ADVERTISEMENT
Ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος στη βαθμολογία με 13 -1 γκολ, έχει περάσει από δύο έδρες που έχασε πέρυσι και πάει στο Καραϊσκάκη έχοντας τον Ολυμπιακό τρεις βαθμούς κάτω. Σημαντικό γεγονός για να πιέσει λίγο παραπάνω τον αντίπαλό του, όμως είτε χάσει, είτε τον κερδίσει, ο ΠΑΟΚ δεν έχει τις προδιαγραφές να πάρει το πρωτάθλημα φέτος. Δεν έχει το βάθος και καμιά δεκαριά θυγατρικές, δεν έχει την ΚΕΔ και την ΕΠΟ. Αυτά τα ξέραμε και για αυτό η κουβέντα πρέπει να στραφεί στο ποδόσφαιρο.
Η χρονιά ξεκίνησε ανώμαλα γιατί δεν υπήρχαν σταθερές. Η ήττα στο Ζίμπρου και η ισοπαλία στη Τούμπα με την Καλλονή, ήταν αποτελέσματα που προήλθαν από κακές σκέψεις του Αναστασιάδη και ατυχία. Γιατί και στη Ζίμπρου μπορούσαμε να κερδίσουμε και με την Καλλονή το ίδιο.
Ο Αναστασιάδης δέχτηκε την κριτική και έψαξε τις λύσεις. Η αλήθεια είναι πως βρήκε μία ισορροπία άκρως εντυπωσιακή. Άφησε πίσω του το δίδυμο Τζιόλη – Μαντούρο στα χαφ, εξαφάνισε τον Σαλπιγγίδη από τα αριστερά και δημιούργησε μία ομάδα που μπορεί να βρίσκει ανά πάσα στιγμή ισορροπία γιατί τα χαφ της τρέχουν πάνω από δώδεκα χιλιόμετρα το παιχνίδι. Αυτό σημαίνει αυτομάτως πως ο Ρατς κατά κύριο λόγο και ο Σκόνδρας κατά δεύτερο, έχουν την ευχέρεια να βγαίνουν συνεχώς από τη πίσω ζώνη και να δημιουργούν συνεχώς κινδύνους. Για εμένα, παίκτες κλειδί του ΠΑΟΚ είναι οι τρεις χαφ του, ο Τζιόλης, ο Κάτσε και ο μικρός ο Τζανδάρης. Παίκτες που φροντίζουν να γίνεται με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο η βρώμικη δουλειά.
Σήμερα μάλιστα, ο 20χρονός Τζανδάρης εκτός από τα πέντε κλεψίματα που καταγράφει η στατιστική, έχει μία ασίστ και ένα δοκάρι, όπως δοκάρι έχει και ο Κάτσε. Κάτι που σημαίνει πως τα αθλητικά τους προσόντα δεν ανήκουν μόνο στο κομμάτι της καταστροφής, αλλά μπαίνουν και στο κομμάτι της δημιουργίας κινδύνων.
Όταν οι χαφ τρέχουν τόσα χιλιόμετρα, ο Ρατς μπορεί να βγαίνει συνεχώς κάτι που σημαίνει και κάτι ακόμα. Ο παίκτης που έχει τον Ρατς φοβάται να βγει μπροστά, όπως και αυτός που έχει τον Μακ ο οποίος αναλώνει τις δυνάμεις του στο να σπριντάρει προς την αντίπαλη εστία και όχι να κυνηγά κάποιον μπακ της ελληνικής λίγκας.
Ο Ρατς δεν είναι ο καλύτερος αμυντικός του πλανήτη, όμως αν τον αφήσεις χωρίς μαρκάρισμα τέσσερις – πέντε φορές, η κηδεία έχει γίνει. Όπως έγινε και σήμερα.
Όλα τα παραπάνω, συνδέονται με το γεγονός πως Σαλπιγγίδης, Κλάους και Μακ, έχουν τακτική συνείδηση, πιέζουν ακατάπαυστα και δεν αφήνουν τον αντίπαλο να πάρει μέτρα στο γήπεδο. Όταν έχεις έξι παίκτες στη μεσοεπιθετική ζώνη που το έχουν από φυσικού το πρέσινγκ, είναι ένα στοιχείο που μπορείς να χτίσεις πάνω του. Και να μπούνε σιγά – σιγά ο Δημήτρης Παπαδόπουλος και ο Εγιάλ Γκολάσα που είναι παιδιά που δεν απέχουν από την λογική αυτών που ξεκινούν βασικοί αυτή την περίοδο.
Ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα που χαίρεται να κάνει βρώμικη δουλειά μέσα στο γήπεδο. Για αυτήν είναι θέαμα το σκηνικό αυτό και βέβαια η λύση στην έλλειψη ποιοτικών χαρακτηριστικών.
Πλην του Μακ δεν υπάρχει παίκτης να παίξει το ένας με έναν, όμως όταν κλέψεις ψηλά και απέναντι σε ανοργάνωτη άμυνα, μία πάσα αρκεί για να γίνει το γκολ. Και ο ΠΑΟΚ έχει το εύκολο γκολ όταν ο φορ του έχει τρία γκολ σε επτά τελικά στο πρωτάθλημα.
Η ομάδα είναι σε πολύ καλό δρόμο σε επίπεδο φιλοσοφίας και νοοτροπίας. Αυτή ταιριάζει στην ομάδα, αυτή ταιριάζει στο DNA της και προσωπικά χαίρομαι που είμαστε πρώτοι, αλλά περισσότερο χαίρομαι γιατί αυτή η ομάδα εκφράσει εξαιρετικά ποδοσφαιρικά σύγχρονα στάνταρς.
Πλέον πάμε Γαλλία, εκεί όπου πρέπει να περάσουμε για να κάνουμε ένα πολύ σημαντικό βήμα για την πρόκριση στην επόμενη φάση, μία πρόκριση που χρειάζεται πάντα ένα διπλό. Ο ΠΑΟΚ είναι αήττητος εννέα αγώνες εκτός έδρας στη φάση των ομίλων, η ομάδα έχει το μέταλλο να ανταπεξέλθει και να μαζέψει βαθμούς που θα την βοηθήσουν να παίξει στον τρίτο προκριματικό του Τσάμπιονς Λιγκ ως ισχυρός. Αν βγούμε δεύτεροι.
Για τον αγώνα στο Καραϊσκάκη θα μιλήσουμε μετά. Δεν είναι ανάγκη να ανεβάσουμε τους τόνους, δεν μας ταιριάζει αυτό. Η ομάδα έχει ξεκινήσει άριστα, παίζει εξαιρετικό ποδόσφαιρο, έχει απίστευτη ισορροπία και περνάμε όλοι καλά.
ΥΓ Παρατηρούσα τον αγώνα του Ατρομήτου και την εύκολη νίκη επί τους Ολυμπιακού και διέκρινα πως υπάρχει ένας παίκτης πολύ υποτιμημένος σε σχέση με την ποιότητά του. Αναφέρομαι στον Πίτου Γκαρσία ο οποίος έχει τα τεχνικά χαρακτηριστικά, την ταχύτητα και την κάθετη κίνηση, στοιχεία που πρέπει να πληρωθούν αδρά για να φέρουν κάποιο παίκτη στη χώρα μας. Κι όμως αθόρυβα, μακριά από τα φώτα, κάνει μία εξαιρετική καριέρα στην Ελλάδα.
ΥΓ1 Εξαιρετική η διαιτησία του Τριτσώνη στο Περιστέρι, που προτίμησε να μη βγάλει κάρτες και να αφήσει τις ομάδες να παίξουν. Το κράτησε το παιχνίδι παρότι χαρίστηκε σε Μποτία, Μανιάτη και Ταυλαρίδη, δείχνοντας πως η εμπειρία του τον έχει ανεβάσει επίπεδο.
