Για τους ταρίφες που σταματάνε στα καλά καθούμενα και δεν σέβονται
κανένα άρθρο του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Με αρχηγό αυτόν τον
βαψομαλλιά, τον Θύμιο Λυμπερόπουλο. Οταν κάνουνε απεργία οι δάσκαλοι και
οι καθηγητές πρόκειται για τους προνομιούχους.
Γι' αυτούς που κάθονται τρεις μήνες το καλοκαίρι, δεκαπέντε μέρες τα Χριστούγεννα και δεκαπέντε το Πάσχα. Οταν απεργούν οι ναυτεργάτες πρόκειται για τα κομματόσκυλα του ΚΚΕ που δεν σέβονται τον κόσμο που θέλει να μετακινηθεί και τους εμπόρους που δεν μπορούν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους. Για ανθέλληνες που σαμποτάρουν την εθνική οικονομία και βάζουν πάνω απ' όλα το κομματικό συμφέρον. Οταν κάνουν απεργία οι δημόσιοι υπάλληλοι, πρόκειται για τους τεμπέληδες που ζουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και που θα πρέπει να αρθεί η μονιμότητα, για να πάνε οι μισοί στα σπίτια τους.
Οταν κάνουν απεργία οι φαρμακοποιοί, πρόκειται για ανάλγητους που κοιτάνε την τσέπη τους και μόνο και αδιαφορούν για τους ασθενείς. Οταν κάνουνε απεργία οι νοσοκομειακοί γιατροί, πρόκειται γι' αυτούς που παίρνουνε τα φακελάκια, αδιαφορούν για τη δημόσια υγεία και κοιτάνε μόνο την τσέπη τους. Οταν κάνανε απεργία οι φορτηγατζήδες, επρόκειτο για μια κάστα πειρατών της ασφάλτου.
Για κανονισμένους που δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμια του κλειστού επαγγέλματος. Με τον καθένα συνδικαλιστή να έχει από δέκα έως είκοσι φορτηγά στην πάρτη του. Οταν κάνουνε καταλήψεις οι μαθητές και οι φοιτητές, πρόκειται για άπλυτα τσογλάνια. Που αντί να κοιτάξουνε τα μαθήματά τους, τσαμπουκαλεύονται, φοράνε κουκούλες και ρίχνουνε μολότοφ. Οταν φωνάζουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ πρόκειται για λαμόγια πρασινοφρουρούς, που τρώνε ακόμα και τώρα με χρυσά κουτάλια. Οταν κάνουνε απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ταλαιπωρούν τους ταξιδιώτες. Ελληνες και ξένους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να απεργήσει κλάδος και τα ΜΜΕ να του δώσουνε δίκιο. Ακόμα και οι συνταξιούχοι είναι υπό συζήτηση. Τι να τα κάνουνε τα λεφτά, όταν είναι μεταξύ ογδόντα και θανάτου. Να όμως που φτάσαμε στην Ελλάδα του ΔΝΤ που βγήκανε στους δρόμους και οι καρκινοπαθείς. Το να έχεις μια οποιαδήποτε ανάγκη από φάρμακα και να πρέπει πλέον να τα πληρώνεις από την τσέπη σου επειδή μαζί με τον ΕΟΠΠΥ έχει καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα, συνιστά πρόβλημα.
Οταν είσαι καρκινοπαθής, όμως, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τα φάρμακα είναι πολλά, είναι σε πολλές δόσεις, είναι και ακριβά. Εχεις χάσει δηλαδή την υγεία σου, έχεις χάσει την προοπτική ότι θα ζήσεις, χάνεις πλέον και την αξιοπρέπειά σου. Ή θα πρέπει να σταυρώσεις τα χέρια και να πεθάνεις δηλαδή ή να ζητιανεύεις για να βρεις λεφτά για φάρμακα για να ζήσεις λίγο παραπάνω. Οταν μια κοινωνία φτάνει σε αυτό το σημείο και βγαίνουνε οι καρκινοπαθείς στον δρόμο πάει να πει ότι έχει φτάσει στο τέρμα. Δεν έχει παρακάτω. Αυτά.
Δεν συνιστούν πολυτέλεια αυτές οι πρωτοβουλίες, υποχρέωσή τους είναι
ΔΙΑΒΑΣΑ ότι η Λεβερκούζεν στέλνει «παιδονόμο» στη Θεσσαλονίκη. Για να έχει μέχρι τέλος της σεζόν από κοντά τον Σταφυλίδη. Ετσι πάει. Περιουσιακό στοιχείο είναι ο ποδοσφαιριστής. Εδώ ένα αυτοκίνητο έχεις και το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους και ειδικότερα για παιδιά. Το έχουν αυτό οι Γερμανοί. Και δεν το απέκτησαν τώρα. Εδώ και χρόνια σε όλες τις ομάδες υπάρχουν ειδικά στελέχη που η δουλειά τους είναι να έχουν από κοντά τους ποδοσφαιριστές. Ειδικά τους νέους. Να βλέπουν ποιες είναι οι παρέες τους, ποια είναι η ζωή που κάνουν και τι καπνό φουμάρουνε.
Και για να ελέγχουνε καταστάσεις αλλά και να τις προλαβαίνουνε. Δεν είναι πουτσαρά-μπουλούκι οι ομάδες σαν την Ελλάδα. Που έρχεται ο Ντιόγο με συνολικό κόστος στον Ολυμπιακό πάνω από 15 εκατομμύρια και είναι ασύδοτος. Με τον Ραούλ Μπράβο να διάγει όσα χρόνια ήταν στην Ελλάδα βίο πλέι μπόι και να έχουνε αναστενάξει οι καφετέριες, τα μπαρ και τα μπουζούκια. Και για να μην αδικήσουμε τον Παναθηναϊκό, να σέρνεται κάθε βράδυ λιώμα ο Γκοβού και ο Κλέιτον να ανοίγει δικό του μαγαζί, για να μην τρέχει κάθε φορά στα ξένα. Δεν συνιστούν πολυτέλεια στις ομάδες αυτές οι πρωτοβουλίες. Υποχρέωσή τους είναι. Για να διαφυλάξουνε τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οι παίκτες και ειδικά οι νεαροί δεν είναι ασύδοτοι. Υπάρχουν ειδικοί που τους ελέγχουν και τους καθοδηγούν.
Θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ το ίδιο θέμα, θυμήθηκα την περίπτωση του Καραπιάλη. Που πέρα από μεγάλος ποδοσφαιριστής, ήταν κι εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικό παιδί. Αλλο το ένα όμως άλλο το άλλο. Πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό ο Καραπιάλης, σε ποια περιοχή διάλεξε να νοικιάσει σπίτι; Στη Γλυφάδα; Στη Βούλα; Στη Νέα Σμύρνη; Στην Καστέλα; Λέμε αυτές τις περιοχές, για να μην είναι μεγάλη η καθημερινή διαδρομή στου Ρέντη για την προπόνηση. Καμιά από αυτές όμως δεν άρεσε στον Βασίλη. Που επέλεξε τα Κάτω Πετράλωνα. Οταν την ίδια εποχή η ταπεινότητά μου διέμενε ακόμα στα Ανω.
Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού να μένει στα Κάτω Πετράλωνα; Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και σήμαινε βέβαια για να μην επεκταθούμε. Θα μου πείτε τώρα, ποιος Ολυμπιακός; Δεν υπήρχε τότε Ολυμπιακός. Ο Σαλιαρέλης ήτανε το κουμάντο. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή ομάδα σε καμιά περίπτωση δεν θα άφηνε τον αντίστοιχο Καραπιάλη να μένει στα αντίστοιχα Κάτω Πετράλωνα. Είτε με το καλό είτε με το κακό, θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει. Επειδή όπως είπαμε προστατεύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν ο υφυπουργός Αθλητισμού ήταν από το Αίγιο θα έβαζαν στη Β' Εθνική και τον Παναιγιάλειο;
Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο
-Ζαν Πολ Σαρτρ
Πηγή: Goal
Γι' αυτούς που κάθονται τρεις μήνες το καλοκαίρι, δεκαπέντε μέρες τα Χριστούγεννα και δεκαπέντε το Πάσχα. Οταν απεργούν οι ναυτεργάτες πρόκειται για τα κομματόσκυλα του ΚΚΕ που δεν σέβονται τον κόσμο που θέλει να μετακινηθεί και τους εμπόρους που δεν μπορούν να μεταφέρουν τα προϊόντα τους. Για ανθέλληνες που σαμποτάρουν την εθνική οικονομία και βάζουν πάνω απ' όλα το κομματικό συμφέρον. Οταν κάνουν απεργία οι δημόσιοι υπάλληλοι, πρόκειται για τους τεμπέληδες που ζουν εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και που θα πρέπει να αρθεί η μονιμότητα, για να πάνε οι μισοί στα σπίτια τους.
Οταν κάνουν απεργία οι φαρμακοποιοί, πρόκειται για ανάλγητους που κοιτάνε την τσέπη τους και μόνο και αδιαφορούν για τους ασθενείς. Οταν κάνουνε απεργία οι νοσοκομειακοί γιατροί, πρόκειται γι' αυτούς που παίρνουνε τα φακελάκια, αδιαφορούν για τη δημόσια υγεία και κοιτάνε μόνο την τσέπη τους. Οταν κάνανε απεργία οι φορτηγατζήδες, επρόκειτο για μια κάστα πειρατών της ασφάλτου.
Για κανονισμένους που δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμια του κλειστού επαγγέλματος. Με τον καθένα συνδικαλιστή να έχει από δέκα έως είκοσι φορτηγά στην πάρτη του. Οταν κάνουνε καταλήψεις οι μαθητές και οι φοιτητές, πρόκειται για άπλυτα τσογλάνια. Που αντί να κοιτάξουνε τα μαθήματά τους, τσαμπουκαλεύονται, φοράνε κουκούλες και ρίχνουνε μολότοφ. Οταν φωνάζουν οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ πρόκειται για λαμόγια πρασινοφρουρούς, που τρώνε ακόμα και τώρα με χρυσά κουτάλια. Οταν κάνουνε απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, ταλαιπωρούν τους ταξιδιώτες. Ελληνες και ξένους.
Δεν υπάρχει περίπτωση να απεργήσει κλάδος και τα ΜΜΕ να του δώσουνε δίκιο. Ακόμα και οι συνταξιούχοι είναι υπό συζήτηση. Τι να τα κάνουνε τα λεφτά, όταν είναι μεταξύ ογδόντα και θανάτου. Να όμως που φτάσαμε στην Ελλάδα του ΔΝΤ που βγήκανε στους δρόμους και οι καρκινοπαθείς. Το να έχεις μια οποιαδήποτε ανάγκη από φάρμακα και να πρέπει πλέον να τα πληρώνεις από την τσέπη σου επειδή μαζί με τον ΕΟΠΠΥ έχει καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα, συνιστά πρόβλημα.
Οταν είσαι καρκινοπαθής, όμως, το πρόβλημα είναι τεράστιο. Τα φάρμακα είναι πολλά, είναι σε πολλές δόσεις, είναι και ακριβά. Εχεις χάσει δηλαδή την υγεία σου, έχεις χάσει την προοπτική ότι θα ζήσεις, χάνεις πλέον και την αξιοπρέπειά σου. Ή θα πρέπει να σταυρώσεις τα χέρια και να πεθάνεις δηλαδή ή να ζητιανεύεις για να βρεις λεφτά για φάρμακα για να ζήσεις λίγο παραπάνω. Οταν μια κοινωνία φτάνει σε αυτό το σημείο και βγαίνουνε οι καρκινοπαθείς στον δρόμο πάει να πει ότι έχει φτάσει στο τέρμα. Δεν έχει παρακάτω. Αυτά.
Δεν συνιστούν πολυτέλεια αυτές οι πρωτοβουλίες, υποχρέωσή τους είναι
ΔΙΑΒΑΣΑ ότι η Λεβερκούζεν στέλνει «παιδονόμο» στη Θεσσαλονίκη. Για να έχει μέχρι τέλος της σεζόν από κοντά τον Σταφυλίδη. Ετσι πάει. Περιουσιακό στοιχείο είναι ο ποδοσφαιριστής. Εδώ ένα αυτοκίνητο έχεις και το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Πολύ περισσότερο όταν μιλάμε για ανθρώπους και ειδικότερα για παιδιά. Το έχουν αυτό οι Γερμανοί. Και δεν το απέκτησαν τώρα. Εδώ και χρόνια σε όλες τις ομάδες υπάρχουν ειδικά στελέχη που η δουλειά τους είναι να έχουν από κοντά τους ποδοσφαιριστές. Ειδικά τους νέους. Να βλέπουν ποιες είναι οι παρέες τους, ποια είναι η ζωή που κάνουν και τι καπνό φουμάρουνε.
Και για να ελέγχουνε καταστάσεις αλλά και να τις προλαβαίνουνε. Δεν είναι πουτσαρά-μπουλούκι οι ομάδες σαν την Ελλάδα. Που έρχεται ο Ντιόγο με συνολικό κόστος στον Ολυμπιακό πάνω από 15 εκατομμύρια και είναι ασύδοτος. Με τον Ραούλ Μπράβο να διάγει όσα χρόνια ήταν στην Ελλάδα βίο πλέι μπόι και να έχουνε αναστενάξει οι καφετέριες, τα μπαρ και τα μπουζούκια. Και για να μην αδικήσουμε τον Παναθηναϊκό, να σέρνεται κάθε βράδυ λιώμα ο Γκοβού και ο Κλέιτον να ανοίγει δικό του μαγαζί, για να μην τρέχει κάθε φορά στα ξένα. Δεν συνιστούν πολυτέλεια στις ομάδες αυτές οι πρωτοβουλίες. Υποχρέωσή τους είναι. Για να διαφυλάξουνε τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οι παίκτες και ειδικά οι νεαροί δεν είναι ασύδοτοι. Υπάρχουν ειδικοί που τους ελέγχουν και τους καθοδηγούν.
Θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ το ίδιο θέμα, θυμήθηκα την περίπτωση του Καραπιάλη. Που πέρα από μεγάλος ποδοσφαιριστής, ήταν κι εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικό παιδί. Αλλο το ένα όμως άλλο το άλλο. Πηγαίνοντας στον Ολυμπιακό ο Καραπιάλης, σε ποια περιοχή διάλεξε να νοικιάσει σπίτι; Στη Γλυφάδα; Στη Βούλα; Στη Νέα Σμύρνη; Στην Καστέλα; Λέμε αυτές τις περιοχές, για να μην είναι μεγάλη η καθημερινή διαδρομή στου Ρέντη για την προπόνηση. Καμιά από αυτές όμως δεν άρεσε στον Βασίλη. Που επέλεξε τα Κάτω Πετράλωνα. Οταν την ίδια εποχή η ταπεινότητά μου διέμενε ακόμα στα Ανω.
Ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού να μένει στα Κάτω Πετράλωνα; Με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και σήμαινε βέβαια για να μην επεκταθούμε. Θα μου πείτε τώρα, ποιος Ολυμπιακός; Δεν υπήρχε τότε Ολυμπιακός. Ο Σαλιαρέλης ήτανε το κουμάντο. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή ομάδα σε καμιά περίπτωση δεν θα άφηνε τον αντίστοιχο Καραπιάλη να μένει στα αντίστοιχα Κάτω Πετράλωνα. Είτε με το καλό είτε με το κακό, θα τον είχανε υποχρεώσει να ξενοικιάσει και να ξεκουβαλήσει. Επειδή όπως είπαμε προστατεύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αν ο υφυπουργός Αθλητισμού ήταν από το Αίγιο θα έβαζαν στη Β' Εθνική και τον Παναιγιάλειο;
Από τότε που βγήκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο
-Ζαν Πολ Σαρτρ
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου