Στην παρέα ο Θόδωρος Θεοδωρίδης και το επιτελείο του, έρχεται να
προστεθεί και ο Σοφοκλής Πιλάβιος. Θέμα της βραδιάς, πέρα από την ήττα
και την κακή εμφάνιση της Εθνικής, ο σοβαρός τραυματισμός του Αβραάμ.
Οταν έγινε γνωστό ότι συνέχιζε να παίζει με σοβαρό πρόβλημα στο πόδι
είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου στον Πιλάβιο: «Κανόνισε την πορεία σου,
πώς θα γλιτώσεις αύριο από τον Βαγγέλη».
Δεν ήταν ανάγκη να πας σε καφετζού ή να ρίξεις τα χαρτιά για να προβλέψεις την έντονη αντίδραση του Μαρινάκη. Και πράγματι την άλλη μέρα το μεσημέρι ο Ολυμπιακός έβγαλε σκληρή ανακοίνωση. Δεν θα μπορούσε να φερθεί διαφορετικά ο Αλαφούζος για τους τραυματισμούς Χριστοδουλόπουλου-Βύντρα. Κόκκινο πανί για τον Μαρινάκη ο πράσινος Πιλάβιος, κόκκινο πανί για τον Αλαφούζο ο «εντολοδόχος του Ολυμπιακού» Σαρρής όπως τον έχει βαφτίσει. Μέχρι του σημείου να φταίει η αμαρτωλή ΕΠΟ για τους μυϊκούς τραυματισμούς των πράσινων ποδοσφαιριστών στην προπόνηση. Εδώ θα πούμε ότι η απάντηση του Φ. Σάντος ήταν εμπεριστατωμένη και κατατοπιστική. Αυτά όμως δεν αλλάζουνε. Είναι μία σου και μία μου.
Σ' αυτήν τη λογική και νοοτροπία έχει χτιστεί η καθημερινότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια. Στην αμφισβήτηση, στην αντιπαράθεση που καταλήγουν στο μίσος. Οπως αυτό εκφράζεται στα γήπεδα, στα πρωτοσέλιδα και στη συνέχεια στις επιδρομές και στα «ραντεβού». Ο Μαρινάκης μετράει δύο χρόνια και κάτι μήνες στο ποδόσφαιρο. Είναι δεδομένο ότι έμαθε πολύ γρήγορα. Οταν πήγε στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός προερχόταν από το νταμπλ και τα πόστα ήταν πράσινα, αλλά πρόθυμα προς αποχαρακτηρισμό. Η επάνοδος Βγενόπουλου-Πατέρα στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ σύντομη και δεν ήταν δυνατόν να κόψει τη φόρα του Βαγγέλη. Παίζοντας στη συνέχεια μόνος του και χωρίς αντίπαλο δεν είχε να κάνει απολύτως τίποτα.
Μόνο να διαλέγει όσους ήταν πρόθυμοι και διαθέσιμοι να τον υπηρετήσουν. Και δεν ήταν ούτε είναι λίγοι. Ετσι γίνεται πάντα στη ζωή και στο ποδόσφαιρο: Ολοι πάνε με τον δυνατό. Οπως οι αναποφάσιστοι με το πρώτο κόμμα. Δεκατέσσερις στους δεκάξι πήρε ο Μώραλης στις εκλογές της ΠΑΕ. Ο Παναθηναϊκός βρήκε μόνο το δικό του λευκό και του ΠΑΟΚ για λόγους ιστορίας και παράδοσης. Στις εκλογές της ΕΠΟ τρέχανε όλοι εκλέγοντες και εκλεγόμενοι ποιος θα προλάβει πρώτος.
Κι απ' ότι φάνηκε στη συγκρότηση του ΔΣ σε σώμα κάποιοι δεν προλάβανε, ήρθανε δεύτεροι, την πατήσανε και άσχημα μάλιστα. Ετσι έχει η κατάσταση στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Μόνος του ο Ολυμπιακός όπως συνηθίζουνε να λένε οι ίδιοι κι όλοι οι άλλοι απέναντι. Οι άλλοι διαλέγουν και παίρνουν. Ή φωνάζουνε σαν τον Παναθηναϊκό ή σηκώνουνε ουδέτερη σημαία Ελβετίας ή όπως οι περισσότεροι τρέχουνε ποιος θα είναι πιο κοντά για να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη εύνοια. Το ζουλάπι αυτό ο Κομπότης το ξέρει από πρώτο χέρι και το έμαθε καλύτερα με τον Μαντάκη. Αυτά.
Θέλοντας και μη κουβαλάει μια βαριά κληρονομιά
ΤΟ μίσος υπήρχε ανέκαθεν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ανάμεσα σε Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς. Ανάμεσα σε Βορρά και Νότο. Ανάμεσα σε ΠΑΟΚτσήδες και Αρειανούς. Εδώ και 16 χρόνια από το 1996 και εντεύθεν υπάρχει η δικτατορία του Ολυμπιακού. Οι Αρειανοί πάντα πλακώνονται με τους ΠΑΟΚτσήδες όπως κι οι ΑΕΚτζήδες με τους Παναθηναϊκούς, αλλά όλοι μισούν τον Ολυμπιακό. Ακόμα περισσότερο. Οι ΑΕΚτζήδες θεωρούν τον Κόκκαλη σαν τον άνθρωπο που επέφερε την αρχή της διάλυσής τους με την αρπαγή του Μπάγεβιτς και τις σφαγές της «παράγκας». Ανάλογο μίσος κι από τους Παναθηναϊκούς για τις κλοπές των πρωταθλημάτων από την ομάδα του Δημοσίου. Που σε κάποιο βαθμό βέβαια θυμίζουν τις αντιδράσεις κατά της Μέρκελ.
Οπως οι Ελληνες δεν κοιτάνε τι έχουν πάθει καταρχήν από τους πολιτικούς και τα κόμματα που επιμένουν μέχρι και τώρα να ψηφίζουν, έτσι Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτζήδες βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις εγκληματικές ευθύνες των δικών τους ανθρώπων και διοικήσεων. Ο Βορράς έτσι ή αλλιώς είναι κόντρα στην Αθήνα και πολύ περισσότερο όταν όλοι εκεί στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της «παράγκας» τρώγανε τις μπιστολιές τους. Λέμε λοιπόν ότι ο Μαρινάκης κουβαλάει θέλοντας και μη αυτήν τη βαριά κληρονομιά. Κι όντας σήμερα ο μοναδικός που έχει και βάζει λεφτά, ο μοναδικός που έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα επιρροής, ο έτσι ή αλλιώς σίγουρος πρωταθλητής, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να εισπράττει αυτό το μίσος και την αντιπάθεια.
Να κάνει τον Γενάρη μια αγαθοεργία
ΟΛΑ αυτά μαζί είναι πολλά. Κι έχω ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο, πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμα ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, όταν μια ομάδα έχει πάρει δεκατρία στα δεκατέσσερα πρωταθλήματα. Και στη συνέχεια θυμάμαι το είχε επαναλάβει σε δήλωσή του ο Τεν Κάτε. Για να ελαφρύνουμε, λοιπόν, έχω να υποβάλω την εξής πρόταση. Ολοι όσοι έχουνε λεφτά κι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο δείχνουν τα φιλανθρωπικά συναισθήματά τους. Βοηθάνε τους φτωχούς, βοηθάνε τις εκκλησίες όπως ο Μαρινάκης, βοηθάνε την αστυνομία όπως ο Πατέρας. Με δεδομένο λοιπόν όπως είπαμε ότι ο Ολυμπιακός, καλώς ή κακώς, είναι μισητή ομάδα για όλους τους άλλους, να κάνει τον Ιανουάριο ο Βαγγέλης μια κίνηση καλής θέλησης. Μια αγαθοεργία. Το πρωτάθλημα είναι δεδομένο ότι το έχει πάρει.
Να διαλέξει λοιπόν μια φτωχή ομάδα, από αυτές που κινδυνεύουνε να υποβιβαστούνε, και να τη βοηθήσει. Να δώσει δανεικούς Τάτο, Βλαχοδήμο, Φετφατζίδη. Κι αν δεν φτάνουνε αυτοί και πληρωμένο τον Πάντελιτς. Να τη σώσει περίπατο και όλη η πόλη, είτε Κέρκυρα είναι αυτή είτε όποια άλλη, να έχουνε τον Ολυμπιακό εικόνισμα και τον Βαγγέλη κορώνα στο κεφάλι τους. Εγώ πάντως αν ήμουνα στη θέση του θα έκανα αυτήν την προσφορά στην ΑΕΚ. Οπως οι Αγγελόπουλοι π.χ. κάνουν δωρεές στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ο Μαρινάκης να κάνει στην ΑΕΚ. Το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία εκφράζουν και οι δύο. Ούτε δικαίωμα να κάνει μεταγραφές έχει η ΑΕΚ τον Γενάρη ούτε λεφτά. Μόνο έναν παίκτη άνω των 24 ετών μπορεί να πάρει. Να τους δώσει, λοιπόν, δωρεάν ο Βαγγέλης ό,τι καλύτερο έχει από πιτσιρικάδες ο Ολυμπιακός. Αν θέλουνε. Αν δεν θέλουνε ας πέσουνε με ψηλά το κεφάλι.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Περάσανε τα νεύρα του Βαγγέλη που δεν κάλεσε ο Σάντος τον Μανωλά στην Εθνική;
Και οι Γερμανοί τους προδότες στην Κατοχή τους εκτελούσαν. (Κάθε ομοιότης με τη συγκρότηση του ΔΣ της ΕΠΟ σε σώμα, τυχαία και συμπτωματική).
-Observer
Πηγή: Goal
Δεν ήταν ανάγκη να πας σε καφετζού ή να ρίξεις τα χαρτιά για να προβλέψεις την έντονη αντίδραση του Μαρινάκη. Και πράγματι την άλλη μέρα το μεσημέρι ο Ολυμπιακός έβγαλε σκληρή ανακοίνωση. Δεν θα μπορούσε να φερθεί διαφορετικά ο Αλαφούζος για τους τραυματισμούς Χριστοδουλόπουλου-Βύντρα. Κόκκινο πανί για τον Μαρινάκη ο πράσινος Πιλάβιος, κόκκινο πανί για τον Αλαφούζο ο «εντολοδόχος του Ολυμπιακού» Σαρρής όπως τον έχει βαφτίσει. Μέχρι του σημείου να φταίει η αμαρτωλή ΕΠΟ για τους μυϊκούς τραυματισμούς των πράσινων ποδοσφαιριστών στην προπόνηση. Εδώ θα πούμε ότι η απάντηση του Φ. Σάντος ήταν εμπεριστατωμένη και κατατοπιστική. Αυτά όμως δεν αλλάζουνε. Είναι μία σου και μία μου.
Σ' αυτήν τη λογική και νοοτροπία έχει χτιστεί η καθημερινότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια. Στην αμφισβήτηση, στην αντιπαράθεση που καταλήγουν στο μίσος. Οπως αυτό εκφράζεται στα γήπεδα, στα πρωτοσέλιδα και στη συνέχεια στις επιδρομές και στα «ραντεβού». Ο Μαρινάκης μετράει δύο χρόνια και κάτι μήνες στο ποδόσφαιρο. Είναι δεδομένο ότι έμαθε πολύ γρήγορα. Οταν πήγε στον Ολυμπιακό ο Παναθηναϊκός προερχόταν από το νταμπλ και τα πόστα ήταν πράσινα, αλλά πρόθυμα προς αποχαρακτηρισμό. Η επάνοδος Βγενόπουλου-Πατέρα στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ σύντομη και δεν ήταν δυνατόν να κόψει τη φόρα του Βαγγέλη. Παίζοντας στη συνέχεια μόνος του και χωρίς αντίπαλο δεν είχε να κάνει απολύτως τίποτα.
Μόνο να διαλέγει όσους ήταν πρόθυμοι και διαθέσιμοι να τον υπηρετήσουν. Και δεν ήταν ούτε είναι λίγοι. Ετσι γίνεται πάντα στη ζωή και στο ποδόσφαιρο: Ολοι πάνε με τον δυνατό. Οπως οι αναποφάσιστοι με το πρώτο κόμμα. Δεκατέσσερις στους δεκάξι πήρε ο Μώραλης στις εκλογές της ΠΑΕ. Ο Παναθηναϊκός βρήκε μόνο το δικό του λευκό και του ΠΑΟΚ για λόγους ιστορίας και παράδοσης. Στις εκλογές της ΕΠΟ τρέχανε όλοι εκλέγοντες και εκλεγόμενοι ποιος θα προλάβει πρώτος.
Κι απ' ότι φάνηκε στη συγκρότηση του ΔΣ σε σώμα κάποιοι δεν προλάβανε, ήρθανε δεύτεροι, την πατήσανε και άσχημα μάλιστα. Ετσι έχει η κατάσταση στο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Μόνος του ο Ολυμπιακός όπως συνηθίζουνε να λένε οι ίδιοι κι όλοι οι άλλοι απέναντι. Οι άλλοι διαλέγουν και παίρνουν. Ή φωνάζουνε σαν τον Παναθηναϊκό ή σηκώνουνε ουδέτερη σημαία Ελβετίας ή όπως οι περισσότεροι τρέχουνε ποιος θα είναι πιο κοντά για να εξασφαλίσει τη μεγαλύτερη εύνοια. Το ζουλάπι αυτό ο Κομπότης το ξέρει από πρώτο χέρι και το έμαθε καλύτερα με τον Μαντάκη. Αυτά.
Θέλοντας και μη κουβαλάει μια βαριά κληρονομιά
ΤΟ μίσος υπήρχε ανέκαθεν στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ανάμεσα σε Ολυμπιακούς και Παναθηναϊκούς. Ανάμεσα σε Βορρά και Νότο. Ανάμεσα σε ΠΑΟΚτσήδες και Αρειανούς. Εδώ και 16 χρόνια από το 1996 και εντεύθεν υπάρχει η δικτατορία του Ολυμπιακού. Οι Αρειανοί πάντα πλακώνονται με τους ΠΑΟΚτσήδες όπως κι οι ΑΕΚτζήδες με τους Παναθηναϊκούς, αλλά όλοι μισούν τον Ολυμπιακό. Ακόμα περισσότερο. Οι ΑΕΚτζήδες θεωρούν τον Κόκκαλη σαν τον άνθρωπο που επέφερε την αρχή της διάλυσής τους με την αρπαγή του Μπάγεβιτς και τις σφαγές της «παράγκας». Ανάλογο μίσος κι από τους Παναθηναϊκούς για τις κλοπές των πρωταθλημάτων από την ομάδα του Δημοσίου. Που σε κάποιο βαθμό βέβαια θυμίζουν τις αντιδράσεις κατά της Μέρκελ.
Οπως οι Ελληνες δεν κοιτάνε τι έχουν πάθει καταρχήν από τους πολιτικούς και τα κόμματα που επιμένουν μέχρι και τώρα να ψηφίζουν, έτσι Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτζήδες βάζουν σε δεύτερη μοίρα τις εγκληματικές ευθύνες των δικών τους ανθρώπων και διοικήσεων. Ο Βορράς έτσι ή αλλιώς είναι κόντρα στην Αθήνα και πολύ περισσότερο όταν όλοι εκεί στη Θεσσαλονίκη τα χρόνια της «παράγκας» τρώγανε τις μπιστολιές τους. Λέμε λοιπόν ότι ο Μαρινάκης κουβαλάει θέλοντας και μη αυτήν τη βαριά κληρονομιά. Κι όντας σήμερα ο μοναδικός που έχει και βάζει λεφτά, ο μοναδικός που έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα επιρροής, ο έτσι ή αλλιώς σίγουρος πρωταθλητής, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να εισπράττει αυτό το μίσος και την αντιπάθεια.
Να κάνει τον Γενάρη μια αγαθοεργία
ΟΛΑ αυτά μαζί είναι πολλά. Κι έχω ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο, πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει ακόμα ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, όταν μια ομάδα έχει πάρει δεκατρία στα δεκατέσσερα πρωταθλήματα. Και στη συνέχεια θυμάμαι το είχε επαναλάβει σε δήλωσή του ο Τεν Κάτε. Για να ελαφρύνουμε, λοιπόν, έχω να υποβάλω την εξής πρόταση. Ολοι όσοι έχουνε λεφτά κι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο δείχνουν τα φιλανθρωπικά συναισθήματά τους. Βοηθάνε τους φτωχούς, βοηθάνε τις εκκλησίες όπως ο Μαρινάκης, βοηθάνε την αστυνομία όπως ο Πατέρας. Με δεδομένο λοιπόν όπως είπαμε ότι ο Ολυμπιακός, καλώς ή κακώς, είναι μισητή ομάδα για όλους τους άλλους, να κάνει τον Ιανουάριο ο Βαγγέλης μια κίνηση καλής θέλησης. Μια αγαθοεργία. Το πρωτάθλημα είναι δεδομένο ότι το έχει πάρει.
Να διαλέξει λοιπόν μια φτωχή ομάδα, από αυτές που κινδυνεύουνε να υποβιβαστούνε, και να τη βοηθήσει. Να δώσει δανεικούς Τάτο, Βλαχοδήμο, Φετφατζίδη. Κι αν δεν φτάνουνε αυτοί και πληρωμένο τον Πάντελιτς. Να τη σώσει περίπατο και όλη η πόλη, είτε Κέρκυρα είναι αυτή είτε όποια άλλη, να έχουνε τον Ολυμπιακό εικόνισμα και τον Βαγγέλη κορώνα στο κεφάλι τους. Εγώ πάντως αν ήμουνα στη θέση του θα έκανα αυτήν την προσφορά στην ΑΕΚ. Οπως οι Αγγελόπουλοι π.χ. κάνουν δωρεές στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, ο Μαρινάκης να κάνει στην ΑΕΚ. Το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία εκφράζουν και οι δύο. Ούτε δικαίωμα να κάνει μεταγραφές έχει η ΑΕΚ τον Γενάρη ούτε λεφτά. Μόνο έναν παίκτη άνω των 24 ετών μπορεί να πάρει. Να τους δώσει, λοιπόν, δωρεάν ο Βαγγέλης ό,τι καλύτερο έχει από πιτσιρικάδες ο Ολυμπιακός. Αν θέλουνε. Αν δεν θέλουνε ας πέσουνε με ψηλά το κεφάλι.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Περάσανε τα νεύρα του Βαγγέλη που δεν κάλεσε ο Σάντος τον Μανωλά στην Εθνική;
Και οι Γερμανοί τους προδότες στην Κατοχή τους εκτελούσαν. (Κάθε ομοιότης με τη συγκρότηση του ΔΣ της ΕΠΟ σε σώμα, τυχαία και συμπτωματική).
-Observer
Πηγή: Goal
