικού ποδοσφαίρου; Επί τη ευκαιρία, του θυμίζω ότι από κάτι δικά μας παλαιότερα μου χρωστάει και κάτι λεφτά για δικαστική αποζημίωση: μάλλον κι αυτό το ξέχασε!

Λέει επίσης στη γραπτή δήλωσή του ότι καλεί τον Σαρρή να συζητήσουν τις καινοτόμες ιδέες του για το καλό του ποδοσφαίρου. Δεν ξέρω αν ο Σαρρής έχει χρόνο για συζητήσεις. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι και ποιος εμπόδισε τον για 15 χρόνια παντοδύναμο Γκαγκάτση (που στην ΕΠΟ πρώτα ήταν γενικός γραμματέας και μετά πρόεδρος) να κάνει τις καινοτόμες ιδέες του πράξη. Ηταν τόσο δυνατός που πήγαινε στον τομέα του ΠΑΣΟΚ με τα μπλουζάκια «King of Europe»! Ποιος δεν τον άφησε; Ο Θωμάς, όπως έλεγε κάποτε; Ή μήπως ο Κόκκαλης; Ή μήπως οι άλλοι σύμβουλοι, που όπως έχει πει στο Ράδιο Μετρόπολις της Θεσσαλονίκης ο Χατζηαποστόλου, του είχαν τόση εμπιστοσύνη ώστε «υπέγραφαν ό,τι τους έφερνε στα Δ.Σ.»; Πώς τώρα θα διορθώσει όσα 15 χρόνια άφησε να στραβώσουν; Του ήρθε επιφοίτηση από το Αγιο Πνεύμα; Αν είναι να μας το πει...

Α proved

«Κακώς έβαλες τίτλο στο χθεσινό σου κομμάτι για τον Γκαγκάτση "Ο παγκόσμιος πρωταθλητής του θράσους". Επρεπε να βάλεις "Ο μεγάλος ευεργέτης του Σαρρή". Κατεβαίνοντας ο Βασίλης χάθηκε κάθε πιθανότητα να ενδιαφερθεί για τις εκλογές της ΕΠΟ κάποιος εκτός του στενού πυρήνα. Με την εξέλιξη αυτή a proved ο Σαρρής δεν θα 'χει αντίπαλο. Ξέρεις γιατί κατεβαίνει: πιστεύει ότι θα συμβιβαστούν μαζί του για το καλό του ποδοσφαίρου και θα τον στείλουν στην ΕΟΕ, όπως κάποτε τον Μαμάκια».

Ο Mister Manos έχει κέφια. Α proved...

Πηγή: Sportday

Οι Next Gen διαφορές μας!!

H μία ομάδα ήταν αυτή που ήθελε και έπρεπε οπωσδήποτε να κερδίσει. Γράφει ο Μιχάλης Τσόχος.

Οι παίκτες ήταν αυτοί που έπρεπε και ήθελαν να δείξουν τα ατομικά προσόντα τους, την καλή τεχνική κατάρτισή τους. Να κάνουν, ρε παιδί μου, τη φιγούρα τους.
Η άλλη ομάδα ήταν αυτή που δεν την ενδιέφερε το αποτέλεσμα. Οχι, δεν έπαιζε για να χάσει, αλλά έπαιζε για να μάθει. Να βελτιώσει το σύστημα, το passing game της ομάδας, να κοπιάρει όσο καλύτερα γίνεται τον τρόπο παιχνιδιού της πρώτης ομάδας. Ακόμη και στα κορμιά των παικτών μπορούσες να καταλάβεις ποιος είναι αυτός που έχει επιλεχτεί ως αντι-Βιεϊρά ή ως αντι-Ντιαμπί, αν προτιμάτε.
Η πρώτη ομάδα ήταν ο Ολυμπιακός, και στη φιλοσοφία και στη λογική της διέκρινες τη φιλοσοφία και τη λογική των ελληνικών ακαδημιών και κυρίως των παιδιών που πάνε σε αυτές. «Εγώ να δείξω και η ομάδα να κερδίσει». Η δεύτερη ομάδα ήταν η Άρσεναλ, και καταλάβαινες ότι η φιλοσοφία και η λογική ήταν διαφορετική. «Η ομάδα να παίξει σωστά, τίποτε άλλο».
Δεν χρειαζόταν καν να περιμένω για να δω το τελικό αποτέλεσμα. Δεν χρειαζόταν καν να δω το δεύτερο ημίχρονο για να καταλάβω. Το μόνο που είχε νόημα να δεις έπειτα από το πρώτο 20λεπτο ήταν το ταλέντο, τα προσόντα, η ποιότητα του κάθε παίκτη ξεχωριστά. Τα έβλεπες, τα παρατηρούσες, τα καταλάβαινες έως ένα βαθμό. Και η αλήθεια είναι ότι μπορεί και στο μάτι να φαινόταν ότι τα πιτσιρίκια του Ολυμπιακού ήταν πιο ταλαντούχα. Βλέπετε, σε αυτά επιτρεπόταν να κάνουν και μία και δύο και τρεις ντρίμπλες. Βλέπετε, σε αυτά επιτρεπόταν να δοκιμάσουν να περάσουν όλη την Άρσεναλ και να βάλουν γκολ. Στους αντιπάλους αυτά δεν επιτρέπονταν. Και τα άλλα παιδιά, αυτά της Άρσεναλ, μπορούσαν να ντριμπλάρουν και έναν και δύο και τρεις παίκτες, αλλά αν το έκαναν, θα τα άκουγαν πολύ άσχημα από τους προπονητές τους.
Είπαμε, η Άρσεναλ εκπαιδευόταν και το ματς ήταν μάθημα εκπαίδευσης, ενώ για τον Ολυμπιακό ήταν ματς που έπρεπε να κερδίσει οπωσδήποτε. Δεν το είδα μέχρι τέλος το ματς και δεν αποκλείω ο Ολυμπιακός να νίκησε τελικά. Ακόμη και αν το έκανε, το μόνο που κατάφερε ήταν να δει γεμάτες τις σημερινές εφημερίδες από τις φάτσες νέων παιδιών που θα έχουν ήδη βαφτιστεί «νέοι Μέσι». Οι άλλοι που... έχασαν δεν θα δουν τίποτα στις σημερινές εφημερίδες. Αύριο, όμως, είναι βέβαιο ότι αρκετοί από δαύτους θα είναι οι πρωταγωνιστές του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Για αυτό σήμερα δεν κερδίζουν: σήμερα απλώς μαθαίνουν να παίζουν σωστά...
ΠΗΓΗ: Sportday

Νίκη της Εθνικής επί του Μαυροβουνίου!!

Αν και... καρδιοχτύπησε η Εθνική ομάδα βόλεϊ των ανδρών, κατάφερε να πάρει έστω και τον ένα βαθμό με τη νίκη της με 3-2 σετ επί του Μαυροβουνίου στον πρώτο της αγώνα να την 2η φάση των προκριματικών του EURO 2013.

Η Ελλάδα πήρε με σχετική άνεση τα πρώτη δύο σετ, ωστόσο στο τρίτο οι Μαυροβούνιοι "ξύπνησαν" και κατάφεραν να πάρουν το σετ με 34-32! Το παιχνίδι οδηγήθηκε στο τάι-μπρέικ και κάπου εκεί οι άνδρες του Αλέκου Λεώνη, ξαναμπήκαν στο παιχνίδι και με 15-11, πήραν το παιχνίδι.

Τα σετ: 25-20, 25-18, 32-34, 22-25, 15-11 

 

πηγή: metrosport.gr