Κάθε φορά που τσακωνόταν με την εκάστοτε διοίκηση της ΑΕΚ κι έφευγε στη
Νάξο, οι φήμες βοούσαν: «Ασε ρε, τον ξέρουμε. Τα κάνει αυτά για να πάει
τελικά στον Παναθηναϊκό. Αυτός δεν είναι που έχει χαρακτηρίσει ''πατέρα
του'' τον Βαρδινογιάννη;».
Ο μέγας Στέλιος μπορεί να έκανε τούμπανο τα συκώτια σε όλες τις διοικήσεις της ΑΕΚ, μπορεί η μισή Αθήνα να καφενείαζε ότι «οι περισσότεροι στην οικογένειά του είναι Παναθηναϊκοί, άρα κι αυτός κάποια στιγμή θα περάσει την πόρτα της Παιανίας», αλλά τελικά ο «Μίστερ Νο 4» όχι μόνο δεν φόρεσε πράσινη φανέλα, αλλά έγινε ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ. Α, ως... μικρή λεπτομέρεια, είπε όχι και στα τρελά εκατομμύρια (400 εκατ. δραχμές ετησίως!) του Κόκκαλη όταν του έγινε η πρόταση την εποχή που και ο Ντούσκο πήγε στο λιμάνι.
Ο Στέλιος Μανωλάς έζησε σε δύσκολες εποχές της ΑΕΚ. Μεγαλούργησε σε αυτές. Εμεινε στην ομάδα της ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ, την τίμησε όσο λίγοι, εισέπραξε όχι τόσο σε χρήμα όσο σε υστεροφημία τους καρπούς της απόφασής του.
Αυτό όμως ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι σήμερα οι ΑΕΚτζήδες πρέπει να «κρεμάσουν» τον Κωστάκη (Μανωλά) επειδή αποφάσισε με βάση το μέλλον και τη ζωή του ως επαγγελματίας και όχι συναισθηματικά. «Οχι, ρε, δεν μπορώ να τον βλέπω» ήταν η αντίδραση φίλου μου ΑΕΚτζή τη στιγμή που είδε τον Κωστάκη με την ερυθρόλευκη φανέλα. Τον καταλαβαίνω.
Θα ήθελα όμως να του θυμίσω -μαζί και σε εκατομμύρια άλλους, όλων των ομάδων- ότι ο Δεληκάρης, ο Γαλάκος, ο Σαργκάνης, ο Κυράστας, ο Αποστολάκης, ο Μητρόπουλος φόρεσαν τα πράσινα. Ο Δομάζος, ο Σαραβάκος, ο Ελευθεράκης, ο Καλλιτζάκης φόρεσαν τα κιτρινόμαυρα. Ο Αντωνιάδης, ο Νικοπολίδης, ο Κωνσταντίνου φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Ο Αλεξανδρής και πάνω απ' όλους ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έφυγαν από την ΑΕΚ και πήγαν στον Ολυμπιακό. Πόσω μάλλον ο Κώστας Μανωλάς που στο φινάλε δεν πρόλαβε να γράψει ιστορία με την Ενωση, απλά μιλάμε για έναν ταλαντούχο ποδοσφαιριστή με «βαρύ επώνυμο». Βαρύ σαν ιστορία...
Με δυο λόγια. Ναι, καταλαβαίνω απόλυτα την πίκρα και τη στενοχώρια των Ενωσιτών που είδαν τον Κώστα Μανωλά ντυμένο στα ερυθρόλευκα. Θαρρώ όμως ότι στη σημερινή εποχή, με την ΑΕΚ τσακισμένη και τον Ολυμπιακό «ασφάλεια» επαγγελματική, όποιος τρέξει να κατακρίνει ένα 21χρονο παλικάρι για «προδότη» ας σπεύσει πρώτα να μπει στη θέση του. Προσωπικά είμαι θιασώτης του συναισθήματος. Ομως στην κυνική ερώτηση «το συναίσθημα δεν σου δίνει σήμερα να φας, άρα κύριε;» θεωρώ ότι οφείλω να σταθμίσω το αντεπιχείρημα ενός νέου ανθρώπου και να το σεβαστώ...
Πηγή: Goal
Ο μέγας Στέλιος μπορεί να έκανε τούμπανο τα συκώτια σε όλες τις διοικήσεις της ΑΕΚ, μπορεί η μισή Αθήνα να καφενείαζε ότι «οι περισσότεροι στην οικογένειά του είναι Παναθηναϊκοί, άρα κι αυτός κάποια στιγμή θα περάσει την πόρτα της Παιανίας», αλλά τελικά ο «Μίστερ Νο 4» όχι μόνο δεν φόρεσε πράσινη φανέλα, αλλά έγινε ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ Η ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ. Α, ως... μικρή λεπτομέρεια, είπε όχι και στα τρελά εκατομμύρια (400 εκατ. δραχμές ετησίως!) του Κόκκαλη όταν του έγινε η πρόταση την εποχή που και ο Ντούσκο πήγε στο λιμάνι.
Ο Στέλιος Μανωλάς έζησε σε δύσκολες εποχές της ΑΕΚ. Μεγαλούργησε σε αυτές. Εμεινε στην ομάδα της ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥ, την τίμησε όσο λίγοι, εισέπραξε όχι τόσο σε χρήμα όσο σε υστεροφημία τους καρπούς της απόφασής του.
Αυτό όμως ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ότι σήμερα οι ΑΕΚτζήδες πρέπει να «κρεμάσουν» τον Κωστάκη (Μανωλά) επειδή αποφάσισε με βάση το μέλλον και τη ζωή του ως επαγγελματίας και όχι συναισθηματικά. «Οχι, ρε, δεν μπορώ να τον βλέπω» ήταν η αντίδραση φίλου μου ΑΕΚτζή τη στιγμή που είδε τον Κωστάκη με την ερυθρόλευκη φανέλα. Τον καταλαβαίνω.
Θα ήθελα όμως να του θυμίσω -μαζί και σε εκατομμύρια άλλους, όλων των ομάδων- ότι ο Δεληκάρης, ο Γαλάκος, ο Σαργκάνης, ο Κυράστας, ο Αποστολάκης, ο Μητρόπουλος φόρεσαν τα πράσινα. Ο Δομάζος, ο Σαραβάκος, ο Ελευθεράκης, ο Καλλιτζάκης φόρεσαν τα κιτρινόμαυρα. Ο Αντωνιάδης, ο Νικοπολίδης, ο Κωνσταντίνου φόρεσαν τα ερυθρόλευκα. Ο Αλεξανδρής και πάνω απ' όλους ο Ντούσαν Μπάγεβιτς έφυγαν από την ΑΕΚ και πήγαν στον Ολυμπιακό. Πόσω μάλλον ο Κώστας Μανωλάς που στο φινάλε δεν πρόλαβε να γράψει ιστορία με την Ενωση, απλά μιλάμε για έναν ταλαντούχο ποδοσφαιριστή με «βαρύ επώνυμο». Βαρύ σαν ιστορία...
Με δυο λόγια. Ναι, καταλαβαίνω απόλυτα την πίκρα και τη στενοχώρια των Ενωσιτών που είδαν τον Κώστα Μανωλά ντυμένο στα ερυθρόλευκα. Θαρρώ όμως ότι στη σημερινή εποχή, με την ΑΕΚ τσακισμένη και τον Ολυμπιακό «ασφάλεια» επαγγελματική, όποιος τρέξει να κατακρίνει ένα 21χρονο παλικάρι για «προδότη» ας σπεύσει πρώτα να μπει στη θέση του. Προσωπικά είμαι θιασώτης του συναισθήματος. Ομως στην κυνική ερώτηση «το συναίσθημα δεν σου δίνει σήμερα να φας, άρα κύριε;» θεωρώ ότι οφείλω να σταθμίσω το αντεπιχείρημα ενός νέου ανθρώπου και να το σεβαστώ...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου