Ο Γιάννης Ξυλάς εξηγεί τους λόγους της παραίτησής του από τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, τονίζοντας πίστεψε σε ένα όραμα, αλλά η παράγκα ζει και βασιλεύει αφού η βρομιά και η απάτη υπάρχουν στο ποδόσφαιρο.
«Ποιος όμως θα διαλύσει την παράγκα όταν εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας» συμπληρώνει ο πρώην μέτοχος των «πράσινων» που θεωρεί… κατάντια αυτά που συμβαίνουν στο διοικητικά του «τριφυλλιού».
Η αναλυτική επιστολή της παραίτησης του, που δημοσιεύτηκε στο site του leoforos.gr:
«Σήμερα βρίσκομαι εδώ μετά από πρόσκληση του Δημήτρη Γόντικα για την οποία σας ευχαριστώ, και την οποία αποδέχτηκα λόγω της κρισιμότητας του Συμβουλίου αυτού αλλά και διότι μου δίνεται η ευκαιρία να ξεκαθαρίσω τη δική μου θέση και στάση.
Ο χώρος του Ελληνικού ποδοσφαίρου δυστυχώς δεν με εκφράζει καθόλου. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που επενδύουν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν το κάνει από αγάπη για το άθλημα. Διαπίστωσα αυτό που φοβόμουν πριν ασχοληθώ ενεργά, ότι δηλαδή υπάρχει πολλή βρομιά και απάτη.
Πριν τρία χρόνια, ανταποκρίθηκα στο κάλεσμα του Γιάννη Βαρδινογιάννη που αποφάσισε να ανοίξει την ΠΑΕ σε μία κίνηση ενότητας, αλλά και στο κάλεσμα των Βγενόπουλου-Γιαννακόπουλου μετά την κοινή συνέντευξη που έδωσαν στην ίδρυση της ΠΕΚ, διότι πίστεψα σε ένα όραμα.
Η ομάδα των ανθρώπων που αποφασίσαμε τότε να συνδράμουμε, ο καθένας στο μέτρο των δυνατοτήτων του, πιστεύω κάναμε μία μεγάλη θυσία γιατί βάλαμε χρήματα που ξέραμε εξαρχής ότι δεν θα ξαναδούμε και κάποιοι από εμάς τουλάχιστον, εκτεθήκαμε σε ανεπιθύμητη προβολή. Υπήρχε όμως το όραμα που ήταν διπλό: αφενός να ξαναενωθεί ο ΠΑΟ που ήταν για χρόνια διχασμένος από τις κόντρες των δύο μεγάλων Παναθηναϊκών οικογενειών, και αφετέρου να καθαρίσει το ποδόσφαιρο από τη λαίλαπα της παράγκας Ολυμπιακού-Γκαγκάτση.
Δυστυχώς σήμερα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν (με τα όποια λάθη τους), και παρότι στο ενδιάμεσο γίνανε βήματα στη σωστή κατεύθυνση με επιστέγασμα τις αγωνιστικές επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη αλλά και την -προσωρινή- διάλυση του συστήματος Γκαγκάτση, βρισκόμαστε πάλι στο σημείο μηδέν.
Ο ΠΑΟ παραμένει διχασμένος και η παράγκα σήμερα πάλι ζει και βασιλεύει, με άλλο προσωπείο.
Αλλά ποιος θα διαλύσει τη νέα παράγκα όταν εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας; Πώς, όταν οι δύο Παναθηναϊκές (υποτίθεται) εφημερίδες που συντηρούνται από τόσο επιφανείς Παναθηναϊκούς, είτε κάνουν πόλεμο η μία στην άλλη είτε συμμαχούν πρόσκαιρα για να πολεμούν τους υπόλοιπους μετόχους;
Αυτή λοιπόν η κατάσταση, η κατάντια τολμώ να πω, με απογοήτευσε πλήρως, δυστυχώς μετάνιωσα για τη (σύντομη) εμπλοκή μου και γι’ αυτό αποχώρησα τον περασμένο Μάιο από το ΔΣ της ΠΑΕ παρ' όλο που τη θέση αυτή στο ΔΣ τη θεωρούσα αρχικά ιδιαίτερα τιμητική.
Δεν θέλω επίσης να έχω σχέση με ένα χώρο στον οποίο υπάρχει η διάχυτη εντύπωση πως αντί να πρωταγωνιστούν οι αθλητές, πρωταγωνιστούν οι απατεώνες πρόεδροι μικρότερων ομάδων που πουλάνε παιχνίδια για το στοίχημα και εκδούλευση στις μεγάλες ομάδες, που πρωταγωνιστούν οι στημένες διαιτησίες και οι δημοσιογράφοι που κάνουν το άσπρο-μαύρο για ιδιοτελείς σκοπούς.
Ασφαλώς και υπάρχουν εξαιρέσεις ανθρώπων σε όλα τα παραπάνω και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που γνώρισα κάποιους από αυτούς. Δυστυχώς όμως έχω την εντύπωση πια πως οι σωστοί και τίμιοι είναι η μικρή μειοψηφία. Και το κυριότερο: αισθάνομαι πλέον ότι δεν υπάρχει ελπίδα να αλλάξει κάτι σύντομα.
Δυστυχώς κύριοι, σε αυτό το αδιέξοδο έχουμε ΕΜΕΙΣ την κύρια ευθύνη, ο Παναθηναϊκός, διότι δεν κρατήσαμε ένα αρραγές μέτωπο ώστε να φοβηθεί ο αντίπαλος, να φοβηθούν τα λεγόμενα "λαμόγια" και οι απατεώνες και να διαλυθούν. Αντ’ αυτού, φροντίσαμε να διαλυθούμε εμείς, μας έφαγαν οι εγωισμοί και τα μικροσυμφέροντα, δεν βάλαμε τον Παναθηναϊκό της καρδιάς μας πάνω απ’ όλα.
Πραγματικά λυπάμαι αν ακούγεται υπεροπτικό αυτό που θα πω διότι από χαρακτήρα μόνον υπερόπτης δεν είμαι, αλλά δεν ανήκω εγώ σε αυτόν το χώρο».
