Ο πρόεδρος της Ανεξάρτητης Ένωσης Φίλων Α.Ε.Κ., Κυριάκος Χήνας, αναφέρθηκε στην κίνηση των Supporters, την άμεση συμμετοχή του απλού μετόχου, για το μοντέλο που ακολουθείται στην Ισπανία με την Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην «Ενωση 1924» και απάντησε για τον χαρακτηρισμό “μεικτού μοντέλου λαϊκής βάσης και ελίτ”:
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στον "Sentra 103,3":
“Θεωρώ ότι σε ώρες πολύ κρίσιμες για την Α.Ε.Κ. είναι ολέθριο να λειτουργούν οπαδόμετρα. Τώρα δοκιμάζονται άλλα πράγματα, είναι τα ανακλαστικά ενότητας και υπεύθυνων προτάσεων από τους “Ενωσίτες”. Γι' αυτό, λοιπόν, είναι αξιοσημείωτη η πρωτοβουλία των Supporters, γιατί στηρίζεται στη συμμετοχή του απλού φιλάθλου, έναν προσανατολισμό που υπηρετούμε εδώ και πολλούς μήνες, με σαφείς προτάσεις στις γενικές συνελεύσεις της Π.Α.Ε. Α.Ε.Κ., με άρθρα στον Τύπο και στο διαδίκτυο και με ημερίδες σε κεντρικά ξενοδοχεία και σε μαζικούς χώρους.
Όμως θεωρώ ότι αναγκαία αυτή η ενότητα όχι μόνο δεν αποκλείει το διάλογο, αλλά επιβάλλει μια κριτική για να βελτιωθούν οι αδυναμίες που έχει η πρόταση των Supporters. Αδυναμίες οι οποίες είναι πολλές και δομικές. Καλείται ο απλός “Ενωσίτης” να συμμετάσχει με κατώτερο όριο 200 ευρώ, σε μια περίοδο οριακής δοκιμασίας των οικονομικών, γιατί είναι πολύ μεγάλο το ποσό αυτό για τα απλά λαϊκά στρώματα. Παράλληλα δεν δίνεται η ευκαιρία στο απλό μέλος να συμμετέχει σε μια σειρά προσπαθειών που την ονομάζουμε “Εταιρική Διακυβέρνηση”.
Δηλαδή στον άμεσο έλεγχο των οικονομικών της Π.Α.Ε., στην εκλογή του απλού μέλους, έστω και με μια μετοχή στο διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας. Όλοι αυτοί θα συμμετέχουν στην εταιρία Supporters και όχι στην Π.Α.Ε. ΑΕΚ. Είναι δυο διαφορετικά τμήματα αυτά, έμμεσα είναι τα αντανακλαστικά τους και δεν είναι καθόλου άμεση η συμμετοχή και η πρόσβαση του απλού μετόχου στην Π.Α.Ε. ΑΕΚ”.
Για την άμεση συμμετοχή του απλού μετόχου και για το αν θα έδινε μεγαλύτερο κίνητρο συμμετοχής, απ' ότι υπάρχει τώρα:
“Βεβαίως και τη συμμετοχή του σε όλα τα επίπεδα συναπόφασης και λειτουργίας και πάνω απ' όλα να του παρέχεται η ευκαιρία να ψηφίζει για το παραμικρό θέμα το οποίο ανοίγει η Π.Α.Ε. Αυτό σημαίνει “κοινωνικοποιημένη Π.Α.Ε.”. Ο όρος λαϊκή βάση έχει ξεθυμάνει, έχει χρωματιστεί αρνητικά από τις μέχρι τώρα προσπάθειες. Χρησιμοποιούμε τον όρο κοινωνικοποιημένη Π.Α.Ε., γιατί ο κάθε απλός άνθρωπος, με αυτό που συγκινεί την ψυχή του, με το όραμα μιας άλλης Α.Ε.Κ., μπορεί να συμμετάσχει σε κάθε επίπεδο εξουσίας και συναπόφασης”.
Για το γεγονός ότι το μοντέλο που ακολουθεί είναι όμοιο με εκείνο που υπάρχει στην Ισπανία, και συγκεκριμένα στην Ρεαλ και στη Μπαρτσελόνα:
«Απολύτως, αρκεί να μην το συκοφαντήσουμε και το σπιλώσουμε, ότι δήθεν πάμε να γίνουμε Μπαρτσελόνα. Πάμε να υιοθετήσουμε το μοντέλο της Μπαρτσελόνα, ένα μοντέλο που είναι εξαιρετικά ρεαλιστικό και εφικτό, γιατί ο απλός μέτοχος μετέχει άμεσα και ρεαλιστικά στην εταιρία της Α.Ε.Κ. και όχι σε μια άλλη εταιρία, η οποία θα συμμετέχει έμμεσα και ανακλαστικά στην εταιρία της Α.Ε.Κ.”.
Για τα προβλήματα δυσλειτουργίας που ο ίδιος εντοπίζει στην πρόταση των Supporters:
“Πολλοί περισσότεροι θα έρχονταν και θα αναπτυσσόταν μια άλλη δυναμική αν ήταν 50 ευρώ η συμμετοχή και ένα μαζικό λαϊκό κίνημα θα απέτρεπε κάποιους ανθρώπους που θα επιβουλεύονταν το κακό της Α.Ε.Κ., αλλά και με τα μικρά οικονομικά αυτά μέσα θα δημιουργούνταν ένα οικονομικό υπόβαθρο για του χρόνου. Διότι ένα ακόμη χαρακτηριστικό της σχετικής ασυνέπειας είναι αυτό, να συγκεντρωθεί τώρα ένα ποσό και καλούνται οι μέτοχοι να καταβάλουν και του χρόνου το ποσό των 200 ευρώ και τον άλλο χρόνο ακόμη ένα ποσό των 200 ευρώ.
Δηλαδή τα 200 ευρώ είναι ετήσια συνδρομή, δεν είναι εφάπαξ καταβολή, όπως λέμε εμείς. Με 200 ευρώ κανονικά θα έπρεπε να αγοράζεις μετοχές που θα σε ακολουθούν δια βίου. Όμως αυτό δεν γίνεται τώρα, γιατί πρέπει με 200 ευρώ να ανανεώσεις τη συνδρομή. Αυτό είναι εμφανής δυσλειτουργία. Γενικότερα, μάλλον πρόκειται για μια αριστοκρατική κίνηση που έχει χαρακτηριστικά φεουδαρχίας. Δεν ξανοίγεται στην απλή λαϊκή βάση, σε αυτό που πραγματικά οραματίζεται η κάθε ευγενική ψυχή του “Ενωσίτη. Αυτό είναι ένα μειονέκτημα ”.
Για το αν συμφωνεί με τον χαρακτηρισμό “μεικτού μοντέλου λαϊκής βάσης και ελίτ”:
“Είναι σεβαστό. Είναι μια άλλη άποψη την οποία σεβόμαστε. Αν σε μια κοινωνία πλουραλιστική θεωρούμε ότι αυτό που λέμε εμείς είναι το σωστό, είναι όλεθρος, είναι καταστροφική. Ασφαλώς σεβόμαστε μια άλλη διαφορετική άποψη, αλλά διαφωνούμε πλήρως ως προς τη δομή που ξεκινάει όλο αυτό το μοντέλο. Ευτυχώς που βρέθηκε μια εύπορη ομάδα ανθρώπων να κινήσει μια διαδικασία, αυτό είναι παρήγορο σε μέρες όπου ο κάθε άνθρωπος ιδιωτεύει ασπόνδυλα.
Αυτό είναι μια σημαντική προσπάθεια. Βέβαια θα περιμέναμε από αυτούς τους ανθρώπους, πρώτα απ' όλα, να βοηθήσουν με 20.000 ευρώ την ΚΑΕ Α.Ε.Κ. όταν κινδύνευε να πέσει και κινδυνεύει ακόμη, και στα ερασιτεχνικά τμήματα. Θα έπρεπε πρώτα εκεί να κατευθυνθεί η βοήθεια, γιατί αυτή είναι η αληθινή καρδιά και ψυχή της Α.Ε.Κ..
Από λυτρωτές-σωτήρες έχουμε δει επανειλημμένα δείγματα απύθμενης αλαζονείας, ενός αυταρχισμού που τελικά υπονόμευσαν το αξιακό μέγεθος της Α.Ε.Κ., όπως το είδαμε ως κατάληξη. Καλύτερα, λοιπόν, αυτό που συγκινεί την ψυχή του απλού “Ενωσίτη”, η συμμετοχή του δηλαδή σε κάθε επίπεδο συναπόφασης θα δώσει πραγματικά το μέγεθος της αληθινής Α.Ε.Κ.
Κρατάει ένα επίπεδο ήθους και αξιοπρέπειας το οποίο δεν διασφαλίζεται πάντα με τους μεγιστάνες του πλούτου. Βλέπουμε να φτάνουνε σε μια ευρεία γκάμα συμπεριφορών από αφέλεια, μέχρι γραφικότητα και μέχρι ανήθικη συμπεριφορά, επειδή εκμεταλλεύονται την παντοδυναμία της κοινωνικής και ταξικής θέσης τους”.
Για τη συμμετοχή του στη δημιουργία της “Ένωσης 1924”:
“Ήταν ιδανική στιγμή για να φτάσει η ΑΕΚ στο μέγεθος που της αξίζει. Δυστυχώς η “Ένωση 1924” συνεθλίβη συμβιβαζόμενη, με πρακτικές και με πρόσωπα στα οποία δεν έπρεπε να υποκύψει. Γι' αυτό και έχασε, αλλιώς θα τροφοδοτούνταν μια άλλη εξέλιξη και θα ήταν πρωτοπόρο για τα ελληνικά δεδομένα, όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και για όλο τον ελληνικό αθλητισμό και για κοινωνικούς συμβιβασμούς, αυτό το λαϊκό μόρφωμα που θα έπαιρνε στα χέρια του το τεράστιο μέγεθος της Α.Ε.Κ.”.
Για την κουλτούρα του Έλληνα οπαδού, αλλά και τις δυνατότητες διοίκησης των συλλόγων που πρέπει να προωθήσει η Πολιτεία:
“Για τον ιδιόκτητη “πατερούλη” έχει απαντήσει ήδη ο πρεσβύτερος Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος είπε “δεν κάνουμε επιλογή τυράννων, αρνούμεθα την τυραννία”. Αλλά για το μοντέλο και την κουλτούρα των λαών, η οποία δεν είναι ένα συγκεκριμένο προϊόν το οποίο έρχεται ή δεν υπάρχει, αποκτάται από μια δυναμική που την τροφοδοτείς εσύ.
Εσύ πείθεις τις λαϊκές μάζες να σταθούν κοντά σου ή τις απαξιώνεις στον καναπέ τους. Αν καταφέρουμε να εμπνεύσουμε μια συγκεκριμένη πεποίθηση, ότι αυτή η υπόθεση μας αφορά, γιατί εμείς μετέχουμε, εμείς ψηφίζουμε, εμείς αποφασίζουμε, από εμάς εξαρτάται αυτό που αγαπάμε, τότε πολλοί θα στρατευτούν σε ένα όμορφο εγχείρημα, το οποίο θα έχει κατάληξη αυτό που όλοι ονειρευόμαστε. Έτσι ήρθε στους λαούς αυτούς.
Δεν τους ήρθε με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος η συμμετοχική δημοκρατία στις αθλητικές ομάδες τους. Είδαν ότι στην πράξη αυτοί αποφάσιζαν για το όραμα που έχουν μέσα στο μυαλό και στην ψυχή τους και ο θεσμός τους έδωσε τη δυνατότητα να το υλοποιήσουν. Αυτό ζητούμε και εμείς από την πολιτεία, να δώσει τη δυνατότητα σε όλες τις ομάδες ή σε όποιες θέλουν να μην είναι πλέον σύμφωνα με αυτό το αρχαιοκρατικό μοντέλο της πατρογονικής εξουσίας. Να δώσουν το δικαίωμα σε κάθε Π.Α.Ε. να διοικηθεί με όποιον τρόπο επιθυμεί και τα αποτελέσματα θα τα δούμε, κυρίως στη νοοτροπία και στην ψυχοσύνθεση του πολίτη”.
