Αν και σε μία διαδικασία ψηφοφορίας, ποτέ δεν
μπορείς να προδικάσεις ένα αποτέλεσμα, και ο εφετινός διαγωνισμός για
την Χρυσή Μπάλλα της ΦΙΦΑ, έχει ένα μεγάλο φαβορί: ο Λίονελ Μέσσι, είναι
πολύ κοντά στο να κάνει ρεκόρ με την τρίτη ανάδειξη του σε κορυφαίο
ποδοσφαιριστή του κόσμου, διαδοχικά μάλιστα.
Γράφει ο Μιχάλης Τσώχος.
Κάτι που μόνον ο νυν πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ Μισέλ Πλατινί έχει πετύχει,
αφού Κρόιφ και Φαν Μπάστεν, που είναι οι άλλοι δύο με τρεις βραβεύσεις,
δεν το έκαναν συνεχόμενα.
Πιθανότατα ο Αργεντινός, θα γίνει και ο πρώτος, που θα ξεπεράσει τον
αριθμό κατακτήσεων, κάποια στιγμή, καθώς δεν αναμένεται να κόψει την
μπάλλα πρόωρα. Επομένως με τα όσα κάνει στον αγωνιστικό χώρο, και την
Μπαρτσελόνα να συνεχίζει να είναι πρωταγωνίστρια (μαζί με την Ρεάλ Μ.), ο
στόχος είναι εφικτός.
Ίσως για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, το αουτσάιντερ, έχει
περισσότερες πιθανότητες να τον εκθρονίσει. Βέβαια αφού δεν το έκανε
πέρυσι ο κορυφαίος μέσος του κόσμου, Τσάβι, που κατέκτησε, όσα και ο
Αργεντινός, αλλά και το Παγκόσμιο Κύπελλο, με την Ισπανία, πώς να το
κάνει τώρα ο Κριστιάνο, με μοναδικά του όπλα ένα Κύπελλο και έναν τίτλο
πρώτου σκόρερ;
Μην ξεχνάτε όμως, ότι σε έναν διαγωνισμό, όπου μπαίνει σε μεγάλο βαθμό ο
υποκειμενικός παράγοντας, για το τι είναι «καλύτερο», αλλά και ένα
ολόκληρο σταρ σύστεμ, λειτουργεί προς αυτή την κατεύθυνση, τι τύχη
μεγαλύτερη να είχε ο «αντιτηλεοπτικός» Τσάβι; Αντίθετα το 2011, ο
αντίπαλος είναι επίσης «ροκ-σταρ» των γηπέδων. Το alter ego του «καλού
παιδιού» Μέσσι, η «αλήτρα» Ρονάλντο. Και με μια εντονότατη αντιπαράθεση
στο παρασκήνιο, ανάμεσα στους «αιωνίους» της Ισπανίας. Πέρυσι, όλος ο
«οργανισμός Μπαρτσελόνα» «έπεσε» πάνω στον Λέο, όμως στην κόντρα των
προπονητών, ο Μουρίνιο επικράτησε του Γκουαρντιόλα. Μέχρι τις 9 του
Γενάρη, Καταλανοί και Καστεγιάνοι, θα δώσουν την δική τους μάχη, και σε
αυτό το επίπεδο, που ουσιαστικά είναι για τις εντυπώσεις.
Αν ρωτάτε εμένα, οι προτιμήσεις μου είναι τελείως, κόντρα στα
καθιερωμένα, αλλά και στις οπαδικές μου προτιμήσεις. Παρότι και οι δύο
είναι τεράστιοι παίκτες, θα ψήφιζα δαγκωτό Τσάβι (αν και Ρεάλ), για να
διορθωθεί η περυσινή αδικία. Εκεί όπου έπρεπε να πάρει το τρόπαιο ο
«εγκέφαλος» των φούριας ρόχας, και όχι ο μικρός μάγος, που όμως απέτυχε
παταγωδώς, για μία ακόμη φορά με την εθνική του. Όσο για τους πάγκους,
είναι ιεροσυλία να συγκρίνεις τους δύο Ιβηρες (που στηρίζονται από τα
εκατομμύρια των δύο συλλόγων για τις καλύτερες δυνατές επιλογές), αν και
εξαιρετικοί προπονητές, με τον «παππού»: όσο και αν θέλω να τον
παστελώνω στο Ανφιλντ, οφείλω να παραδεχθώ, ότι είναι εκπληκτικό να
οδηγά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Αγγλίας και στον τελικό του
Τσάμπιονς Ληγκ, μια ομάδα, βγάζοντας «λαγούς από το καπέλο», με
ποδοσφαιριστές, πιο φθηνούς και άσημους, σε σχέση με τις πριμαντόνες των
Ισπανικών συλλόγων.
Πηγή: pamesports.gr