Βλέποντας και κάνοντας...!

Ο Λεονάρντο Ζαρντίμ στις δηλώσεις του από του Ρέντη στην πρώτη του Ολυμπιακού, τόνισε όσον αφορά στις μεταγραφές οτι πρώτα θα αξιολογήσει στα φιλικά το υλικό και μετά θα αποφασίσει για μεταγραφές...

Αναλυτικά:
«Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στον Ολυμπιακό. Ο Ολυμπιακός είναι μια μεγάλη ομάδα με πολλές φιλοδοξίες. Θα παλέψουμε για την επίτευξη των στόχων μας, που είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος και μία καλή πορεία στο Champions League. Πρέπει να ξαναπάρουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, αλλά και να περάσουμε τη φάση των ομίλων», ανέφερε ο Πορτογάλος προπονητής και πρόσθεσε: «Σε αυτές τις πρώτες ημέρες μαθαίνω τον τρόπο λειτουργίας και είναι σημαντικό για μένα να βρω την απαραίτητη οργάνωση».
Όσο για τις αποφάσεις για το υλικό της ομάδας, μεταγραφές και πιθανές αποχωρήσεις, είπε: «Το πιο σημαντικό είναι στο πρώτο στάδιο προετοιμασίας να αξιολογήσουμε τους παίκτες για να δούμε αν θα χρειαστούμε να κάνουμε στη συνέχεια κάποιες μεταγραφές. Εννοώ τα πέντε φιλικά, τους δύο στην Αυστρία και τους τρεις στην Πορτογαλία. Εκεί θα δω τους παίκτες και θα πάρουμε αποφάσεις».

«Τον ενθουσίασε ο κόσμος…»

Για τον Κουμάλο και την μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ μίλησε ο μάνατζερ του παίκτη Γκλιν Μπίνκιν. Όπως διευκρίνισε ο παίκτης θα βρίσκεται με την ομάδα το Σάββατο…

Στον Sport103 μίλησε ο μάνατζερ του Κουμάλο, ο οποίος τόνισε για την άφιξή του: «Επρόκειτο να έρθει αύριο αλλά η άφιξη προγραμματίστηκε για την Παρασκευή. Υπάρχουν κάποια προβλήματα με την βίζα του παίκτη. Ο Μπονγκάνι θα έρθει για να περάσει από ιατρικές εξετάσεις, να υπογράψει και το Σάββατο να βρεθεί με την ομάδα στην Ολλανδία».
Αργότερα ο μάνατζερ συμπλήρωσε: «Πριν λίγο ο Κουμάλο μίλησε στο τηλέφωνο με τον προπονητή του ο οποίος του εξήγησε τι περιμένει από αυτόν. Επέλεξε να έρθει στον ΠΑΟΚ γιατί πέρα από ένα μεγάλο κλαμπ θα πάρει και χρόνο συμμετοχής. Μεγάλος του στόχος είναι να πάει καλά για να παίξει και στο μουντιάλ του 2014 με την εθνική της Νοτίου Αφρικής, εκεί που θα είναι και αρχηγός».
Κλείνοντας συμπλήρωσε για τον παίκτη: «Θα έρθει να δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Αν πάει καλά η συνεργασία θα ζητήσουμε από την Τότεναμ να τον αφήσει και για άλλο χρόνο δανεικό. Από εκεί και πέρα πρέπει να πω ότι τον ενθουσίασε η υποδοχή που του επεφύλαξε ο κόσμος του ΠΑΟΚ με μηνύματα στο facebook».
Πηγή: paok24.gr

Παραίτηση Κορωνάκη κι επίθεση κατά πάντων!!

Μια εβδομάδα πριν την Γενική Συνέλευση ο Σήφης Κορωνάκης έκανε γνωστή την παραίτηση του από την θέση του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής. Ο πρώην – πλέον – πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής με μια μακροσκελέστατη δήλωση του στην επίσημη ιστοσελίδα της ΠΑΕ επιτίθεται στους Κώστα Τουγλή και Μάνθο Πουλινάκη κάνοντας λόγο για “ψεύτικες υποσχέσεις” ενώ απειλεί με αποκαλύψεις εν όψει της Γενικής Συνέλευσης της 11ης Ιουλίου κάνοντας λόγο για “μαύρες σακούλες”.

Ακόμα, ο Σήφης Κορωνάκης επιτίθεται στο Νίκο Αναστόπουλο όπου υπογραμμίζει ότι “πούλησε παραμύθι″ κάνοντας ακόμα γνωστό ότι τελικά δεν θα προχωρήσει στην πρόσληψη του αντικαταστάτη του αν και ισχυρίζεται ότι βρίσκεται σε συζητήσεις με 7 προπονητές(!)
Αναλυτικά η δήλωση του Σήφη Κορωνάκη
“Φεύγω από τα διοικητικά πράγματα της αγαπημένης μου ομάδας αηδιασμένος και πικραμένος. Είχα αποφασίσει να παραιτηθώ πριν από 10 ημέρες, βλέποντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν χρεώσει τον ΟΦΗ με έβαλαν μπροστά για να αναλάβω τις δικές τους ευθύνες να με κατηγορούν.
ΓΙΑ όλους αυτούς που έχουν χρεώσει το σωματείο μας ήδη έχω ενημερώσει το φίλαθλο κόσμο με στοιχεία που έδωσα στη δημοσιότητα.
Επειδή βλεπω ότι έως τις 11 Ιουλίου που είναι η γενική συνέλευση της ΠΑΕ-ΟΦΗ έχουν στόχο να χρεώσουν σε μένα και στους συνεργάτες μου τα εγκληματικά λάθη που έκαναν με αποτέλεσμα σήμερα την ομάδα μας να την έχουν καταστρέψει οικονομικά, πήρα την απόφαση να παραιτηθώ μαζί με τους συνεργάτες μου, τους κ.κ. Γιώργο Ξενικάκη, Μιχάλη Πλευράκη, Χαράλαμπο Σφακιανάκη, Κυριάκο Κακαβελάκη.
Για να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα στη ΠΑΕ-ΟΦΗ θα είμαστε τυπικά και νόμιμα στις θέσεις μας έως τις 11/7, αφού είναι γνωστό ότι το σωματείο μας θα πρέπει να έχει διοίκηση.
Με φώναξαν οι κ.κ. Μάνθος Πουλινάκης, Κώστας Τουγλής, και μου είπαν ότι μιλάνε με το κ. Κουράκη και μου υποσχέθηκαν ότι θα βάλουν ο κ. Πουλινάκης 100.000 ευρώ, ο κ. Τουγλής 40.000 ευρώ και ο κ. Τσαμπουράκης 50.000 ευρώ και ο κ. Κουράκης ένα ποσό.
Ετσι με παραμύθιασαν και μπήκα μπροστά διότι είναι γνωστό ότι έχω το Ομιλίτικο έρισμα, ήμουνα γενικός αρχηγός, είμαι παλαίμαχος και πίστευαν ότι με Σήφη Κορωνάκη πρόεδρο θα κάλυβαν όσα έχουν κάνει στο καταχρεωμένο σωματείο μας.
Οσα μου υποσχέθηκαν ήσαν όλα ψέματα.
Γι αυτό και όταν έμαθα το μεγάλο χρέος που υπάρχει, ενημέρωσα το κόσμο για όλη την αλήθεια.
Αμέσως το κατεστημένο που χρέωσε το σωματείο με συκοφαντούσε συνεχώς.
Η εύκολη λύση θα ήταν να προσφύγω στη δικαιοσύνη, όμως πιστεύω ότι μια τέτοια ενέργεια δεν βοηθάει την αγαπημένη μου ομάδα.
Σαν πρόεδρος του ΟΦΗ πιστεύω όιτι πρόσφερα στο σωματείο, διότι εάν δεν αναλάμβαν εκείνη την περίοδο πιστεύω ότι ο ΟΦΗ θα είχε διαλύσει τελείως.
Ετρεχα από το πρωί έως το βράδυ στην ΕΠΟ και στη λίγκα πάντα για το καλό του ΟΦΗ χωρίς κανένα προσωπικό όφελος.
Γι αυτό κ.κ. Τουγλή και Πουλινάκη φύγετε πριν είναι αργά, όλοι σας γνωρίζουν πολύ καλά.
Αυτά που κάνετε δεν θα πλησιάσει κανείς σοβαρός παράγοντας στον ΟΦΗ.
ΗΔΗ είναι γνωστό ότι αρκετοί σοβαροί παράγοντες μπροστά στις αλχημίες που γίνονται σε βάρος της ομάδας έχουν αποχωρήσει και δεν ασχολούνται με τον ΟΦΗ.
Εγώ σαν πρόεδρος επειδή είναι η γενική συνέλευση δεν κλείνω προπονητή αν και έχω μιλήσει με 7 προπονητές.
Δεν παίρνω παίκτες πάνω από 24 ετών και δεν θα κλείσω τις συζητήσεις που έχω κάνει με Βερόν, Σίσιτς, Κάλαϊτζιτς.
Τις αποφάσεις αυτές θα τις πάρει η διοίκηση εύχομαι να προκύψει στις 11/7 που είναι προγραμματισμένη η γενική συνέλευση της ΠΑΕ-ΟΦΗ.
Για τους παίκτες που αποκτήθηκαν, Τζιράκης, Κολιακουδάκης, Μπέρκης, Γιαγκιόζης, Βλάχος, πιστεύω ότι με σκληρή δουλειά όλα τα παιδιά θα δικαιώσουν την επιλογή που έκανε η διοίκηση και θα φανούν αντάξιοι των προσδοκιών όλων.
Για το παραμύθι που έχει πουλήσει ο τέως τεχνικός θα ενημερώσω τους μετόχους και τους φίλους του ΟΦΗ στη γενική συνέλευση της 11/7/12.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρέπει να μπει φραγμός στον εμπαιγμό και στις άνομες πράξεις σε βάρος της μεγάλης δύναμης του ΟΦΗ που είναι ο φίλαθλος κόσμος και για το λόγο αυτό είμαι αποφασισμένος να αναφέρω ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στην Γ.Σ. της 11/7.
Είμαι καθαρός και δεν έχω να φοβηθώ τίποτε.
Στις 11/7 θα μάθετε πολλά: Πριμ ανόδου, μαύρες σακκούλες, πως έρχονταν τα λεφτά και σε ποια ονόματα γραφόντουσαν για μετοχές.
Είμαι υποχρεωμένος να ενημερώσω το Ομιλίτικο λαό, γιατί ο λαός του ΟΦΗ κρατάει την ομάδα ζωντανή 87 χρόνια και για το λόγο αυτό θα πω όλη την αλήθεια.
ΣΧΕΤΙΚΑ με την παραίτηση του δικηγόρου κ. Ντίνου Μανταδάκη, είναι γνωστό ποιος τον ώθησε στην προαναφερόμενη ενέργεια. Θέλω να ευχαριστήσω το κ. Μανταδάκη, για την προσπάθεια που κάναμε όλοι μαζί και τους τελευταίους μήνες. Καθημερινά έτρεχε αφιλοκερδώς για τον ΟΦΗ. Εάν δεν ανακαλέσει θα είναι απώλεια για τον ΟΦΗ.”

"Felicidades Don Alfredo" (BINTEO)

Ο ζωντανός θρύλος της Ρεάλ Μαδρίτης, ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο, συμπλήρωσε σήμερα (4/7) 86 χρόνια ζωής και η "βασίλισσα" ετοίμασε ένα βίντεο-αφιέρωμα προς τιμήν του!

 

 

 

 πηγή: sportdog.gr  

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Ολυμπιακός κόντρα στη Σάντος του Πελέ!

Στις 4 Ιουλίου του 1961 ο Ολυμπιακός γράφει μια από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του. Το ρολόι δείχνει 9 το βράδυ και το γήπεδο της Λεωφόρου γεμίζει από 25.000 θεατές που έχουν φτάσει ως εκεί για να παρακολουθήσουν τον παιχνίδι ανάμεσα στους «ερυθρόλευκους» και τη Σάντος, μία από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου.

Παρά το γεγονός ότι ο αγώνας ήταν φιλικός και οι περισσότεροι διαμαρτυρήθηκαν για το ακριβό εισιτήριο (κόστιζε 35 δραχμές τη στιγμή που ο μέσος όρος εκείνη την εποχή δεν ξεπερνούσε τις 10 δραχμές), υπήρχε μεγάλος ενθουσιασμός. Η βραζιλιάνικη ομάδα παρατάχθηκε με όλα τα αστέρια της και φυσικά τον μεγάλο Πελέ που, είχε αρχίσει ήδη να θεωρείται ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο.
Μόλις στο 2΄ ο Μπέμπης αποχώρησε με θλάση και αντικαταστάθηκε από τον Σουρούνη. Στο 10΄ ο Σιδέρης μεταβίβασε στον Ποσειδώνα κάπου στο κέντρο, εκείνος ξέφυγε με προσποίηση από δυο παίκτες και σούταρε δυνατά. Ο Λαέρτιο ξεγελάστηκε και έγινε το 1-0. Οι εξέδρες πήραν φωτιά! Στο 13΄ ο Σορμάνι αντικατέστησε τον Ντορβάλ. Οι «ερυθρόλευκοι» στη συνέχεια ήταν αυτοί που είχαν το πάνω χέρι, κάτι που εκνεύρισε τους Βραζιλιάνους που άρχισαν να δημιουργούν επεισόδια. Συγκεκριμένα στο 37΄ ο Κουτίνιο χτυπάει στο πρόσωπο το Θεοδωρίδη.
Λίγο πριν λήξει το πρώτο ημίχρονο ο Γκαβέτσος κάνει μια σέντρα, όμως ο Τζετούλιο απομακρύνει με κεφαλιά, όχι όμως με μεγάλη επιτυχία… Η μπάλα έφτασε έξω από την περιοχή, εκεί περίμενε ο Σουρούνης που με ξερό σουτ έστειλε τη μπάλα στο Γάμα της εστίας και έκανε το 2-0. Ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του Ολυμπιακού δεν περίμενε αυτή την εξέλιξη.

Στο δεύτερο ημίχρονο όλοι περίμεναν πως η Σάντος θα απαντήσει και θα αποδείξει το τίτλο του φαβορί που είχε πριν την αρχή της αναμέτρησης, όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Το μόνο που κατάφεραν να κάνουν ο Πελέ και η παρέα του ήταν να μειώσουν σε 2-1 που ήταν και το τελικό σκορ της αναμέτρησης, ύστερα από ένα σουτ του Ζίτο που άλλαξε πορεία στο πόδι του Στεφανάκου. Ο εκνευρισμός των Βραζιλιάνων ήταν έκδηλος. Στο 75΄ ο Σιδέρης με σέντρα έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι, ενώ ο Πελέ παρά τις προσπάθειές του δεν κατάφερε να βρει δίχτυα.
Η λήξη του ματς ήταν η αρχή για ατέλειωτο πανηγύρι που ξεκινούσε από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και έφτανε ως το Πασαλιμάνι. Ακόμα και αυτοί που το έζησαν δυσκολεύονταν να το πιστέψουν. Ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να κερδίζει τη Σάντος του μεγάλου Πελέ!

Ολυμπιακός: Θεοδωρίδης, Καμπόλης, Στεφανάκος, Σημαντήρης, Πολυχρονίου Κοτρίδης, Γκαβέτσος, Κ. Παπάζογλου, Μπέμπης (Σουρούνης), Σιδέρης, Ποσειδών.

Σάντος: Λαέρτσιο, Τζετούλιο, Μάουρο, Ντάλμο, Ζίτο, Λίμα, Ντόρφαλ (Φόρμανι), Μαντάλβι, Καουτίνιο, Πελέ, Πέπε.
ΠΗΓΗ: Sportday

"Ρωμαίος" ο Ταχτσίδης!!

Ο γενικός διευθυντής της Τζένοα, Πιέτρο Λο Μονάκο, επιβεβαίωσε ότι ο Παναγιώτης Ταχτσίδης θα συνεχίσει την καριέρα του στην Ρόμα με την μορφή συνιδιοκτησίας!

Τις τελευταίες ημέρες θεωρούνταν δεδομένο ότι ο Ταχτσίδης θα συνέχιζε την καριέρα του στην Ρόμα, προτιμώντας την από την Κιέβο, που επίσης έδειξε ζεστό ενδιαφέρον. Τζένοα και Ρόμα ήταν κοντά σε συμφωνία και με δηλώσεις του στο Sky Italia ο γενικός διευθυντής των Γενοβέζων, Πιέτρο Λο Μονάκο, επιβεβαίωσε ότι βρέθηκε η χρυσή τομή.
«Φτάσαμε σε συμφωνία. Ο Ταχτσίδης θα συνεχίσει την καριέρα του στην Ρόμα με την μορφή συνιδιοκτησίας», ήταν οι δηλώσεις του Ιταλού παράγοντα.
Ο 21χρονος Έλληνας μέσος ήταν εισήγηση του νέου τεχνικού Ζντένεκ Ζέμαν, ο οποίος τον είδε πέρυσι στην Σέριε Β με την φανέλα της Βερόνα. Ο Ταχτσίδης ήταν από τους καλύτερους παίκτες της Ελλάς, που έχασε την άνοδο στα πλέι οφ, και έδειξε έτοιμος για το επόμενο βήμα. Το μόνο που απομένει είναι η επίσημη ανακοίνωση.
Πηγή: gazzetta.gr

Golazo από το Εκουαδόρ! (ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Νταμιάν Ντίαζ της Μπαρτσελόνα (του Εκουαδόρ) έβαλε ένα φοβερό γκολ στο ματς με την Τέκνικο Ουνιβερσιτάριο!

 

 

 

 

 πηγή: sportdog.gr  

 

 

 

 

 

 

 

 

Μπορούν να πάρουν και το Μουντιάλ οι Ισπανοί;

Πόσο μακριά είναι το Μουντιάλ της Βραζιλίας του 2014; Θεωρητικώς πολύ μακριά, διότι δύο χρόνια στο ποδόσφαιρο είναι μία... αιωνιότητα. Γράφει ο Μιχάλης Τσόχος.

Σκεφτείτε πού ήταν, για παράδειγμα, πριν από δύο χρόνια η Ολλανδία και πού βρέθηκε φέτος.
Από την άλλη, όταν μιλάμε για την εθνική Ισπανίας και συγκεκριμένα για αυτή τη φουρνιά των Ισπανών ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ξεπέρασαν οποιαδήποτε άλλη γενιά ποδοσφαιριστών ανά τον κόσμο, δύο χρόνια ίσως και να μην είναι τόσο μακριά. Σκεφτείτε άλλωστε πού ήταν πριν από τέσσερα χρόνια οι Ισπανοί, πού ήταν πριν από δύο χρόνια και πού ήταν φέτος. Μονίμως στην κορυφή είναι η απάντηση. Μπορούν να μείνουν εκεί για άλλα δύο χρόνια, με λίγα λόγια μπορούν να κατακτήσουν και το Μουντιάλ του 2014;
Η θεωρητική απάντηση δεν είναι απλώς «ναι», αλλά «εύκολα». Από τους 23 που κατέκτησαν το φετινό Euro, όλοι τους (ηλικιακά) προλαβαίνουν να παίξουν και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Και όχι απλώς προλαβαίνουν, αλλά οι παίκτες αυτοί θα είναι στην πλειονότητα και στα καλύτερά τους.
Με εξαίρεση τον Τσάβι, που θα έχει πατήσει τα 34 στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, ρίξτε μία ματιά πόσο ετών θα είναι όλοι οι υπόλοιποι σταρ των Ισπανών σε δύο χρόνια, όταν και θα κληθούν (αρκετοί από αυτούς) να κατακτήσουν το Μουντιάλ του 2014.
Ο Ινιέστα θα είναι στα 30, ο Σεσκ μόλις 27, ο Πικέ επίσης 27, ο Μπούσκετς 25, ο Τόρες 30, ο Νταβίντ Σίλβα 28, όσο και ο Νάβας. Ο Ίκερ Κασίγιας θα είναι 33, μάλλον ιδανική ηλικία για γκολκίπερ, ο Τσάμπι Αλόνσο 32, ενώ ο Χόρδι Αλμπα μόλις 25. Ακόμη και ο Βίγια, που έλειψε από αυτό το Euro, απλώς θα έχει πατήσει τα 32. Από τους 23, λοιπόν, που κατέκτησαν το Euro, αν θέλει ο Ντελ Μπόσκε θα μπορεί να καλέσει και τους 23, αν και είναι βέβαιο ότι έως τότε όλο και κάποια νέα φιντάνια θα έχουν προκύψει ή κάποιοι από αυτούς που δεν χώρεσαν τώρα (π.χ. Μουνιαΐν) θα έχουν εξελιχθεί σε τέτοιου είδους παίκτες, που θα πρέπει να μπουν στην ομάδα.
Όποιος λοιπόν πιστεύει ότι αυτή η ομάδα έκανε κάτι που δεν έκανε καμία άλλη στην ιστορία του ποδοσφαίρου και έκλεισε τον κύκλο της, καλό είναι να κάνει λίγο υπομονή να τους δει και στα γήπεδα της Βραζιλίας. Αμφιβάλλει κανείς ότι θα είναι και τότε το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου;
Πηγή: Sportday

«Σοβαροί» μύθοι και... μαργαριτάρια που ακολούθησαν το θρίαμβο στο Euro 2004!

Βράδυ Κυριακής, 4 Ιουλίου 2004: Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου έχει θριαμβεύσει στο Euro της Πορτογαλίας. Ο κόσμος πανηγυρίζει κι ο Γιώργος Παπανδρέου ανοίγει το χορό των... μαργαριταριών, που εκπορεύονται από «επίσημα» χείλη. Γράφει ο Διονύσης Ελευθεράτος.

«Είμαστε πλέον ισχυροί σε πολλούς τομείς», δηλώνει με στόμφο ο κ. Παπανδρέου, που διανύει τον πέμπτο μήνα στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Ω, ναι, καίρια «εξήγηση» της κατάκτησης του τροπαίου... Διότι, αν δεν είχαμε μπει στην ΟΝΕ, με τι κουράγιο θα πηδούσε για κεφαλιές ο Χαριστέας;
Το ιδεολόγημα της «ισχυρής Ελλάδας», που κληροδότησε ο Κώστας Σημίτης, «έπρεπε» οπωσδήποτε να... κολλήσει στις ιδρωμένες φανέλες των διεθνών ελλήνων ποδοσφαιριστών. Περίπου όπως τα προηγούμενα χρόνια η «ισχυρή Ελλάδα» ανιχνευόταν – θαυματουργή, «δικαιωμένη» και... προστάτιδα- στα μετάλλια των αθλητών στίβου ή των αρσιβαριστών. Πώς είναι η σχετική λαϊκή ρήση; Α, ναι... «Πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι»...
Όχι πως το χούι απαιτούσε ... επίγνωση του αντικειμένου, για να εκδηλωθεί: Μπορεί ως πρωθυπουργός ο κ. Σημίτης να συναρτούσε κάθε αθλητική επιτυχία προς την «ισχυρή»- πολιτικώς και οικονομικώς- Ελλάδα, αλλά αυτή η ψύχωση δεν απέτρεψε την γκάφα του Απριλίου 2000. Τότε κέρδισε ευρωπαϊκό τρόπαιο (το «Κύπελλο Σαπόρτα») η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ κι ο πρωθυπουργός Σημίτης απέστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στην... ΠΑΕ ΑΕΚ!
Η διαφορά ανάμεσα στις ΠΑΕ και τις ΚΑΕ πιθανότατα παρέπεμπε σε... ψιλά πράγματα, για τον κ. Σημίτη. Για εκείνον, τότε, τα αρχικά ΚΑΕ ίσως να προσδιόριζαν κάποια χρηματιστηριακή εταιρεία- πχ «Καραμήτρος Αναπτυξιακή Επενδυτική», ή κάτι τέτοιο.
Ε, εκείνες τις μετεκλογικές ημέρες του Απριλίου 2000 ήταν και το επιτελείο του πρωθυπουργού απορροφημένο από το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης και έτσι κανένας – σχετικότερος του κ. Σημίτη- δεν απέτρεψε τη... μείξη ποδοσφαίρου και μπάσκετ!
Οι «κεφαλές του τόπου» δεινοπάθησαν στο Καλλιμάρμαρο
Επιστροφή στο βράδυ της 4ης Απριλίου 2004: Οι τηλεοπτικές εκπομπές θαρρείς πως διαγωνίζονται για την πιο υπερφίαλη ατάκα. Παρουσιαστής σχολιάζει ως εξής τις εικόνες πανηγυρισμού ομογενών στο Λονδίνο: «Η δύναμη του ελληνισμού αυτή είναι. Αν το έπαιρνε η Αγγλία δεν θα έβγαιναν τόσοι Άγγλοι στους δρόμους της Αθήνας».
Τον άκουγες κι απορούσες: Ποιοι Βρετανοί θα μπορούσαν, δηλαδή, να βγουν μαζικά στους δρόμους μας; Οι...πολυπληθείς άγγλοι φοιτητές που σπουδάζουν στα ελληνικά πανεπιστήμια;
Δευτέρα, 5ης Ιουλίου, 2004: Προθερμαίνονται οι πολιτικές, αθλητικές και θρησκευτικές «κεφαλές του τόπου». Ετοιμάζουν τις «ενδεδειγμένες» προκρούστειες κλίνες, πάνω στις οποίες θα ρίξουν το θρίαμβο, σε μερικές ώρες. Στο Καλλιμάρμαρο, στην προγραμματισμένη εορταστική υποδοχή της ομάδας. Μόνο που εκεί τους περιμένει δυσάρεστη έκπληξη.
Διακόσιες χιλιάδες κόσμου ανυπομονούν να γλεντήσουν παρέα με τους παίκτες και τον προπονητή. Να απαλλαγούν από την πασαρέλα των «μεσολαβητών» που πλασάρουν μεγάλα λόγια - μπας και «δανειστούν» λίγη από τη λάμψη του Κυπέλλου- και ρηχές «εξηγήσεις» του θριάμβου, για να τον καλουπώσουν πάνω στα δικά τους στερεότυπα.
Ματαίως ανεβάζει τον τόνο της φωνής της η Δήμαρχος Ντόρα Μπακογιάννη, αναφερόμενη στους επικείμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ούτε χειροκροτήματα κερδίζει, ούτε τη γενική ψυχρότητα σπάει. Κάποια προσοχή αποσπά μόνο την ώρα που μεταφράζει τα λόγια του Ότο Ρεχάγκελ. Μουρμούρα και γκρίνια για τον υφυπουργό Αθλητισμού Γιώργο Ορφανό, ηχηρές αποδοκιμασίες για τον πρόεδρο της ΕΠΟ, Bασίλη Γκαγκάτση.
Όταν η «δική μας» Παναγία νίκησε κι έχασαν οι άλλες...
Νομίζει ότι βρήκε θεόσταλτη ευκαιρία; Θεωρεί πως τα - κάπως παλαιότερα- πανύψηλα ποσοστά δημοτικότητας τον προστατεύουν, εν είδει αποτελεσματικής αμυντικής (αγίας) «ζώνης»; Οτιδήποτε κι αν ισχύει, στο Καλλιμάρμαρο o αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μιλά για τη σημασία του σταυροκοπήματος στην έκβαση ενός ματς, τη βοήθεια της Παναγίας, το ορθόδοξο έθνος...
Τι να συμπεράνει κανείς; Ότι καθ' όλο το 2004 ήταν ντεφορμέ η Παναγία των Παρισίων, ομοίως και η «Παναγία η Μιλανέζα» - ανακάλυψη του Βέγγου στο «Ψηλά τα χέρια Χίτλερ»- κι έτσι κυριάρχησε, επί τέλους, η χάρη της Παναγίας της Γαλανολευκοφορούσας;
Γιατί η «δική μας» Μεγαλόχαρη επί τόσες δεκαετίες έμενε ασυγκίνητη στη θέα ελλήνων ποδοσφαιριστών που έκαναν το σταυρό τους και δεν έβαζε το χέρι της; Δοκίμαζε, άραγε, την πίστη μας η Μεγαλόχαρη ή απλώς το 2004 ... την κάναμε μεταγραφή; Θου Κύριε. Την ώρα που ο Χριστόδουλος αγορεύει για την ορθοδοξία, το πλήθος τραγουδά «σήκωσέ το, το γαμημένο, δεν μπορώ να περιμένω».
Το... αυτογκόλ των πάσης φύσεως αρχών
Η εκδήλωση στο Καλλιμάρμαρο είναι το «αυτογκόλ» των «αρχών»: Έδωσαν στον κόσμο την ευκαιρία να επιδοθεί σε μαζικό «σιχτίρισμα», τα αίτια του οποίου ασφαλώς σχετίζονται με πολλά καθημερινά «μπουχτίσματα» κι όχι μόνο με την... επιδρομή των γραβατωμένων ή ρασοφόρων «ταγών» στο Κύπελλο του Euro.
Η «επιχείρηση- καλούπωμα», όμως, συνεχίζεται, επί πολλές ημέρες σε τηλεοπτικά πάνελ, δηλώσεις, «αναλύσεις». Κάθε πολιτικός της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ που... σέβεται την ιδιότητά του, νιώθει υποχρεωμένος να «τιμήσει» την Εθνική, αναμασώντας τα «politically correct» μονότονα κλισέ.
Πλάι στην πατροπαράδοτη ερμηνεία των αθλητικών επιτυχιών, δηλαδή την ικανότητα των Ελλήνων «να μεγαλουργούν όταν είναι ενωμένοι σαν γροθιά», προλαβαίνει σε λίγες ημέρες να γίνει κουραστικό στερεότυπο το σόφισμα που άπτεται της καταγωγής του Ότο Ρεχάγκελ: Την απίστευτη επιτυχία την έφερε η «γερμανική πειθαρχία», ο «γερμανικός ορθολογισμός», κλπ.
Μηχανιστικές μεταφορές, αλλά και χονδροειδείς...
«Ομοψυχία» με γκρίνια και μουρμούρες, μέχρι... τη νίκη
Μήπως, όντως, στη μεγάλη περιπέτεια του Euro 2004 δέσποσε κάποια ξεχωριστή έκφανση «εθνικής ομοψυχίας», διαφορετική από εκείνη που μας χαρακτήριζε όταν τρώγαμε τεσσάρες ή και εφτάρες; Μήπως... παραήμασταν - έθνος, φίλαθλοι, Τύπος, ομάδα- «ενωμένοι σαν γροθιά»;
Όχι. Όλα άρχισαν, στα προκριματικά, εν μέσω γκρίνιας για τον Ρεχάγκελ. Αργότερα η γκρίνια εστιάστηκε στους παίκτες που (δεν) πήρε μαζί του ο προπονητής. Μόλις έφθασε η αποστολή στην Πορτογαλία, να σου οι εσωτερικές προστριβές για το αν ο Ντέμης Νικολαϊδης είναι ξένο σώμα. Δυσφορούσε ο Βασίλης Τσιάρτας, ο μοναδικός παίκτης με εξαιρετική μακρινή μπαλιά, που πίστευε ότι ο Ρεχάγκελ έπρεπε να τον αξιοποιεί περισσότερο στα ματς.
Ό,τι και να λένε οι... παραμυθάδες, έτσι πορεύθηκε η Εθνική μέχρι και την νίκη στον τελικό της 4ης Ιουλίου 2004!
Οι πλασιέ της θεωρίας ότι ο θρίαμβος οφείλεται στη «γερμανική πειθαρχία» δεν εννοούν ασφαλώς πως οι παίκτες έπαιζαν βάσει συγκροτημένου πλάνου. Θα έκρουε ανοιχτές θύρες όποιος περιοριζόταν σε αυτό το σημείο: Και στο παρελθόν, ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων, το πειθαρχημένο παιχνίδι ήταν ο κανόνας στην ελληνική εθνική ομάδα, που δεν διέθετε δα πολλούς ικανούς σολίστ, έτοιμους να επιδοθούν σε... μαγικούς αυτοσχεδιασμούς.
Άλλο εννοούν λοιπόν οι διακινητές της εν λόγω θεωρίας. Κατ' αυτούς η ευεργετική «γερμανική πειθαρχία» είναι το «βασιλική (σ. σ. εξουσιαστική, εν γένει) διαταγή και τα σκυλιά δεμένα», δηλαδή αυτό που οραματίζονται ως ευκταίο πρότυπο κοινωνικής χειραγώγησης. Έλα όμως που όσο περισσότερα αποκαλύπτονταν για το Euro 2004, τόσο... μπαγιάτευαν τούτα τα «εμπορεύματα».
Το άγνωστο (τότε) περιστατικό του ημιτελικού
Ο Β.Τσιάρτας έχει διηγηθεί ένα περιστατικό. Αφορά τον ημιτελικό με τη Γαλλία και το εξιστορεί ο δημοσιογράφος Αντώνης Καρπετόπουλος (SportDay, 14 Οκτωβρίου 2009):
«Ο Ρεχάγκελ πριν από το ματς είχε πει στον Καψή να παίζει μαν του μαν τον Τρεζεγκέ, στον Σεϊταρίδη να παίζει μαν του μαν τον Ανρί και στον Κατσουράνη να πάει στον Ζιντάν. Στην προθέρμανση, όταν οι παίκτες μείνανε μόνοι τους, ο Κατσουράνης είπε στον Μπασινά, τον Καραγκούνη και τον Ζαγοράκη να μην τον αφήνουν μόνο με τον «Ζιζού», γιατί μπορεί να ξεφτιλίσει άνθρωπο! Οι παίκτες συμφώνησαν να τον παίξουν εναλλάξ και να τον μαρκάρει όποιος είναι κοντά του. Ο δε Κατσουράνης ανέλαβε να βοηθήσει τον Καψή στο μαρκάρισμα του Τρεζεγκέ και να παίρνει τον φορ των Γάλλων όταν βγαίνει εκτός περιοχής. Στο ημίχρονο ο Ρεχάγκελ μπήκε στα αποδυτήρια έξαλλος και επιτέθηκε στον Καψή. Οι παίκτες απάντησαν, ακολούθησε ένας σκοτωμός και ο Ρεχάγκελ συμφώνησε να γίνει έτσι και στο δεύτερο ημίχρονο. Στο τέλος του ματς, μετά τη νίκη με 1-0, έτρεχε με υψωμένα τα χέρια φωνάζοντας ότι είναι ο αυτοκράτορας του κόσμου!»
Τι δείχνει το περιστατικό του ματς με τη Γαλλία; Ότι η ομάδα προκρίθηκε στον τελικό χάρη στην ... αντάρτικη αυτενέργεια των παικτών, καθώς και τη - σοφή ή αναγκαστική- υποχωρητικότητα του Ότο. Ναι, του «κέρβερου» της ... «γερμανικής πειθαρχίας».
Οι ομάδες είναι ζωντανοί οργανισμοί και σε αυτούς δεν κάνει καλό η σιγή νεκροταφείου. Ούτε μπορούν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά, σε βάθος χρόνου, ως αθροίσματα άβουλων ρομπότ και ευθυνόφοβων εντολοδόχων.
Όσο είναι δεδομένο το αδιέξοδο ομάδων που δεν τρέφουν στοιχειώδη εμπιστοσύνη στον προπονητή τους (πχ Γαλλία στο Μουντιάλ 2010), άλλο τόσο προφανής φαντάζει η χρησιμότητα των «ταρακουνημάτων», όταν η «αυθεντίες» των κορυφών της ιεραρχικής πυραμίδας παράγουν αμφισβητήσιμες ιδέες.
Οι... δημιουργικοί τσακωμοί, το υποτιθέμενο γερμανικό know how
Σε ειδικές περιπτώσεις, μάλιστα, είναι χρήσιμα και τα... οριζόντια «ταρακουνήματα», ανάμεσα σε ισότιμους, ομόλογους: Γνωστό θα γινόταν, λίγα χρόνια αργότερα, ένα περιστατικό που «σφράγισε» το ματς Ελλάδα - Λετονία, για τα προκριματικά του Μουντιάλ 2010.
Στην ανάπαυλα του αγώνα εκείνου κι ενώ οι Λετονοί προηγούνταν με 2-1, οι παίκτες κατέφυγαν σε έναν τσακωμό που αποδείχθηκε άκρως... δημιουργικός: Νίκησαν 5-2, βοηθούσης - κακά τα ψέματα- της διαιτησίας και φυσικά της χαμηλής δυναμικότητας των αντιπάλων.
Όσο για την επίκληση της «γερμανικής αποτελεσματικότητας», «της γερμανικής μεθοδικότητας» και των λοιπών... γερμανικών στοιχείων, τα οποία υποτίθεται πως μας χάρισαν το τρόπαιο του 2004, η παρέλευση του χρόνου καθιστά το ερώτημα περισσότερο πιεστικό:
Τότε η ίδια η εθνική γερμανική ομάδα είχε συμπληρώσει οκτώ χρόνια δίχως να κατακτήσει κάποιο τρόπαιο – ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο. Τώρα τα «στείρα» χρόνια της είναι ακριβώς διπλάσια. Αν οι Γερμανοί κατείχαν και κατέχουν κάποιο ποδοσφαιρικό know how, γιατί στην ευχή δεν επωφελούνται οι ίδιοι, ούτε καν όταν επιστρατεύουν αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα που θυμίζουν... ΟΗΕ, με εξαιρετικούς παίκτες που κατάγονται από όλα τα μήκη και πλάτη της Γης;
Πηγή: iefimerida.gr

Ποια Παιανία; Η Λεμεσός...!

Κάποια ρεπορτάζ έστελναν τον Φώτη Παπουλή στον Παναθηναϊκό, αλλά ο 26χρονος άσος είναι μία ανάσα από την υπογραφή συμβολαίου με τον Απόλλωνα Λεμεσού...

Με τη σεζόν που έκανε με τη φανέλα του ΟΦΗ, άλλωστε, δεν ήταν λίγες οι ομάδες που εξέτασαν την περίπτωσή του. Οι Κύπριοι, όμως, έχουν κάτι που δεν το έχουν οι ομάδες στην Ελλάδα: Λεφτά!

πηγή: sportdog.gr   

Αποκλειστικό: οι Ισπανοί έπαιζαν με παίκτες παραπάνω!!

Η Ισπανία δεν φαίνεται να' ναι αυτό που ήταν. Οι πρώτες δειλές κρίσεις για την πρωταθλήτρια κόσμου ξεστομίστηκαν μόλις οι αγώνες της πρώτης φάσης των ομίλων πέρασαν στην ιστορία. Γράφει ο Μιχάλης Λεάνης.

Το γεγονός ότι οι «φούριας ρόχας» τερμάτισαν τελικά πρώτοι σε έναν όμιλο αντικειμενικά δύσκολο, άφησε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης μάλλον αδιάφορο.
Οι περισσότεροι ίσως να θεώρησαν καθήκον των Ισπανών να τερματίσουν πρώτοι ή φυσικό επόμενο, με βάση την αξία των ομάδων που είχε για αντιπάλους. Αυτό που μέτρησε ώστε οι πρώτες κρίσεις να αποτυπώνονται με αρνητικό πρόσημο στην ανεπίσημη αυτή σφυγμομέτρηση ήταν η εικόνα των Ισπανών στις πρώτες αναμετρήσεις. Έχουν χάσει τη φρεσκάδα τους, ίσως και τη σπιρτάδα τους, δεν είναι το ίδιο γρήγοροι, φαίνονται κουρασμένοι και λιγότερο αποτελεσματικοί, ήταν τα πρώτα πρόχειρα συμπεράσματα. Α, και το γεγονός ότι η ομάδα δεν αγωνιζόταν με καθαρόαιμο σέντερ φορ.
Να μην το ξεχάσω. Χωρίς τον στράικερ που να καθαρίζει τις φάσεις στην κορυφή της επίθεσης η ομάδα χάνει πολύ από την αποτελεσματικότητά της. Έτσι έλεγαν οι ειδικοί. Αυτά και άλλα φρόντιζαν να υπερτονίζουν οι επαΐοντες. Αλλά η Ισπανία κατάφερε να ξεγελάσει άπαντες τους ξερόλες, τους παντογνώστες, τους καθηγητάδες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Κατάφερε να ξεγελάσει μέχρι και την παμπόνηρη και δολοπλόκα Ιταλία που κράτησε στο μυαλό της το πρώτο ματς. Εκείνο το ψεύτικο, όπως αποδείχθηκε, 1-1 που έκανε τις δύο ομάδες να μοιάζουν ισοδύναμες. Μετά τον ημιτελικό με την Πορτογαλία κι αφού είχε προηγηθεί το στεγνό καθάρισμα των Γάλλων με 2-0, η διαδικασία των πέναλτι επιδείνωσε... την κατάσταση. Οι ψίθυροι έγιναν κραυγές, οι δειλές απόψεις, ισχυρές εμπεριστατωμένες απόψεις. Η Ισπανία δεν πείθει, κ.λπ. ,κ.λπ., κ.λπ. Ερχόταν και η Ιταλία με φόρα από μακριά, τρελή, ελπιδοφόρα και ορεξάτη με τα παράσημά της από τον αποκλεισμό της Γερμανίας να γυαλίζουν επικίνδυνα. Αντίθετα με τους Ιταλούς, οι Ισπανοί επέλεξαν να περάσουν απαρατήρητοι. Το κατάφεραν μέχρι τέλους.
Ήταν αδύνατο να μην παρατηρήσεις ότι σε όλα σχεδόν τα ματς -εξαιρώντας την παράταση με τους Πορτογάλους- κατάφεραν να πάρουν το αποτέλεσμα που ήθελαν χωρίς να ζορίσουν τη μηχανή τους. Μετά βίας το στροφόμετρο έδειχνε 3 με 3.500 στροφές. Λίγος ιδρώτας, πολύ μυαλό, ακόμη μεγαλύτερη αποταμίευση ενέργειας κι αποτελεσματικότητας. Την Κυριακή έχοντας αποθέματα δύναμης κι αυτοπεποίθησης όσο καμία άλλη ομάδα, το πόδι στο γκάζι βάρυνε, η μηχανή είχε να δώσει ισχύ, το στροφόμετρο ανέβηκε στις 5.000 στροφές. Και το κακό έγινε. Το πλήρωσε η Ιταλία που στη βαριά βιομηχανία κατασκευής αυτοκινήτων μπορεί να υπερισχύει των Ισπανών, αλλά την πάτησε σαν πρωτάρα. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Το εξομολογήθηκε ο Σάντρο Ματσόλα στην ιταλική κρατική τηλεόραση. «Καταλαβαίνω απόλυτα τα παιδιά», ξεκίνησε για να συμπληρώσει: «Την έχουμε πατήσει κι εμείς. Η περίφημη ομάδα του '70 στον τελικό με τη Βραζιλία. Όταν παίζεις με μια ομάδα που έχει την πολυτέλεια να μετρά στην ενδεκάδα της πέντε "δεκάρια" που μπορούν να οργανώσουν, να κατευθύνουν και να εκτελέσουν, τότε μοιραία το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Τέσσερα τότε, τέσσερα και τώρα. Τότε ήταν ο Πελέ, ο Ζαϊρζίνιο, ο Τοστάο, ο Ζέρσον και ο Ριβελίνο. Τώρα ο Ινιέστα, ο Τσάβι, ο Αλόνσο, ο Σεσκ και ο Μπουσκέτς.
Συνεπώς όταν μια ομάδα σε πέντε θέσεις διαθέτει πέντε παίκτες ικανούς να ερμηνεύσουν με άνεση περισσότερους ρόλους από τον έναν, που επιβάλλει η θέση τους τότε αυτόματα αυτή η ομάδα αγωνίζεται με πέντε παίκτες παραπάνω. Ποιος μπορεί να κερδίσει μια ομάδα που παίζει με... δεκαέξι ποδοσφαιριστές;». Μην κουράζεστε άλλο. Την απάντηση την έχουν δώσει οι τίτλοι των «φούριας ρόχας».
Πηγή: Sportday